Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Charakterystyka surowców pozyskiwanych z tuszy rekina

Chwastowska-Siwiecka Iwona, Bartoszewicz Karol

Przemysł Spożywczy

|

2023

|

T. 77, nr 9

20--26

PL

Rekiny stanowią niewielką część poławianych ryb na świecie, pomimo tego wykorzystuje się wiele surowców od nich pozyskiwanych, gdyż mają szerokie spektrum zastosowania. Mięso rekinów jest cenionym składnikiem dań w wielu krajach nadmorskich. Płetwy rekina są przysmakiem w Azji od wielu lat, natomiast skóry były wykorzystywane od pokoleń w garbarstwie oraz skórowaniu. Możliwości wykorzystania elementów tuszy rekina są ogromne, szczególnie w gastronomii czy medycynie. W niektórych krajach płetwy oraz mięso rekina są nieodłączną częścią wielopokoleniowych tradycji kulinarnych, natomiast w medycynie ekstrakty z chrząstek czy olej z wątroby rekina są ważnymi suplementami diety wspomagającymi odporność organizmu.

EN

Sharks make up a small proportion of the fish caught worldwide, even though many raw materials obtained from them are used, as they have a wide range of applications. Shark meat is a przed ingredient in dishes in many coastal countries. Shark fins have been a delicacy in Asia for many years, while skins have been used for generations in tanning and leathering. The possibilities of using part of shark carcass are vast, especially in gastronomy and medicine. In some countries, shark fins and meat are an integral part of multi-generational culinary traditions, while in medicine, cartilage extracts and shark liver oil are important dietary supplements to suport immunity.

2

Assessment of selected culinary quality traits of carcasses of slaughter chicken from the intensive and ecological housing system®

Augustyńska-Prejsnar Anna, Ormian Małgorzata, Lechowska Jadwiga

Postępy Techniki Przetwórstwa Spożywczego

|

2020

|

nr 1

68--73

PL

W artykule przedstawiono ocenę wybranych cech jakości kulinarnej tuszek kurcząt rzeźnych pochodzących z towarowego i ekologicznego systemu utrzymania. Tuszki kurcząt rzeźnych z produkcji towarowej posiadały większą masę oraz wyższy udział elementów kulinarnych: mięśni piersiowych i skrzydeł ze skórą, a także wyższą zawartość tłuszczu sadełkowego w porównaniu do tuszek kurcząt z produkcji ekologicznej. Bulion przygotowany z elementów tuszek kurcząt rzeźnych utrzymywanych ekologicznie odznaczał się korzystniejszą barwą i lepszą smakowitością, co może mieć znaczenie prak-tyczne dla konsumenta.

EN

The article presents an assessment of selected culinary quality traits of carcasses of chickens for fattening from the commercial and ecological housing system. Carcasses of chickens for fattening from commercial production had a larger mass and a higher proportion of culinary elements: breast muscles and wings with the skin, also a higher fat content compared to chicken carcasses from organic production. The broth prepared from elements of carcasses of chickens kept ecologically kept had more favorable color and better palatability, which may have practical significance for the consumer.

3

Ocena wybranych cech jakości tuszek i mięsa bażantów rzeźnych odchowywanych w wolierach z dostępem i bez dostępu do zielonego wybiegu ®

Augustyńska-Prejsnar Anna, Ormian Małgorzata, Sokołowicz Zofia, Kosiński Krzysztof

Postępy Techniki Przetwórstwa Spożywczego

|

2019

|

nr 1

65--68

PL

W artykule przedstawiono ocenę wybranych cech jakości tuszek i mięsa bażantów rzeźnych utrzymywanych w częściowo zadaszonych wolierach z dostępem do zielonego wybiegu oraz zadaszonych wolierach na piaszczysto-żwirowym podłożu. Bażanty rzeźne odchowywane w wolierach z dostępem do zielonego wybiegu charakteryzowały się ciemniejszą barwą skóry, ciemniejszą barwą mięśni piersiowych i udowych oraz niższymi stratami termicznymi w porównaniu z mięsem bażantów utrzymywanych w zadaszonych wolierach na piaszczysto -żwirowym podłożu. Przeprowadzone badania wskazują na konieczność kontunuowania dalszych badań w tym zakresie.

EN

The article shows of assessment of selected quality traits of carcasses and meat of slaughter pheasants raised in aviaries with access and without access to a green paddock. Slaughter pheasants raised in aviaries with access to a green paddock were characterized by a darker color of the skin, a darker color of both breast and thigh muscles and lower thermal losses compared to pheasants kept in roofed aviaries on a sand-gravel substrate. The conducted research indicates the necessity to continue studies in this field.

4

Influence of magnesium on the carcass retention of cadmium in rats

Grosicki A.

Proceedings of ECOpole

|

2013

|

Vol. 7, No. 2

491--496

EN

The purpose of these studies was to evaluate the bioavailability of cadmium in rats supplemented with magnesium via drinking water. Male Wistar rats divided into 2 groups (25 individuals each) were exposed intragastrically to water solution of cadmium chloride (labelled with 109 Cd) daily at a dose resembling 10 ppm of cadmium in diet. Rats in group I and II were maintained in plastic cages (4 rats per cage) at 22 to 24°C with free access to commercial rodent chow and tap water. Rats in group II were additionally supplemented with magnesium via drinking water (500 mg Mg/dm3). Carcass counting techniques were used to estimate cadmium absorption. The carcass retention of cadmium 109 was counted in a semiconductor german detector (Camberra Packard) with a multichannel analyzer after 1-, 2-, 3-, and 4-week administration. The rats in the two groups revealed a steady state decline with time in the percentage of cadmium 109 in the carcass. However, rats in group II demonstrated a lower cadmium retention throughout the whole experimental period in comparison to that in rats not supplemented with magnesium. The differences were statistically significant after a 4-week exposure. Unlike the percentage content, the total amount of cadmium in the carcass increased with time of exposure. Results indicate that supplements of magnesium reduce gastrointestinal uptake of cadmium. It may be suggested that the beneficial action of magnesium on cadmium reduction in the body increases with the length of time of the two metal co-administration.

PL

Celem badań była ocena przyswajania kadmu (radiokadm 109) u szczurów eksponowanych na wodę pitną zawierającą dodatkowe ilości magnezu. Szczurom samcom szczepu Wistar podzielonych na 2 grupy zawierające po 25 zwierząt podawano codziennie dożołądkowo za pomocą stalowej sondy wodny roztwór chlorku kadmu (znakowany kadmem 109) przez 1, 2, 3 i 4 tygodnie w dawce odpowiadającej 10 mg Cd/kg diety. W grupie I zwierzęta pojone były wodą z kranu, zaś w grupie II wodę z kranu wzbogacano w chlorek magnezu (500 mg Mg/dm3). Podczas doświadczenia określano spożycie karmy i wody oraz przyrosty masy ciała. Po 1, 2, 3 i 4 tyg. zwierzęta usypiano w atmosferze dwutlenku węgla, a następnie określano masy względne narządów. W tym samym czasie oznaczano także zawartość kadmu 109 w korpusie, z którego uprzednio usunięto przewód pokarmowy z treścią. Pomiary radiometryczne korpusu wykonano za pomocą półprzewodnikowego detektora germanowego (Camberra Packard) wyposażonego w wielokanałowy analizator. Rozmieszczenie kadmu w korpusie wyrażone w postaci procentu aplikowanych dawek wykazywało tendencję spadkową przez cały okres badań w obu grupach zwierząt. W grupie zwierząt pojonych wodą z dodatkiem magnezu procentowa zawartość kadmu w korpusie była wyraźnie mniejsza w porównaniu z zawartością u zwierząt nieeksponowanych na magnez. Po 4 tygodniach różnice były statystycznie istotne. W odróżnieniu od procentowej zawartości całkowita ilość kadmu w korpusie wzrastała wraz z długością czasu ekspozycji. Uzyskane wyniki wskazują, że dodatek magnezu do diety szczurów zmniejszał przyswajanie kadmu podawanego drogą pokarmową. Warto również zasugerować, że skuteczność oddziaływania magnezu na zmniejszenie przyswajanego kadmu zwiększała się wraz z upływem czasu ekspozycji na oba te metale.

5

Dose-dependent absorption and retention of zinc in rats

Grosicki A.

Proceedings of ECOpole

|

2009

|

Vol. 3, No. 2

307--310

EN

The aim of this study was to evaluate the influence of doses of zinc on its metabolism (absorption and distribution) in the carcass of animals. The examinations involved male Wistar rats divided into two groups. All the rats were given intragastrically for 28 days traces of zinc chloride labeled with radioactive zinc-65. Group I (the controls) fed a standard laboratory diet LSM and tap water containing traces of zinc (0.03 mg/dm3). Rats in group II were fed as those in group I except for the drinking water that was supplemented with 23.3 mg Zn/dm3 increasing about twice the dietary zinc intake as compared with that in group I. Radiozinc was measured in the carcass 3 h, 6 h, 1 d, 2 d, 4 d, 7d, 14 d, and 28 d after dosing with the use of scintillation counter equipped with well-type crystal that permitted the detection of radioactivity in the body of tested rats. Results included concentrations of radiozinc in the carcass at the time points which were used to calculate the AUC values. The obtained AUC values permitted the evaluation of carcass retention of zinc within 28 days postdosing. Data indicated that the percentage content of the isotope in group II was lower than that in the controls and differences were statistically significant at 6 h and day 1, 2, 4, and 28. The AUC values showed that the dietary zinc uptake in group II decreased by about 23% as compared with that in group I. The results supported evidence that increased dietary zinc intake results in decreased zinc retention in the body.

PL

Określono wpływ ilości podawanego cynku na jego metabolizm (przyswajanie i rozmieszczenie) w korpusie zwierząt, którym przed pomiarami usunięto przewód pokarmowy z treścią. W badaniach użyto szczurów samców szczepu Wistar, które podzielono na dwie grupy. W obu grupach podawano dożołądkowo przez 28 dni śladowe ilości chlorku cynku znakowanego radioaktywnym cynkiem-65. Grupę I stanowiły zwierzęta kontrolne karmione standardową paszą LSM i wodą pitną zawierającą śladowe ilości cynku (0,03 mg/dm3 w Puławach), a grupę II zwierzęta karmione podobnie jak zwierzęta w grupie I z tym, że otrzymywały wodę pitną wzbogaconą w chlorek cynku w stężeniu (23,3 mg/dm3), odpowiadającym stężeniu tego pierwiastka w podawanej zwierzętom paszy LSM. Radiocynk oznaczano w korpusie 3 h, 6 h, 1 d, 2 d, 4 d, 7 d, 14 d, 28 d po aplikacji za pomocą licznika scyntylacyjnego ze studzienkowym kryształem umożliwiającym pomiar radioaktywności całego ciała badanych zwierząt. Wyniki omówiono, biorąc pod uwagę wartości stężeń radiocynku w badanych przedziałach czasowych, które zastosowano do wyliczania metodą trapezowych pól wartości parametru AUC. Wartość tego parametru pozwoliła ocenić zawartości radiocynku w korpusie w okresie od 3 h do 28 dni po zakończeniu aplikacji. Dane opisujące rozmieszczenie radiocynku w korpusie wskazują, że procentowa zawartość tego izotopu była mniejsza aniżeli w grupie I, a różnice były statystycznie istotne po 6 h, 1 d, 2 d, 4 d i 28 d. Na podstawie obliczonego parametru AUC stwierdzono, że u zwierząt otrzymujących dwukrotnie większą od zalecanej dawki cynku jej procentowe przyswajanie zmniejszyło się o około 23% w porównaniu do odpowiednich wartości uzyskanych w grupie kontrolnej. Otrzymane wyniki potwierdzają wcześniejsze badania sugerujące, że podawanie cynku w ilościach większych od zalecanych powoduje zmniejszone jego przyswajanie.

6

Species composition, coexistence and mortality factors in a carrion-exploiting community composed of necrophagous Diptera and their parasitoids (Hymenoptera)

Ulrich W.

Polish Journal of Ecology

|

1999

|

Vol. 47, no 1

49-72

EN

In a beech forest on limestone, the community of carrion (dead Arion ater slugs) exploiting Diptera and their parasitoids (Hymenoptera) was studied. The carcass sustained 17 species of Diptera and 12 of Hymenoptera. With the exception of Kleidotoma psiloides (Eucoilidae), all of the parasitoid species bred were polyphagous and attacked all of the fly species present. The populations of the fly and wasp species were highly aggregated. The degree of aggregation depended in an inversely manner on the density. The dispersion of the parasitoids was independent from the number of hosts. Diptera, which lay their eggs in a late stage of decay, showed a negative correlation between aggregation and the weight of the slugs. There was no interspecific competition detectable between the fly species. The parasitoids did compete markedly only at high levels of parasitism. The parasitoids showed only a weak (negative) density dependent reaction to the numeber of hosts present. The degree of density dependence was more pronounced in the more infrequent species. The total parasitoid numbers increased in a linear manner with increasing host densities, and therefore the overall parasitism rate was roughly constant for different host numbers. Large predators and necrophages (Silphidae, Carabide, Arion ater) had a high impact on the mortality of the flies and wasps. in experimental boxes that allowed free access to these species, they totally prevented the development of phorid flies and their parasitoids.