Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Wpływ lokalizacji otworów wentylacyjnych na stężenie zanieczyszczeń w garażach wielostanowiskowych

Stobiecka A., Lipska B., Kulig P.

Instal

|

2014

|

nr 10

41--48

PL

Celem prezentowanych badań było sprawdzenie skuteczności działania przewodowej wentylacji higienicznej w garażach wielostanowiskowych zamkniętych przy wykorzystaniu programu ANSYS CFX, bazującego na technice numerycznej mechaniki płynów (CFD). Przedstawiono funkcje, jakie powinna pełnić wentylacja i stawiane jej wymagania. Scharakteryzowano sposoby rozdziału powietrza stosowane w garażach. Opracowano modele numeryczne garaży dla różnych ustawień samochodów i lokalizacji otworów wentylacyjnych. Na podstawie prognozowanych rozkładów prędkości powietrza oceniono przewietrzalność garaży. Obliczono numerycznie rozkłady stężeń zanieczyszczeń gazowych emitowanych z rury wydechowej samochodów: tlenku węgla CO, ditlenku węgla CO2 i ditlenku azotu NO2 . Sprawdzono, jaki wpływ na te stężenia ma lokalizacja wywiewników, a także czy i w jakim stopniu zależy to od sposobu nawiewania powietrza do tego obiektu.

EN

The aim of the presented study was to investigate the effectiveness of hygienic duct ventilation in closed multiuser car parks by using ANSYS CFX code based on Computational Fluid Dynamics (CFD) technique. The functions that ventilation should attend and imposes its requirements were presented. Air distribution systems used in car parks were characterized. Numerical models of car parks for various settings of cars and locations of ventilation openings were developed. Airing car parks was evaluated based on predicted air velocity distributions. Distributions of concentration of gaseous contaminants emitted from the tailpipe of cars: carbon monoxide CO, carbon dioxide CO2 and nitrogen dioxide NO2 were numerically calculated. The influence of location of outlets on concentrations of these pollutants was checked as well as whether and to what extent it depends on the way of air supply to the object.

2

Zastosowanie przybliżenia hybrydowego B3LYP w badaniu oddziaływań międzycząsteczkowych pomiędzy harmanem a akryloamidem

Kowalska A., Stobiecka A.

Zeszyty Naukowe. Chemia Spożywcza i Biotechnologia / Politechnika Łódzka

|

2007

|

Z. 71

59-69

PL

W niniejszej pracy zastosowano przybliżenie hybrydowe B3LYP w badaniu oddziaływań międzymolekularnych, których wynikiem jest powstanie wiązania wodorowego w układzie 1:1 harman/akryloamid. Obliczono optymalizację geometrii oraz częstotliwości drgań czterech możliwych konfiguracji układu 1:1 harman/akryloamid z wykorzystaniem metody B3LYP/6-31G(d,p). Następnie, dla rozważanych układów obliczono energię stabilizacji z uwzględnieniem poprawki na błąd superpozycji bazy (BSSE) oraz poprawki na energię drgań w temperaturze zera bezwzględnego (ZPVE). Ponadto wyznaczono również entalpię i energię swobodną asocjacji badanych układów. Na podstawie uzyskanych wyników obliczeń wskazano najbardziej stabilną konfigurację kompleksu harman/akryloamid.

EN

In this study the hydrogen bonded interactions between harmane and acrylamide have been investigated using B3LYP/6-31G(d,p) method. Four reasonable geometries of harmane/acrylamide complex have been considered. The equilibrium structures and vibrational frequencies of the interacting systems have been determined. Three stable structures and one structure corresponding to the transition state have been found. Stabilization energies of the molecular systems under study have been estimated taking into account the zero-point vibrational energies (ZPVE) and the basis set superposition error (BSSE) corrections. In addition, some thermodynamical parameters of harmane/ acrylamide complexes have been calculated and the most stable harmane/ acrylamide complex has been found. Finally, the spectroscopic parameters of N-H stretching vibration in the most stable harmane/acrylamide complex have been compared to those corresponding to isolated harmane molecule in order to calculate their shifts due to the hydrogen bond formation.

3

The theoretical study on the molecular structure and electronic properties of harmane

Kowalska A., Stobiecka A.

Zeszyty Naukowe. Chemia Spożywcza i Biotechnologia / Politechnika Łódzka

|

2007

|

Z. 71

13-34

EN

In this study the geometry optimization of harmane using the semi-empirical (AM1, PM3, MNDO,) ab initio HF as well as the B3LYP method was performed. The calculated geometrical parameters of harmane were compared with the available crystallographic data to verify the extent to which theoretical models approximate the molecular structure of this compound. Additionally, some electronic properties of harmane in the neutral and monocationic form were calculated using various theoretical methods. The semi-empirical ZINDO-1 and TD/B3LYP calculations were carried out using the B3LYP/6-31+G(d,p) optimized geometry of harmane. The utility of the applied methods to predict properties of electronic transitions to the lowest excited singlet states of harmane was discussed.

PL

W pracy obliczono optymalizację struktury elektronowej harmanu z wykorzystaniem różnych metod obliczeniowych, tj. metod semi-empirycznych (AM1, PM3, MNDO), metody Hartree-Focka, jak również metody B3LYP. W celu sprawdzenia dokładności i użyteczności wyżej wymienionych metod teoretycznych w przewidywaniu struktury badanej ß-karboliny obliczone parametry strukturalne harmanu porównano z dostępnymi w literaturze danymi krystalograficznymi. Następnie obliczono wybrane właściwości elektronowe neutralnej oraz kationowej formy harmanu. Uzyskaną z obliczeń wartość różnicy energii orbitali HOMO i LUMO, którą można traktować jako przybliżoną energię przejścia do najniższego stanu singletowego cząsteczki, porównano z uzyskaną z eksperymentu wartością energii wzbudzenia harmanu. Spośród wykorzystanych w pracy metod obliczeniowych, zastosowanie metody B3LYP z użyciem bazy 6-31+G(d,p) pozwoliło na uzyskanie zadowalającego opisu właściwości strukturalnych i elektronowych harmanu. Dlatego też uzyskaną za pomocą tej metody strukturę elektronową harmanu wykorzystano do obliczeń energii przejść elektronowych cząsteczki. Obliczone metodą ZINDO-1 oraz TD B3LYP energie przejść elektronowych porównano z energią przejść elektronowych odpowiadającym odpowiednim pasmom w widmie absorpcji neutralnej oraz kationowej formy harmanu.

4

Spectral and potassium ion binding properties of benzo-15-crown-5 rubicene dye

Stobiecka A.

Zeszyty Naukowe. Chemia Spożywcza i Biotechnologia / Politechnika Łódzka

|

2004

|

Z. 68

33-42

EN

Spectral and ion binding properties of the new synthesized benzo-15-crown-5 rubicene dye (Rubi-B15C5) have been investigated by the steady-state fluorescence spectroscopy. Since the new compound possesses a benzo-15-crown-5 ionophore unit, the complexation ability of the dye towards alkali metal ions was expected. Therefore, the new dye with long wavelengths of excitation and emission wavelengths was used for detection of K+ in organic solvent. Upon binding of potassium ion, the fluorescence quantum yield as well as the fluorescence intensity of the dye at excitation and emission maxima decreased. The ground-state dissociation constant and stoichiometry of Rubi-B15C5 ⊂ K+ complex have a value of 30.7 ± 4.1 µ M and 1:1, respectively.

PL

Celem badań, których wyniki zostały przedstawione w niniejszym artykule, było określenie właściwości optycznych oraz powinowactwa do jonów potasowych nowo zsyntetyzowanego próbnika fluorescencyjnego: Rubi-B15C5. Nowy związek powstał poprzez połączenie jednostki chelatującej jony metali alkalicznych z grupą chromoforowątj., poprzez podstawienie eteru koronowego (benzo-15-korona-5) pochodną rubicenu. Ze wględu na silnie hydrofobowy charakter obecnej postaci barwnika, zdolności kompleksujące oraz własności optyczne Rubi-B15C5 badane były w rozpuszczalnikach organicznych. Powinowactwo nowego związku względem jonu metalu określono w etanolowych roztworach soli potasu, stosując metodę miareczkowania fluorescencyjnego. Zgodnie z otrzymanymi wynikami, zwiększenie stężenia jonów potasowych z 0 do 280 µ M prowadziło do obniżenia natężenia luminescencji rejestrowanej w maksimum emisji o 33%. Dodatkowo, kompleksowaniu Rubi-B15C5 towarzyszyło również obniżenie wydajności kwantowej fluorescencji z 0.125 do 0.095. Eksperymentalnie wyznaczona stała dysocjacji kompleksu Rubi-B15C ⊂ K+ w stanie podstawowym wynosiła 30.7 ± 4.1 µ M, zaś stosunek jonów potasowych do cząsteczek barwnika w kompleksie wynosił 1:1. Niska wartość stałej dysocjacji badanego kompleksu świadczy o bardzo szybkim wysycaniu się barwnika jonami potasowymi.

5

Zastosowanie metod fluorescencyjnych w badaniu stopnia ekspozycji reszty tryptofanowej W89 białka i lipazy z Humicola lanuginosa

Stobiecka A.

Zeszyty Naukowe. Chemia Spożywcza i Biotechnologia / Politechnika Łódzka

|

1999

|

Z. 61

5-18

PL

W prezentowanym artykule zostały przedstawione wyniki badań naturalnej fluorescencji molekuły lipazy pleśniowej z Humicola lanuginosa. W przeprowadzonych eksperymentach zastosowano technikę wygaszania emisji reszt tryptofanowych białka lipazy jonami I- w celu zbadania zmian konformacyjnych katalitycznego obszaru enzymu. Zgodnie z rezultatami wykonanych pomiarów, trzy spośród czterech reszt tryptofanowych (tj.: W/77, W221 oraz W260) stanowią frakcją niewygaszalną jonami I- zaś jedynie reszta W89 dostępna jest dla zastosowanego wygaszacza. Wyniki badań porównawczych przeprowadzonych dla natywnej oraz zainhibowanej formy lipazy świadczą o tym, iż stopień ekspozycji reszty W89 jest bezpośrednio skorelowany z lokalizacją α-helikalnego fragmentu lańcucha polipeptydowego lipazy, tzw. "wieczka", względem szkieletu białkowego enzymu. W czasie przejścia konformacyjnego z "zamkniętej" (natywnej) do "otwartej" (zainhibowanej) formy biokatalizatora obserwowany jest wzrost wartości stałej Sterna-Volmera wyznaczonej dla reszty W89 od 3,29 M-1 do 4.23 M-1 (λex=295 nm).

EN

The steady-state fluorescence quenching measurements have been performed to study different forms of the fungal lipase from Hurmcola lantiginosa (HLL). The intrinsic fluorescence of W89 residue, located in the 'lid' region, has been used as a probe for the dynamics of protein. The iodide-quenching data showed that three of four tryptophans (i.e. W117, W221 and W260 residue) within HLL lipase were totally inaccessible to the quencher. On the contrary, W89 residue was available for I-. Using steady-state iodide fluorescence quenching data and the fluorescence quenching-resolved-spectra (FQRS) method the total emission spectrum of the native lipase has been decomposed into two spectral components. One of them, unquenchable by iodide, has a maximum of fluorescence emission at the range: 333-337 nm and the second one, exposed to the solvent, emits at 343-346 nm (at λex between 295 and 305 nm, respectively). The resolved spectrum of the redder component corresponds to die W89 residue which participates in about 70% of the total HLL emission. The dynamic Stern-Volmer quenching constants calculated for native ('closed-lid') and inhibited ('open-lid') lipase were: 3.29 M-1 and 4.23 M-1, respectively. The values obtained indicate that W89 is not deeply buried in the protein matrix. The steady-state fluorescence quenching studies of native and inhibited HLL lipase with potassium iodide show that two different conformations of the enzyme caused by limiting movement of the short a-helical 'lid' can be monitored using fluorescence properties of W89 residue.

6

Fluorescence quenching study of tryptophan residues in fungal lipase from Rhizomucor miehei

Stobiecka A.

Zeszyty Naukowe. Chemia Spożywcza i Biotechnologia / Politechnika Łódzka

|

1998

|

Z. 60

53-63

EN

The iodide-quenching of a four-tryptophan-containing lipase from Rhizomucor miehei has been investigated The results of steady-state fluorescence quenching experiments at various excitation wavelengths have shown the presence of two classes of lipase emission. One of the component, exposed to solvent has an effective Stern-Volmer quenching constant equal to 8.00 ± 0.43 M-1 at λex = 290 nm and 11.90 ± 0.49 M-1 at λex = 300 nm, respectively. The second component was unquenchable by iodide. The fluorescence emission spectra of lipase have been separated into components using a modified Stern-Volmer equation. Obtained results demonstrated that the spectral shifts upon red-edge excitation have been observed only for accessible tryptophans. The fluorescence peak of exposed residues within protein when illuminated at the wavelength range from 290 nm to 300 nm was shifted from 344 ± 1 nm to 354 ± 1 nm. Contrary, the maximum of fluorescence emission of inaccessible tryptophans was equal to 338 ± 1 nm, irrespective to the excitation wavelength used.

PL

W niniejszym artykule przedstawione zostały wyniki wstępnych pomiarów fluorescencyjnych zewnątrzkomórkowej lipazy pleśniowej z Rhizomucor miehei (Rml). Metodami fluorescencji stacjonarnej badano wygaszanie emisji reszt tryptofanowych enzymu: Trp38, Trp55, Trp88 oraz Trp223 jonami P. Pomiary naturalnej fluorescencji lipazy Rml wykonywane były w buforowanym roztworze wodnym o pH 7.2 dla zakresu długości fal wzbudzenia: 290 - 300 nm. Wyniki badań wygaszania fluorescencji enzymu wskazują na obecność dwóch frakcji reszt tryptofanowych: wygaszalnej jonami I-, której udział w całkowitej fluorescencji Rml wzbudzanej przy λex = 295 nm wynosi 51% zaś stała Sterna-Volmera Ksv - 9.45 ± 0.9 M-1 oraz niewygaszalnej jonami I-, stanowiącej 49% całkowitej emisji białka lipazy. Analiza krzywych wygaszania zarejestrowanych w zakresie długości fal emisji: 320 - 380 nm pozwala na stwierdzenie, iż położenie maksimum fluorescencji wygaszalnej frakcji reszt tryptofanowych lipazy zależy od długości fali wzbudzenia i przypada na: 344, 348, 349 oraz 354 ± 1 nm odpowiednio dla λex = 290, 295, 297 oraz 300 nm. Podobnie, wraz ze zmianą długości fali wzbudzenia obserwuje się wzrost wartości stałej wygaszania dynamicznego od 8.00 ± 0.43 M-1 do 11.90 ± 0.49 M-1. Maksimum reszt tyrptofanowych niedostępnych dla zastosowanego wygaszacza nie zależy od długości fali wzbudzenia i przypada na 338 ± 1 nm. Obliczone rozkłady spektralne oraz stałe Sterna-Volmera wygaszalnej frakcji chromoforów lipazy Rml wskazują na hydrofilowy charakter mikrootoczenia reszt tryptofanowych oraz znaczny stopień ekspozycji reszt do rozpuszczalnika. Nie wykluczone, że reszty (bądź reszta) tryptofanowe dostępne dla wygaszacza zlokalizowane są tuż przy powierzchni molekuły białkowej i w znacznym stopniu związane są z emisją pochodzącą od Trp88. Chromofor ten występuje w krótkim, α-helikalnym odcinku łańcucha polipeptydowego lipazy Rml (reszty: 85-91). Fragment ten, zwany "wieczkiem", bierze bezpośredni udział w aktywacji enzymu.