Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Techniki membranowe - od teorii do praktyki

100%

Bialas W.

Przegląd Komunalny

|

2008

|

nr 02

48-50

2

Podlogowy system ogrzewania brojlerni

63%

Dobrzanski Z. , Bialas W.

Ogólnopolski Informator Drobiarski. Poradnik

|

1997

|

nr 13

7-10

3

Plaszczyznowe ogrzewanie podlogowe - idea i realizacja w kurnikach sciolkowych

63%

Dobrzanski Z. , Bialas W.

Polskie Drobiarstwo

|

1993

|

nr 01

23-25

4

High-pressure homogenisation of baker's yeast for the selective recovery of invertase

63%

Bialas W. , Jankowski T.

|

tom 10

|

nr 2

5

Wykorzystanie instalacji ogrzewania podłogowego budynku brojlerni do ochładzania strefy nadściółkowej

63%

Bialas W. , Dobrzanski Z.

Zeszyty Naukowe Akademii Rolniczej we Wrocławiu. Konferencje

|

1998

|

tom 20

6

Problemy ogrzewania kurnikow

63%

Dobrzanski Z. , Bialas W.

Polskie Drobiarstwo

|

1992

|

nr 3

10-12

7

Wplyw podlogowego ogrzewania brojlerni na ksztaltowanie sie mikroklimatu i produkcyjnosc kurczat brojlerow

63%

Bialas W. , Dobrzanski Z.

Zeszyty Naukowe Akademii Rolniczej we Wrocławiu. Zootechnika

|

1994

|

tom 39

9-17

8

Kinetyka tworzenia biofilmów bakteryjnych na materiałach technicznych w zależności od dostępności składników odżywczych

51%

Myszka K. , Bialas W. , Czaczyk K.

Żywność Nauka Technologia Jakość

|

2005

|

tom 12

|

nr 3

PL

Celem badań było określenie wpływu dostępności składników odżywczych w środowisku wzrostu na adhezję mikroorganizmów do powierzchni użytkowanych w przemyśle spożywczym. W badaniach wykorzystano drobnoustroje, których naturalnym miejscem występowania jest woda (środowisko o ograniczonym dostępie składników odżywczych). Hodowle Pseudomonas aeruginosa, Escherichia coli, Proteus vulgaris, Enterobacter cloacae i Enterococcus faecalis prowadzono na pożywkach o optymalnej oraz zredukowanej dostępności składników odżywczych. Stopień adhezji komórek bakteryjnych do powierzchni teflonu, szkła oraz stali nierdzewnej (typ 304L i 316L) oceniano techniką mikroskopii fluorescencyjnej wg 9-stopniowej skali. Przeprowadzone badania wskazują na bezpośredni wpływ dostępności składników odżywczych oraz rodzaju badanego drobnoustroju na efektywność tworzenia się biofilmu bakteryjnego. W większości wariantów doświadczeń redukcja zawartości substratów metabolicznych w pożywce indukowała proces adhezji testowanych szczepów drobnoustrojów do powierzchni abiotycznych. Spośród przebadanych powierzchni użytkowych, najbardziej efektywną kolonizację obserwowano w przypadku stali nierdzewnej 304L.

EN

The objective of the research was to determine the effect of availability of nutritious components in a growth environment on the microorganisms adhesion level to surfaces applied in food industry. There were investigated microorganisms whose natural habitat was water (i.e. an environment with a limited availability of nutrients). The following bacterial cultures were grown in special media showing an optimal and a reduced availability of nutrients: Pseudomonas aeruginosa, Escherichia coli, Proteus vulgaris, Enterobacter cloacae, and Enterococcus faecalis. The levels of bacterial cells adhering to surfaces of teflon, glass, and stainless steel (type 304L and 316L) were assessed according to a 9-degree scale under the application of fluorescent microscopy technique. The experiments performed indicate the direct influence of both the availability of nutrients and the type of a particular species of microorganisms investigated on the efficiency of the bacterial biofilm formation. In the majority of experiments, the reduction in the content of metabolic substrates in the culture medium induced the species examined to adhere to abiotic surfaces. Among the functional surfaces investigated, the stainless steel (type 304L) appeared to be the most efficiently colonized by the microorganisms examined.

9

Production of dry Lactobacillus rhamnosus GG preparations by spray drying and lyophilization in aqueous two-phase system

51%

Leja K. , Dembczynski R. , Bialas W. , Jankowski T.

Acta Scientiarum Polonorum. Technologia Alimentaria

|

2009

|

tom 08

|

nr 4

39-49

EN

Background. Drying is the oldest method of food preservation. It works by removing water from the food, which prevents the growth of microorganisms and decay. Moreover, spray or freeze drying is also used for the preservation of probiotic cultures. The aim of this study was to compare a survival rate of probiotic bacteria Lactobacillus rhamnosus during spray and freeze drying in ATPS. These results were also compared with survival rate of cells dried under the same conditions but suspended only in skim milk, 6% solution of PVP or 6% solution of dextran. Material and methods. The bacteria Lactobacillus rhamnosus GG were suspended and spray or freeze dried in various types of aqueous two-phase emulsions: PVP/dextran, PEG4000/dextran and PEG8000/dextran. These emulsions consisted of different types of polymers and had varying ratio of polymers in dispersed (dextran) and dispersing (PEG and PVP) phases. Results. The research demonstrated that survival rate of bacteria directly after drying depended mainly on protective reagent, rather than on drying method. After 30-day-storage of the dried bacteria cell specimens, the highest survival rate was noted in case of freeze dried cells in milk. In case of spray drying the highest cell survival rate was observed when emulsion PVP3.6%/dextran2.4% was used as a drying medium. Conclusions. Finally, it has been found that cell survival rate was not strongly influenced by the storage temperature of the powder but it depended on the drying medium.

PL

Wstęp. Suszenie jest najstarszą metodą konserwowania żywności. Polega na usuwaniu wody z produktów spożywczych, co zapobiega rozwojowi mikroflory bakteryjnej i gniciu. Ponadto suszenia: rozpyłowe i liofilizacyjne są stosowane także do zabezpieczania kultur probiotycznych. Celem pracy było porównanie przeżywalności bakterii probiotycznych Lactobacillus rhamnosus poddanych procesowi suszenia rozpyłowego i liofilizacji w wodnych emulsyjnych układach dwufazowych. Przeżywalność była także porównywana z przeżywalnością bakterii w tych samych warunkach, ale zawieszonych w odtłuszczonym mleku, 6-procentowym roztworze PVP lub 6-procentowym roztworze dekstranu. Materiał i metody. Hodowla bakterii Lactobacillus rhamnosus GG była zawieszona i suszona rozpyłowo oraz liofilizacyjnie w różnych typach wodnych emulsyjnych układach dwufazowych: PVP/dekstran, PEG4000/dekstran i PEG8000/dekstran. Emulsje te składały się z różnych typów polimerów zmieszanych w różnych proporcjach faz rozproszonej (dekstran) i rozpraszającej (PEG i PVP). Wyniki. Badania wykazały, że przeżywalność bakterii bezpośrednio po suszeniu zależy w większym stopniu od zastosowanego podczas suszenia czynnika ochronnego niż od metody suszenia. Po 30 dniach przechowywania wysuszonych preparatów bakterii największą przeżywalność zaobserwowano u komórek zawieszonych w mleku. W suszeniu rozpyłowym największą przeżywalność wykazały bakterie zawieszone w emulsji PVP3,6%/dekstran2,4%. Wnioski. Stwierdzono, że stopień przeżywalności bakterii nie jest ściśle zależny od temperatury przechowywania, lecz od substancji ochronnej stosowanej podczas suszenia

10

Wpływ stopnia podstawienia na właściwości reologiczne skrobi utlenionych i acetylowanych

51%

Malyszek Z. , Bialas W. , Le Thanh-Blicharz J. , Lewandowska G.

Postępy Nauki i Technologii Przemysłu Rolno-Spożywczego

|

2011

|

tom 66

|

nr 4

PL

Skrobie utlenione i acetylowane są najpowszechniej stosowanymi w technologii żywności skrobiami modyfikowanymi a ich właściwości zależą zarówno od wprowadzonej grupy modyfikującej i stopnia podstawienia. W pracy podjęto próbę zilustrowania zmian właściwości reologicznych skrobi wywołanych tymi modyfikacjami. W tym celu przeprowadzono analizę krzywej kleikowania za pomocą wiskografu Brabendera oraz pomiar lepkości z użyciem reometru RheoStres1 w trybie CS oraz CR. Wykazano, że wprowadzenie grup acetylowych do makrocząsteczki skrobiowej nie powoduje istotnych zmian w przebiegu kleikowania, powoduje jedynie bardzo niewielki spadek temperatury kleikowania. Wprowadzenie grup acetylowych powoduje jednak niewielkie, w stosunku do skrobi naturalnej, obniżenie lepkości kleików oraz tiksotropii, jak również zwiększenie stabilności reologicznej w warunkach stałego naprężenia ścinającego. Modyfikacja za pomocą chloranu sodu powoduje znaczny spadek lepkości, niewielkie obniżenie temperatury kleikowania oraz zmniejszenie stabilności reologicznej w warunkach stałego naprężenia ścinającego. Zakres tych zmian zależy istotnie od stopnia podstawienia.

EN

Oxidised and acetylated starches are the most popular modified starches in food technology. Their properties depend both on the incorporated modifying groups and degree of substitution. This work is an attempt to a comprehensive description of the changes in rheological properties of starch caused by these modifications. For this purpose viscosity curves were analysed using a brabender wiskosimeter and viscosity measurement were done using a RheoStres1 rheometr in CS and CR mode. It was shown that the substitution of starch macromolecules by acetyl groups doesn’t cause significant changes in the gelatinization process, but slight decrease in of gelatinization temperature. However, the presence of acetyl groups causes a slight decrease of viscosity of the pastes and their tixotrophy, as well as the increase of the rheological stability under constant shear stress in comparison to native starches. The modification with sodium chlorate I causes a significant decrease in viscosity and minor in gelatinization temperature as well as a decrease of the rheological stability under constant shear stress. The extent of this changes significantly depend on the degree of substitution.

11

Identification and partial characterization of proteolytic activity of Enterococcus faecalis relevant to their application in dairy industry

51%

Worsztynowicz A. , Olejnik Schmidt A. , Bialas W. , Grajek W.

Acta Biochimica Polonica

|

2019

|

tom 66

|

nr 1

12

Enzymatic hydrolysis of potato pulp

51%

Lesiecki M. , Bialas W. , Lewandowicz G.

Acta Scientiarum Polonorum. Technologia Alimentaria

|

2012

|

tom 11

|

nr 1

EN

Background. Potato pulp constitutes a complicated system of four types of polysaccharides: cellulose, hemicellulose, pectin and starch. Its composition makes it a potential and attractive raw material for the production of the second generation bioethanol. The aim of this research project was to assess the usefulness of commer- cial enzymatic preparations for the hydrolysis of potato pulp and to evaluate the effectiveness of hydrolysates obtained in this way as raw materials for ethanol fermentation. Material and methods. Sterilised potato pulp was subjected to hydrolysis with commercial enzymatic preparations. The effectiveness of the preparations declared as active towards only one fraction of potato pulp (separate amylase, pectinase and cellulase activity) and mixtures of these preparations was analysed. The monomers content in hydrolysates was determined using HPLC method. Results. The application of amylolytic enzymes for potato pulp hydrolysis resulted in the release of only 18% of raw material with glucose as the dominant (77%) constituent of the formed product. In addition, 16% galactose was also determined in it. The hydrolysis of the cellulose fraction yielded up to 35% raw material and the main constituents of the obtained hydrolysate were glucose (46%) and arabinose (40%). Simultaneous application of amylolytic, cellulolytic and pectinolytic enzymes tumed out to be the most effective way of carrying out the process as its efficiency in this case reached 90%. The obtained hydrolysate contained 63% glucose, 25% arabinose and 12% other simple substances. Conclusion. The application of commercial enzymatic preparations made it possible to perform potato pulp hydrolysis with 90% effectiveness. This was achieved by the application of a complex of amylolytic, cellulolytic and pectinolytic enzymes and the hydrolysate obtained in this way contained, primarily, glucose making it a viable substrate for ethanol fermentation.

PL

Wstęp. Wycierka ziemniaczana jest skomplikowanym układem czterech typów polisacharydów: celulozy, hemicelulozy, pektyny i skrobi. Skład czyni ją surowcem potencjalnie atrakcyjnym do produkcji bioetanolu II generacji, czyli takiego, który na przykład jest pozyskiwany z surowców odpadowych. Warunkiem opłacalności każdego procesu technologicznego jest wykorzystanie wszystkich składników surowca bez generowania produktów ubocznych lub przynajmniej ich minimalizacji. Celem pracy była ocena efektywności obróbki enzymatycznej wycierki ziemniaczanej, będącej pierwszym etapem w procesie produkcji bioetanolu II generacji. Materiał i metody. Wysterylizowaną wycierkę ziemniaczaną poddawano hydrolizie z zastosowaniem komercyjnych preparatów enzymatycznych. Badano efektywność preparatów w założeniu aktywnych tylko w stosunku do jednej frakcji wycierki ziemniaczanej (osobno działanie amylaz, pektynazy i celulazy), jak również działanie różnych mieszanin preparatów enzymatycznych. Zawartość monomerów w hydrolizatach oznaczano metodą HPLC. Wyniki. Zastosowanie enzymów amylolitycznych do hydrolizy wycierki powodowało uwolnienie jedynie 18% surowca. W powstałym produkcie stwierdzono zawartość 77% glukozy i około 16% galaktozy. Hydroliza frakcji celulozowej skutkowała uwolnieniem do 35% surowca, a w hydrolizacie była zawarta głównie glukoza (46%) i arabinoza (40%). Najbardziej korzystnym sposobem prowadzenia procesu było jednoczesne wykorzystanie enzymów amylolitycznych, celulolitycznych i pektynolitycznych, w którym to wariancie osiągnięto wydajność 90-procentową. Otrzymany hydrolizat zawierał 63% glukozy, 25% arabinozy oraz 12% innych substancji prostych. Wnioski. Zastosowanie komercyjnych preparatów enzymatycznych umożliwia przeprowadzenie hydrolizy wycierki ziemniaczanej z wydajnością 90-procentową. Osiąga się to z użyciem kompleksu enzymów amylolitycznych, celulolitycznych oraz pektynolitycznych. Tak otrzymany hydrolizat w przeważającej części zawiera glukozę, co czyni go substratem przydatnym do fermentacji etanolowej.

13

Optymalizacja warunków termicznych w gniazdach dla prosiąt poprzez sterowanie pracą urządzeń grzewczych

51%

Houszka H. , Marszalek H. , Bialas W.

Zeszyty Naukowe Akademii Rolniczej we Wrocławiu. Melioracja

|

1996

|

nr 42

14

Antioxidant activity of potato juice

51%

Kowalczewski P. , Celka K. , Bialas W. , Lewandowicz G.

Acta Scientiarum Polonorum. Technologia Alimentaria

|

2012

|

tom 11

|

nr 2

EN

Background. The interest in potato juice as a therapeutic agent goes back to the 19,h century but its application was not supported by any knowledge about biological activity of this raw material. Factors restricting the medical application of potato juice include its inattractive sensory and functional properties. The aim of the presented investigations was preliminary evaluation of the biological activity of potato juice and the impact on it of some technological operations such as: cryoconcentration and hydrolysis in a membrane reactor. Material and methods. Experiments comprised investigations of antioxidative potentials of fresh potato juice, products of its processing as well as fractions separated because of the size of their molecules using, for this purpose, Folin-Ciocalteu methods and reactions with the ABTS cation radical. Results. The value of the antioxidative potential of fresh potato juice determined by means of the ABTS reagent corresponded to approximately 330 pmol/100 g which is in keeping with literature data. As a result of the cryoconcentration process, the value determined by the Folin-Ciocalteu method was found to increase only slightly whereas the value determined by means of the ABTS reagent almost tripled. The antioxidative potential was found to grow even more strongly in the case of the application of both methods when the process of enzymatic hydrolysis was employed. The total of 5 protein fractions of molecular masses ranging from 11 000 Da to over 600 000 Da, as well as an organie non-protein fraction of the molecular mass of 600 Da, were obtained as a result of the performed separation. Ali the examined fractions exhibited antioxidative activities. The highest values determined by the Folin-Ciocalteu method were recorded for the protein fraction of 80 000 Da mean molecular mass, while using the ABTS reagent - for the organie, non-protein fraction. Conclusions. Potato juice possesses antioxidative activity which can be enhanced by means of processing, especially, in the course of enzymatic hydrolysis. In addition, it was demonstrated that the organie nonprotein fraction of 600 Da mean molecular mass was characterised by the highest antioxidative activity.

PL

Wstęp. Zainteresowanie sokiem ziemniaka jako środkiem leczniczym sięga XIX wieku, ale jego stosowanie nie było poparte wiedzą na temat biologicznej aktywności tego surowca. Ograniczeniem leczniczego wykorzystania soku ziemniaczanego są również jego nieatrakcyjne właściwości sensoryczne i funkcjonalne. Celem pracy była wstępna ocena aktywności biologicznej soku ziemniaczanego oraz wpływu na nią niektórych operacji technologicznych takich, jak kriokoncentracja i hydroliza w reaktorze membranowym. Materiał i metody. Badano potencjał antyoksydacyjny świeżego soku, produktów jego przetwórstwa, jak również frakcji rozdzielonych ze względu na wielkość cząsteczek metodami Folina-Ciocalteu oraz z wykorzystaniem reakcji z kationorodnikiem ABTS. Wyniki. Wartość potencjału antyoksydacyjnego oznaczona za pomocą odczynnika ABTS odpowiada ok. 330 pmol/100 g, co jest zgodne z danymi literaturowymi. W wyniku procesu kriokoncetracji wartość oznaczona metodą Folina-Ciocalteu uległa bardzo niewielkiemu podwyższaniu, natomiast wartość oznaczona za pomocą odczynnika ABTS uległa nieomalże potrojeniu. Jeszcze silniejszy wzrost potencjału antyoksydacyjnego, i to oznaczonego obydwoma metodami, odnotowano w produktach procesu hydrolizy enzymatycznej. W wyniku przeprowadzonej separacji uzyskano pięć frakcji białkowych o masach cząsteczkowych od 11 000 Da do ponad 600 000 Da oraz organiczną frakcję niebiałkową o średniej masie cząsteczkowej 600 Da. Wszystkie badane frakcje wykazywały aktywność antyoksydacyjną, przy czym największe wartości oznaczone metodą Folina-Ciocalteu odnotowano dla frakcji białkowej o średniej masie cząsteczkowej 80 000 Da, natomiast metodą z wykorzystaniem odczynnika ABTS - dla organicznej frakcji niebiałkowej. Wnioski. Świeży sok z ziemniaka ma aktywność antyoksydacyjną, którą można zwiększać w drodze przetwórstwa, zwłaszcza w toku hydrolizy enzymatycznej. Ponadto wykazano, że największą aktywność antyoksydacyjną ma organiczna frakcja niebiałkowa o średniej masie cząsteczkowej 600 Da.

15

Termiczne warunki srodowiska w odchowie kurczat brojlerow

51%

Herbut E. , Dobrzanski Z. , Bialas W.

Biuletyn Informacyjny. Instytut Zootechniki

|

1993

|

tom 31

|

nr 3-4

67-73

16

Wpływ powłoki maltodekstrynowej na ubytki masyi jędrność rozmrożonych truskawek (Fragaria ananassa)

51%

Bialas W. , Modzelewska A. , Grajek W. , Jankowski T.

Żywność Nauka Technologia Jakość. Suplement

|

2004

|

tom 11

|

nr 4

PL

Celem prezentowanej pracy było określenie wpływu maltodekstrynowych powłok jadalnych na wielkość ubytku masy oraz jędrność owoców truskawek poddanych procesowi zamrażania i rozmrażania. W badaniach stosowano roztwory maltodekstryny o stężeniach 2, 4, 6 i 8% (m/v). Zbadano wpływ czasu przechowywania w warunkach chłodniczych oraz sposobu rozmrażania na końcowe właściwości sensoryczne owoców truskawek. Wykazano, że powlekanie owoców filmem maltodekstrynowym prawie trzykrotnie ograniczało wyciek soku po rozmrożeniu i wpływało korzystnie na zachowanie jędrności owoców. Stwierdzono, że najlepsze właściwości funkcjonalne wykazywała powłoka uzyskana z 6% (m/v) roztworu badanej maltodekstryny. Ponadto stwierdzono, że owoce rozmrażane w powietrzu cechowały się znacznie lepszymi właściwościami sensorycznymi w porównaniu z owocami rozmrażanymi za pomocą ogrzewania mikrofalowego.

EN

The objective of this study was to determine the effect of edible maltodextrine coatings on the level of losses in weight and firmness of strawberries after they have been frozen and thawed. Maltodextrines solutions of various concentrations such as 2, 4, 6, and 8% (w/v) were used during the experiments. The effect of their storing time in a refrigerator, as well as the impact of a thawing method on the final sensory properties of strawberry fruits were investigated. It was shown that a maltodextrine coating almost three times reduced the losses in weight of strawberries after the completed thawing process, and it had an advantageous effect on the fruit firmness. The best functional properties had a coating made of a 6% (w/v) solution of maltodextrine studied. Additionally, it was found that fruits thawed at a room temperature had a much better sensory quality if comparing with those thawed using a microwave heating.

17

Wykorzystanie dwufazowej ekstrakcji wodnej do separacji lizozymu z białka jaja kurzego

51%

Dembczynski R. , Bialas W. , Jankowski T.

Żywność Nauka Technologia Jakość

|

2009

|

tom 16

|

nr 5

PL

Wzrastające wymagania konsumentów sprawiają, że producenci żywności są coraz bardziej zainteresowani naturalnymi substancjami przeciwdrobnoustrojowymi, w miejsce powszechnie stosowanych chemicznych konserwantów. Spośród różnych, naturalnych substancji przeciwdrobnoustrojowych lizozym charakteryzuje się właściwościami hamującymi wzrost wielu bakterii chorobotwórczych, na przykład Staphylococcus i Streptococcus. W celu uzyskania handlowych preparatów lizozymu można stosować różne metody jego izolacji z białka jaja kurzego, choć nieliczne z nich wdrożono już do produkcji na skalę przemysłową. Należą do nich: wielokrotne wytrącanie za pomocą soli i krystalizacja, bezpośrednia ultrafiltracja i chromatografia jonowymienna. Ostatnio, w literaturze publikowane są informacje na temat badań nad ekstrakcją lizozymu z białka jaja kurzego w wodnych układach dwufazowych (ATPS) typu glikol polietylenowy (PEG)/roztwór soli. W porównaniu z innymi technikami separacji i oczyszczania białek, zastosowanie wodnych układów dwufazowych charakteryzuje się: krótkim czasem procesu separacji, niskim zużyciem energii, przebiegiem ekstrakcji w warunkach, które nie denaturują białek oraz stosunkowo łatwą możliwością powiększenia skali procesu. Jednak w układzie dwufazowym składającym się z glikolu polietylenowego (PEG) i roztworu soli, lizozym preferencyjnie migruje do fazy górnej wzbogaconej w PEG, co z kolei utrudnia dalszy odzysk tego enzymu. Proces separacji lizozymu w wodnych układach dwufazowych można uprościć i uczynić bardziej wydajnym poprzez zastosowanie zamiast glikolu polietylenowego (PEG) polimeru termoseparującego, zbudowanego z reszt oksyetylenu i oksypropylenu (EOPO), który tworzy fazę górną w układach dwufazowych z formującymi fazę dolną roztworami soli. W takim układzie dwufazowym, polimer EOPO zostaje oddzielony od wodnego roztworu oczyszczonego lizozymu w procesie termoseparacji polimeru, który, podobnie jak roztwór soli pozostały po pierwszym etapie procesu ekstrakcji dwufazowej, może być następnie wielokrotnie wykorzystywany.

EN

The increasing demands of consumers cause the manufacturers of food to be more and more interested in replacing commonly used chemical preservatives with natural antimicrobial substances. Among various natural antimicrobial substances, the lysozyme is characterized by properties inhibiting the growth of many pathogenic bacteria, such as Staphylococcus and Streptococcus. Different methods can be applied to separate lysozyme from hen egg white in order to obtain its commercial preparations; however, only a few have been already implemented in the industrial-scale production. They are: repeated salt precipitation and crystallization, direct ultrafiltration and ion-exchange chromatography. Recently, in the expert literature, information has been published referring to researches into the lysozyme extraction from hen egg white using aqueous two-phase systems (ATPS) such as polyethylene glycol (PEG)/salt solution. As compared to other separation and purification techniques of egg white, the application of aqueous two-phase systems is characterized by the following: short time of separation process, low energy consumption, the extraction process progresses under the conditions causing no denaturation of proteins, and a possibility to relatively easily scale-up the entire process. However, in the system composed of polyethylene glycol (PEG) and salt solution, the lysozyme preferentially migrates to the PEG-rich top-phase, and, therefore, it is difficult to subsequently recover this enzyme. The process of separating lysozyme in ATPSs can be simplified and made more efficient if a thermo-separating polymer is used instead of polyethylene glycol (PEG). The thermo-separating polymer is composed of ethylene oxide-propylene oxide (EOPO) forming the top phase in the two-phase systems with salt solutions forming the bottom phase. In this two-phase system, the EOPO polymer is separated from the aqueous solution of the purified lysozyme during a thermo-separation process of the polymer, which can be repeatedly applied just as the salt solution left after the first stage of the two-phase extraction.

18

Kinetic modeling of simultaneous saccharification and fermentation of corn starch for ethanol production

51%

Bialas W. , Czerniak A. , Szymanowska-Powalowska D.

Acta Biochimica Polonica

|

2014

|

tom 61

|

nr 1

EN

Fuel ethanol production, using a simultaneous saccharification and fermentation process (SSF) of native starch from corn flour, has been performed using Saccharomyces cerevisiae and a granular starch hydrolyzing enzyme. The quantitative effects of mash concentration, enzyme dose and pH were investigated with the use of a Box-Wilson central composite design protocol. Proceeding from results obtained in optimal fermentation conditions, a kinetics model relating the utilization rates of starch and glucose as well as the production rates of ethanol and biomass was tested. Moreover, scanning electron microscopy (SEM) was applied to investigate corn starch granule surface after the SFF process. A maximum ethanol concentration of 110.36 g/l was obtained for native corn starch using a mash concentration of 25%, which resulted in ethanol yield of 85.71%. The optimal conditions for the above yield were found with an enzyme dose of 2.05 ml/kg and pH of 5.0. These results indicate that by using a central composite design, it is possible to determine optimal values of the fermentation parameters for maximum ethanol production. The investigated kinetics model can be used to describe SSF process conducted with granular starch hydrolyzing enzymes. The SEM micrographs reveal randomly distributed holes on the surface of granules.

19

Wpływ powłoki maltodekstrynowej na ubytki masy i jędrność rozmrożonych truskawek (Fragaria ananassa)

51%

Bialas W. , Modzelewska A. , Grajek W. , Jankowski T.

Żywność Nauka Technologia Jakość

|

2004

|

tom 11

|

nr 4 Spec.

PL

Celem prezentowanej pracy było określenie wpływu maltodekstrynowych powłok jadalnych na wielkość ubytku masy oraz jędrność owoców truskawek poddanych procesowi zamrażania i rozmrażania. W badaniach stosowano roztwory maltodekstryny o stężeniach 2, 4, 6 i 8% (m/v). Zbadano wpływ czasu przechowywania w warunkach chłodniczych oraz sposobu rozmrażania na końcowe właściwości sensoryczne owoców truskawek. Wykazano, że powlekanie owoców filmem maltodekstrynowym prawie trzykrotnie ograniczało wyciek soku po rozmrożeniu i wpływało korzystnie na zachowanie jędrności owoców. Stwierdzono, że najlepsze właściwości funkcjonalne wykazywała powłoka uzyskana z 6% (m/v) roztworu badanej maltodekstryny. Ponadto stwierdzono, że owoce rozmrażane w powietrzu cechowały się znacznie lepszymi właściwościami sensorycznymi w porównaniu z owocami rozmrażanymi za pomocą ogrzewania mikrofalowego.

EN

The objective of this study was to determine the effect of edible maltodextrine coatings on the level of losses in weight and firmness of strawberries after they have been frozen and thawed. Maltodextrines solutions of various concentrations such as 2, 4, 6, and 8% (w/v) were used during the experiments. The effect of their storing time in a refrigerator, as well as the impact of a thawing method on the final sensory properties of strawberry fruits were investigated. It was shown that a maltodextrine coating almost three times reduced the losses in weight of strawberries after the completed thawing process, and it had an advantageous effect on the fruit firmness. The best functional properties had a coating made of a 6% (w/v) solution of maltodextrine studied. Additionally, it was found that fruits thawed at a room temperature had a much better sensory quality if comparing with those thawed using a microwave heating.

20

Wplyw fortyfikacji skrobi jonami zelaza na wlasciwosci sosow pomidorowych

51%

Smigielska H. , Bialas W. , Lewandowicz G.

Towaroznawcze Problemy Jakości. Polskie Towarzystwo Towaroznawcze

|

2008

|

nr 4

54-62