Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Zarządzanie a komunikacja międzykulturowa - ku nowym horyzontom interakcji społecznych

100%

Korporowicz L.

Problemy Zarządzania

|

2009

|

tom 7

|

nr 3(25)

7-25

EN

The metaphor of a "global village", particularly popular in journalism of 1970s and 1980s, contributes at the present time to the preservation of one of the most misleading concepts in understanding tensions and challenges of the modern cultures and societies during the last twenty years. Transfer of technologies and internationalization of economic activity causes transfer of people with their patterns of behavior and beliefs, their habits, expectations and consequently, cultures including different types of organizational cultures. It means that processes of standardization and cultural unification generates, paradoxically but according to the logic of their course, their own "counter-processes" and "counter-tendencies" that lead to the breakage of their previous consequences, at least to the new placement on the horizon of the phenomena and social interactions. All these processes exist in practice of management that becomes more and more intercultural and a kind of cultural diversity management. That is why the present world and management could be considered as a complex set of inter-acting systems of values, symbols and communicational skills. There are very important and significant consequences of these interactions: - a need of dynamic, non-behavioral concept of culture and communication for management studies, - the increasing role of multidimentional communication defined different kinds of interactions, with special role of intercultural communication, - a new forms of managerial competences in the world of multiplicity of contradictory values, attitudes and life standards, - new concepts of relations between management, culture and communication including processes of inculturation, education and individualization. This is a real challenge in the creation of intercultural management and the role of intercultural communication. This is a way of reshaping reactive, petrified attitudes and strategies into such intercultural competences like cognitive flexibility, cultural sensitivity, openness , empathetic understanding, innovativeness. All these competences refer to such organizational and managerial processes like open-ended, instant growth, ability to enlarge its contextual boundaries, responsive, future-oriented imagination.

PL

Metafora "globalnej wioski", szczególnie popularna w latach 70. i 80. XX w., przyczynia się także obecnie do umocnienia w świadomości społecznej koncepcyjnego nieporozumienia w postrzeganiu i rozumieniu napięć oraz wyzwań charakteryzujących kulturę i życie społeczne ostatnich co najmniej dwudziestu lat. Transfer technologii i umiędzynarodowienie działalności gospodarczej powodują analogiczny przepływ ludzi z właściwymi im wierzeniami, zachowaniami, oczekiwaniami, a w konsekwencji - kulturami, włączając w nie kultury organizacyjne. Wszystko to oznacza, że proces standaryzacji i kulturowej unifikacji tworzy - dość paradoksalnie, ale zgodnie z logiką procesu - swoje zaprzeczenia i kontrprocesy, które przełamują ich wcześniejsze działanie i stwarzają nowe horyzonty interakcji społecznych. Procesy te istnieją także w dziedzinie zarządzania, które staje się coraz bardziej międzykulturowe i wymaga odrębnych strategii działań międzykulturowych. Dlatego też współczesny świat (oraz zarządzanie) powinien być pojmowany jako złożony system interakcji wartości, symboli i umiejętności komunikacyjnych. Istnieje wiele ważnych konsekwencji takich właśnie interakcji, do których należą: potrzeba dynamicznej, niebehawioralnej koncepcji kultury i komunikacji dla nauk o zarządzaniu, wzrastająca rola wielowymiarowych form komunikowania z komunikacją międzykulturową włącznie, potrzeba nowych form kompetencji menedżerskich w świecie wielości sprzecznych wartości, postaw i standardów życia, nowe rozumienie relacji pomiędzy zarządzaniem, kulturą i komunikacją, włączając w to proces inkulturacji, edukacji i indywidualizacji. Procesy te stwarzają nowe wyzwanie, jakim jest zarządzanie międzykulturowe z istotną w nim rolą komunikacji międzykulturowej. Jest to jednocześnie droga ku przemianie reaktywnych, petryfikowanych postaw i strategii, ale także kompetencji międzykulturowych w kierunku ukształtowania takich cech, jak: elastyczność poznawcza, wrażliwość kulturowa, otwartość, empatyczne rozumienie i innowacyjność. Kompetencje te prowadzą do stymulowania procesów ustawicznego i otwartego rozwoju, umiejętności przekraczania granic kontekstualnych oraz dialogicznej, zorientowanej ku przyszłości wyobraźni.

2

Sztucznej mądrości nie będzie

100%

Korporowicz L.

Perspektywy Kultury

|

2023

|

tom 42

|

nr 3

117-130

EN

The subject of the article is the axiological consequences of reducing contemporary culture through the influence of the growing cult of artificial intelligence. Its increasingly common applications lead to the societal belief of the rationality of the model of actions which ignore not only real presence, but also the need for autotelic values in the whole cultural reality of man, in both its real and virtual dimensions. The article characterizes these autotelic values and the results of their being absent from the goals and nature of activities using artificial intelligence and its variant – cyber-intelligence – under hybrid civilization, the combination of reality understood in the classic and virtual ways. In order to point out its significant violation of cultural cohesion and increasingly significant dysfunctions, the article addresses the relationship between artificial intelligence and human rights, for both individuals and communities. This issue, omitted in posthumanist approaches, is concerning due to the concealment of existential confusion and the threat posed to cultural rights and personal security by the aggressive annexation of the space and values of everyday life through advanced applications of the technological model of intelligence.

PL

Przedmiotem artykułu jest analiza konsekwencji aksjologicznych redukcji kultury współczesnej poddanej oddziaływaniu narastającego kultu sztucznej inteligencji. Jej coraz powszechniejsze aplikacje powodują przekonanie o społecznej racjonalności modelu działań pomijających rzeczywistą obecność, ale i potrzebę wartości autotelicznych w całokształcie rzeczywistości kulturowej człowieka zarówno w jej wymiarze realnym, jak i wirtualnym. Artykuł podejmuje próbę doprecyzowania specyfiki wartości autotelicznych oraz rezultat ich nieobecności w celach i naturze działań opartych na sztucznej inteligencji oraz jej odmianie w postaci cyberinteligencji w systemie cywilizacji hybrydowej, a więc w połączeniu rzeczywistości pojętej w sposób klasyczny i wirtualny. W celu wskazania istotnego naruszenia jej kulturowej spójności oraz coraz istotniejszych dysfunkcji podniesiony został problem relacji, w jakiej sztuczna inteligencja pozostaje w stosunku do praw człowieka zarówno w ich wymiarze indywidualnym, jak i wspólnotowym. To pomijane w ujęciach posthumanistycznych zagadnienie budzi coraz większy niepokój ze względu na ukrywanie egzystencjalnego zagubienia oraz zagrożenia, jakie w obszarze praw i bezpieczeństwa kulturowego współczesnego człowieka stawia agresywna aneksja przestrzeni i wartości życia codziennego przez zaawansowane zastosowania technicznego modelu inteligencji.

3

Beyond the Boundaries of Parametrization

100%

Korporowicz L.

Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio N – Educatio Nova

|

2019

|

nr 4

EN

The article presents the basic criteria of the low-exposed social rationality of evaluation, both in literature and research practice, which hardly fits within the vision of parameterization proposed in the reform of the science and higher education system, wrongly associated with the promotion and application of evaluation research. The standards developed in over a century-old history of evaluation find no reference or analysis in it, thus, breaking the convention adopted in science and its applications to discuss and use existing achievements. Therefore, for many reasons, there is an urgent need to recall elementary knowledge, characteristics of possible functions and relationships with other diagnostic tests that should not be confused with evaluation. Ignorance of these functions brings detachment of the evaluation process from its development challenges, values of democratization, socialization and the possibility of animating social changes in the area of its implementation, especially in the science sector, which requires such activation and creative activities. So, if strategies and evaluation studies are not reduced and replaced by socio-technical manipulation of a set of their tools and limited to externally and statically created parameters, they can bring much more results than is designed in the currently practiced and binding system of socially responsible science.

PL

W opracowaniu opisano podstawowe kryteria mało eksponowanej, zarówno w literaturze, jak i praktyce badawczej, społecznej racjonalności ewaluacji, która z trudem mieści się w wizji parametryzacji zaproponowanej w reformie systemu nauki i szkolnictwa wyższego, niesłusznie kojarzonej z promocją i aplikacją badań ewaluacyjnych. Wypracowane w ponad stuletniej historii ewaluacji standardy nie znajdują w niej ani przywołania, ani analizy, łamiąc tym samym przyjętą w nauce i jej zastosowaniach konwencję omówienia i wykorzystania istniejącego już dorobku. Z wielu względów istnieje zatem pilna potrzeba przywołania elementarnej wiedzy, scharakteryzowania możliwych funkcji oraz relacji z innymi badaniami o charakterze diagnostycznym, które z ewaluacją nie powinny być mylone. Nieznajomość tych funkcji prowadzi do oderwania procesu ewaluacyjnego od jego rozwojowych wyzwań, walorów demokratyzacji, uspołecznienia i możliwości animowania zmian społecznych w obszarze jego realizacji, szczególnie w tak wymagającym aktywizacji i działań twórczych sektorze nauki. Jeśli strategie i badania ewaluacyjne nie zostaną zredukowane i zastąpione zestawem swoich narzędzi oraz ograniczone do zewnętrznie i statycznie tworzonych parametrów, to mogą przynieść znacznie więcej efektów, niż jest to zaprojektowane w obecnie praktykowanym i obowiązującym systemie nauki.

4

Wartości autoteliczne jako wyrzut sumienia humanistyki współczesnej

100%

Korporowicz L.

|

2023

|

tom 126

|

nr 1

152-164

EN

In the era of rapid annexation of various concepts of posthumanism and the cultural consequences of the use of artificial intelligence, the developments within the sciences that want to define themselves as humanistic as well as humanistically inspired social sciences take on a new meaning. They are the ones who have to answer why artificial wisdom is not possible and what will happen to humanity after its autotelic values are eliminated. For all these reasons, it is worth recalling Antonina Kłoskowska’s culturalist theories, which, in their modest part, already allow us to make theoretically and practically important distinctions between an object and a tool for understanding complex cultural phenomena, between creating depth and creating only the surface of identities important in the contemporary world; they also allow us to understand what constitutes the axiological reductionism of culture mediated by the technology of hybrid worlds. Kłoskowska’s concepts are thus inscribed in the centuries-old traditions of Polish intellectual culture and its humanistic vocation.

5

Mirosław Sobecki: Komunikacja międzykulturowa w perspektywie pedagogicznej. Studium z pogranicza polsko-litewsko-białorusko-ukraińskiego. Warszawa 2016, Wydawnictwo Akademickie „Żak”, ss. 312

100%

Korporowicz L.

|

nr 2

301-307

6

Bezpieczeństwo kulturowe w rozwoju zrównoważonym

100%

Korporowicz L.

|

nr 2

32-59

EN

The main goal of the article is to sketch ontological, functional and axiological differences of various security entities, and thus a wide scope of its definitions, which must respect at least two complementary criteria, it means: to whom and how it applies. An important task of the text is also to explain the causes of interest in the issues of cultural security in the increasingly multicultural, hybrid and fluid world of social transformations of the post-global era. These processes do not lead to cultural unification of communities and nations, quite the contrary – to multidimensional diversification. In the analysis of attributes, phenomena and challenges of cultural security it is worth to recall forgotten tradition of the Polish school of international law from the beginning of the 15th century, based on the concept of the “rights of nations” (ius gentium) developed by Paweł Włodkowic, Rector of the Krakow Academy and one of the most prominent thinkers of Polish social thought in the multicultural era of the Polish-Lithuanian Commonwealth of the Jagiellonian community. The concepts created at that time may be an inspiration not only for defining but also for understanding the cultural security concept, its axiology distinguished from the security culture and for building intercultural perspective of a balanced model of relationships between people, groups and organizations in the communication and cultural space of the modern world, defining also the role of academic reflection, intercultural education and axiology of sustainable development.

PL

Zasadniczym celem artykułu jest nakreślenie odmienności ontologicznych, funkcjonalnych i aksjologicznych różnorodnych podmiotów bezpieczeństwa, a tym samym szerokiego zakresu jego definicji, która respektować musi co najmniej dwa dopełniające się kryteria, a więc kogo i w jaki sposób definicja ta dotyczy. Istotnym zadaniem tekstu jest także wskazanie na przyczyny zainteresowania problematyką bezpieczeństwa kulturowego w coraz bardziej wielokulturowym, hybrydalnym i płynnym świecie transformacji społecznych epoki postglobalnej, która bynajmniej nie prowadzi do kulturowej unifikacji społeczności i narodów, a wręcz odwrotnie – do wielowymiarowej ich dywersyfikacji. W analizie atrybutów, fenomenów oraz wyzwań bezpieczeństwa kulturowego przywołana zostaje ponad sześćsetletnia i zapomniana tradycja polskiej szkoły prawa międzynarodowego z początku XV wieku, która powstała na bazie koncepcji prawa narodów Pawła Włodkowica, rektora Akademii Krakowskiej i jednego z najwybitniejszych myślicieli polskiej myśli społecznej w wielokulturowej epoce Rzeczpospolitej doby Jagiellonów. Powstałe wówczas koncepcje mogą być inspiracją aksjologii bezpieczeństwa kulturowego odróżnionego od kultury bezpieczeństwa oraz budować międzykulturową perspektywę zrównoważonego modelu relacji osób, grup i organizacji jako konstruktu generującego bezpieczeństwo kulturowe we współczesnej przestrzeni komunikacyjnej i kulturowej współczesnego świata, wyznaczając rolę, jaką spełniać mają w nim refleksja akademicka, edukacja międzykulturowa i aksjologia zrównoważonego rozwoju.

7

Deklaracja z Sydney. Prawa człowieka w perspektywie wielopodmiotowej

63%

Korporowicz L. , Jaskuła S.

|

2019

|

tom 105

|

nr 2

222-231