Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Poziom frakcji białkowych surowicy krwi u nurków

100%

Dolatkowski A. , Szczeblewski B. , Lokucijewski B. , Kudarenko W.

Polish Hyperbaric Research

|

2014

|

tom nr 1(46)

93--106

PL

Badano osocze krwi 72 nurków w wieku 21 do 23 lat nurków metodą elektroforezy bibułowej. Wartości frakcji białkowych w badaniu wyniosły: albuminy 61,7%, α1 globuliny 26%, α2 globuliny 6%, β globuliny 9,5% γ globuliny 20,2%. Wartości te mieściły się w normie fizjologicznej, ale największy procent odchyleń obserwowano w grupie I – nurków początkujących. Autorzy wiążą tę obserwację z możliwością działania czynnika emocjonalnego i chwilowymi zaburzeniami regulacji hormonalnej.

EN

The study consisted in an analysis of the blood plasma of 72 divers aged between 21 and 23 years with paper electrophoresis method. The examined protein fractions reached the following values: albumins 61.7%, α1 globulins 26%, α2 globulins 6%, β globulins 9.5% γ globulins 20.2%. The obtained values were within physiological norm, with the most significant deviations observed in group I – beginner divers. The authors link this observation with a possible impact of an emotional factor and momentary disorders in hormonal regulation.

2

Dwukierunkowa elektroforeza białek w mikrobiologii

100%

Futoma-Kołoch B. , Bugla-Płoskońska G. , Dudek B.

|

tom nr 9-10

47--50

PL

Techniki elektroforetyczne są coraz powszechniej stosowane w badaniach z zakresu mikrobiologii, biochemii, fizjologii, patofizjologii człowieka, parazytologii, immunologii oraz botaniki. Proteomika jest dynamicznie rozwijającą się dyscypliną naukową. Dane uzyskane przy użyciu technik elektroforezy dwukierunkowej (2-DE) i spektrometrii masowej są niezwykle przydatne w interpretacji patogenezy bakterii. Ponadto wiedza ta ma praktyczne zastosowanie w tworzeniu biopreparatów, a także w racjonalnej bioremediacji.

EN

Electrophoresis techniques are widely used in microbiology, biochemistry, physiology, pathophysiology, parasitology, immunology and botany. Proteomics is an extensively developing discipline. Proteomic studies based on the data obtained with both two-dimenssional electrophoresis and mass spectrometry are extremely useful in interpretation of pathogenesis mechanisms used by bacteria. Moreover, practical application of this knowledge manifests in production of insecticides and rationalized bioremediation.

3

In vitro digestibility of crystalline proteins from beans [Phaseolus vulgaris]

100%

Piecyk M. , Worobiej E. , Klepacka M.

|

nr 2

EN

The susceptibility of crystalline and amorphous proteins from beans to enzymatic hydrolysis were compared. The crystalline proteins were obtained by precipitating the crystals (5°C, 18 h) from acid extracts. The amorphous forms were obtained by isoelectric precipitation of proteins from alkaline extracts. The content of proteins in crystalline forms was higher (81-82%) than in amorphous forms (77%). The differences were observed for the susceptibilities of crystalline and amorphous proteins to enzymes. The crystalline proteins showed higher values for in vitro digestibility (80-81%) than amorphous proteins (78-80%). The reverse relationship was observed when the proteins were digested with one enzyme, i.e. trypsin, and the results were monitored by electrophoretical separation of proteins and by determining the increase in free a-amino groups.

PL

W pracy badano izolaty białek fasoli o strukturze krystalicznej i amorficznej. Białka krystaliczne ekstrahowano kwasem, a amorficzne uzyskiwano przez ekstrakcję alkaliczną. Amorficzne formy białka wykazywały wyższą strawność in vitro niż białka krystaliczne. Technika SDS-PAGE była użyta do badania zmian zachodzących pod wpływem trawienia białek trypsyną. Elektroforogramy zhydrolizowanych białek krystalicznych wykazały, że były one łatwiej hydrolizowane trypsyną niż białka amorficzne. To sugeruje, że białka o strukturze krystalicznej w większym stopniu mają wyeksponowane wiązania podatne na trawienie trypsyną.

4

Species identification of meat by electrophoretic methods

100%

Montowska M. , Pospiech E.

Acta Scientiarum Polonorum. Technologia Alimentaria

|

2007

|

tom 06

|

nr 1

EN

Electrophoretic methods can be used to identify meat of various animal species. The protein electrophoresis, especially the IEF of the sarcoplasmic proteins, is a wellestablished technique for species identification of raw fish and is used in the control of seafood authenticity. However, in the case of the analysis of heat-processed fish, the method is applicable only to those species which possess characteristic patterns of the heat-stable parvalbumins. Heat-denatured fish muscle proteins may be solubilised by urea or sodium dodecylsulfate (SDS) and separated by urea-IEF or SDS-PAGE, respectively. The comparison of these two methods allowed to conclude that, basically, each of them can be used for species identification of heated fishery products. However, extensively washed products may be preferentially analysed by the SDS-PAGE, because most of the parvalbumins are washed out leaving mainly myosins. On the other hand, the IEF method may be preferred for the differentiation of closely related species rich in parvalbumins isoforms. It is evident from the literature data that species-specific protein separations yield proteins of low molecular weight made up of three light chains of myosin (14-23 kDa), troponin (19-30 kDa) and parvalbumin (about 12 kDa). Investigations showed that the SDS-PAGE method can be used to identify meats of: cattle, sheep, lambs, goats, red deer and rabbits. The technique allowed researchers to identify the following myofibrillar and sarcoplasmic muscle proteins: myosin and actin, -actinin, tropomyosin, troponin. SDS-PAGE allowed the identification of myofibrillar proteins taking into account their molecular weights which was not possible with the assistance of the PAGIF because too many protein bands were obtained. It was possible to obtain differences in the separation of proteins characteristic for certain species, e.g. beef, resulting from the presence of single myofibrillar proteins

PL

Metodami elektroforetycznymi można identyfikować mięso różnych gatunków ssaków i ptaków. Elektroforeza białek, a zwłaszcza IEF białek sarkoplazmy jest dobrze poznaną techniką do identyfikacji gatunków surowych ryb i jest stosowana do kontroli autentyczności produktów morza. Natomiast w wypadku produktów rybnych poddanych procesom obróbki cieplnej metoda ma zastosowanie tylko do oznaczania gatunków dających charakterystyczne rozdziały stabilnych po ogrzaniu parwalbumin. Zdenaturowane w wysokiej temperaturze białka mięśni ryb mogą być rozpuszczone przez mocznik lub SDS i rozdzielone przez zastosowanie odpowiednio IEF lub SDS-PAGE. Porównując obie metody stwierdzono, że w zasadzie są one odpowiednie do identyfikacji gatunkowej ogrzewanych produktów rybnych. Jednak surowce intensywnie myte lepiej analizować metodą SDS-PAGE, ponieważ większość parwalbumin jest wymywana, a zostaje głównie miozyna. Jednocześnie IEF z mocznikiem jest lepszą metodą do różnicowania blisko spokrewnionych gatunków bogatych w izoformy parwalbumin. Z danych literaturowych wynika, że specyficzne gatunkowo rozdziały białek dają białka o małej masie cząsteczkowej złożone z trzech lekkich łańcuchów miozyny (14-23 kDa), troponiny (19-30 kDa) i parwalbuminy (około 12 kDa). Badania wykazały, że metodą SDS-PAGE można różnicować mięso bydła, owiec, jagniąt, kóz, jeleni i królików. Techniką tą identyfikowano szczególnie miofibrylarne białka mięśni: miozynę i aktynę, a-aktininę, tropomiozynę i troponinę. SDS-PAGE pozwoliła na rozpoznanie tych białek z uwzględnieniem ich mas cząsteczkowych, co nie było możliwe z zastosowaniem PAGIF, ponieważ uzyskano zbyt dużą liczbę pasm białek. Stało się możliwe uzyskać różnice w rozdziałach białek charakterystyczne dla pewnych gatunków, np. wołowiny, wynikające z obecności pojedynczych wyróżniających się białek.

5

A genetic investigation of enzyme polymorphisms shared by wolf and dog: suggestions for conservation of the wolf in Italy

100%

Lorenzini R. , Fico R.

Acta Theriologica. Supplement

|

1995

|

nr 03

EN

In order to provide suggestions for conservation and management of the wolf Canis lupus Linnaeus, 1758 in Italy, a total of 46 wolves from central Italy and 53 mongrel dogs were surveyed for electrophoretic variation within and among populations. Six out of 41 presumptive gene loci exhibited polymorphism in the wolf (P = proportion of polymorphic loci = 0.146, 99 per cent criterion), whilst only 3 loci were variable in the dog (P = 0.073). Expected average heterozygosity in the Italian wolf (mean He= 0.037) was comparable to values reported previously for protein variation in natural wolf populations. By contrast, the dog showed a comparatively low heterozygosity (mean He = 0.020), which may be a consequence of domestication. Nei's (1978) absolute genetic distance between wolf and dog (D = 0.012) was very similar to values reported in previous investigations, thus confirming that they are closely related forms. Relative genetic differentiation (Wright's Fst = 0.167) between wolf and dog was considerably higher than the mean genetic diversity found among several dog breeds. The Jesuits of the present genetic investigation on the wolf population from central Italy suggested that its genetic resources are quite intact. The extent of differences in allelic frequencies at loci polymorphic both in wolf and dog did not suggest substantial wolf-dog interbreeding, which has been thought to be one of the major threats to the genetic integrity of the Italian wolf population.