Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Dylematy nauczających czytania i pisania

100%

Pawlak B.

|

2017

|

tom 12

|

nr 1(43)

67-78

PL

Czytanie i pisanie to od dawna cenione umiejętności, wokół których w ostatnim czasie toczą się ciekawe dyskusje i spory. W tym samym bowiem momencie, gdy niektórzy boleją nad spadkiem czytelnictwa w naszym kraju, inni zwracają uwagę na fakt, iż nigdy wcześniej nie czytaliśmy tyle, co dziś (oczywiście obie strony mają na uwadze różne rodzaje czytanych tekstów). Podobnie wokół pisania toczą się dysputy np. zwolenników pisma odręcznego, kaligraficznego, z tymi, którzy za jedyne sensowne dziś narzędzie pisarskie uznają klawiaturę komputera, ipada czy iphona. Mimo tych i innych kontrowersji, większość z nas docenia znaczenie umiejętności czytania i pisania, a niektórzy nawet dostrzegają jego wyraźny wzrost we współczesnym świecie. Myślę tu np. o tych rodzicach, babciach czy dziadkach, którzy szukają możliwości, metod oraz narzędzi przyspieszających i wspierających naukę czytania i pisania ich dzieci, wnucząt. Myślę o badaczach szukających optymalnych warunków dla uczenia się i nauczania tych ważnych kompetencji. Innym efektem popularności myślenia o umiejętności czytania i pisania są też zapewne decyzje polityków odpowiedzialnych za funkcjonowanie oświaty, którzy w ostatnich latach nauczycielom wychowania przedszkolnego i edukacji wczesnoszkolnej, czyli osobom profesjonalnie odpowiadającym za budowanie fundamentów dziecięcych umiejętności czytania i pisania, zafundowali cały ciąg zmian. Pytanie – czy aby na pewno dobrych zmian? Artykuł ma na celu dokonanie analizy wątpliwości i dylematów, które muszą dziś rozstrzygać osoby nauczające czytania i pisania.

EN

Reading and writing have long been prized skills around which in recent times have featured interesting discussions and disputes. At the same time, while some people deplore the decline in readership in our country, others point out the fact that we have never read as much as we do today (of course both sides have in mind different types of read texts). Similar disputes are to be found around the issue of writing. Proponents of handwriting, calligraphy, clash with those who these the only sensible tool today for writing to be a computer keyboard, iPad or iPhone. Despite these and other controversies, most of us recognize the importance of reading and writing skills, and some even see their marked increase in the modern world. I am thinking, for example, of parents, grandmothers and grandfathers, who are looking for opportunities, methods and tools to accelerate and support the teaching of the reading and writing of their children and grandchildren. I think of researchers seeking optimal conditions for learning and teaching these important competencies. Another effect of the popularity of thinking about reading and writing skills are also likely to be the decisions of politicians associated with the operation of education, who have prepared a whole raft of changes in recent years for teachers of preschool and early childhood education (those professionally responsible for laying the foundations for children’s reading and writing skills). The only question is - are you sure that they are good changes? The article aims to analyze the doubts and dilemmas that a person teaching reading and writing must confront today.

2

"A ccanciu ri Maria" e "l’Antologia" di Nino De Vita. Il caso di una scrittura “latitante” allo scoperto

100%

Malicka P.

|

nr 9(3)

256-265

IT

Lo scopo dell’articolo è di segnalare l’importanza dell’ultima produzione in versi del poeta siciliano Nino De Vita considerato una delle voci liriche e narrative più originali nell’ambito della poesia dialettale e della letteratura in lingua italiana. La riflessione verrà articolata attorno al poemetto devitiano A ccanciu ri Maria pubblicato nel 2015 che coincide con la pubblicazione dell’Antologia bilingue del poeta percepita nei termini di un vero e proprio evento editoriale. Un evento che copre oltre trent’anni dell’attività poetica e narrativa segnata da un continuo intrecciarsi dell’esperienza di vita e di scrittura “in latitanza”.

PL

Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na ostatnie dokonania sycylijskiego poety Nina De Vity, uważanego za jeden z najbardziej oryginalnych głosów poetyckich – zarówno w pisarstwie dialektalnym, jak i w literaturze włoskiej. Refleksja dotyczy jego ostatniego opowiadania, pisanego wierszem A ccanciu ri Maria (W zamian za Marię), które ukazało się w 2015 roku. Publikacja ta zbiega się w czasie z innym ważnym wydarzeniem edytorskim, a mianowicie z ukazaniem się dwujęzycznej antologii obejmującej 30 lat twórczości poetyckiej i narracyjnej De Vity, naznaczonej nieustannym przenikaniem się doświadczeń życia i pisania „w ukryciu”.

3

O pisaniu

100%

Kicki J.

|

tom nr 4

21--24

PL

No cóż, nadwyrężę porozumienie z redakcją i tym razem niewiele o górnictwie, a będzie o pisaniu. Rośnie rynek wydawniczy. Piszemy coraz więcej – i to nie tylko za sprawą wszechobecnego Internetu. Trawestując słowa słynnej piosenki Jonasza Kofty, która zrobiła prawdziwą furorę w wykonaniu Jerzego Stuhra na Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w 1977 r.: Pisać każdy może Trochę lepiej lub trochę gorzej, Ale nie o to chodzi, Jak co komu wychodzi, Czasami człowiek musi, Inaczej się udusi.

4

Duoethnography in applied linguistics qualitative research

100%

Werbińska D.

|

nr 54/2

269-283

EN

The significance of duoethnography as an alternative qualitative method for investigating research in the humanities and social sciences has considerably increased in the last decade or so. Yet, despite its increasing popularity and the growth of duoethnographic studies in second and foreign language learning and teaching, duoethnography is still unknown to many applied linguists. In order to partially redress this gap, the aim of this article is to present duoethnography as a promising qualitative method for applied lin-guistics studies. The text outlines the basic tenets of duoethnography, discusses the scope of its research on language learning and teaching at the present time and describes innovations that duoethnography introduces to data collection, writing, presenting and interpreting research. The article concludes with a call for more duoethnographic studies in applied linguistics as they provide a welcome move towards greater methodological diversity. This, in turn, may contribute to our better understanding of the experience of language learning and teaching, and the identity of language learners and teachers, as well as generate new themes for research.

5

Autobiografizowanie jak powietrze

100%

Kofta K.

|

nr 1(2)

99-103

6

Między słowem i ciałem. O somatekstualności Dzienników z lat osiemdziesiątych Teodora Parnickiego

80%

Szewczyk J.

|

nr 1(4)

169–182

PL

Artykuł stanowi analizę Dzienników z lat osiemdziesiątych Teodora Parnickiego, dokumentujących ostatni okres jego życia i twórczości. Tematem artykułu są funkcje pełnione przez dziennik pisarza (m.in. dziennik jako kronika i warsztat pracy twórczej, forma terapii i rodzaj buchalterii) oraz miejsce, jakie zajmuje w nim historia lat osiemdziesiątych. Ze względu na ich charakter Dzienniki zostały odczytane jako swoisty somatekst, w którym ciało i czynność pisania są ze sobą nierozerwalnie złączone. Celem artykułu jest ukazanie uzależnienia Parnickiego od czynności pisania, niezbędnej dla podtrzymania jego projektu tożsamości jako autora powieści historycznych, oraz relacji między „ja piszącym” i „ja somatycznym”, skupionym na doświadczeniu ciała, choroby, starości i nałogu alkoholowego.

EN

The article deals with the Teodor Parnicki’s Diaries from the eighties, which are a document of the last period his life and artistic work. A subject of the article is functions of the diary of the writer (among others the diary as the chronicle of artistic work, form of therapy and kind of bookkeeping) and Teodor Parnicki’s ratio to the history of the eighties visible in his diary. Diaries from the eighties are reading as a kind somatext, which body and writing are inseparably connected. The aim of article is to show, firstly, Parnicki was addicted to writing, which was necessary for his project of identity as author of historical novels and secondly, relationship between writing and somatic subject, focused on experience old age, illness and alcohol addiction.

7

A Reading of Community

80%

Seiler N.

|

nr 3

57-72

PL

Rozważania dotyczące idei, form i praktyk communitas tworzą od lat osiemdziesiątych XX wieku osobny dyskurs filozoficznopolityczny. Artykuł jest refleksją nad tym, w jaki sposób Jean-Luc Nancy ustanawia „wspólnotę pisania [i] pisanie wspólnoty”, jak w jego ujęciu wspólnota „współ-zjawia się” z pisarstwem filozoficznym. Wychodząc od refleksji Nancy’ego, autorka modyfikuje spojrzenie na pisanie – zarówno jako tekst, jak i praktykę – by skupić się na konfrontacji ze wspólnotą w czytaniu. Poprzez poetologiczny rozbiór eseju La Communauté affrontée (2001) bada tekstualną inscenizację wspólnoty i afektywną interakcję między tekstem a cielesnością. Jej osobista lektura nie tylko aktywizuje ekstatyczny potencjał pisarstwa Nancy’ego prowadzący ku postulowanej wspólnocie tych, którzy nie mają wspólnoty, lecz także ujawnia jego estetyczne, społeczne i polityczne implikacje. Artykuł analitycznie rekonstruuje zatem tekstualne mikroperformanse wspólnoty w pisaniu jako performatywną konfrontację wpisaną w czytanie.

EN

The thinking about the idea, forms and practices of communitas has developed a specific discourse in political philosophical writing since the 1980s. This paper retraces the ways in which Jean-Luc Nancy established a “community of writing [and] the writing of community,” how in his view community compears with philosophical writing. Taking Nancy’s discussion as a ground line, the author modulates the perspective on writing-as both text and practice-and focuses on the confrontation with community in reading. By poetologically tackling Nancy’s essay “The Confronted Community” (2001), she investigates into the text’s performing of community and the affective interaction between text and corporeality. Her reading of Nancy’s writing thus activates not only its ecstatic valences leading towards the proposed community of those who have no community; it also uncovers the aesthetic, social and political implications that emanate from Nancy’s writing in this situated reading. Therefore, this paper analytically retraces the textual micro-performances of community in writing as a performative confrontation entailed in reading.

8

Refleksja metapoznawcza w procesie kształtowania sprawności pisania

70%

Łompieś J.

|

tom 3

|

nr 2

EN

This article discusses the role of metacognitive reflection and the systematic practice of writing in shaping the ability to create texts in a foreign language. Starting with the presentation of selected opinions and research on the unsatisfactory level of student writing, the author attempts to verify the hypothesis of the positive influence of metacognitive reflection, as well as the practice of systematic writing, including the freewriting method, on the development of writing skills. The author tried to verify this hypothesis during his classes at the University of Warsaw. For one semester a group of students participated in systematic writing, practiced self-reflection on their writing, and evaluated the results of their work. This quasi-experiment showed a certain improvement in the students’ writing skills and ability to self-correct their texts. However, it is difficult to assess to what extent these individual factors, i.e. self-reflection and systematic writing, have contributed to the improvement of students’ writing skills. Therefore, the hypothesis about the positive influence of self-reflection and systematic writing on enhancing writing skills requires further in-depth research.

PL

W artykule omówiona jest rola refleksji metapoznawczej i systematycznej praktyki pisania dla kształtowania sprawności tworzenia tekstów w języku obcym. Wychodząc od przedstawienia wybranych opinii i badań nad niskim poziomem pisania efektywnością kształcenia sztuki tworzenia tekstów pisanych autor podejmuje próbę weryfikacji hipotezy o pozytywnym wpływie refleksji metapoznawczej, a także praktyki systematycznego pisania, w tym także metodą freewriting, na rozwój sprawności pisania. Hipotezę autor stara się zweryfikować w toku własnych zajęć ze studentami, podczas których grupa studentów przez jeden semestr uczestniczyła w systematycznym pisaniu podczas zajęć oraz praktykowała sterowaną przez nauczyciela autorefleksję nad przebiegiem i oceną wyników własnych prac. Ten quasi-eksperyment wstępnie wykazał pewien przyrost biegłości w pisaniu mierzonej długością tekstu w określonym czasie pisania oraz wzrost umiejętności autokorekty własnych tekstów kosztem jednak zwiększenia czasochłonności pracy tak studentów jak nauczyciela. Hipoteza wpływu wspomnianych czynników na wzrost sprawności pisania, także w aspekcie jakościowym, wymaga dalszych pogłębionych badań.

9

Nauczanie sprawności komunikacyjnych w grupach ekonomicznych

61%

Wielkiewicz-Jałmużna D.

|

2013

|

nr 20

323-327

PL

Celem nauczania języka polskiego w grupach ekonomicznych jest przede wszystkim rozwijanie kompetencji uczących się. Kluczowe znaczenie mają umiejętności receptywne czyli rozumienie ze słuchu i czytanie. Istotne znaczenie ma również nauczanie sprawności produktywnych to jest mówienia i pisania. Kolejnymi sprawnościami językowymi, które uczniowie zdobywają pod nadzorem nauczyciela są: umiejętność interakcji i mediacji.