The text will define the expressive nature of lexemes from a new group of feminatives, the determinant of which is the suffi x -essa. The study is an attempt to record this group. The lexemes under examination will be subject to a wordformation analysis. The precise determination of the type of expressiveness of words will be facilitated by the results of a survey conducted among Polish language users. The paper will be concluded with a discussion on the possible future of lexemes with the formant -essa in Polish.
2
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
This paper explores how a Corpus-Assisted Discourse Studies (CADS) approach can be utilised to investigate representations of gender as well as potential gender bias in radiology reporting, which constitutes a form of professional, medical discourse. The database collected for this purpose consists of three specialised German sub-corpora (332,901 cranial, thoracic, and whole-body computed tomographies, with more than 61 million tokens), which were extracted from a larger medical corpus called MedCorpInn that was built as part of an interdisciplinary project conducted jointly by the University of Innsbruck and Innsbruck Medical University. As a basic premise, CTs are assumed discursive, linguistic events, which are infl uenced by social and institutional factors. They represent an essential everyday communicative practice among radiologists and referring doctors and they function both as documentation and as a legal record of imaging procedures. To investigate whether there are differences and/or subtle similarities (Taylor 2018; Brezina 2018) in the largely standardised reports on female vs on male patients, a CADS-approach focusing on gender is applied. Keywords, collocation, and concordance techniques will be introduced and used to explore how male and female patients are discussed in the medical discourse studied here. Research into internal clinical communicative practices could also be of interest from the perspective of gender medicine.
It goes without saying that in modern sociolinguistics there is a consensus with regard to the fact that the language of males and females differs. The initial sections of the article briefly address the peculiarities of gendered speech as to provide a theoretical background for checking whether the causative get is used similarly or differently by men and women in the two of F. Scott Fitzgerald’s novels: The Beautiful and Damned and Tender Is the Night. The basic expectation formed is that the motifs for triggering the use of causative get are of social rather than structural nature. Before the analysis is carried out, the group of the English periphrastic causatives are sketchily characterized. Generally, what has been found is that there is a clear, socially-motivated pattern of how F. Scott Fitzgerald uses the causative get in the dialogued occurrences in his two novels. Get is a characteristic of men’s talk, but it is also the expected form while female characters address male ones - hence the verb is labelled as “masculine” get. Moreover, it has been discovered that there does not seem to be any particular pattern in either the speaker’s mood or the speaker’s attitude expressed that would trigger the use of the causative verb in question. Yet, what seems to be a well-defined tendency, when it comes to the speaker-hearer power relation, is that the speaker usually assumes a more superior position than the hearer when he or she uses the causative verb. The superiority in most cases is strongly associated with masculinity. Hence, what is postulated is that the causative get is labelled not only as “masculine" but also as “superior”.
4
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
It seems that there are very few research themes in sociolinguistics that have been as thoroughly explored as gender representation in educational materials (notably in E FL textbooks). However, relatively little attention has been paid to how learners themselves perceive the images of men and women in teaching resources. T he present contribution has been written in an attempt to fill this gap. Drawing on the findings of two small-scale survey studies conducted among Polish university students, it addresses two major issues. T he first one concerns the extent to which the choice of male or female-gendered sentence subjects in E FL grammar course books matches the learners’ associations and expectations. The other one, focusing specifically on attitudes to gender representation, seeks to demonstrate how the students view the ways male and female characters are portrayed in constructed examples of usage and practice sentences from English grammar textbooks. Both studies provide some indications of how E FL learners’ needs and expectations can be better addressed in teaching materials
Artykuł stanowi propozycję wprowadzenia do polskiego językoznawstwa opisanego przez Zimmana (2020) paradygmatu trans lingwistyki jako zbioru różnorodnych metodologicznie badań nad językowymi przejawami zjawiska transpłciowości prowadzonych z perspektywy osób transpłciowych. Badania takie uwzględniają swoje społeczne konteksty (por. Bieńkowska 2014) i wpisują się w nurt „humanistyki zaangażowanej” (por. Kochanowski 2013). Dalsza część tekstu jest próbą usystematyzowania i krytycznej analizy dotychczasowych polskich prac dotyczących omawianej tematyki i wyznaczenia możliwych kierunków przyszłych badań.
EN
The present article argues for introducing the paradigm of trans linguistics, as outlined by Zimman (2020), into the Polish language sciences. Research conducted in this paradigm examines how transgender identities function in language with use of various methodologies, and, importantly, assumes the perspective of the transgender community. Relevant social contexts are taken into account (cf. Bieńkowska 2014), so that the study belongs to the category of “engaged humanities” (cf. Kochanowski 2013). Then, the article attempts to outline and critically analyze existing Polish research on the topic and possible directions for future studies.
6
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
W związku ze wzmożonym zainteresowaniem problematyką wzajemnych relacji między językiem a płcią, określanych mianem lingwistyki płci (gender linguistics), które można zaobserwować w polskim językoznawstwie ostatniej dekady, autorka artykułu przypomina często pomijane i zapomniane zasługi na tym polu jednego z największych polskich językoznawców Jana Baudouina de Courtenay, sytuując jego poglądy zarówno w perspektywie historycznej, jak i współczesnej. Pierwsza część artykułu relacjonuje najważniejsze obserwacje Baudouina dotyczące asymetrii rodzajowo-płciowych w języku polskim, które cechuje maskulinizacja (dominacja rodzaju męskiego nad pozostałymi) oraz wirylizacja (wyodrębnienie i uprzywilejowanie rzeczowników męskoosobowych w gramatyce polskiej). Zjawiska te przejawiają się m.in. w istnieniu rodzaju męskoosobowego i niemęskoosobowego w liczbie mnogiej, gatunkowości rzeczowników męskoosobowych czy derywacji form żeńskich od męskich. Baudouin nie poprzestaje na suchym opisie tych faktów, ale krytycznie ocenia je jako niesprawiedliwe i pozbawione logiki. Podkreślając ścisły związek między myśleniem i językiem, uznaje, że maskulinizacja oraz wirylizacja polszczyzny, wynikające z tradycji patriarchalnej, mają negatywny wpływ na myślenie i działanie jej użytkowników. Poglądy Baudouina na kwestie języka i płci zostają następnie usytuowane w kontekście zarówno współczesnych jemu badań tej problematyki, jak i prac najnowszych. Autorka wykazuje, że polski językoznawca znacznie wyprzedzał swoją epokę, porównując jego postępowe podejście z typowym dla tamtych czasów stanowiskiem Otto Jespersena, które dziś określić można mianem seksistowskiego. W najnowszych badaniach nad asymetriami rodzajowo-płciowymi w języku polskim wyodrębnia kilka stanowisk: niedostrzeganie problemu, podejście informująco-relacjonujące, podejście relacjonującokrytyczne, negacja seksizmu językowego oraz językoznawstwo feministyczne. Dowodzi, że poglądy Baudouina de Courtenay są najbliższe temu ostatniemu nurtowi, ze względu na jego bardzo krytyczny stosunek wobec zjawisk maskulinizacji i wirylizacji oraz ich społecznokulturowych konsekwencji, jak również traktowanie języka jako narzędzia, które można i należy usprawniać tak, by wyrażało poglądy posługujących się nim ludzi.
EN
The present paper sets itself two major goals. First, it intends to review Jan Baudouin de Courtenay’s largely and unjustly forgotten views on language and gender. Secondly, it attempts to place Baudouin’s ideas both in the past and the present perspective by comparing them with, on the one hand, the stance of his famous contemporary, a Danish linguist Otto Jespersen, and, on the other hand, with the current Polish research on gender linguistics. We argue that Baudouin’s critical attitude towards linguistic sexism, his conviction of its negative impact on people’s way of thinking and acting as well as his view that language should be modified to fit the needs of its users allow us to regard him as a genuine forerunner of modern feminist linguistics.
The article presents proposals of reforming the Spanish legal language, exemplifying them with selected conclusions of the Spanish Commission for the Modernization of Legal Language (Comisión para la modernización del lenguaje jurídico) concerning the language of legal regulations. It also studies proposals of applying gender equality in legal and administrative language which in recent years have been being put forward by various groups and published in form of numerous manuals. It also deals with the criticism to which the Royal Spanish Academy (Real Academia Española) has subjected some of these manuals.
PL
W artykule omawiane są propozycje reformy hiszpańskiego języka prawnego na przykładzie wybranych wniosków z prac Komisji ds. Modernizacji Języka Prawa (Comisión para la modernización del lenguaje jurídico), które dotyczą języka przepisów prawnych. Analizowane są również postulaty stosowania języka równościowego w języku prawnym i administracyjnym, wysuwane przez różne środowiska i publikowane w ostatnich latach w Hiszpanii w formie coraz liczniejszych poradników. Porusza się także kwestię krytyki, jakiej poddaje niektóre z tych postulatów Hiszpańska Akademia Królewska (Real Academia Española).
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.