Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Lithium and the application of its compounds in different fields of medicine

100%

Kielczykowska M. , Musik I.

Journal of Elementology

|

2014

|

tom 19

|

nr 4

EN

Although lithium has not been classified as an essential element for humans, it can influence numerous metabolic processes and exert diverse effects in the human body, both positive and negative ones. Its actions enable the use of lithium compounds in therapy of different illnesses. It is mostly used for cure of psychiatric disorders: as a mood stabilizer and for intensifying the action of antidepressants. However, its compounds have been also tried in other fields of medicine: as an adjuvant in patients with thyroid diseases undergoing radioiodine therapy, in dermatology, in cure of neurodegenerative and ophthalmic illnesses as well as in tumour therapy. Lithium displays beneficial action only within a determined range of its serum concentration and an overrun of the safe threshold can cause side effects. Due to this fact, the Li serum level as well as many other factors, e.g.: body weight, creatinine, renal and thyroid functions should be monitored during the whole therapy. Many studies were undertaken to clarify the mechanism by which lithium affects organisms but the results still remain unsatisfactory. Nevertheless, some interesting aspects of lithium action have been revealed, including its effect on the enzymatic activity, neurodegenerative processes, apoptosis, formation of cytokines as well as neurotransmission and oxidant balance.

PL

Obecność litu w organizmie może wywierać różnorodny wpływ zarówno korzystny, jak i negatywny na liczne procesy metaboliczne, jednakże nie został on jeszcze zaliczony do pierwiastków niezbędnych dla człowieka. Działanie litu umożliwiło zastosowanie jego związków w terapii różnych chorób. Jest on głównie stosowany w przypadkach zaburzeń psychicznych jako stabilizator nastroju oraz środek potencjalizujący działanie leków przeciwdepresyjnych. Przeprowadzono również próby zastosowania jego związków w innych dziedzinach medycyny: do wspomagania terapii radiojodem stosowanej w chorobach tarczycy, w dermatologii, w leczeniu schorzeń neurodegeneracyjnych i chorób oczu oraz w leczeniu nowotworów. Lit wywiera działanie terapeutyczne jedynie wtedy, gdy jego stężenie w surowicy mieści się w określonym zakresie, a przekroczenie dopuszczalnej wartości może spowodować działania uboczne. Z tego powodu stężenie litu w surowicy, podobnie jak wiele innych czynników, takich jak: masa ciała, poziom kreatyniny oraz funkcje tarczycy i nerek, musi być monitorowane podczas całej terapii. W celu wyjaśnienia mechanizmu oddziaływania litu na organizm przeprowadzono wiele badań, ale rezultaty są wciąż niezadowalające, niemniej jednak odkryto liczne, interesujące aspekty działania litu, m.in. wpływ na aktywność enzymatyczną, procesy neurodegeneracyjne i neurotransmisyjne, apoptozę, produkcję cytokin oraz na procesy pro- i antyoksydacyjne.

2

Influence of different forms of selenium supplementation on the oxidant balance in the rat liver

100%

Musik I. , Kielczykowska M.

Medycyna Weterynaryjna

|

2013

|

tom 69

|

nr 07

EN

The aim of this study was to estimate the influence of the administration of two selenoorganic compounds of different structures, as well as inorganic sodium selenite, on antioxidant parameters and lipid peroxidation in rat liver tissue. Adolescent male Wistar rats were treated through a stomach tube with saline (control), Na₂SeO₃ (group II), 4-(o-tolyl-)-selenosemicarbazide of 2-chlorobenzoic acid (chain structure - group III), 3-(2-chlorobenzoylamino-)-2-(o-tolylimino-)-4-methyl-4-selenazoline (ring structure group IV) at a dose of 5 · 10⁻⁴ mg of Se g⁻¹ of b.w. once a day for a period of 10 days. Liver homogenates were examined to determine total antioxidant status (TAS), the activities of antioxidant enzymes, superoxide dismutase (SOD) and glutathione peroxidase (GPx), the concentrations of ascorbic acid (AA) and reduced glutathione (GSH), as well as the concentration of malondialdehyde (MDA). TAS was significantly reduced in animals receiving selenoorganic compounds vs. control. SOD was unchanged and GPx decreased in all groups undergoing Se-administration vs. control. AA was decreased in group IV vs. both control and group II. GSH was unaltered vs. control in rats receiving selenocompounds. MDA was significantly decreased in group IV in comparison with all other groups. Selenium supplementation generally caused impairment of selected elements of antioxidant barrier, but the ring selenoorganic significantly decreased the lipid peroxidation level. Further studies with the use of diverse doses and longer supplementation periods, including studies concerning the action of selected selenoorganic compounds in pathological states, are needed to evaluate the usefulness of these substances as Se-supplements.

3

Lit w biologii i medycynie

100%

Kielczykowska M. , Pasternak K.

Journal of Elementology

|

2004

|

tom 09

|

nr 4

4

The influence of metals administered in diet on the level of chosen elements of antioxidant barrier in rats

80%

Kielczykowska M. , Pasternak K. , Musik I. , Wronska J.

Acta Biochimica Polonica

|

2003

|

tom 50

|

nr Supplement 1

5

The influence of selenium compounds of different structure on morphology, blood biochemistry and phagocytic capability of granulocytes in rats

80%

Musik I. , Kielczykowska M. , Donica H.

Roczniki Państwowego Zakładu Higieny

|

2013

|

tom 64

|

nr 2

EN

Background. Selenium belongs to important microelements. Numerous studies have revealed relationships between its deficiency and occurrence of diverse illnesses, but the question of the proper form and dose of Se-supplementation still remains unsolved. Objective. In the present study the influence of different selenium compounds on blood morphology and biochemistry as well as on phagocytic capacity of granulocytes and NBT test in rats was investigated. Material and methods. Adolescent male Wistar rats were divided into four groups (ten animals each): I – control, received saline; II – received sodium selenite Na2SeO3; III – received selenoorganic compound A of chain structure 4-(o-tolyl-)-selenosemicarbazide of 2-chlorobenzoic acid; IV – received selenoorganic compound B of cyclic structure 3-(2-chlorobenzoylamino-)- 2-(o-tolylimino-)-4-methyl-4-selenazoline. The administration was performed by stomach tube at a dose of 5 · 10-4 mg Se g-1 b.w. once a day for 10 days. Results. Selenium compounds treatment decreased haematocrit. Erythrocytes number was unchanged in all groups receiving Se vs. control, whereas leucocytes number was depressed in groups II and IV. Haemoglobin was significantly decreased in group III. White blood count was altered in groups II and III, where all parameters were markedly decreased except for lymphocytes in group III and remained unchanged in group IV. The outcomes regarding selenium effect on biochemistry parameters of blood showed that urea remained unchanged, glucose was statistically decreased in groups II and III, whereas cholesterol was significantly diminished in group II and increased in group III vs. control. Results concerning phagocytosis and NBT test displayed that % of positive cells were decreased in groups II and III, whereas remained unaltered in group IV vs. control. Conclusions. As cyclic selenoorganic compound B did not cause many significant changes of the studied parameters it may be suggested that after further researches it could be taken into account as a possible selenium supplement.

PL

Wprowadzenie. Selen należy do mikropierwiastków o dużym znaczeniu dla organizmu. Badania naukowe wykazały istnienie zależności pomiędzy niedoborem selenu a występowaniem wielu poważnych schorzeń, jednakże kwestia doboru odpowiedniej formy i dawki stosowanej w suplementacji nadal pozostaje nierozwiązana. Cel. W przeprowadzonym doświadczeniu badano wpływ podawania różnych związków selenu na morfologię krwi i biochemię krwi oraz zdolności fagocytarne granulocytów i test NBT u szczurów. Materiał i metody. Młode szczury samce rasy Wistar podzielono na cztery grupy (po 10 zwierząt): I – kontrola, otrzymywała sól fizjologiczną; II – otrzymywała selenian(IV) sodu Na2SeO3; III – otrzymywała organiczny związek selenu A o budowie łańcuchowej 4-(o-tolilo-)-selenosemikarbazyd kwasu 2-chlorobenzoesowego; IV - otrzymywała organiczny związek selenu B o budowie cyklicznej 3-(2-chlorobenzoiloamino-)-2-(o-toliloimino-)-4-metylo-4-selenazolinę. Związki podawane były sondą dożołądkowo w dawce 5 · 10-4 mg Se g-1 m.c. raz dziennie przez okres 10 dni. Wyniki. Podawanie związków selenu obniżyło hematokryt. Liczba erytrocytów we wszystkich grupach pozostała niezmieniona w stosunku do kontroli a liczba leukocytów była zmniejszona w grupach II i IV. Poziom hemoglobiny został obniżony statystycznie w grupie III. Obraz białych elementów morfotycznych w porównaniu do kontroli uległ zmianie w grupach II i III gdzie wszystkie wskaźniki zostały istotnie statystycznie obniżone za wyjątkiem limfocytów w grupie III, natomiast w grupie IV nie zaobserwowano żadnych zmian. Analizując wpływ podawania selenu na parametry biochemiczne krwi stwierdzono, że stężenie mocznika pozostało niezmienione. Stężenie glukozy w przypadku grup II i III uległo istotnemu statystycznie obniżeniu. Stężenie cholesterolu w II grupie było istotnie obniżone a w III podwyższone w porównaniu z kontrolą. Badania fagocytozy i wyniki testu NBT wykazały, że % pozytywnych komórek uległ obniżeniu w grupach II i III w stosunku do grupy kontrolnej i pozostał niezmieniony w grupie IV. Wnioski. Ponieważ organiczny związek cykliczny B nie spowodował istotnych statystycznie zmian wielu badanych parametrów można byłoby sugerować, że przeprowadzenie dalszych badań pozwoli rozważyć jego zastosowanie jako suplementu selenu.

6

Wpływ organicznych związków selenu na stężenie magnezu w wybranych tkankach oraz wskaźniki krwi myszy

80%

Musik I. , Pasternak K. , Kielczykowska M.

Journal of Elementology

|

2002

|

tom 07

|

nr 4

7

Level of magnesium in patients with depression treated with lithium – pilotage research

80%

Makara-Studzinska M. , Dabrowski W. , Kielczykowska M. , Musik I.

|

2013

|

tom 20

|

nr 1

EN

Introduction. Depression is a major public health problem. Magnesium (Mg2+) is involved in many metabolic processes as an activator of over 300 different enzymes. For the last 60 years lithium (Li+) compounds have been used in psychiatry. Li+ salts are regarded as the first choice medicine in the treatment of affective disorders and are also applied as an adjuvant intensifying the therapy in drug-resistant depression patients. Objective. The objective of the study was an analysis of the relationship between the levels of magnesium, lithium, and education and place of residence of patients hospitalized due to depression. Material and methods. Patients with bipolar affective disorders undergoing lithium therapy during their stay in the Department of Psychiatry at the Medical University in Lublin were examined. Patients were divided into three groups according to education level and were also analyzed according to place of residence. Results. In the group of patients in the study, a significantly lower level of magnesium was found (p=0.02) in blood plasma of patients with secondary education level, compared to those who had elementary education. There was also a significantly higher level of magnesium (p=0.01) in blood plasma of patients who lived in urban areas, compared to rural inhabitants. No statistically significant differences were noted between lithium level in plasma, and the patients’ place of residence (p=0.34). Conclusion. Significantly higher plasma magnesium levels were observed among city than village inhabitants, there was also a relationship between type of education and magnesium level in blood plasma of the patients in the study. Further studies including larger groups of patients should be performed to enable a final conclusion.

8

Comparison of the influence of selenium supplementation in organic and inorganic forms on oxidant/antioxidant balance in rat lungs

80%

Musik I. , Kielczykowska M. , Kocot J.

Bulletin of the Veterinary Institute in Puławy

|

2013

|

tom 57

|

nr 3

EN

The aim of the experiment was to compare the effect of two newly synthesised organic selenocompounds with that exerted by sodium selenite on oxidant processes in rat lungs. Total antioxidant status (TAS), activity of antioxidant enzymes - superoxide dismutase (SOD) and glutathione peroxidase (GPx), concentrations of non-enzymatic antioxidants - ascorbic acid (AA) and reduced glutathione (GSH), concentration of lipid peroxidation marker - malonyldialdehyde (MDA), as well as tissue concentrations of silicon and magnesium were determined in rats receiving different selenocompounds (inorganic selenite and organic selenosemicarbazide in a chain form - compound A and selenazoline in a ring form - compound B). TAS values were elevated in comparison with control without Se-supplementation. GPx was insignificantly increased when compared to control, mainly in the group receiving compound B. Inorganic selenite significantly increased SOD and decreased levels of AA. MDA was slightly altered in Se-supplemented animals. Silicon levels were not affected, whereas magnesium concentrations were considerably reduced in all groups receiving selenium. Compound B increased TAS to the highest degree. It did not have any impact on components of the antioxidant barrier and slightly decreased MDA. Therefore, it could be suggested that further research, including in vitro studies on cancer cell lines, may reveal new possibilities of medical applications of selenocompounds.

9

Wplyw magnezu na aktywnosc enzymow przeciwytleniajacych w tkankach szczurow intoksykowanych ochratoksyna A

80%

Szpetnar M. , Pasternak K. , Kielczykowska M. , Borzecki A.

Bromatologia i Chemia Toksykologiczna

|

2001

|

tom 34

|

nr 1

13-16

PL

Przeprowadzono badania wpływu magnezu na aktywność enzymów przeciwutleniających: dysmutazy ponadtlenkowej [EC 1.15.1.1], peroksydazy glutationowej [EC 1.11.1.9] i katalazy [EC 1.11.1.6] w mózgu, wątrobie i nerkach szczurów poddanych intoksykacji ochratoksyną А (ОТА). Podawanie przez 14 dni ochratoksyny A powodowało obniżenie aktywności badanych enzymów we wszystkich badanych tkankach w stosunku do grupy kontrolnej. Suplementacja magnezowa częściowo niwelowała negatywny wpływ trucizny.

EN

The effect of magnesium on the activity of antioxidant enzymes: superoxide dismutase (SOD), glutathione peroxidase (GPx) and catalase (CAT) in brain, liver and kidneys of rats exposed to ochratoxin A (OTA) was investigated. Young male and female Wistar rats were used in the experiment. The animals (males and females separately) were divided into three groups: I (control) receiving pure drinking water, II group receiving intragastrically a daily dose of 1 mg/kg b.w. OTA; and III group receiving intragastrically a daily dose of 1 mg/kg b.w. OTA and, after ca. 20 minutes, 5 mg/kg b.w. magnesium in the form of magnesium chloride. After 14 days, the animals were killed by decapitation and their liver, kidneys and brain were collected for analysis. The collected tissues were homogenised in 0.1 M Tris-HCl buffer at pH 7.4. The resultant supematants were tested for SOD, GPx and CAT activities. Protein was determined according to Bradford. The OTA exposure caused a reduction in the activity of the studied enzymes in all studied organs vs. control. Our results show that OTA intoxication reduces the efficiency of the mechanisms which protect the cell from the toxic activity of free oxygen radicals. The lower activity of GPx, an important enzyme inactivating the lipid radicals, may cause irreversible damage in the organs. The magnesium supplementation prevented, to some extent, the detrimental effect of the toxin.

10

Wybrane elementy układu antyoksydacyjnego szczurów intoksykowanych kadmem

80%

Pasternak K. , Bielak E. , Szpetnar M. , Kielczykowska M.

Biuletyn Magnezologiczny

|

2000

|

tom 05

|

nr 3

177-185

PL

Dysmutaza ponadtlenkowa (SOD), kwas askorbinowy i selen są ważnymi antyoksy-dantami dla reaktywnych form tlenu. Celem przeprowadzonych badań było oznaczenie wpływu różnych stężeń kadmu na aktywność SOD, stężenie kwasu askorbinowego i selenu w wybranych tkankach szczurów. Intoksykowane grupy zwierząt otrzymywały kadm (chlorek kadmu) w wodzie do picia w stężeniu 100 mg/dm3 i 300 mg/dm3. Grupa kontrolna otrzymywała do picia wodę podwójnie destylowaną i dejonizowaną. Uzyskane wyniki wskazują, że kadm wpływał na aktywność SOD w badanych tkankach. Aktywność dysmutazy ponadtlenkowej była zależna od stężenia kadmu stosowanego w doświadczeniu, jak również zależała od rodzaju badanej tkanki. Kadm podawany w pożywieniu wpływał na stężenie kwasu askorbinowego w surowicy krwi i badanych tkankach szczurów. Kadm wpływał również na tkankowe stężenia selenu. Stężenia kwasu askorbinowego i selenu zależały od rodzaju badanej tkanki i stężenia kadmu podawanego zwierzętom.

EN

Superoxide dysmutase (SOD), ascorbic acid and selenium are importants antioxidants to the reactive forms of oxygen. The purpose of our experiments was to determine the effects of various concentrations of cadmium on the activity of SOD and concentration of ascorbic acid and selenium in certain tissues of rats. The intoxicated groups of animals received cadmium (cadmium chloride) in their drinking water in concentrations of 100 mg/ dm3 and 300 mg/dm3. The control group received bidestilled and deionized water. The results shoved that cadmium influenced the activity of SOD in tested rat tissues. Furthermore, it has been shown that activity of SOD depended on the cadmium concentration as well as the type of tissue. The results showed that cadmium added to rats' feed influenced the concentration of ascorbic acid in blood serum and tested rat tissues. Cadmium also influenced the concentration of selenium in certain tissues. Furthermore, it has been shown that ascorbic acid and selenium concentrations depended on the type of tissue tested as well as the cadmium concentrations.

11

Influence of the administration of selenium compounds on tissue magnesium concentration in rats

80%

Musik I. , Kielczykowska M. , Hordyjewska A. , Pasternak K.

Journal of Elementology

|

2010

|

tom 15

|

nr 3

539-547

EN

Magnesium and selenium belong to important bioelements. Magnesium is the second most abundant intracellular macroelement, which takes part in the metabolism of carbohydrates, nucleic acids, protein and lipids. Selenium is an essential microelement, whose deficit has been stated in many different pathological states. Much research on safe and effective selenium supplementation has been performed for the last fifty years but the results still remain unsatisfactory. The aim of our study was to investigate the influence of inorganic sodium selenite Na2SeO3 and two selenoorganic compounds synthetized at our chair on magnesium concentration in tissues of adolescent male Wistar rats. Inorganic selenite was administered as a water solution, whereas organic compounds: 4-(o-tolilo)-selenosemikarbazyd of 2-chlorobenzoic acid of a chain structure (ORG-C) and 3-(o-chlorobenzoylamino)-2-(o-tolylimino)-4- -methyl-4-selenazoline of a ring structure (ORG-R) were suspended in emulsion (oil, arabic gum and water). Selenium compounds were given to rats at a dose of 5⋅10–4 mg Se g–1 b.w. once a day for a period of 10 days. The control group was treated with saline. The administration was performed with use of a stomach tube. In comparison to the control group, selenium supplementation caused decrease in magnesium concentration in kidney and lung tissues, but did not cause any changes in the brain and heart muscle. In the liver and spleen it was only ring selenazoline that affected magnesium concentration, increasing it in the liver and decreasing in the spleen. In the femoral muscle it was only the selenosemicarbazide chain that exerted the significant effect causing a decrease in Mg concentration vs the control group. Selenium supplementation influences the tissue magnesium concentrations depending on tissue and structure of the supplement. Irrespective of the administered compound, it lowered magnesium in kidneys and lungs but caused no changes in the brain and heart muscle. In the liver, spleen and femoral muscle, alterations in the magnesium concentration were dependent on the provided supplement.

PL

Magnez i selen należą do biopierwiastków bardzo ważnych dla prawidłowego funkcjonowania organizmu. Magnez jest drugim co do ilości makropierwiastkiem wewnątrzkomórkowym, który odgrywa istotną rolę w metabolizmie węglowodanów, kwasów nukleinowych białek i lipidów. Selen jest niezbędnym mikroelementem, którego deficyt został stwierdzony w różnych stanach patologicznych. Przez ostatnie 50 lat prowadzono rozległe badania nad skuteczną i bezpieczną suplementacją tego pierwiastka, ale uzyskane wyniki nie są do końca satysfakcjonujące. Celem pracy było zbadanie wpływu nieorganicznego selenianu(IV) sodu Na2SeO3 i dwóch organicznych związków selenu o różnej budowie na stężenie magnezu w tkankach młodych samców szczurów rasy Wistar. Nieorganiczny selenian(IV) sodu podawano w postaci wodnego roztworu, natomiast organiczne związki selenu: 4-(o-tolilo)-selenosemikarbazyd kwasu 2-chlorobenzesowego (ORG-C, budowa łańcuchowa) i 3-(2-chlorobenzoiloamino- )-2-(o-toliloimino-)-4-metylo-4-selenazolina (ORG-R, budowa pierścieniowa) w formie emulsji złożonej z oleju, gumy arabskiej i wody. Grupa kontrolna otrzymywała sól fizjologiczną. Związki podawano sondą dożołądkowo w dawce 5⋅10–4 mg Se g–1 m.c. 1 raz dziennie przez okres 10 dni. W porównaniu z grupą kontrolną nieotrzymującą selenu, suplementacja związkami Se wpłynęła na statystyczny spadek stężenia magnezu w tkankach nerki i płuca, natomiast nie spowodowała żadnych zmian w tkance mózgu i mięśnia serca. W tkance wątroby i śledziony jedynie cykliczna selenazolina wpłynęła na stężenie magnezu – w wątrobie zaobserwowano wzrost, a w śledzionie spadek. W tkance mięśnia uda jedynie łańcuchowy selenosemikarbazyd wywarł istotny wpływ, powodując obniżenie stężenia Mg w stosunku do grupy kontrolnej. Suplementacja selenu wpływa na tkankowe stężenie magnezu w sposób zależny od rodzaju tkanki i struktury zastosowanego suplementu. Niezależnie od budowy podawanego związku, zaobserwowano obniżenie stężenia magnezu w tkance nerki i płuca, natomiast nie zauważono żadnych zmian w mózgu i mięśniu serca. W tkankach wątroby, śledziony i mięśnia uda zmiany stężenia magnezu były zależne od rodzaju podawanego związku.

12

Magnez i wapń w tkankach szczurów otrzymujących różne dawki litu

80%

Kielczykowska M. , Pasternak K. , Wronska J. , Musik I.

Journal of Elementology

|

2004

|

tom 09

|

nr 4

13

The influence of lithium and/or selenium on plasma amino acids profile in rats

80%

Kielczykowska M. , Musik I. , Luchowska-Kocot D. , Polz-Dacewicz M.

Annals of Agricultural and Environmental Medicine

|

2022

|

tom 29

|

nr 1

14

Wpływ niektórych metali w pożywieniu szczurów z doświadczalną cukrzycą na tkankowe stężenie magnezu i wapnia

80%

Bielak E. , Pasternak K. , Kielczykowska M.

Biuletyn Magnezologiczny

|

2001

|

tom 06

|

nr 3

213-220

PL

W przebiegu cukrzycy dochodzi do zaburzeń metabolicznych. Dochodzi również do zmian w gospodarce pierwiastkami mającymi ważne funkcje strukturalne i regulacyjne. Celem naszych badań było określenie stężenia magnezu i wapnia w surowicy krwi i wybranych tkankach szczurów z doświadczalną cukrzycą otrzymujących w pożywieniu magnez, miedź lub ołów. Stężenia magnezu i wapnia oznaczano w surowicy krwi oraz tkankach takich jak wątroba, nerki i mózg. Stwierdzono, że metale podawane w pożywieniu zwierzętom z cukrzycą miały dodatkowy wpływ na stężenie magnezu i wapnia. Zmiany w stężeniu magnezu i wapnia były wynikiem zmian metabolicznych oraz interakcji zachodzących między pierwiastkami w wyniku podawania dodatkowych ilości magnezu, miedzi czy ołowiu.

EN

Many metabolic disorders occur in the course of diabetes. Disorders also occur in the metabolism of certain elements which play important structural and control roles. The aim of our study was to determine magnesium and calcium concentrations is blood serum and in certain tissues of experimental diabetic rats. Animals received magnesium, copper or lead in food. Magnesium and calcium concentrations were tested in blood serum and tissues such as liver, kidney and brain. The metals supplied in food had additional influence on magnesium and calcium concentrations. Changes in magnesium and calcium concentrations were the result of metabolic changes and interactions between elements as a result of additional supplies of magnesium, copper or lead.

15

The influence of oral administration of chosen metals on calcium level in serum and certain tissues of rats

80%

Kielczykowska M. , Pasternak K. , Musik I. , Boguszewska A.

Acta Toxicologica

|

2004

|

tom 12

|

nr 1

16

Wpływ podawania związków selenu o różnej strukturze na parametry oksydacyjne krwi szczurów

71%

Musik I. , Donica H. , Kielczykowska M. , Hordyjewska A. , Pasternak K.

Bromatologia i Chemia Toksykologiczna

|

2011

|

tom 44

|

nr 2

17

The influence of different doses of lithium administrated in drinking water on lipid peroxidation and the activity of antioxidant enzymes of rats

71%

Kielczykowska M. , Pasternak K. , Musik I. , Wronska-Tyra J. , Hordyjewska A.

Polish Journal of Environmental Studies

|

2006

|

tom 15

|

nr 5

747-751

EN

Lithium compounds are widely employed in medicine. However, both its positive and negative effects have been revealed. We have tried to evaluate the influence of oral administration of different Li2C03 doses for a period of 8 weeks on the elements of antioxidant status in male rats. The activity of two main antioxidant enzymes: glutathione peroxidase (GPx) and superoxide dismutase (SOD) as well as the concentration of malonyldialdehyde (MDA) - the marker of lipid peroxidation - have been studied. In blood no significant changes of both lipid peroxidation levels and enzyme activity have been found. In tissues enzymes' activities have decreased, significantly in liver (SOD) and kidney (GPx and SOD). No evidence of lithium-induced lipid peroxidation in the tissues has been observed. In the case of brain the Li protective effect against lipid peroxidation has been displayed. In conclusion, the antioxidant status has not been affected in blood and suppressed in tissues as a consequence of Li exposure. The tissue of brain has seemed to be the least attacked organ.

18

Correlations among plasma silicon, magnesium and calcium in patients with knee osteoarthritis - analysis in consideration of gender

61%

Musik I. , Kurzepa J. , Luchowska-Kocot D. , Kocot J. , Pazdzior M. , Polz-Dacewicz M. , Kielczykowska M.

|

nr 1

19

Selenium prevents lithium accumulation and does not disturb basic microelement homeostasis in liver and kidney of rats exposed to lithium

61%

Kielczykowska M. , Polz-Dacewicz M. , Kopcial E. , Mitrus O. , Kurzepa J. , Marzec Z. , Musik I.

Annals of Agricultural and Environmental Medicine

|

2020

|

tom 27

|

nr 1