This article is an attempt to analyse the teaching materials and aids dedicated to learning Polish for Specific Purposes (Business Polish), with particular reference to the methods and means for reading literacy. The first part briefly discusses the strategies used for teaching generic language. The second part presents the results of the analyses and goes through the strategies used for teaching language for Specific Purposes.
PL
W artykule została poruszona kwestia rozwijania sprawności czytania w materiałach do nauczania polskiego języka biznesowego. Przeprowadzone analizy bardzo wyraźnie pokazują, że teksty zawarte w podręcznikach stanowią głównie bazę do nauczania gramatyki. Ponadto brakuje koncentracji na sprawności czytania jako umiejętności językowej samej w sobie. Nauczaniu języków specjalistycznych przyświeca idea podejścia komunikacyjnego (tę tendencję można dostrzec w nowszych podręcznikach do nauki języka biznesowego). Prowadzi to do konkluzji, że w praktyce glottodydaktycznej nauczanie języka biznesu nie różni się znacząco od nauczania języka ogólnego, w obu przypadkach stosowane są te same metody dydaktyczne.
The article is a contribution to the discussion on the issue of sociolinguistic competence in teaching Polish as a foreign language for specialist purposes. The text has a research character and constitutes one of the concepts of achieving a definition of sociolinguistic competence. An in-depth analysis of the content (the existing state) of the textbooks on teaching Polish medical language is placed in the linguistic and socio-cultural stream of linguistic research, while the functional context of the tested materials places the presented considerations within the methodological specificity of glottodidactics. In the cognitive dimension, the aim is to broaden the knowledge of the development of sociolinguistic competence in teaching specialist languages on the example of medical language. The first part of the article presents theoretical approaches to sociolinguistic competence in language teaching for general and professional purposes. The second part presents the authors’ concepts concerning the presence of a sociolinguistic component in the materials for teaching Polish medical language. The third part confronts these concepts with the actual state and content of the textbooks. The analysis of the glottodidactic materials made it possible to indicate the most frequently used techniques for teaching sociolinguistic skills, to which the fourth part of the article is devoted. The results of the analysis have shown that in the vast majority of textbooks the authors do not explicitly emphasise sociolinguistic competence in the description of the objectives of teaching Polish medical language, although in the textbook materials themselves the sociolinguistic component is present to a greater or lesser extent. The weak points of the analysed materials include the presentation of only doctor-patient dialogue situations, omitting at the same time doctor-patient family, doctor-doctor, doctor-medical staff communication. As a result, the sociolinguistic component is not fully presented to the learner.
PL
Artykuł stanowi głos w dyskusji nad zagadnieniem kompetencji socjolingwistycznej w nauczaniu języka polskiego jako obcego do celów specjalistycznych. Tekst ma charakter badawczy i przedstawia jedną z koncepcji dochodzenia do definicji kompetencji socjolingwistycznej. Przeprowadzone pogłębione analizy treści (stanu zastanego) podręczników do nauczania polszczyzny medycznej umieszczono w lingwa- i socjokulturowym nurcie badań lingwistycznych, natomiast kontekst funkcjonalny badanych materiałów lokuje prezentowane rozważania w obrębie specyfiki metodologicznej glottodydaktyki. Głównym celem jest diagnoza świadomości autorów i twórców materiałów do nauczania polskiego języka medycznego pod kątem konieczności rozwijania kompetencji socjolingwistycznej w komunikacji medycznej. W wymiarze poznawczym celem staje się poszerzenie wiedzy w zakresie rozwijania kompetencji socjolingwistycznej w nauczaniu języków specjalistycznych na przykładzie języka medycznego. W pierwszej części artykułu przedstawiono ujęcia teoretyczne kompetencji socjolingwistycznej w nauczaniu języka do celów ogólnych i zawodowych. W drugiej części zaprezentowano koncepcje autorów dotyczące obecności komponentu socjolingwistycznego w materiałach do nauczania polskiego języka medycznego. W części trzeciej skonfrontowano te koncepcje ze stanem rzeczywistym i zawartością podręczników. Analiza materiałów glottodydaktycznych pozwoliła wskazać najczęściej używane techniki służące kształceniu umiejętności socjolingwistycznych, którym poświęcono część czwartą artykułu. Wyniki przeprowadzonych analiz wykazały, że w przeważającej większości podręczników autorzy nie akcentują wyraźnie kompetencji socjolingwistycznej w opisie celów nauczania polskiego języka medycznego, choć w samych materiałach podręcznikowych komponent socjolingwistyczny jest obecny w mniejszym bądź większym stopniu. Do słabych punktów analizowanych materiałów można zaliczyć prezentowanie wyłącznie sytuacji dialogowych lekarz – pacjent, a z pominięciem komunikacji w sytuacjach lekarz – rodzina pacjenta, lekarz – lekarz, lekarz – personel medyczny. To powoduje, że komponent socjolingwistyczny nie jest w pełni przedstawiony osobie uczącej się. Natomiast zaletą podręczników w zakresie aspektu socjolingwistycznego okazuje się zaprezentowanie licznych form powitań, zwrotów adresatywnych oraz zwrotów grzecznościowych. Problem badawczy zasygnalizowany w artykule nie wyczerpał omawianego zagadnienia, daje jednak asumpt do kolejnych badań zorientowanych socjolingwistycznie.
The present text discusses the definition of the term Polish medical language for the purposes of language teaching. The article consists of six parts. First, the theoretical assumptions of teaching the Polish language of medicine (medical language) are discussed. Then the description of medical language in teaching English, French and German is presented. The next part presents the methodological and linguistic assumptions of didactic materials for specialised education. The fourth part outlines the definition of medicine in semantic and syntactic terms. The fifth part is devoted to the legislative understanding of the Polish language of medicine (medical language). These considerations lead to the presentation of conclusions and indications for teaching the Polish language in the sixth part. The results of the analyses have shown that the issue of describing Polish for specialist purposes is a very complex process. Further research is necessary, concerning, among other things the stylistic layer of the Polish language of medicine (medical language), and sociolinguistic, sociocultural and realist competence.
PL
W niniejszym tekście podjęta została dyskusja nad zdefiniowaniem pojęcia polski język medycyny (medyczny) dla celów glottodydaktyki. Artykuł składa się z sześciu części. W pierwszej kolejności omówiono dotychczasowe założenia teoretyczne nauczania polskiego języka medycyny (medycznego). Następnie zaprezentowano sposoby opisu języka medycznego na gruncie glottodydaktyki angielskiej, francuskiej i niemieckiej. W kolejnej części znalazły się metodologiczne i lingwistyczne założenia materiałów glottodydaktycznych przeznaczonych do kształcenia specjalistycznego. W czwartej części zarysowano definicję pojęcia medycyny w kategoriach semantycznych oraz syntaktycznych. Piąta część poświęcona została legislacyjnemu rozumieniu polskiego języka medycyny (medycznego). Rozważania te prowadzą do prezentacji konkluzji i wskazań dla glottodydaktyki polonistycznej w części szóstej. Wyniki analiz wykazały, iż zagadnienie opisu języka polskiego do celów specjalistycznych jest bardzo złożonym procesem. Niezbędne są dalsze badania, dotyczące m.in. warstwy stylistycznej polskiego języka medycyny (medycznego), kompetencji socjolingwistycznej, socjokulturowej i realioznawczej.
The article is a voice in the discussion on methods of developing listening and speaking skills in teaching Polish medical language. The reason for writing the text were the conclusions from the analysis of the concept of developing language skills presented in (Polish) medical language textbooks. The first part of the text presents the work done so far on textbooks and aids for teaching Polish medical language. It also describes the commonly accepted methods of teaching Polish general language and, for specialist purposes, techniques for developing listening and speaking skills. Part II verifies the declarations and concepts of the authors with the actual state of the materials contained in the textbooks’ introductions. The author also discussed the techniques of acquiring and developing listening and speaking skills in medical language textbooks.
PL
Artykuł stanowi głos w dyskusji nad sposobami rozwijania sprawności słuchania oraz mówienia w nauczaniu polskiego języka medycznego. Przyczynkiem do napisania tekstu były konkluzje płynące z analizy koncepcji rozwijania sprawności językowych przedstawionych we wstępach do podręczników do nauki (polskiego) języka medycznego. W pierwszej części przedstawione zostały dotychczasowe prace na temat podręczników i pomocy do nauczania polskiego języka medycznego. W drugiej części opisano techniki rozwijania sprawności słuchania i mówienia powszechnie przyjęte w metodyce nauczania polskiego języka ogólnego oraz do celów specjalistycznych. Następnie dokonano weryfikacji mieszczących się we wstępach do podręczników deklaracji oraz koncepcji autorów poprzez ich zestawienie ze stanem rzeczywistym materiałów zawartych w książkach. Autorka omówiła również techniki nabywania oraz rozwijania umiejętności słuchania i mówienia w podręcznikach do języka medycznego.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.