Ten serwis zostanie wyłączony 2025-02-11.
Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 30

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
EN
This paper reviews the available research results published in 2006–2011. The attention has been focused on biological processes in the in vitro callus cultures which were obtained from various species of medicinal climbers of Passiflora. Procedures of callus induction on different parts of plants including physico-chemical conditions, among others light, photoperiod, temperature, basal medium, concentration and composition of plant growth regulators: auxin – 2,4-dichlorophenoxyacetic acid (2,4-D), 1-naphtaleneacetic acid (NAA), picloram – PIC (4-amino-3,5,6-trichloro-2-pyridinecarboxylic acid), cytokinin – benzyladenine (BA), kinetin (KIN), thidiazuron (TDZ), and gibberellin GA3 were analyzed. The occurrence of complex interactions between these factors and the efficiency of callus induction as well as its proliferation and development were described. The experiments in callus culture (induction of somatic embryogenesis, indirect organogenesis, cell suspension cultures) including studies concerning the effect of the elicitor (methyl jasmonate, MeJA) and the precursor (L-tryptophan) as well as phytochemical investigations were summarized. It has been found on the basis of reviewed bibliography for a systematic research in this area.The important role of callus cultures in search of an alternative source of plant material (biomaterial) for traditional crop of plants from Passiflora spp. without the involvement of climatic factors. The following species were studied in the callus cultures: P. alata, P. caerulea, P. cincinata, P. edulis, P. edulis var. flavicarpa, P. foetida, P. gibertii, P. incarnata, P. quadrangularis, P. pohlii, P. setacea, P. suberosa has been shown. Systematic review showed that only P. edulis and P. edulis var. flavicarpa were most frequently investigated. Few studies were performed for P. incarnata which is the most important source of raw material in Europe. Summarizing it can be concluded that the biotechnological methods including the plant in vitro techniques may play important role in development of pharmacognosy and phytotherapy.
PL
W pracy dokonano przeglądu dostępnych wyników badań opublikowanych w latach 2006- 2011. Zwrócono uwagę na procesy biologiczne zachodzące w kulturach kalusowych in vitro otrzymanych z różnych gatunków leczniczych pnączy z rodzaju Passiflora L. Przeanalizowano procedury indukowania kalusa na różnych fragmentach roślin z uwzględnieniem warunków fizykochemicznych, takich jak światło, fotoperiod, temperatura, podstawowe podłoża oraz rodzaj, stężenie i kompozycja roślinnych regulatorów wzrostu i rozwoju, tj. auksyny (kwas 2,4-dichlorofenoksyoctowy (2,4-D), kwas naftylo-1-octowy (NAA), pikloram - PIC (kwas 4-amino-3,5,6-trichloropikolinowy), cytokininy, tj. benzyloadenina (BA), kinetyna (KIN), tidiazuron (TDZ) oraz giberelina GA3, wskazując na złożone zależności pomiędzy tymi czynnikami a efektywnością indukowania i prowadzenia kultur kalusowych. Podsumowano eksperymenty prowadzone w kulturach kalusowych (indukcja embriogenezy somatycznej, organogeneza pośrednia, zawiesinowe kultury komórkowe) z uwzględnieniem badań z zastosowaniem elicytora (jasmonian metylu, MeJA) lub prekursora (L-tryptofan) oraz analiz fitochemicznych. Na podstawie analizowanej bibliografii wykazano potrzebę przeprowadzenia systematycznych badań w tym zakresie oraz ważny udział kultur kalusowych w poszukiwaniu alternatywnego źródła surowca roślinnego (biomateriał) w stosunku do tradycyjnych upraw gatunków z rodzaju Passiflora, bez udziału czynników klimatycznych. W kulturach kalusowych badano następujące gatunki: P. alata, P. caerulea P. cincinata, P. edulis, P. edulis var. flavicarpa, P. foetida, P. gibertii, P. incarnata, P. quadrangularis, P. pohlii, P. setacea, P. suberosa. Systematyczny przegląd bibliografii wykazał, że tylko P. edulis oraz P. edulis var. flavicarpa były najczęściej badane w tym zakresie. Niewiele badań przeprowadzono dla P. incarnata, gatunku który jest najważniejszym źródłem surowca zielarskiego w Europie. W pracy podkreślono rolę metod biotechnologicznych dotyczących roślinnych kultur in vitro w rozwoju farmakognozji i fitoterapii.
EN
Preparations from rhizomes of Petasites hybridus (L.) Gaertn., B. Mey. & Scherb. (common butterbur) have a long history of use in folk medicine in treatment of several diseases as anti-inflammatory and spasmolytic drugs. Extracts from this species are of interest to researchers in the field of phytopharmacology due to their biologically active compounds, particularly two eremophilane sesquiterpenes (petasin and isopetasin), which are contained not only in rhizomes and roots, but also in leaves. Moreover, P. hybridus contains pyrrolizidine alkaloids, which showed hepatotoxic, carcinogenic and mutagenic properties. Hence, special extracts devoid of alkaloids obtained by sub- and super-critic carbon dioxide extraction were used in the preclinical, clinical studies and phytotherapy. Our review aims to provide a literature survey of pharmacological as well as clinical trials of P. hybridus, carried out in 2000–2013. Also several studies of other species used in non-European countries have been included. Besides, the botanical description of Petasites genus and phytochemical characteristic of P. hybridus and toxicological studies of pyrrolizidine alkaloids as well as chemical profile of patented commercial extracts from rhizomes, roots and leaves of this species used in European phytotherapy have been performed. In this review, attention has also been paid to the promising and potential application of special extracts of P. hybridus not only in the prevention of migraine, treatment of allergic rhinitis symptoms, asthma and hypertension, but also in prevention and slowing the progression of neurodegenerative diseases developing with the inflammatory process in the CNS as a new therapeutic strategy. In fact, there is already an evidence of promising properties of P. hybridus extracts and sesquiterpens – decrease in the prostaglandins and leukotrienes release, inhibition of COX-1 and COX-2 activity, as well as antagonism of L-type voltage-gated calcium channels. In order to explain the new mechanisms of action of P. hybridus extracts in the CNS and their future application in phytotherapy of diseases with neuroinflammatory process, further studies should be performed.
PL
Przetwory z kłączy lepiężnika różowego (Petasites hybridus (L.) P. Gaertn., B. Mey. & Scherb.) mają długą historię stosowania w medycynie ludowej jako środki o działaniu przeciwzapalnym i spazmolitycznym w leczeniu różnych chorób. Ekstrakty uzyskane z omawianego gatunku są interesujące z punktu widzenia badań fitofarmakologicznych ze względu na obecność licznych związków biologicznie czynnych, głównie seskwiterpenów z grupy eremofilanów: petazyny i izopetazyny. Wspomniane substancje występują nie tylko w kłączach i korzeniach, ale także w liściach lepiężnika różowego. Ponadto, P. hybridus zawiera alkaloidy pirolizydynowe, które wykazują właściwości hepatotoksyczne, karcinogenne oraz mutagenne. Dlatego w badaniach przedklinicznych i klinicznych oraz fitoterapii są stosowane ekstrakty specjalne pozbawione tych związków, które otrzymuje się metodami ekstrakcji dwutlenkiem węgla w stanie podkrytycznym lub nadkrytycznym. Celem niniejszej pracy był przegląd danych bibliograficznych, z zakresu badań farmakologicznych, toksykologicznych oraz klinicznych lepiężnika różowego, przeprowadzonych w latach 2000–2013. Uwzględniono również kilka prac dotyczących gatunków stosowanych poza Europą. Dokonano opisu botanicznego rodzaju Petasites oraz charakterystyki fitochemicznej P. hybridus, a także przedstawiono profil chemiczny opatentowanych komercyjnych ekstraktów z kłączy, korzeni i liści lepiężnika różowego, stosowanych w europejskiej fitoterapii. W pracy przeglądowej zwrócono uwagę na możliwość zastosowania specjalnych ekstraktów z P. hybridus nie tylko w prewencji migreny, leczeniu objawów kataru alergicznego, astmy czy nadciśnienia, lecz także w zapobieganiu lub spowalnianiu postępu chorób neurodegeneracyjnych, przebiegających ze stanem zapalnym w OUN. Istnieją już dowody na obiecujące właściwości seskwiterpenów i ekstraktów z lepiężnika różowego – zmniejszanie uwalniania prostaglandyn i leukotrienów, hamowanie aktywności COX-1 i COX-2 oraz antagonizm wobec kanałów wapniowych bramkowanych napięciem typu L. Konieczne jest jednak przeprowadzenie dalszych badań farmakologicznych ekstraktów P. hybridus, celem wyjaśnienia nowych mechanizmów działania w OUN oraz ich przyszłego zastosowania w fitoterapii chorób ośrodkowego układu nerwowego przebiegających z procesem zapalnym.
EN
Z wytycznych Światowej Organizacji Zdrowia wynika, że udział preparatów produkowanych z surowców roślinnych w światowym rynku leków wynosi około 20%. W Europie, Stanach Zjednoczonych, Australii oraz innych krajach rozwiniętych około 50% populacji stosuje medycynę komplementarną lub alternatywną. Na europejskim rynku produktów zielarskich dominują Niemcy oraz Francja. Z przeglądu wyników badań farmakoepidemiologicznych wynika jednak, że zasięg stosowania produktów ziołowych w różnych populacjach zależy od wielu czynników, a temat nie jest jeszcze dokładnie zbadany. Na świecie obserwowane jest wzrastające zainteresowanie produktami roślinnymi (jako lekami roślinnymi OTC, su­plementami diety). Ponadto narastającym problemem w opiece zdrowotnej są potencjalne interakcje preparatów roślinnych z lekami konwencjonalnymi, których mechanizmy nie są do końca wyjaśnione. Badania prowadzone w USA wykazały, że 18% dorosłych pacjen­tów stosuje oprócz przepisanych leków suplementacje lekiem roślinnym i preparatami witaminowymi. Ekstrapolacja na całkowitą populację USA sugeruje, że 15 min dorosłych jest narażonych na ryzyko zachodzenia niekorzystnych interakcji podczas terapii złożonej z leku roślinnego i syntetycznego. Zaobserwowane przypadki interakcji są zgłaszane do ośrodków - WHO Collaborating Centre for International Drug Monitoring (the Uppsa­la Monitoring Centre) w Genewie, do Medical Control Agency w Londynie oraz Health Canada's Adverse Drug Reaction Database w Kanadzie, w Polsce natomiast do Wydziału Monitorowania Działań Niepożądanych Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji. Pod­stawowymi źródłami danych o interakcjach lek roślinny/lek syntetyczny są fachowa litera­tura oraz monografie międzynarodowych towarzystw (ESCOP, Komisja E i inne). Podstawą naukowej informacji są natomiast wyniki badań na modelu in vitro, na zwierzętach, a także najważniejsze kontrolowane badania kliniczne. Zachodzenie interakcji pomiędzy lekiem roślinnym a syntetycznym może wynikać z lic­znych czynników ryzyka, takich jak np. polipragmacja, uzależnienia od leków, polimor-fizm CYP, patologiczne procesy w przewodzie pokarmowym lub w nerkach, inne choroby, płeć oraz starzenie się. Interakcje powinny być monitorowane i badane w próbach klinic­znych, w celu wykazania ich mechanizmów oraz bezpieczeństwa terapii złożonej z leku roślinnego i syntetycznego.
PL
According to the WHO herbal medicines account for about 20% of the overall drug market. In Europe, North America, Australia and other industrialized countries over 50% of the population use complementary or alternative medicines. Germany and France are domi­nating European herbal markets. The growing interest in herbal products (as OTC herbal drug or dietary supplements) is observed worldwide. Another increasing problem in pub­lic health are the potential interactions of herbal products with conventional medicines, whose mechanisms have not been explained scientifically. Pharmacoepidemiological data in the USA showed that 18% of adult patients at the same time used herbal drugs and vi­tamins together with prescribed drugs. Extrapolations to the total US population suggest that 15 million adults are at risk of potential adverse interactions during this combination therapy. The case reports of interactions are notified to the WHO Collaborating Centre for International Drug Monitoring (the Uppsala Monitoring Centre) in Geneva, and to Medi­cal Control Agency in London, and Health Canada's Adverse Drug Reaction Database. The important sources of data on herb-drug interactions are the professional literature, mono­graphs of international organizations (ESCOP, Commission E and others). The scientific in­formation is based on the results of the in vitro study and animal trials, on the speculative, empirical data and on the human clinical trials (as most important researches). The interactions between herbal and synthetic drugs may result from several risk factors, e.g. polypragmasy, drug addiction, polymorphism of CYP, pathological processes in gastrointesti­nal tract or in kidneys, other diseases, sex, and ageing. The interaction between herbal and synthetic drugs should be monitored and also clinical trials should be performed for them, in order to prove the mechanisms for interactions and the safety of combination therapy.
EN
Food supplements are concentrated sources of nutrients and/or other substances with a nutritional or physiological effect. However, they often contain herbal substances or their preparations. Food supplements belong to category of food and for that reason are regulated by food legislation. European Union regulations and directives established general directions for dietary supplements, dietetic food, which due to their special composition or manufacturing process are prepared for specific groups of people with special nutritional needs, and novel food/novel food ingredients to ensure product safety, suitability and appropriate consumer information.
PL
Suplementy diety są skoncentrowanym źródłem substancji odżywczych i/lub innych substancji wykazujących efekt odżywczy lub fizjologiczny. Produkty te bardzo często zawierają w swoim składzie surowce roślinne lub ich przetwory. Suplementy diety należą do kategorii żywności i z tego powodu podlegają przepisom prawa żywnościowego. Dyrektywy i inne przepisy Unii Europejskiej określają główne wytyczne prawne dla suplementów diety, dietetycznych środków spożywczych, które ze względu na specjalny skład lub sposób przygotowania są przeznaczone do zaspakajania szczególnych potrzeb żywieniowych określonych osób, a także nowej żywności/nowych składników żywności. Gwarantują one bezpieczeństwo produktu, jego przydatność oraz właściwe przekazywanie konsumentom informacji na temat żywności.
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.