In this study on the artistic transposition of objects and space, depending on the different types of perception, we wish to raise some theoretical questions of vision and seeing. At first, one needs to notice that we didn’t receive our vision as an accomplished and unchanging human ability. But it is linked to the long biological evolution, from its primitive state until the present. Also, the seeing cannot be considered as passive reception of visual sensations because all the sensations received by mind are submitted for the mental analysis, and they are compared with the similar elements of physical reality. And in this context, we are looking for understand these mutual relations. There is a physiological visual reception on the one hand, and an active work of intellect on the other. That’s why we must take into consideration the influence of the mind on the seeing, as well as the influence of the seeing on the mind. So, the questions appear in the mind but the experience of seeing or touching has the answers. Thereafter another problem concerning the psychomotor evolution consider the actions in relation to the feeling/touching, which are stimulated or promoted by other senses, and especially by seeing. The definition of haptic-kinetic perception is an integral part of the relationship phenomenon between subject and object, like a mind-game of the optical art or in the kinetic art concept. So, two questions immediately spring to mind. Can we really speak about the 21st century’s art creation as something modern? And is it possible to experience an empty space in the contemporary art?
PL
Podnosząc zagadnienie artystycznej interpretacji przedmiotów i przestrzeni, w zależności od percepcyjnych uwarunkowań, wypada zwrócić uwagę na kwestie teoretyczne odnoszące się do wizualnego postrzegania. Należy przede wszystkim zaznaczyć, że nie mamy do czynienia z niezmienną i daną nam raz na zawsze zdolnością. Wprost przeciwnie, chodzi tutaj o długi biologiczny rozwój, od czasów prymitywnych do współczesności. W tym ujęciu percepcja wizualna nie jest jedynie biernym odbiorem wzrokowym, ponieważ wszystkie wrażenia rejestrowane przez umysł są poddawane analizie porównawczej w odniesieniu do elementów należących do fizycznej rzeczywistości. Pod tym właśnie kątem staramy się zrozumieć ich wzajemne zależności. Z jednej strony pojawia się koncepcja fizjologicznego wizualnego odbioru, z drugiej strony musimy wziąć pod uwagę aktywne działanie intelektu. Mówimy zatem o wpływie umysłu na wizualne postrzeganie i o wpływie wizualnego postrzegania na umysł. Innymi słowy, pytania rodzą się w umyśle, ale to doświadczania wzrokowe i/lub dotykowe dają na nie odpowiedzi. Ponadto problematyka dotycząca rozwoju psychomotorycznego musi uwzględnić wszelkiego rodzaju inne działania w relacji do czucia dotykowego stymulowanego przez zmysły, a zwłaszcza przez wzrok. Definicja haptyczno-kinetycznej percepcji stanowi bez wątpienia integralny element w relacji podmiot-przedmiot, jako rodzaj mind-game w sztuce op-artu czy w odniesieniu do koncepcji sztuki kinetycznej. W tym też świetle wyłaniają się ponownie dwa zasadnicze pytania. Czy sztuka wieku XXI-ego przedstawia nam się rzeczywiście jako nowoczesna? I czy jest możliwe doświadczenie pustej przestrzeni w sztuce współczesnej?
Bauhaus – what exactly is it about? The new type of art school, founded in 1919 in the city of Weimar by German architect Walter Gropius, its objective was to reimagine the material world through the unity of all the arts. The Bauhaus combined elements of both fine arts and crafts, by means of its appropriate education, under one roof. The teaching process started with a preliminary course introducing the beginners to the study of materials, color theory, and formal relationships in preparation for more specialized studies. This initial course was often taught by visual artists, including Johannes Itten, László Moholy-Nagy, Josef Albers, Wassily Kandinsky, and several others. The workshops included metalworking, weaving, ceramics, carpentry, graphic printing, advertising, photography, glass and wall painting, stone and wood sculpture, and theatre. Gropius explained his vision for a union of crafts, art, and technology in the „Programm des Staatlichen Bauhauses Weimar”. In 1938, the Museum of Modern Art in New York (MoMA) launched its first exhibition of the German avant-garde movement, entitled „The Bauhaus 1919–1928”. The Bauhaus experienced its heyday in Dessau, where the “State Bauhaus” became a „School of Design”. After the dissolution of the Bauhaus in Berlin, in 1933, many those who taught and studied over there emigrated contributing to the dissemination of the movement’s activities. The Harvard Art Museums hold one of the first and largest collections relating to the Bauhaus, the 20th century’s most influential school of art and design. Building is nothing but organization: social, technical, economical, psychological organization. Hannes Meyer
PL
Bauhaus – o co dokładnie chodzi? Wraz z powstaniem nowego typu szkoły artystycznej, stworzonej w Weimarze pod okiem niemieckiego architekta Waltera Gropiusa, rozwija się tendencja zmierzająca w kierunku przeobrażenia dotychczasowej materialnej przestrzeni poprzez zjednoczenie wszystkich sztuk. Tym samym Bauhaus połączył pod jednym dachem sztuki piękne i rzemiosło drogą stosownej edukacji artystycznej. Procesowi kształcenia, wprowadzającego nowicjuszy do materiałoznawstwa, teorii koloru i estetyki form, odpowiadały warsztaty ukierunkowane na metaloplastykę, tkactwo, ceramikę, stolarstwo, druk graficzny, reklamę, fotografię, szkło artystyczne i malarstwo ścienne, rzeźbę w kamieniu oraz drewnie, jak i teatr. Już w roku 1938 nowojorska MoMA zorganizowała pierwszą wystawę tego awangardowego ruchu. Śledząc bauhausowski rozkwit w Dessau, gdzie państwową szkołę o profilu artystyczno-rzemieślniczym przekształcono w szkołę projektowania, aż do rozwiązania berlińskiej instytucji w roku 1933, należy zwrócić uwagę na siłę jej społeczno-kulturowego oddziaływania jako najbardziej wpływowej dwudziestowiecznej otwartej twórczo instytucji edukacyjnej o oryginalnym programie kształcenia. Budownictwo to nic innego jak organizacja: społeczna, techniczna, ekonomiczna, psychologiczna organizacja. Hannes Meyer
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.