Предполагалось, что дистанционное сотрудничество развивает у студентов социальные компетенции, а также положительно влияет на достижение познавательных целей обучения и развитие умений и навыков. В исследовании приняли участие 655 студентов очной и заочной формы обучения, принявших участие в 22 курсах дистанционного и смешанного обучения, проводимых по двум направлениям обучения, на первой и второй ступенях, очной и заочной, во время и после COVID-19. пандемии, то есть в 2020/2021 и 2021/2022 учебных годах. Был проведен инструментальный кейсстади: сравнивались оценки, полученные студентами за индивидуальную работу и выполненную в парах и тройках. Статистических различий не было, но несколько более высокие оценки (83,81%) были получены у студентов, работавших индивидуально, и более низкие оценки (81,64%) в парах. Наиболее талантливые студенты не рисковали сотрудничеством и не желали тратить время на дистанционное общение с менее амбициозными сверстниками, а наименее вовлеченные рассчитывали на снижение усилий, групповую поддержку и распыление ответственности. Самые высокие оценки получили студенты последних курсов, которые лучше всего поняли критерии оценивания и придерживались их, так как хотели сдать диссертацию с первой попытки, чтобы успеть написать и защитить диссертацию. Иностранные студенты, которые хотели хороших оценок и своевременного завершения курсов, не желали сотрудничать из-за короткого периода пребывания в Польше и напряженности, вызванной войной на Украине. Самые низкие оценки (70%) получили первокурсники, которые не знали друг друга, еще не набрались практики в соблюдении критериев оценки и имели проблемы с общением из-за изоляции во время пандемии. Студенты, которые ранее были друзьями, работали наиболее эффективно. В самых больших группах обычно лучше всего удавалась работа в парах, но из-за склонности наиболее способных к самостоятельной работе самые высокие статистически высокие оценки были получены за индивидуальную работу.
PL
Założono, że zdalna współpraca rozwija kompetencje społeczne studentów, pozytywnie wpływa na osiąganie poznawczych celów kształcenia i rozwijanie umiejętności. Badaniu poddano 655 studentów stacjonarnych i niestacjonarnych, uczestniczących w 22 kursach zdalnych i w formacie blended learning, prowadzonych na dwu kierunkach, na studiach I i II stopnia, stacjonarnych i niestacjonarnych, podczas pandemii COVID-19 i po niej, czyli w latach akademickich 2020/2021 i 2021/2022. Przeprowadzono instrumentalne studium przypadku: porównano oceny, uzyskane przez studentów za prace indywidualne oraz wykonane w parach i trójkach. Statystyczne różnice nie ujawniły się, jednak nieco wyższe oceny (83.81%) studenci uzyskali, pracując indywidualnie, a niższe (81,64%) w parach. Najzdolniejsi studenci nie ryzykowali współpracy i nie chcieli tracić czasu na zdalne komunikowanie się z mniej ambitnymi rówieśnikami, a najmniej zaangażowani liczyli na zmniejszenie wysiłku, wsparcie grupy i rozproszenie odpowiedzialności. Najwyższe oceny uzyskali studenci ostatnich roczników, którzy najlepiej rozumieli kryteria oceniania i stosowali się do nich, ponieważ chcieli zaliczyć zadanie w pierwszym podejściu, aby mieć czas na pisanie i obronę pracy. Niechętnie podejmowali współpracę studenci zagraniczni, którym zależało na dobrych ocenach i terminowym zaliczeniu z uwagi na krótki okres pobytu w Polsce i napięcie, spowodowane wojną na Ukrainie. Najniższe oceny (70% punktów) uzyskali studenci pierwszych roczników, którzy nie znali się wzajemnie, nie zyskali jeszcze wprawy w stosowaniu się do kryteriów oceny i mieli problemy z komunikowaniem się, spowodowane izolacją podczas pandemii. Najefektywniej współpracowali studenci zaprzyjaźnieni. W najliczniejszych grupach zwykle najlepiej wypadały prace w parach, lecz z uwagi na tendencję najzdolniejszych do pracy samodzielnej najwyższe statystycznie oceny uzyskano właśnie za prace indywidualne.
EN
This article tested a widespread belief that by working in groups distance education students achieve cognitive goals of learning, and develop their social competencies and skills. The subject of the study was the achievements of 655 bachelor and master degree students enrolled in 22 on-campus and blended learning units offered within 2 university courses, full-time and part-time, during and after the COVID-19 pandemic, i.e. in the academic years 2020/2021 and 2021/2022. An instrumental case study was carried out: the grades students obtained for individual work were compared with grades obtained for work done in pairs and groups of threes within the same courses. It was found that a statistically significant difference did not exist. But the highest grades (on average 83.81) were obtained by students who had worked individually, and the lowest (81.64%) by those who had worked in groups of three. The highest grades were obtained by the final-year students. They showed an understanding of the assessment criteria and the ability to follow such. Also, they wanted to pass on the first attempt in order to have time to prepare for the final examination. International students were reluctant to work in groups. They focused on achieving good grades and preparing for the thesis due to the time limits of student visas and the unrest caused by the war in Ukraine. First-year students who had no experience in adhering to the assessment criteria and problems with communicating due to isolation caused by the pandemic obtained the lowest grades.
Przeprowadzono siedem wywiadów z licealistami, aby analizować związek sposobu użytkowania zasobów Sieci oraz kompetencji interpretacyjnych, komunikacyjnych i społecznych. Respondenci, wykorzystujący Sieć jako źródło informacji, pojmowali literaturę faktograficznie, adaptacje jako zniekształcenie fabuł. Cechował ich niski poziom umiejętności komunikacyjnych. Byli w kontakcie bierni. Nawiązywali pozorny kontakt ukrywając rzeczywisty sposób korzystania z Sieci. Najczęściej mieli niskie kompetencje społeczne. Relację wywiadu postrzegali jako hierarchiczną, czuli się podporządkowani. Uczniowie, którzy zamieszczali w Sieci teksty, umieli zainteresować poruszonym przez siebie tematem. Kreowali wizerunek siebie i otoczenia. Przyjmowali rolę węzła w społeczeństwie Sieci, ograniczając zależności społecznej hierarchii. Mała liczba badanych nie upoważnia do wniosków, lecz zamieszczanie tekstów w Sieci korelowało z wysokim poziomem kompetencji interpretacyjnych, komunikacyjnych i społecznych.
EN
Seven interviews with high school students were conducted in order to establish the relationship between their use of Internet resources and the level of their interpretation, communication and social skills. Respondents, who used the Internet as a source of information, comprehend literature factographically and its adaptations as distortions of the original texts. Their communication skills were poorly developed. They were passive in interpersonal contact. They made only superficial contact with the interviewer, in order to hide the way they really used Internet resources. They perceived the interview as a hierarchical relation, and were subordinated to the interviewer. Students who posted texts on the Internet were able to get the interviewer engaged in the topic they were discussing. They created their own image and influenced the environment. They assumed role of a node in the network, limiting the influence of social hierarchy. A small sample does not allow for generalization of findings. Nonetheless, it was found that students who posted texts on the Internet presented highly developed interpretation, communication and social skills.
Culture of the 21st century exploits human emotions for marketing, educational, social and political purposes, while postmodern aesthetics appreciate the emotional resonance of a work of literature more than its message. Human person becomes a less and less rational subject. Therefore, video-literature plays a therapeutic role because it reveals and disseminates emotions which are ignored or are repressed. Video-poetry, on the other hand, generally takes form of visual and sound animations or filmed recitations of poetry by poets. It addresses current problems and deeply involves one emotionally.
PL
Kultura XXI wieku eksploatuje emocje w celach marketingowych, edukacyjnych, społecznych i politycznych, a postmodernistyczna estetyka bardziej docenia emocjonalny rezonans dzieła niż jego kompozycję czy przesłanie. Człowiek staje się coraz mniej racjonalnym podmiotem. Dlatego wideoliteratura pełni rolę terapeutyczną – ujawnia i upowszechnia emocje pomijane w kulturze popularnej, represjonowane przez społeczeństwo. Wideopoezja przyjmuje zaś najczęściej postać wizualno-dźwiękowych animacji lub sfilmowanych recytacji wierszy przez poetów. Podejmuje aktualne problemy i silnie angażuje emocjonalnie.
The 21st-century didactics of Polish language and literature can meet social obligations on ten levels. For the examination of their completion, formal documents were analyzed: basic curricula, textbooks, written class assignments, methodical publications, conference information, and web portals. Interviews and survey were conducted. It turned out that the 21st-century didactics of Polish language and literature does not meet social obligations. It is necessary to update the objectives, strategies, methods, content and means of teaching, to eliminate unauthorized interpretations and to cooperate with the perieducational environments.
PL
Polonistyczna dydaktyka w XXI wieku może spełniać społeczne zobowiązania na dziesięciu płaszczyznach. Dla sprawdzenia ich realizacji przeanalizowano dokumenty formalne zastane: podstawy programowe, programy kształcenia, podręczniki, publikacje metodyczne, informacje konferencyjne i portale internetowe. Przeprowadzono zadania klasowe, wywiady i ankietę. Okazało się, że polonistyczna dydaktyka XXI wieku nie spełnia społecznych zobowiązań. Trzeba zaktualizować jej cele, strategie, metody i środki kształcenia, eliminować nieuprawnione interpretacje, współpracować ze środowiskami okołoedukacyjnymi.
RESEARCH OBJECTIVE: The aim of the study was to understand the cause of difficulties in liter‑ary education within the MOOC platform as a representation of the Third Generation Universities.THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: Problem: what caused the difficulties encoun‑tered by the author of the MOOC literary course. Methods: participant observation, instrumental case study, interviews, analysis of existing documents. THE PROCESS OF ARGUMENTATION: The introduction presents evolution of the university in‑stitution, the Navoica platform, and the MOOC course. Then, the difficulties encountered while im‑plementing this course on the platform are discussed. They were related to the excessive division of content into units, too free arrangement of an open discussion forum, administrative blocking of sharing PowerPoint presentations, hindering the insertion of hyperlinks, unification of tests, overrep‑resentation of films and standardization of the form of the course. Next, the proposals for adapting the Navoica platform to the implementation of literary courses are presented at the end of article.RESEARCH RESULTS: The Navoica platform as a representation of the Third Generation Uni‑versities made difficulties in setting the literary course. However, it is worth completing the platform with functionalities that facilitate the design of humanities courses.CONCLUSIONS, INNOVATIONS, AND RECOMMENDATIONS: The Navoica platform can be adapted to the needs of the didactics of literary studies. It is worth establishing closer cooperation between the administrators of the Navoica platform and representatives of various scientific dis‑ciplines, especially literary studies, as well as with universities, schools, scientific and educational institutions in order to recommend high-quality humanities classes, support the development of e‑learning and appreciate the work of the authors of the courses.
PL
CEL NAUKOWY: Celem badania było zrozumienie przyczyn trudności kształcenia literackiego na platformie MOOC Navoica jako reprezentacji uniwersytetów trzeciej generacji. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Problem: z czego wynikły trudności, na które natrafiła autorka literaturoznawczego kursu MOOC. Metody: obserwacja uczestnicząca, instrumentalne studium przypadku, wywiady, analiza dokumentów zastanych. PROCES WYWODU: Wstęp prezentuje ewolucję instytucji uniwersytetu, platformę Navoica i kurs MOOC. Następnie omówione są trudności, napotkane podczas implementacji tego kursu na platformę. Były związane z nadmiernym podziałem treści na jednostki, zbyt swobodną organizacją otwartego forum dyskusyjnego, administracyjnym zablokowaniem udostępniania prezentacji PowerPoint, utrudnieniem wstawiania hiperłączy, unifikacją testów, nadreprezentacją filmów i standaryzacją formy kursu. W zakończeniu przedstawione zostały propozycje przystosowania platformy Navoica do zamieszczania kursów literaturoznawczych. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Platforma Navoica jako reprezentacja uniwersytetów trzeciej gene‑ racji nastręczyła trudności w zamieszczaniu kursu literaturoznawczego. Platformę warto uzupełnić o funkcjonalności, ułatwiające projektowanie kursów humanistycznych. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Platformę Navoica można przystosować do potrzeb dydaktyki polonistycznej. Warto nawiązać bliższą współpracę administratorów platformy Navoica z przedstawicielami różnych dyscyplin naukowych, w tym zwłaszcza literaturoznawstwa, a także uczelniami, szkołami, instytucjami naukowymi i oświatowymi w celu rekomendowania wysokiej ja‑ kości zajęć humanistycznych, wsparcia rozwoju e-learningu i docenienia pracy autorów kursów.
Teaching material for each multimedia thematic module is selected to show interdependencies of texts and assists students with learning. Henceforth, the thematically related texts form cognitive amalgams. It is recommended to link verbal texts with multimedia ones to encourage students to decode and create meanings, thus, to compare different means of expression. Such way of teaching of mother tongue has been implemented in developed countries such as Australia, Finland and Norway. The module topic guides the interpretation of the texts. Prototype Polish language curriculum for high schools Interpretants of readings recommends reading the original text aloud first and then comparing it with texts of other genres and with multimedia. This teaching method has been implemented in several Polish schools, at the Pedagogical University of Cracow and the University of Łódź. The original programs based on the prototype curriculum for high schools should be consulted with the local community.
PL
Materiał nauczania warto ująć w sekwencje, aby pokazać zależności, a całość zapamiętać. Powiązane tematycznie utwory tworzą kognitywne amalgamaty. Teksty werbalne należy wiązać z multimedialnymi, aby porównywać środki wyrazowe, ucząc dekodowania i tworzenia znaczeń. Taki sposób nauczania języka ojczystego wdrożono w Australii, Finlandii, Norwegii czyli w wysoko rozwiniętych krajach. Metoda nauczania z użyciem multimedialnych modułów tematycznych polega na celowym powiązaniu treści nauczania w moduły, z których każdy zawiera teksty literackie oraz multimedia. Temat ukierunkowuje rozumienie tekstów. Prototypowy program nauczania języka polskiego w szkole średniej Interpretanty lektur zaleca głośne odczytanie tekstu wyjściowego i tematyczne powiązanie go z tekstami innych gatunków oraz multimediami. Jest wdrożony w kilku szkołach, na Uniwersytecie Pedagogicznym i Uniwersytecie Łódzkim. Stworzone na jego bazie autorskie programy należy przed realizacją skonsultować w lokalnym środowisku, w tym z uczniami.
MOOCs to kursy e-learningowe tworzone przez uniwersytety, instytucje badawcze, podmioty biznesowe i rządowe. Uniwersytety upowszechniają w nich najnowszą wiedzę, a podmioty biznesowe ułatwiają rozwijanie kompetencji, szczególnie z zakresu biznesu, ekonomii i informatyki. Paradoks polega na tym, że choć MOOCs są otwarte dla globalnych użytkowników, to jednak prezentują cechy charakterystyczne dla kultur swych twórców i administratorów, ponieważ są tworzone lokalnie. Aby zidentyfikować cechy kultur widoczne w strukturze i treści wybranych kursów MOOC, przeanalizowano 267 kursów na temat creative writing zamieszczonych na 5 platformach: Coursera (USA), FutureLearn (Wielka Brytania), XuetangX (Chiny), JMOOC (Japonia) i Skill Academy (Indonezja). Okazało się, że Skill Academy i Coursera są najbardziej ukierunkowane na cele biznesowo-marketingowe, choć reprezentują odmienne kultury. Natomiast kursy chińskie, japońskie i indonezyjskie konsekwentnie odzwierciedlają reaktywność tych kultur i są zorientowane na ludzi oraz afiliację. Prezentują holistyczne podejście do uczenia (nacisk na kontekst), czyli wykorzystują wykłady na żywo, co nie zdarza się na obu platformach zachodnich. Dlatego za mit należy uznać stwierdzenie, że MOOC jest lustrem kultury, w której powstał. Platforma MOOC prezentuje interesy administratorów i właścicieli. Platforma odzwierciedla jednak tylko niektóre kulturowe cechy głęboko zakorzenionych praktyk edukacyjnych. Właścicieli platform diametralnie różnią cele ich działalności: akademickie (przekazywanie wiedzy ogólnej odchodzące do przeszłości po komercjalizacji Coursery i edX), marketingowe (nastawione na zdobycie klientów i pracowników) lub gospodarczo-polityczne (XuetangX). Aby MOOC był użyteczny dla reprezentantów innej kultury, potrzebne jest nie tylko tłumaczenie na inny język, lecz także modyfikacja celów i metod nauczania, treści i szaty graficznej.
EN
MOOCs are prepared by universities, research centers, business and governmental bodies. That is a device with which academic centers spread state-of-the-art knowledge, while business entities facilitate the development of competencies, particularly in business, economics and IT. The paradox is that although MOOCs courses are open to global users, they contain distinctive features of their inventors’ and administrators’ culture because they have been created locally. In order to identify the cultural characteristics evident in the content of MOOC courses, 267 courses on creative writing posted on five platforms were analyzed: Coursera (USA), FutureLearn (UK), XuetangX (China), JMOOC (Japan) and Skill Academy (Indonesia). Skill Academy and Coursera were focused on business-marketing goals, although they represented different cultures. Chinese, Japanese and Indonesian courses reflected the responsiveness of those cultures and were people- and affiliation-oriented. They employed a holistic approach to teaching (emphasis on context), i.e. operated with live lectures, which had not happened on Western platforms. Therefore, the conviction that MOOC is a mirror of the culture in which it was created should be considered a myth. It is the MOOC platform that presents the interests of the administrators and owners. Platform owners differ in their goals: academic (general knowledge transfer becoming a thing of the past after the commercialization of Coursera and edX), marketing (focused on gaining customers and employees) or economic-political (XuetangX). For a MOOC to be useful to representatives of another culture, not only translation into another language is needed, but also a proper modification of learning objectives and methods.
On the basis of interpretative sociology it can be said that biographies of dr. hab. Jan Ślósarz, Catholic priest, (1850–1917) and Jacek Woroniecki, O.P., (1878–1949) differ significantly, but also show similarities. The former came from a poor peasant family while the latter one had aristocratic heritage. They lived during similar social and political tensions, world wars and criminal ideologies: Bolshwvism, Communism, Stalinism, Nazism. Both were associated with Lviv and for some time were involved in education – J. Ślósarz taught in secondary schools and at the University of Lviv, while J. Woroniecki co-founded Catholic University of Lublin (Katolicki Uniwersytet Lubelski), served as its chancellor and lectured in Dominican colleges.The main books they written served as pedagogical guides for Catholics. Both formulated in them practical tips on how to behave in the most difficult everyday situations. J. Ślósarz wrote about the threatening penalties, referring to the doctrine of the First Vatican Council. Whereas Father Woroniecki set role models and encouraged Catholic intelligentsia to imitate them, anticipating the arrangements of the Second Vatican Council. Then and now Catholic pedagogy – like any other – requires warnings and encouragement.
PL
Na gruncie socjologii interpretatywnej można stwierdzić, że biografie ks. dr. hab. Jana Ślósarza (1850–1917) i o. Jacka Woronieckiego (1878–1949) bardzo się różnią, ale też wykazują podobieństwa. Pierwszy pochodził z ubogiej wiejskiej rodziny, drugi był arystokratą. Żyli w czasach podobnych napięć społeczno-politycznych, wojen i ideologii: bolszewizmu, komunizmu, stalinizmu, nazizmu. Obaj byli związani z Lwowem i przez pewien czas trudnili się edukacją – ks. Ślósarz uczył w gimnazjach i na Uniwersytecie Lwowskim, a o. Woroniecki współzakładał Katolicki Uniwersytet Lubelski, był jego rektorem i wykładał w dominikańskich kolegiach. Ich główne książki służyły katolikom jako pedagogiczne przewodniki. Obaj formułowali w nich etyczne wskazówki, jak zachowywać się w trudnych, codziennych sytuacjach. Ksiądz Ślósarz pisał o grożących karach, odwołując się do doktryny Soboru Watykańskiego I. Natomiast o. Woroniecki pokazywał wzory i zachęcał do ich naśladowania katolicką inteligencję, uprzedzając ustalenia Soboru Watykańskiego II. W każdych czasach katolicka pedagogika – jak każda inna – wymaga zarówno odwoływania się do przestróg, jak i do stosowania zachęt.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.