Wraz z wprowadzeniem narzędzi CAD, a potem BIM, architekci zaczęli dostrzegać, że narzędzia, których używają, mają wpływ na ich twórczość. Obecnie architekci zaczynają używać narzędzi AI umożliwiających eksplorację koncepcji projektowych poprzez generowanie obrazów. Te narzędzia, zwane generatorami obrazów AI, generują obrazy na podstawie opisów tekstowych oraz dowolnych wczytanych obrazów, w tym szkiców lub zdjęć. Na rynku dostępne są zarówno narzędzia przeznaczone bezpośrednio do projektowania architektonicznego, jak i narzędzia o charakterze ogólnym, służące do generowania dowolnych obrazów, od fotorealistycznych po malarskie i graficzne. Wszystkie te narzędzia są we wstępnych fazach rozwoju. Artykuł analizuje przydatność i ograniczenia tych narzędzi z perspektywy architekta, biorąc pod uwagę stan technologii na koniec 2023 roku.
EN
With the introduction of CAD and then BIM tools, architects have begun to recognize that the tools they use have an impact on their creations. Today, architects are beginning to use AI tools that enable them to explore design concepts by generating images. These tools, called AI image generators, generate images based on text descriptions and any loaded images, including sketches or photos. There are tools on the market that are designed directly for architectural design, as well as general-purpose tools for generating any image, from photorealistic to painterly and graphic images. All of these tools, are in the preliminary stages of development. This article examines the usefulness and limitations of these tools from an architect's perspective, taking into account the current state of technology at the end of 2023.
Użycie AI do wizualizacji pomysłów przeszło w ostatnich dwóch latach (2022/2023) z fazy eksperymentalnej do fazy praktycznej. Obserwowana jest ekspansja mediów tworzonych z użyciem AI w obszarach grafiki użytkowej, reklamy, a także w architekturze. Młodzi architekci zainteresowani są użyciem nowych narzędzi opartych o AI, a na rynku pojawiły się różnorodne płatne narzędzia bazujące na szeroko rozumianej AI skierowane do architektów lub szerzej na rynek architektoniczno-budowlany. Architekci podejmują także próby wykorzystywania narzędzi AI ogólnego zastosowania w szczególności generatorów obrazów. Niniejszy artykuł skupia się na omówieniu efektów eksperymentu z użyciem generatorów obrazów AI, który został przeprowadzony przy współudziale grupy studentów II stopnia kierunku architektura, i wyciągnięcia wniosków z tego eksperymentu. Analiza ta pozwala na wskazanie podobieństw i różnic w sposobach pracy z i bez użycia AI oraz na określenie potencjalnego wpływu tego narzędzia fazy twórcze projektowania.
EN
The use of AI to visualize ideas has transitioned from the experimental phase to the practical realm over the past two years (2022/2023). A noticeable uptick in the utilization of AI-generated media has been observed across various domains, including graphic design, illustration, advertising, and related fields. These creative and visually-oriented areas share commonalities with architectural design. They also engage similar tools for idea development, analysis, and presentation. Consequently, architects have shown a keen interest in incorporating new AI-based tools into their workflow. This interest is evident in the emergence of a variety of paid AI tools catering specifically to architects or the broader architecture and construction market. Additionally, architects are exploring the use of general-purpose AI tools (especially AI image generators), a trend particularly embraced by young designers unreserved in adopting novel tools. This article delves into the outcomes of an experiment conducted with a group of masters-degree architecture students, drawing insights from the experiment's results regarding the anticipated impact of such tools on the architectural design process in the near future. The study itself will be briefly discussed, and the visual results obtained during the experiment will be presented to a limited extent.
The safety of mining operations in hard coal mines must be constantly developed and improved. There is ongoing multi-directional research focused at best recognition of the phenomenon associated with the properties of the coal-gas system and its connections with mining and geological conditions. This article presents the results of sorption experiments on coals from the Upper Silesian Coal Basin, which are characterized by varying degrees of coalification. One of the parameters that describes the kinetics of methane sorption, determining and providing valuable information about gas hazard and in particular the risk of gas and rock outbursts, is the effective diffusion coefficient De. It is derived from the solution of Fick’s second law using many simplifying assumptions. Among them is the assumption that the carbon matrix consists of only one type of pore-micropores. In fact, there are quite often at least two different mechanisms, which are connected to each other, related to the diffusion of methane from the microporous matrix and flows occurring in voids and macropores. This article presents both the unipore and bidisperse models and a set of comparisons which fit them to experimental curves for selected coals. For some samples the more complex bidisperse model gave much better results than the classic unipore one. The supremacy of the bidisperse model could be associated with the differences in the coal structure related to the coalification degree. Initial results justify further analyses on a wider set of coals using the methodology developed in this paper.
W artykule podjęto temat wyboru techniki fotoporządkowania ciekłego kryształu. Technologia ta jest alternatywą dla najczęściej stosowanego rubbingu, czyli jednostronnego polerowania warstw poliimidowych i poliamidowych. Zarówno w przypadku rubbingu (buffingu), który ma naturę kontaktową, jak i bezkontaktowego fotoporządkowania efektem pracy jest wytworzenie anizotropii warstwy, która następnie ma za zadanie porządkować leżącą bezpośrednio na niej warstwę ciekłego kryształu (LC). Rubbing jest metodą stosunkowo prostą i tanią i jest zwyczajowo używany przy produkcji wyświetlaczy ciekłokrystalicznych. W trakcie polerowania mogą jednak powstawać uszkodzenia struktury matrycy aktywnej oraz tworzyć się pyły, które są szkodliwe zwłaszcza dla bardzo cienkich warstw ciekłego kryształu. W związku z tym poszukuje się metod alternatywnych porządkowania. Z fotoporządkowaniem mamy do czynienia wtedy, gdy anizotropia warstwy porządkującej wywołana jest przez ekspozycję materiału fotoczułego na działanie światła ultrafioletowego spolaryzowanego liniowo. Jest to proces bezkontaktowy, więc eliminuje on większość wymienionych wcześniej wad rubbingu. Ponadto umożliwia pracę na plastycznych oraz zakrzywionych podłożach. Istnieją cztery różne drogi realizacji procesu fotoporządkowania warstwy światłoczułych materiałów organicznych: 1) fotodegradacja w materiałach poliimidowych, 2) izomeryzacja cis-trans azozwiązków, 3) czysta reorientacja związków azowych w polu potencjału światła UV oraz 4) sieciowanie w strukturze polimerowej. W pracy przedstawiono krytyczny przegląd wyżej wymienionych metod. Zastosowanie fotoporządkowania badane jest pod kątem przydatności w komórkach działających w oparciu między innymi o efekty: FLC (ang. ferroelectric liquid crystal, ciekły kryształ ferroelektryczny), TN (ang. twisted nematic, skręcony nematyk), BTN (ang. bistable twisted nematic, bistabilny skręcony nematyk), VAN (ang. vertical alignment nematic, pionowa deformacja fazy nematycznej), IPS (ang. in plane switching, przełączanie w płaszczyźnie) i inne. Celem poniższej pracy jest porównanie i określenie przydatności różnych metod fotoporządkowania dla technologii przetworników ciekłokrystalicznych o dużej jasności zobrazowania.
EN
In this study we consider the topic of the photoalignment of liquid crystal material. It is an alternative method to the rubbing of polyimide and polyamide layers. Both techniques provide the anisotropy in organic layers. This anisotropy aligns overlaying liquid crystal. The rubbing is a well known and cheap technique and it's ordinarily used in liquid crystal displays manufacturing. However, it has several disadvantages, for example it produces dust particles and charges the layer. Furthermore it may damage the surface electronic. These drawbacks can be critical factors in working with thin liquid crystal layers (about 2-5 µm) for example ferroelectric and antiferroelectric Lcs. Heterogeneity at the microscopic level can be noxious especially in the area of some types of liquid crystals and in manufacturing high-resolution liquid crystal displays (over 40”) and state-of-art projector display systems. In order to omit these problems, very important for the future work is to develop a new, universal and high-performance, technique for liquid crystal aligning. One of alternatives is photoalignment. It eliminates many of drawbacks mentioned above. This technique uses light (generally linearly polarized ultraviolet light, LPUV) to produce anisotropy in photodephiniable materials. In addition this technique allows us to obtain layers on plastic or curve surfaces. We can distinguish four main photoalignment mechanisms (including photo-chemical reactions and photo-physical changes): (1) cis-trans isomerization in azo-structures: pure dyes films, polymers containing azo-groups and monolayers of azodyes, (2) pure reorientation of photo-chemically stable azo-dyes molecules, (3) photodegradation in polyimide materials and (4) crosslinking in cinnamoyl and coumarin side-chain polymers. There are some modifications among these procedures, such as polymerizable azo-dyes or Langmuir-Blodgett films. Photoalignment is investigated in diverse liquid crystal modes, such as: twisted nematic (TN), vertical alignment (VAN), in plane switching (IPS) and many others. In this paper we describe all of the photoalignment mechanisms mentioned above and compare their ability to align the liquid crystal material in the field of application in various modes of LC cells.
5
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Presentation of a theoretical model followed by its experimental verification in order to estimate the speed of oil-derivative substances" migration in porous grounds in the aspect of endangering underground waters.
W pracy badano proces wchłaniania wody podczas rehydracji w wodzie i mleku w temperaturach 4, 25 i 40°C jabłka suszonego konwekcyjnie oraz sposobem osmotyczno-konwekcyjnym. Ilości zaabsorbowanej wody były większe dla suszu konwekcyjnego, w czasie rehydracji prowadzonej w wodzie oraz w wyższych temperaturach. Do modelowania procesu zastosowano model dyfuzyjny i model Weibulla, przy użyciu którego uzyskano lepsze wyniki dopasowania danych eksperymentalnych z przewidywanymi.
EN
Water absorption during rehydration in water and milk of convective and osmo-convective dried apple was investigated in this work. Rehydration was done at 4, 25 and 40°C. Quantity of absorbed water was greater for convective dried material, during rehydration in water. The higher the temperature the larger the increase of water mass. Two mathematical models, diffusion and Weibull model were applied to describe of the experimental data. Better results were obtained with the Weibull model.
7
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
We present an analysis of a handoff mechanism based on optimistic predications. This mechanism reduces the loss rates for handoff calls. The model is analyzed using simulation and diffusion approximations to take into account the variability of the processes.
PL
Artykuł omawia jedną z możliwych strategii przełączania ruchomego użytkownika sieci komputerowej w momencie gdy przekracza on granicę pomiędzy dwoma sąsiednimi regionami, obsługiwanymi przez inne stacje transmisyjne. Obie stacje transmisyjne modelowane są jako wielokanałowe stanowiska obsługi; liczba kanałów odpowiada maksymalnej liczbie możliwych równocześnie połączeń, czas obsługi to czas trwania połączenia. W czasie krótkiego okresu, w którym ruchomy użytkownik może być w łączności z obiema stacjami, jego obsługa powinna zostać przekazana ze stacji, od której się oddala, do stacji, do której sie przybliża. jeżeli ta operacja nie zostanie przeprowadzona dostatecznie szybko, połączenie zostanie przerwane. Powinno więc ono mieć dostatecznie wysoki priorytet.
This article proposes a model to study the performance of virtual connections in ATM networks. It is supposed that each connection has a closed-loop feedback control mechanism which allows the network to control the cell emission process at each source. When a defined congestion level is reached, ATM switches notify traffic sources contributing to the congestion. On receiving a congestion notification, the source reduces the maximal rate at which it transmits cells through the considered connection. If the source does not receive congestion messages during a certain time interval, it can start to increase its traffic rate. The model allows us to study the impact of the closed-loop control on the performance of the virtual connections through the network. The model is based on the diffusion approximation. The time-dependent queue length at each node is approximated by the value of diffusionprocess. The diffusion approximation allows to model various congestion indicators and control algorithms rather than analyse a particular protocol. Several numerical examples which relate to different types of traffic, various interconnection distances and transmission rates illustrate the use of the model.
PL
Artykuł proponuje model, za pomocą którego można badać efektywność pracy wirtualnego połączenia w sieci, wyposażonego w mechanizm kontrolny pracujący w pętli sprzężenia zwrotnego, pozwalający kontrolować natężenie strumienia pakietów emitowanego przez każde źródło. Gdy zostanie osiągnięty określony poziom zatłoczenia, przełączniki sieciowe zawiadamiają o tym źródła, strumienie których są z zatłoczeniem związane. Źródła są zobowiązane ograniczyć natężenie wysyłanego rozważanym połączeniem strumienia danych. Jeżeli źródło nie otrzymuje przez pewien czas komunikatów o zatłoczeniu, to może zwiększyć natężenie wysyłanego strumienia. Przedstawiony model pozwala badać wpływ sterowania w pętli sprzężenia zwrotnego na działanie połączenia. Model wykorzystuje metodę aproksymacji dyfuzyjnej: zależna od czasu długość kolejek w każdym węźle sieci jest przybliżona wartością procesu dyfuzji. Aproksymacja dyfuzyjna pozwala analizować stany nieustalone kolejek, uwzględnic dowolne typy strumieni wejściowych. Artykuł nie analizuje jednego ściśle określonego protokołu transmisji, lecz przedstawia zasady modelowania sterowania w pętli sprzężenia zwrotnego i możliwości adaptacji tego modelu do różnych pokrewnych algorytmów. Przykłady numeryczne uwzględniają różne typy ruchu podlegającego regulacji, szybkości transmisji i odległości między węzłami.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.