Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Prawidłowe postępowanie członków Zespołów Ratownictwa Medycznego w sytuacjach trudnych

100%

Bachman I. , Małecka B.

Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu

|

2022

|

tom 7

|

nr 2

28-39

EN

Introduction. Working in Medical Rescue Teams is stressful and responsible service. Doctors face difficult situations every day. They make important decisions, they look at people's pain and suffering. They witness death and new life. They save, help, heal and at the same time they are just people guided by emotions, in need of rest and sometimes support. Aim of the study. The aim of this study is to assess the correct behavior of members of Medical Rescue Teams in difficult situations. Material and methods. The research group consisted of 120 people, members of Medical Rescue Teams. Method used - diagnostic survey, research tool - author's questionnaire. Pearson's Chi Square test was used to calculate the relationship between several levels of variables. The paper presents the analysis of cross tables where there is a statistically significant difference, i.e. the relationship between one variable and another. Results. The study involved 19 women and 101 men. The respondents indicated that the most traumatic situations are sudden events involving children. Trips to events involving a patient from the "load and go" category are also described by the rescuers themselves as difficult situations. On the other hand, they see the fewest problems in events involving agitated people treated psychiatrically. Conclusions. The obtained research showed that medical workers, regardless of their profession, are specially prepared to work in emergency services. In traumatic situations, they do not always take the most effective action. The correct behavior of the members of the Medical Rescue Teams in selected difficult situations is influenced by the time of work and rest, but not by knowledge and professional experience, as well as age and gender. The decision about the profession taken at a late age and the age of starting work in the Medical Rescue Team also do not affect rescue activities undertaken in traumatic situations.

PL

Wstęp. Praca w Zespołach Ratownictwa Medycznego to stresująca i odpowiedzialna służba. Medycy na co dzień stykają się z trudnymi sytuacjami. Podejmują ważne decyzje, patrzą na ludzki ból i cierpienie. Są świadkami śmierci i nowego życia. Ratują, pomagają, leczą a przy tym wszystkim są tylko ludźmi kierującymi się emocjami, potrzebującymi wypoczynku, a niekiedy wsparcia. Cel. Celem badań była ocena prawidłowego postępowania członków Zespołów Ratownictwa Medycznego w sytuacjach trudnych. Materiał i metody. Grupę badawczą stanowiło 120 osób, członków Zespołów Ratownictwa Medycznego. Użyta metoda – sondaż diagnostyczny, narzędzie badawcze – autorski kwestionariusz ankiety. Do obliczeń zależności pomiędzy kilkoma poziomami zmiennych zastosowano test Chi Kwadrat Pearsona. Przedstawiono w pracy analizy tablic krzyżowych, gdzie zachodziła różnica istotna statystycznie czyli relacja pomiędzy jedną zmienną a drugą. Wyniki. W przeprowadzonym badaniu wzięły udział kobiety – 19 osób i mężczyźni 101 osób. Ankietowani wskazali, że sytuacje najbardziej traumatyczne, to nagłe zdarzenia z udziałem dzieci. Wyjazdy do zdarzeń z udziałem pacjenta z kategorii "ładuj i jedź", przez samych ratowników również są określane, jako sytuacje trudne. Najmniej natomiast problemów, dostrzegają w zdarzeniach z udziałem osób pobudzonych, leczonych psychiatrycznie. Wnioski. Uzyskane badania wykazały, że pracownicy medyczni bez względu na wykonywany zawód, w sposób szczególny są przygotowywani do pracy w służbach ratowniczych, jednakże w sytuacjach traumatycznych nie zawsze podejmują najbardziej skuteczne działania. Na prawidłowe postępowanie członków Zespołów Ratownictwa Medycznego w wybranych sytuacjach trudnych ma wpływ czas pracy i wypoczynek, nie ma natomiast wpływu wiedza i doświadczenie zawodowe oraz wiek, a także płeć. Decyzja o zawodzie, podjęta w późnym wieku oraz wiek rozpoczęcia pracy w Zespole Ratownictwa Medycznego, również nie wpływają na działania ratownicze podejmowane w sytuacjach traumatycznych.

2

Early childhood trauma, alexithymia, dissociation and the power of the body self

94%

Zdankiewicz-Ścigała E. , Odachowska E. , Tworek B.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2018

|

tom 18

|

nr 3

255-270

EN

Objective: The aim of the study was to verification the hypotheses about the relationship of trauma suffered in early childhood, alexithymia and dissociation with the power of the body self. Furthermore, it was examined whether regular physical activity as well as its type may affect the power of the body self. Material and method: The study involved 56 persons – 31 women (55.4%) (average age: M = 31.7) and 25 men (44.6%) (average age: M = 35.3). The subjects were divided into three groups: persons beginning yoga practice, persons starting exercises to improve their fitness (gym) and persons who were not taking any regular physical exercise. Self-description questionnaires were used to assess the intensity of: trauma – the Traumatic Experiences Checklist (TEC), alexithymia – the Toronto Alexithymia Scale (TAS-20), dissociation – the Curious Experiences Survey (CES) as well as a questionnaire for the body self. The assessment was conducted twice: after the recruitment of a given participant and after 3 months from the end of the first stage. Results: It was established that trauma, alexithymia and dissociation are significant predictors of the power of the body self in the study group. Emotional neglect and emotional abuse were demonstrated to have a particularly strong impact. In the case of alexithymia, the difficulty in identifying emotions and the difficulty in verbalising them were highly relevant with respect to the power of the body self. Dissociation had a significant impact on the power of the body self. As a result of physical activity, the power of the body self underwent statistically significant change as far as the interpretation of sensations in terms of emotions was concerned and the effect was greater in the group of persons practising yoga. Discussion: The results obtained not only shed new light on the pathogenic influence of trauma, alexithymia and dissociation on the power of the body self, but also demonstrated that a particular form of physical activity can, by increasing the level of interoception, change the power of the body self with respect to the ability to distinguish emotions from physical sensations. Conclusion: Traumatic experiences in early childhood become the basis for fostering permanent defence mechanisms: alexithymia and dissociation. It is these mechanisms, not the traumatic experience itself, which contribute to the development of the disorders of the body self. As it is clear from the analysis, the greatest role in this process is attributable to the difficulties in identifying emotions and depersonalisation.

PL

Cel: Celem badania była weryfikacja hipotez dotyczących związku traumy doznanej we wczesnym dzieciństwie, aleksytymii i dysocjacji z siłą Ja cielesnego. Ponadto sprawdzono, czy regularna aktywność fizyczna i jej rodzaj mogą wpływać na siłę Ja cielesnego. Materiał i metoda: W badaniu wzięło udział 56 osób – 31 kobiet (55,4%) (średnia wieku: M = 31,7) i 25 mężczyzn (44,6%) (średnia wieku: M = 35,3). Badani zostali podzieleni na trzy grupy: rozpoczynających praktykę jogi, rozpoczynających ćwiczenia poprawiające kondycję fizyczną (siłownia) oraz niewykonujących regularnie żadnych ćwiczeń fizycznych. Wykorzystano kwestionariusze samoopisowe do badania natężenia traumy – Traumatic Experiences Checklist (TEC), aleksytymii – Toronto Alexithymia Scale (TAS-20), dysocjacji – Curious Experiences Survey (CES), a także kwestionariusz Ja cielesnego. Pomiaru dokonywano dwukrotnie: po zgłoszeniu uczestnika do badania i po 3 miesiącach od zakończenia pierwszego etapu. Wyniki: Okazało się, iż trauma, aleksytymia i dysocjacja są istotnymi predyktorami siły Ja cielesnego w badanej grupie. Szczególny wpływ wykazano dla zaniedbania emocjonalnego i przemocy emocjonalnej. W przypadku aleksytymii duże znaczenie dla siły Ja cielesnego miały trudność w identyfikacji emocji oraz trudność w werbalizacji emocji. Dysocjacja istotnie wpływała na siłę Ja cielesnego. Wskutek aktywności fizycznej istotnej statystycznie zmianie ulegała siła Ja cielesnego w zakresie interpretacji doznań w kategorii emocji, a siła efektu okazała się większa w grupie osób praktykujących jogę. Omówienie: Uzyskane wyniki rzucają nowe światło nie tylko na patogenny wpływ traumy, aleksytymii i dysocjacji na siłę Ja cielesnego – pokazują również, że określona forma aktywności fizycznej może, podnosząc poziom interocepcji, zmienić siłę Ja cielesnego w zakresie różnicowania emocji od doznań fizycznych. Wnioski: Wczesnodziecięce doświadczenia traumatyczne stają się podstawą do wykształcenia trwałych mechanizmów obronnych: aleksytymii i dysocjacji. To właśnie wymienione mechanizmy, nie zaś samo doświadczenie traumatyczne, przyczyniają się do rozwoju zaburzeń Ja cielesnego. Jak wynika z analiz, największą rolę w tym procesie przypisać należy trudnościom w identyfikacji emocji i depersonalizacji.

3

Current concepts and applications of computer navigation in orthopedic trauma surgery

94%

Kendoff D. , Citak M. , Hüfner T. , Chaudhary S. , Krettek C.

Open Medicine

|

2007

|

tom 2

|

nr 4

392-403

EN

Navigation has become widely integrated into regular endoprosthetic procedures, but clinical use of navigation systems in orthopaedic trauma has only been implemented in a few indications. Navigation systems enable an accuracy of 1 mm or 1 degree. Navigation can achieve higher precision when it is combined with different imaging modalities, including preoperative computer tomography (CT), intraoperative CT, two-dimensional fluoroscopy, and, recently, intraoperative three-dimensional fluoroscopy. The precision of the navigation system can be influenced by the surgeon as well as by the camera system, type of reference marker, and the registration process. Recent developments in orthopedic trauma navigation allow for bilateral femoral anteversion measurements, noninvasive registration of an uninjured thigh, and intraoperative three-dimensional fluoroscopy-based pedicle screw placement. Although the use of navigation has provided initial positive results in trauma care, prospective clinical studies remain to be performed.

4

„Jest nas coraz więcej i coraz więcej będzie nas umierać”. O Grochowie Andrzeja Stasiuka

94%

Żórawska N.

Postscriptum Polonistyczne

|

2017

|

nr 1 (19) W kręgu badań językoznawczych

243-257

EN

Andrzej Stasiuk’s collection of short stories Grochów (2012) is a sentimental reminiscence of the author’s childhood and youth. Stasiuk recalls events from the past: happiness and ease are replaced by pain, loneliness, sickness and death. The author of the article explains how the feeling of emptiness and loss is created by the writer, for whom the idea of loss is the main theme of the book. The aim of the text is to interpret Grochów, according to the category of

5

Metafora i trauma

94%

Stroińska M. , Szymanski K.

tekst i dyskurs - text und diskurs

|

2017

|

nr 10

101-114

PL

Artykuł przedstawia pojęcie psychologicznej traumy i jej wpływ na zdolność formułowania spójnej narracji, która umożliwia integrację doświadczeń traumy z całokształtem życiorysu. Można by się spodziewać z lingwistycznego puntktu widzenia, że chcąc ująć w słowa nie dający się opisać horror traumy narrator sięgnie po metaforę. Tak jednak nie jest, ponieważ trauma niszczy zdolność do myślenia symbolicznego. Skupiamy naszą uwagę na braku wyrażeń metaforycznych na początkowym etapie narracji w dyskursie na temat doświadczonej traumy, a następnie na pojawianiu się specyficznych typów metafor pojęciowych, takich jak na przykład CIAŁO to KONTENER czy ŻYCIE to PODRÓŻ. Sugerujemy, że analiza używania przenośni – lub ich braku w analizowanym dyskursie – może pozwolić na wgląd w procesy radzenia sobie z traumą i leczenia jej skutków.

6

FUNCTIONIG OF VETERANS AND THEIR FAMILIES AFTER THE MISSIONS

94%

Łapa A.

Colloquium Wydziału Nauk Humanistycznych i Społecznych AMW

|

2016

|

nr 2

79-90

EN

The article presents numerous problems of veterans and their families which they face after their participation in peacekeeping missions. Despite a significant improvement in their life conditions, medical support, psychological and social rehabilitation they continue to have problems which cause unnecessary tension and conflicts.

7

PTSD w obliczu przewlekłej choroby somatycznej na przykładzie pacjentów zakażonych wirusem HIV oraz cierpiących z powodu chronicznego bólu: przegląd badań

94%

Rzeszutek M.

Polskie Forum Psychologiczne

|

2016

|

tom XXI

|

nr 1

61-75

PL

Celem niniejszego artykułu jest przybliżenie mało poznanej problematyki z zakresu psychologii zdrowia i psychologii klinicznej, jaką jest występowanie objawów zaburzenia po stresie traumatycznym (PTSD) w następstwie diagnozy i przebiegu przewlekłych chorób somatycznych na przykładzie pacjentów zakażonych wirusem HIV oraz cierpiących z powodu przewlekłego bólu. Na początku opisane zostały wybrane definicje traumatycznych stresorów prowadzących do PTSD w klasyfikacjach DSM oraz ICD-10. Następnie dokonano przeglądu badań nad występowaniem PTSD wśród pacjentów z HIV/AIDS oraz cierpiących z powodu przewlekłego bólu. Artykuł wieńczy przedstawienie kontrowersji wokół diagnozy PTSD w następstwie choroby somatycznej.

8

Dzieciństwo i trauma - obraz młodego pokolenia Japończyków w kinie współczesnym.

94%

Loska K.

Kwartalnik Filmowy

|

2013

|

nr 81

167-180

PL

Tematem artykułu jest analiza wizerunku młodego pokolenia we współczesnym filmie japońskim, ze szczególnym uwzględnieniem traumatycznych przeżyć z okresu dzieciństwa lub wczesnej młodości. Autor wychodzi z założenia, że w dyskursie humanistycznym trauma przestaje być pojęciem klinicznym, staje się narzędziem interpretacji kultury, uświadamia nam charakter naszego stosunku do czasu minionego oraz wskazuje na problematyczność samego przedstawiania. W rozumieniu traumy Loska wychodzi od propozycji teoretycznych Dominicka LaCapry i Cathy Caruth, którzy zwracają uwagę na narracyjny wymiar tego pojęcia. "Fikcja" – jak zauważa LaCapra – "jest w stanie analizować to, co traumatyczne, szczególnie w niedawnej przeszłości, w tym fragmentację, pustkę czy zanik doświadczenia, i może stawiać pytania o inne możliwe formy doświadczenia. Może również analizować w szczególnie przekonujący i niepokojący sposób afektywny czy emocjonalny aspekt doświadczenia i rozumienia". Przedmiotem analizy są filmy współczesnych reżyserów japońskich – Shinjiego Aoyamy, Masato Harady, Hideaki Anno, Akihiko Shioty, Eijiego Okudy, Toshiaki Toyody, Hirokazu Koreedy – opowiadające o kryzysie tożsamości, alienacji, zaburzeniach osobowości, a przede wszystkim urazach psychicznych, które uniemożliwiają prawidłowe funkcjonowanie w społeczeństwie.

EN

The article is an analysis of the image of young people in contemporary Japanese film, with particular emphasis on traumatic experiences from childhood or early youth. The author assumes that in the humanist discourse, trauma is not a clinical concept, but a tool for interpreting culture, and makes us aware of our attitude towards the past, and points to the problematic nature of its presentation. In his understanding of trauma Loska’s starting point are the theories of Dominick LaCapra and Cathy Caruth who note the narrative dimension of this concept. 'Especially in the recent past' – notes LaCapra – 'fiction may well explore the traumatic, including the fragmentation, emptiness, or evacuation of experience, and may raise the question of other possible forms of experience. It may also explore in a particularly telling and unsettling way the affective and emotional dimensions of experience and understanding'. Loska presents analyses of films by contemporary Japanese directors such as Shinji Aoyama, Masato Harada, Hideaki Anno, Akihiko Shiota, Eiji Okuda, Toshiaki Toyoda, Hirokazu Koreeda – that tell of identity crisis, alienation, personality disorders and menta l injuries that prevent one from proper functioning in the society.

9

Conservative surgery for pancreatic neck transection

94%

Dahiya D. , Singh Rana S. , Kaman L. , Behera A.

Polish Journal of Surgery

|

2015

|

tom 87

|

nr 6

315-319

EN

Pancreas is the fourth solid organ injured in blunt abdominal trauma. Isolated pancreatic injury is present in less than 1% of patients. As it is associated with high morbidity and mortality, management is controversial. Isolated pancreatic trauma cases with pancreatic neck transection following blunt abdominal trauma were analyzed. All these patients were treated with immediate surgery involving lesser sac drainage and feeding jejunostomy only. Authors conclude that lesser sac drainage can be used as an alternative to distal pancreatectomy or pancreaticojejunostomy or pancreaticogastrostomy.

10

Graphic Narratives of Women in War: Identity Construction in the Works of Zeina Abirached, Miriam Katin, and Marjane Satrapi

94%

Szép E.

|

tom 16

21-33

EN

By applying terminology from trauma theory and a methodological approach from comics scholarship, this essay discusses three graphic autobiographies of women. These are A Game for Swallows by Zeina Abirached (trans. Edward Gauvin, 2012), We are on our Own by Miriam Katin (2006), and Persepolis by Marjane Satrapi (trans. Anjali Singh, 2004). Two issues are at the centre of the investigation: the strategies by which these works engage in the much-debated issues of representing gendered violence, and the representation of the ways traumatized daughters and their mothers deal with the identity crises caused by war.

11

Analgesia in trauma patients administered by Emergency Medical Services.

94%

Zduńczyk Ł. , Leszczyński P. K. , Detsyk O. , Charuta A.

Critical Care Innovations

|

2019

|

tom 2

|

nr 1

11-21

EN

INTRODUCTION: A pain response is an inevitable symptom in trauma patients and requires to undertake a medical intervention in pre-hospital conditions. In the Polish system of medical rescue, there are teams including a doctor or without one where a paramedic is the main person to make decisions. Due to lack of standard procedures and a pain rating scale attached to the documents of medical rescue teams, the authors of the research attempted to analyse the administration of analgesics in trauma patients. MATERIAL AND METHODS: The research was conducted on 266 trauma patients selected from 2307 interventions of Emergency Medical Service in Łęczyca in 2016. ANOVA, one-way analysis of variance, and T-tests for unpaired samples were applied. All the results were found significant at p < 0,05. RESULTS: The study was carried out on 150 males and 100 females. The average age of the the trauma patients was 77 (SD ± 38). Rescue teams were sent to trauma patients at 71-80 and 51-60 age groups. In 64,7 % (n=172) of the cases, help was provided in rural areas, whereas in 35,3 % (n=94) cases - urban areas. Most frequently, the patients were injured as a result of traffic accidents, activities while carrying out farm work as well as cut wounds and self-mutilation. Anaesthesia was applied in 120 cases (45,11%), mostly in patients between the age of 81 and 90 and most rarely in children. A total number of painkiller administration was higher in basic Emergency Medical Services (BEMS) than in specialized ones (S-EMS) (84 vs. 55). No statistically significant relation between the choice of the medicine and the injury type was discovered (Kruskal-Wallis; p=0,82). The drug used most often was Ketoprofenum (n=87) and Fentanylum (n=35). There was significant difference in the administration of analgesic drugs between BEMS and S-EMS teams (χ2; p=0,042). CONCLUSIONS: Over half of the trauma patients was not secured by administering analgesic drugs in pre-hospital conditions. The number of analgesic drugs used in B-EMS and S-EMS teams was diverse. Patients were given nonsteroidal anti-inflammatory drugs (NSAIDs) more often than opioids.

PL

WSTĘP: Reakacja bólowa jest nieodłącznym objawem u pacjentów urazowych i wymaga podjęcia interwencji medycznej już w warunkach przedszpitalnych. W polskim systemie ratownictwa medycznego funkcjonują zarówno zespoły z lekarzem, jak i bez lekarza, gdzie kierownikiem jest najczęściej ratownik medyczny. W obliczu braku standardów postępowania, ani skal oceny bólu dołączonych do dokumentacji pogotowia ratunkowego, autorzy badania podjęli próbę analizy zastosowań leków analgetycznych u pacjentów urazowych. MATERIAŁ I METODY: Badaniem objęto 2307 interwencji pogotowia ratunkowego w Łęczycy w roku 2016, z czego wyselekcjonowano 266 wezwań do pacjentów urazowych. Zastosowano jednoczynnikową analizę wariancji ANOVA oraz T-testy dla zmiennych niepowiązanych. Wszystkie wyniki uznano za istotne przy wartości p < 0,05. WYNIKI: Badaniem objęło 150 mężczyzn i 110 kobiet. Średnia wieku poszkodowanych urazowych wyniosła 77 lat (SD ± 38). Zespoły najczęściej były dysponowane do pacjentów urazowych w przedziale wiekowym 71-80 lat oraz 51-60 lat. W 64,7 % (n=172) przypadków udzielano pomocy na terenach wiejskich, zaś w 35,3 % (n=94) były to tereny miejskie. Pacjenci ulegali najczęściej urazom w wyniku wypadku komunikacyjnego, czynności wykonywanych podczas prac rolniczych, a także ran i samookaleczeń. Znieczulenie zastosowano w 120 przypadkach (45,11%), najczęściej u pecjentów w wieku 81-90 lat (n=18), a najrzadziej u dzieci. Łączna liczba zastosowań leków przeciwbólowych jest wyższa w zespołach podstawowych niż specjalistycznych (84 vs. 55). Nie wykazano istotnej statystycznie zależności doboru leku w stosunku do rodzaju urazu (Kruskal-Wallis; p=0,82). Najczęściej stosowanym lekiem był Ketonal (n=87) oraz Fentanyl (n=35). Wykazano istotną statystycznie zależność w liczbie zastosowań anelgetyków pomiędzy grupami "B-EMS" i "S-EMS" (χ2; p=0,042). WNIOSKI: Ponad połowa pacjentów urazowych nie jest zabezpieczana przez podanie środków anelgetycznych w warunkach przedszpitalnych. Ilość stosowanych analgetyków w zespołach podstawowych i specjalistycznych jest zróżnicowana. Najczęściej podawano leki z grupy NLPZ.

12

Road accident as a traumatic situation - help to the victims

94%

Ucińska M. , Nowacki G. , Mitraszewska I. , Kamiński T.

|

2010

|

tom nr 2

EN

People often experience unexpected and difficult situations to cope with. Some of them represent traumatic experience. This kind of situation includes a motor vehicle accident (MVA). Road accidents are recognized as a today's public health problem. It is not only evidenced by the great number of road accident victims (families, witnesses, rescue teams) but also mental, social and financial consequences experienced by these victims. This paper presents statistics and costs of road accidents in Poland, provides information about psychosocial consequences of MVA and also show activities aimed at helping victims of MVA. This work also contains results of the study about types of help available in Poland for road victims. Research was conducted in 2008/2009 by Motor Transport Institute and it was carried out among Crisis Intervention Centers, traffic police officers, participants of road accidents, and some key associations and foundations dealing with helping victims of MVA.

PL

Ludzie często w życiu doświadczają sytuacji, z którymi trudno sobie poradzić. Wśród nich szczególną grupę stanowią sytuacje traumatyczne. Taką sytuacją jest również wypadek drogowy. Obecnie wypadki drogowe uznaje się za jeden z największych problemów zdrowia publicznego. Świadczy o tym zarówno ogromna liczba ofiar ruchu drogowego (zarówno bezpośrednich, jak i pośrednich tkj. rodziny, świadkowie wypadku, służby ratownicze), oraz ponoszone przez nie konsekwencje psychiczne, społeczne i materialne. Niniejszy referat zwiera informacje dotyczące rozmiarów i kosztów zjawiska wypadków drogowych w Polsce, jego psychospołecznych skutków oraz działań na rzecz pomocy ofiarom wypadków. Przedstawione zostaną również wyniki ankietowych badań (dotyczących pomocy jaka oferowana jest ofiarom wypadków w Polsce), przeprowadzonych w 2008/2009 roku przez Instytut Transportu Samochodowego wśród Ośrodków Interwencji Kryzysowej, Stowarzyszeń i Fundacji zajmujących się pomocą ofiarom wypadków, Policjantów Ruchu Drogowego, oraz poszkodowanych w wypadkach.

13

Evaluation of farmers’ first aid knowledge in most common injuries at work in agriculture – a pilot study

94%

Grzegorz Kucaba G. , Katarzyna Bebło K. , Marek Wojtaszek M. , Dawid Filip D. , Marek Muster M. , Maciej Naróg M. , Andrzej Włodyka A.

European Journal of Clinical and Experimental Medicine

|

2017

|

nr 1

2–17

EN

Introduction. According to the International Labour Organisation (ILO), agriculture is one of the most dangerous industries. The rate of fatal accidents in agriculture is about twice the average for other sectors. Aim. The aim of this study was to evaluate the level of knowledge of first aid concerning the most common injuries that occur in agricultural work. The analysis of the types of injuries during work in agriculture and their incidence among Polish farmers in the years 2013–2014 made it possible to define the most common types of injuries and their causes for the selected professional group and to draw up a survey for the farmers in order to achieve the main research goal. Material and methods. The study was conducted in two stages. At first, data from KRUS – Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (the Polish Agricultural Social Insurance Fund) was analyzed with reference to the incidence and the type of injuries that occurred in agriculture in 2013 and 2014. Then research was carried out by means of a survey based on the data obtained in the first stage. The study was preliminary and it was carried out on a sample of 51 persons. Results. The most common cause of the 41,702 incidents qualified by the Agricultural Social Insurance Fund as an accident in agriculture in Poland in the years 2013 and 2014 was a fall from heights. Every fourth respondent had witnessed or had been directly involved in an accident in agriculture. Despite the fact that everyone declared familiarity with the principles of first aid, over a half of the respondents had never given it. Conclusion. All of the respondents declared having knowledge of the principles of first aid, however, research shows that their knowledge is incomplete and not consolidated. Due to the fact that there are few reports on the research topic, it seems advisable to continue it in a larger study group. With reference to pesticide use, despite having knowledge of the hazard of intoxication by organophosphate compounds, a majority of farmers included in the study did not use any personal protective equipment.

14

Cervical Spine Injuries; An Outcome Analysis

94%

Fancher T. , Król E. , Rasmussen R. , Panait L. , Dudrick S.

Polish Journal of Surgery

|

2011

|

tom 83

|

nr 11

583-587

EN

Cervical spine injury (CSI) in octogenarians continues to carry a high morbidity and mortality rate. The incidence of CSI among individuals who are below the age of 80 is declining, whereas the incidence of CSI for those 80 years and above is rising.The aim of the study was to evaluate outcomes of cervical spine injuries in octogenarians caused by different mechanisms: motor vehicle accidents, compared to a fall.Material and methods. The National Trauma Data Bank (NTDB) was queried for patients ages 80 and above, who sustained a cervical spine injury via motor vehicle collision and falls. Patient demographics, mechanism of injury, Glasgow Coma Score (GCS), injury severity score (ISS), days in Intensive Care Unit, Temperature on arrival, blood pressure on arrival, CT Scan of head results, complications, sex, and mortality.Results. Three-thousand three hundred seventy-five patients, 80 years of age and older with CSI were included in the study; fifteen percent of these octogenarians with cervical spine injuries died. It was observed that patients in the motor vehicle accident (MVA) group have 1.737 (95% CI 1.407, 2.144 p-value < 0.0001) times the odds of dying, compared to those in the fall group. Patients over the age of 80 who were in a MVA have 1.209 (95% CI 0.941, 1.554 p-value = 0.1372) times the odds of having a positive head CT, compared with people over the age of 80 who experienced a fall. Patients involved in a motor vehicle accident with associated CSI were more likely to be a younger age, have a lower GCS on arrival, have a longer length of stay in the Intensive Care Unit, and a higher ISS (p<0.05).Conclusions. Cervical spine injury in octogenarians carries a high mortality regardless of mechanism. Elderly patients who suffer cervical spine injuries in motor vehicle accidents have a lower SBP, a higher ISS and are nearly twice as likely to die as those who were injured in a fall.

15

Czas utracony – nostalgia i trauma w postkolonialnym filmie francuskim

84%

Loska K.

Kwartalnik Filmowy

|

2014

|

nr 86

92-103

PL

Wychodząc z założenia, że kino jest środkiem przekazu pozwalającym wyrazić istotne kwestie polityczne i kulturowe, autor zajmuje się wizerunkiem mniejszości etnicznych i narodowych w kinie francuskim, zwłaszcza wpływem kolonialnej przeszłości na postkolonialną teraźniejszość. Przykładami analitycznymi są filmy z przełomu stuleci realizowane przez reżyserów pochodzących z byłych kolonii w Algierii, Maroku i Tunezji, zmagających się z podwójną tożsamością (m.in. Hassan Legzouli, Rabah Ameur-Zaïmèche, Philippe Faucon, Rachida Krim, Mehdi Charef, Thomas Gilou). Ich twórczość Loska omawia z punktu widzenia teorii postkolonialnych, zwracając uwagę na perspektywę czasową obecną w filmach na dwa sposoby: nostalgiczny – wyrażający się w tęsknocie za tym, co utracone, w pragnieniu powrotu (na przykład do opuszczonej ojczyzny), oraz traumatyczny – przejawiający się w niemożności pogodzenia się ze stratą, w nieudanych próbach wyparcia przykrych wspomnień lub przepracowania traumy.

EN

Taking as his starting point the assumption that film is a medium through which important political and cultural issues can be discussed, the author focuses on the image of ethnic and national minorities in French film, especially on the impact of the colonial past on the postcolonial present. He analyses films from the turn of the century made by directors originating in the former colonies: Algeria, Morocco and Tunisia, and struggling with their dual identity (amongst others Hassan Legzouli, Rabah Ameur-Zaïmèche, Philippe Faucon, Rachida Krim, Mehdi Charef, Thomas Gilou). Loska discusses their work from the perspective of postcolonial theories, paying particular attention to two ways in which the passage of time is presented: first nostalgic – expressing the longing for what was lost and the desire to return (for example to the homeland left behind), second one – traumatic expressed through the inability to come to terms with the loss, and in failed attempts to repress unpleasant memories and deal with the trauma.

16

Przeżyć, pamiętać, przekazać – o (auto)biografii Jo Wajsblata

84%

Ciarkowska A.

Ogrody Nauk i Sztuk

|

2013

|

nr 3

PL

Jo Wajsblat,, więzień Auschwitz-Birkenau, w wieku 15 lat został uratowany z komory gazowej. Cudownie ocalony przez ponad 50 lat nie opowiedział nikomu swojej traumatycznej historii. Dopiero po tak długim okresie czasu zdecydował się dać świadectwo i we współpracy z dziennikarzem Gillesem Lambertem napisał autobiografi ę Nieprzewidziany świadek (Le témoin imprévu). Po pół wieku milczenia było to zadanie niezwykle trudne z uwagi na luki w pamięci, wątpliwości, a przede wszystkim konieczność powrotu do bolesnych wspomnień. Konstrukcja tekstu różni się od większości znanych świadectw po Shoah, ponieważ autor zastosował głównie narrację trzecioosobową, rzadko spotykaną w dokumentach osobistych. Chwyt ten sprawia, że tę autobiografi ę można określić jako „biografi ę samego siebie”, w której Wajsblat opowiada swoją historię głosem „Innego”. Jest to szczególny sposób zmierzenia się z własną historią i jednocześnie próba uwiarygodnienia „niewiarygodnej” historii.

EN

Jo Wasblat, a prisoner of Auschwitz-Birkenau, was 15 when he was rescued from the gas chambers. Saved by a miracle, he didn’t speak about his traumatic history for the next 50 years. Aft er this long period he decided to give testimony, and wrote an autobiographical account Unexpected witness (Le témoin imprévu) in collaboration with Gilles Lambert, a journalist. Aft er fi ve decades of silence, writing was a very tough task due to gaps in memory, distrust and, most of all, the necessity to return to painful memories. This process of re-working his trauma has a profound infl uence on the text. Its construction is far diff erent from most Shoah testimonies because it uses mostly third-person narrative, rare in personal documents. This specifi c perspective allows us to call this text an (auto)biography – a biography of “myself” where Wajsblat tells a story about himself using a voice of the “Other”. In this specifi c way the author faces his own history and tries to make the “unbelievable” story believable.

17

Przepisywanie siebie, przepisywanie obcości — przypadek Zyty Oryszyn

84%

Czyżak A.

Zagadnienia Rodzajów Literackich

|

2014

|

tom 57/114 z. 2

99-110

PL

Artykuł stanowi próbę rozpoznania nadrzędnej problematyki prozy Zyty Oryszyn, odnajdywanej w jej powieściach (napisanych przed rokiem 1989 Czarnej iluminacji i Madam Frankensztajn) a szczególnie w opowiadaniach zebranych w tomie zatytułowanym Ocalenie Atlantydy, wydanym w 2012 roku. Najważniejszym tematem wszystkich jej utworów okazuje się obcość, silne odczucie nie-przynależenia do miejsc, czasów, wspólnot czy związków międzyludzkich. Przez cały okres swojej artystycznej ewolucji Oryszyn przepisywała ten temat w najrozmaitszych wariantach, przepisując tym samym „siebie”, to znaczy własną biografię, doświadczenia, emocje, wspomnienia. Autorka przekonuje, iż poznawanie tajników własnej tożsamości jest możliwe dzięki uruchomianiu empatii (w wymiarze ludzkim i artystycznym) i podejmowaniu wciąż od nowa prób zrozumienia trudnych relacji z Innymi.

EN

The article is an attempt at sketching the main problem of Zyta Oryszyn’s prose, her novels (written before 1989 Black ilumination and Madam Frankensztajn) and especially stories collected in volume tittled Salvation of Atlantis, edited in 2012. The most important theme of all her works is strangeness, strong feelings of not belonging to any places, moments of history, communities or relationships. During whole artistic evolution Oryszyn rewrited this theme in many different ways, so she also rewrited herself that is to say her own biography, experiences, emotions and recollections. The author convinces that the opportunity to recognition oneselves identity is to activate human and artistic sensibility and to try to understand every difficult relations with Others.

18

Analiza wybranych publikacji poświęconych problemom pracy szkoły z dziećmi migrantów i uchodźców

84%

Szymaniak J.

|

2017

|

tom Tom 14

107-127

EN

Refugee children and adolescents are deprived of a happy childhood and youth. School is a place where they can feel confident and comfortable and where they can bring their lives back to normal. But we have to learn and understand the effects of trauma and learn skills that are helpful in the integration process. Dance and theatre classes provide them with opportunities to express themselves. Foundations and stu-dents can help the school in its work. It is also essential to exchange experience. I attempt to provide insights into a diverse range of experience and possibilities, also from a pedagogical point of view.

19

Czynniki przetrwania na zesłaniu – na przykładzie matek Sybiraczek

84%

Bazuń D.

Relacje. Studia z nauk społecznych

|

2017

|

nr 4

99-125

PL

Tekst dotyczy przymusowych deportacji polskich kobiet i ich rodzin w głąb ZSRR podczas II wojny światowej. Przedmiotem analizy były strategie przetrwania traumatycznej sytuacji, jakim było zesłanie. Próbowano ustalić, jaka była rola różnorodnych zasobów: materialnych, społecznych, kulturowych i symbolicznych w warunkach deportacji. Materiał empiryczny pochodzi z: a) 53 wywiadów kwestionariuszowych i 10 wywiadów pogłębionych zrealizowanych wśród Sybiraków lubuskich; b) niepublikowanych wspomnień kobiet zarchiwizowanych w zbiorach Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego we Wrocławiu; c) opublikowanych autobiograficznych wspomnień zesłańców. Podstawą teoretyczną wykorzystaną w tekście są dwie koncepcje: traumy autorstwa P. Sztompki i koncepcja kapitałów P. Bourdieu.

EN

The text concerns the forced deportation of Polish women and their families into the USSR during the Second World War. Strategies of surviving the traumatic situation of exile were the subject of the analysis. It was attempted to determine the role of diverse resources: material, social, cultural and symbolic ones during exile. The empirical material is from: a) 53 questionnaire interviews and 10 in-depth interviews conducted among inhabitants of Lubuskie region who were former deportees; b) unpublished memories archived in the collections of the Polish Ethnological Society in Wroclaw; c) published autobiographical memories of exile. There were two theoretical basis used in the text: P. Sztompka’s conception of trauma and the concept of capitals of P. Bourdieu.

20

W butach po nieboszczyku Lautmannie. Ukryta perspektywa „Sklepu przy głównej ulicy” Kadára i Klosa

84%

Sowińska I.

Kwartalnik Filmowy

|

2015

|

nr 89-90 Redefinicje klasyki

240-253

PL

Za literacki pierwowzór filmu „Sklep przy głównej ulicy” Jána Kadára i Elmara Klosa (1965) bywa błędnie uważana nowela Ladislava Grosmana pod tym samym tytułem. Tymczasem było nim mało znane opowiadanie tego autora „Pułapka”. Film odczytuje się zwykle jako przestrogę przed iluzorycznym komfortem niereagowania na zło. W cieniu tej opowieści skrywa się jednak inna: o przemianie; o człowieku, który porzuca swoją dysfunkcyjną „aryjską” rodzinę i zakłada nową, żydowską – nie dosłownie, ale symbolicznie. Temat ten był nieobecny w źródłowym opowiadaniu. W pierwszej części tekstu Sowińska omawia je szczegółowo, aby w części drugiej uzasadnić swoją tezę o ukrytej perspektywie filmu, czerpiąc argumenty z organizacji i nagłej dezorganizacji jego warstwy wizualnej i dźwiękowej, w której ujawnia się trauma ludobójstwa.

EN

Ladislav Grosman’s novel entitled “The Shop on the Main Street” is often mistakenly considered to be the literary prototype for Ján Kadár and Elmar Klos film of the same title. In fact it was the little known short story by the same author “The trap” that the film was based on. The film is usually interpreted as a warning against the illusory comfort of not reacting to evil. This story in turn obscures another story: one about a transformation, about a man abandoning his dysfunctional “Aryan” family, and establishing a new Jewish one, not literally, but figuratively. This theme was absent from the original story. In the first part of the text Sowińska analyses this in detail, in order to justify her thesis on the hidden perspective of the film in the second part of the article. She draws her arguments from the organisation and a sudden disruption of the visual and sound layers of the film that reveal the trauma of the genocide.