Autor podejmuje problematykę różnorodności stanowisk krytycznych w badaniach nad estetycznością i artyzmem gier wideo (stanowiska te są częścią pluralistycznego dyskursu nad sztuką gier komputerowych). W artykule zestawione zostają sądy i teorie reprezentujące różne sposoby traktowania kategorii estetyczności i artyzmu gier wideo, ze szczególnym uwzględnieniem argumentów negujących i aprobujących istnienie sztuki gier komputerowych. Obok zarysu genezy artystycznych gier wideo podejmowana jest refleksja nad teorią badań sztuki gier komputerowych w odniesieniu do teorii sztuki Ryszarda W. Kluszczyńskiego oraz Josepha Margolisa.
EN
The article deals with the diversity of critical attitudes in the study of the aestheticism and artistry of video games (the attitudes in question form part of the pluralist discourse on video game art). The paper juxtaposes judgments and theories that represent various ways of treating the categories of the aestheticism and artistry of video games, with a particular focus on arguments denying and affirming the existence of the art of video games. Besides providing an outline of the origin of art video games, the author also undertakes to reflect on the research theory of video game art in relation to the theory of new media art by Ryszard W. Kluszczyński and the theory of art by Joseph Margolis.
Malarstwo Andrzeja Wróblewskiego osiągnęło już status kultowy. Jego prace są zwykle interpretowane jako konfrontacja z wojną, systemem lub totalitaryzmem – czyli „polityczne”. Takie rozumienie polityki – oddzielanie jej aspektów „publicznych”, „ogólnych” czy instytucjonalnych od bezpośrednio przeżywanego doświadczenia – kłóci się z dialektyką, której złożoną trajektorią młodzi warszawscy malarze próbowali podążać tuż po wojnie. Zbigniew Dłubak, cytując Györgya Lukácsa, manifesty pierwszych wystaw sztuki nowoczesnej oraz notatki i teksty Wróblewskiego, wyraźnie wskazał na konieczność wyjścia poza klasyczny (przynajmniej w liberalno-konserwatywnej myśli politycznej) podział na publiczne i prywatne w analizie ówczesnej sztuki awangardowej. Z perspektywy feministycznej, którą tutaj rozwijam, mogę tylko przyklasnąć przezwyciężeniu tego podziału.
EN
Andrzej Wróblewski’s painting has already achieved the status of a cult classic. His worksare usually interpreted as a confrontation with war, the system, or totalitarianism-thatis, as “political.” Understanding politics in this way-separating its “public,” “general,” or institutional aspects from direct, lived experience-is at odds with dialectics, whose complex trajectory the young Warsaw-based painters attempted to follow shortly after the war. Zbigniew Dłubak quoting György Lukács, the manifestos of the first exhibitions of modern art, and Wróblewski’s notes and texts all clearly indicate the necessity of moving beyond the classical (at least in liberal-conservative political thought) division between the public and the private in the analysis of avant-garde art of that period. From a feminist perspective, which I will develop here, I can only applaud the overcoming of this separation.
This article is a kind of journey to the origins of art, to its primordial state. In other words this text can be seen as a kind of archeology of art. The article aims to examine a very famous ethnological work by Bronisław Malinowski titled Argonauts of the Western Pacific. This is a testimony of Malinowski's contact with the most primordial state of art in situ, in direct context of culture with the indigenous villagers from the Trobriand Islands. Some claim that the celebrated Polish ethnologist has written little on indigenous artistic culture, however, if we read his book as an anthropological ekphrasis on art, then we can find very interesting narration on primordial state of art.
Artykuł przedstawia historię kształtowania się myśli o sztuce i antykach w dawnych Chinach, począwszy od czasów dynastii Wei i Jin po wczesny okres dynastii Song. Celem niniejszego tekstu jest prezentacja zarówno teoretycznych koncepcji na temat malarstwa i kaligrafii pisanych przez artystów i uczonych-urzędników w różnych okresach, jak również przedstawienie rodzącego się zainteresowania zabytkoznawstwem. Artykuł pokazuje, w jaki sposób studia nad teorią sztuki ulegały zmianie, osiągając większy stopień dojrzałości w połowie IX wieku n.e., tj. w momencie, kiedy Zhang Yanyuan napisał „Rejestr Słynnych Malarzy wszystkich Dynastii”, dając tym samym asumpt do kolejnych studiów nad sztuką.
In Władysław Strzemiński’s Writings (published 1975) the article Blockade of Art (first edition: ‘Gazeta Artystów’ 1934, No. 3) featured an incorporated fragment of another text that could be found on the same page of the periodical: of Political Section (Odcinek polityczny) by Zenon Drohocki. The error resulted in the fact that researchers using the reprint of the Blockade of Art considered that Strzemiński’s statement as the artist’s only, yet extremely radical political declaration. The paper is to demonstrate why even without confronting the reprint with the first edition, the Blockade of Art in the version contained in the Writings cannot have been written by Władysław Strzemiński.
PL
W Pismach Władysława Strzemińskiego (wyd. 1975) do artykułu Blokada sztuki (pierwodruk: „Gazeta Artystów” 1934, nr 3) został dołączony fragment innego tekstu znajdującego się na tej samej stronie czasopisma – Odcinka politycznego autorstwa Zenona Drohockiego. Pomyłka ta sprawiła, że badacze korzystający z przedruku Blokady sztuki uznali tę wypowiedź Strzemińskiego za jedyną, ale niezwykle radykalną deklarację polityczną artysty. Celem artykułu jest pokazanie, dlaczego nawet bez konfrontowania przedruku z pierwodrukiem Blokada sztuki w wersji zawartej w Pismach nie mogła być napisana przez Władysława Strzemińskiego.
Anselm Feuerbach was a well-known but unpopular painter, partly classical but also romantic and modern. Disappointed by his failures, he decided to put into writing the concept of the art he wanted to create. The material prepared by his stepmother, Henrietta Feuerbach – Testament (Ein Vermächtnis) – is a collection of innovative, sometimes precursory thoughts about art, often close to the theories of Konrad Fiedler, but also often abandoning them in search for the true art.
PL
Anselm Feuerbach był malarzem znanym, choć niepopularnym, po części klasycznym, ale też roman- tycznym i nowoczesnym. Rozczarowany niepowodzeniami postanowił pisemnie przedstawić koncepcję sztuki, którą chciał uprawiać. Przygotowany przez jego macochę, Henriettę Feuerbach materiał – Testament (Ein Ver- mächtnis) – to zbiór nowatorskich, niekiedy prekursorskich myśli o sztuce, często bliskich teoriom Konrada Fie- dlera, ale też nierzadko je porzucających w poszukiwaniu prawdziwej sztuki.
These remarks are intended as to recall testimonies of the contact of people of the West with art called primordial or primitive in its natural cultural environment. The goal is here also to “refresh” thinking about art, as well as to look at the ways of recognition of primordial art at the turn of the twentieth century, the representation of which are the classic texts by the field researchers referred to in the title of these remarks. The selection of the texts is not accidental here, because they are connected primarily by the thread of the art of Indigenous communities of North America.
Dyskurs naukowy o teoretycznym zdefiniowaniu pojęcia sztuki ma swoje korzenie w greckim antyku. Od tego czasu historia sztuki, filozofia i socjologia sztuki starająsiędefiniowaćsztu- kęna różne sposoby, niemniej jednak sztuka jako pojęcie ma w swojej naturze ciągłe odkrywanie sięna nowo. Dostępna literatura dotycząca tej dziedziny zajmuje sięw tym kontekście zazwy¬czaj badaniem perspektywy naukowo-teoretycznej. Celem artykułu jest podkreślenie artystycz¬nego spojrzenia na poruszaną tematykę i ukazanie, jaką rolę odgrywa naukowe badanie pojęcia sztuki w praktyce artystycznej oraz identyfikacja alternatywnych modeli definicji pojęcia sztuki. Wyniki badania ilościowego przeprowadzonego wśród 80-ciu artystów wizualnych wykazały, że naukowa definicja sztuki ma dla nich mniejsze znaczenie, a wielu z nich uważa nawet, że taka definicja jest zbędna. Zamiast tego, postrzegają oni swoja role na rynku sztuki jako tych, którzy definiują sztukę przed jej historykami lub kuratorami. Można zatem stwierdzić, że istnieje pew¬na niezgodność w kwestii ostatecznego definiowania pojęcia sztuki między teoretykami sztuki, a artystami wizualnymi. Na podstawie uzyskanych wyników badania można sformułować wnioski dotyczące dalszego rozwoju w dziedzinie tworzenia koncepcji sztuki. Jedną z propozycji jest silniejsze włączenie artysty w proces naukowy w celu opracowania bardziej elastycznych i dopasowanych modeli teorii sztuki.
EN
Since Greek Antiquity, art historians, philosophers and sociologists alike have been engaged in an academic discourse to find a definition for art. It seems, however, to lie in the very nature of art to continuously redefine itself. The endeavor of developing a theoretical con¬struct for the visual arts appears therefor to succeed only in part; art seems always a step ahead of science. A scientific perspective on the concept of art still dominates literature today. This article highlights the artist’s perspective and shows what role a scientific approach to the con¬cept of art plays in artistic practice while also identifying alternative possibilities to define art. A quantitative survey among 80 visual artists revealed that they consider a scientific definition of art as rather irrelevant, a majority even deeming it unnecessary. Instead, they see artists as key figures on the art market, positioning themselves before art historians or curators when it comes to determining what art is. When it comes to the question of who ultimately defines the concept of art, it becomes clear that a certain incompatibility between art theorists and visual artists exi¬sts. Based on the insights gained, this study concludes with implications for further developing theories on the concept of art, proposing to better integrate artists in their roles as researchers in order to achieve more dynamic and adaptable approaches.
Tekst ukazuje koncepcję człowieka artysty w twórczości papieża Jana Pawła II. Artykuł jest tekstem opartym o źródła. Głównym źródłami jego myśli na temat artysty są dla nas dwa teksty: tzw. „Ewangelia a sztuka” i tzw. „List do artystów”. Inne teksty Jana Pawła II są tylko dopełnieniem (uzupełnieniem) dla tych dwóch głównych tekstów źródłowych. Autor artykułu analizuje idee (koncepcje) człowieka-artysty w Liście do artystów, specjalnie w kontekście ogólnej koncepcji (ogólnego zarysu) kultury w opisach dokonanych przez Jana Pawła II (to jest nowością w tekście). W artykule znajdują się bardzo ważne cytaty (cytowania) z jego oryginalnego polskiego tekstu. Autor użył historiograficznej metody w swoim studium.
EN
The text shows the idea of an artist in creativity according to Bl. John Paul II. This article is a source-based text. Main sources of his thought about an artist are for us two texts: so called „Ewangelia a sztuka” (“Gospel and Art”) and so called “The letter to artists”. Another texts of John Paul II are only complement (supplement) for this two mainly sourced texts. An author of this article analyses ideas of a man – an artist, especially in the context of general outline of culture in descriptions done by John Paul II (this is novelty in this text). There are some very important quotations (citations) from his original Polish texts in the article. The author used historiographical method in his study.
This article is an approximation to the narratives of the contemporary Cuban-American art while reviewing critically the exhibition An Island Apart: Cuban Artists in Exile, that explore contemporary Cuban art and culture inside the United States, focusing on issues of identity, place-making, and ways of knowing. The exhibitions feature works by prominent and internationally recognized emergent and mid-career Cuban artists: Pavel Acosta, Alejandro Aguilera, Jairo Alfonso, Angel Delgado, Coco Fusco, Frank Guiller (Rank), Armando Marino, Maritza Molina, Carlos Martiel, Fabian Pena and Juan Si Gonzalez.
PL
Autor prowadzi rozważania na temat sztuki współczesnych twórców amerykańskich kubańskiego pochodzenia, zainspirowany wystawą An Island Apart: Cuban Artists in Exile. Celem tej wystawy było zaprezentowanie dokonań w zakresie sztuk plastycznych i kultury zamieszkałych w Stanach Zjednoczonych Kubańczyków, których zainteresowania twórcze koncentrują się na zagadnieniach tożsamości, procesie kształtowania przestrzeni publicznej i sposobach poznawania rzeczywistości. Na wystawie zgromadzono dzieła znanych i cenionych na arenie międzynarodowej artystów młodego i średniego pokolenia, takich jak: Pavel Acosta, Alejandro Aguilera, Jairo Alfonso, Angel Delgado, Coco Fusco, Frank Guiller (Rank), Armando Marino, Maritza Molina, Carlos Martiel, Fabian Pena i Juan Si Gonzalez
The text constitutes an attempt to look at the potential sources from which originates the hermeneutics of the image, one of the most important methodological proposals in contemporary art history, or even within the broadly understood science of the image. In addition to certain traditions in the study of art, the hermeneutics of the image referred, in a more or less overt manner, to various philosophical concepts from within the philosophy of art, taking them as the foundation for, among others, its distinctive concept of the ontology of an artwork, the ways of recognising and describing it, as well as the aims of interpreting and elucidating the image. The article also draws attention to the paradoxical fact of the hermeneutic philosophy of the image being rooted in the currents of Romantic art theory but simultaneously displaying a critical approach to the Romantic legacy.
PL
Tekst jest próbą przyjrzenia się potencjalnym źródłom, z których wyrosła hermeneutyka obrazu, jedna z ważniejszych propozycji metodologicznych we współczesnej historii sztuki czy nawet w obrębie szeroko zakrojonej nauki o obrazie. Hermeneutyka obrazu, oprócz określonych tradycji w badaniach nad sztuką, nawiązywała również, w sposób mniej czy bardziej jawny, do rozmaitych koncepcji filozoficznych w obrębie filozofii sztuki, fundując na nich między innymi charakterystyczną dla siebie ideę ontologii dzieła, sposoby jego poznawania i opisywania, a także cele interpretacji i wykładni obrazu. W artykule zwrócono ponadto uwagę na paradoksalne zakorzenienie hermeneutycznej filozofii obrazu w nurtach romantycznej teorii sztuki, przy jednoczesnym krytycznym podejściu do spuścizny romantycznej.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.