Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

A well-told story… will covid-19 teach us to listen to a city?

100%

Niezabitowski M.

|

nr 62

163-172

EN

As a result of the pandemic, in March 2020, world museology was cut off from the direct contact with their public. Owing to the introduced regulations, Polish museums were closed down on three occasions (14 March – 4 May 2020, 15 Oct 2020 – 31 Jan 2021, and 20 March – 4 May 2021). When searching for new forms of activity, in 2020, museums made an enormous technological progress, and mastered numerous new competences allowing them to move in cyberspace with ease. The pace at which they introduced various ‘online’ formats is worthy of appreciation. Presently, the time has come to ask whether the effectiveness in reaching the public via such means truly contributed to consolidating a strong bond with them. In order to get the answer to this, it is necessary to critically assess the museum efforts, which will not be possible without researching into the Polish public over that period. Wishing to voice my opinion in the critical discourse on the museums’ activity during the pandemic, I have decided to share my experience from a selected activity of the Museum of Krakow: I have presented the effects of the social Programme titled ‘Stay at Home and Tell Krakow’ (#zostanwdomuiopowiedzkrakow). The Museum created this programme convinced that a city dweller, exposed to the oppression of the pandemic will feel the urge to share his or her experience. Apparently, the appeal made by the Museum of Krakow was eagerly responded to. The Museum received ‘stories’ about the pandemic in different formats: prose, poems, diaries, visual arts, and even musical pieces and artifacts. The results of the ‘Stay at Home and Tell Krakow’ Programme are currently hard to sum up, however, what seems a valuable and worth analysing experience is the focus of residents’ attention on the Museum which they considered an institution trustworthy enough to entrust it their private, often intimate reflections on living through that challenging period.

2

Ịzọn narratives: Nengi-Ilagha’s Condolences, and Okara’s The Voice and “Little Snake and Little Frog”

100%

Prezi G. s. T.

|

2018

|

tom 7

131-140

EN

Beyond its definition as a story or an account of a sequence of connected events and experiences that is told or written in prose or poetry form in great detail and arranged in a logical sequence, or as the practice and art of telling stories, the narrative holds a special place of honour in the West African literary space. Although comparatively few are gifted in the art of story-telling, many often participate in listening. The griots, as these story-tellers or narrators are called in the countries that make up the Old Mali Empire, still wield some respect in modern times and often tell their stories in huge festival-like settings to the accompaniment of drums and tambourines. From the Senegambia in the West to Nigeria in the East, West Africa has produced literary giants in the narrative art form. Ousmane Sembene’s God’s bits of Wood(1960) and William Conton’s The African (1960) through D.T. Niane’s Sundiata: An Epic of Old Mali (1965) and Camara Laye’s TheAfrican Child (1953) to Chinua Achebe’s Arrow of God (1964) and J.P. Clark’s Ozidi (1966) all follow this narrative tradition. Ịzọn narratives consist of both the oral and written forms. However, this paper will focus on Bina Nengi-Ilagha’s Condolences (2002), Gabriel Okara’s The Voice (1964) and “Little Snake and Little Frog” (1992).

3

Césure et sublime

86%

Bieńczyk M.

|

2019

|

nr 8

327-331

EN

Having written The Joke, Kundera changed the modus vivendi of the novel’s narrator who, with time, became a separate protagonist. This is connected with the appearance of the ellipsis as the main plot device, which is not yet present in The Joke. This change in the way of narrating represents another and, perhaps, a deeper dividing line in Kundera’s writing than switching to another language (from Czech to French), the change of the setting (from Czechoslovakia to Western countries) and the change of the political system (from communist to ‘imagological’) as an instrument of oppression.

4

Praktykowanie opowieści – z doświadczeń Ośrodka „Pogranicze – sztuk, kultur, narodów” w Sejnach

72%

Sieroń D.

|

tom 19

158-170

EN

Using biographical method, the author carries out research on the phenomenon of cultural education in a culturally diverse environment located in the Polish-Lithuanian borderland. In the present article the subject of observation and analyses have become the activities performed/conducted by socio-cultural animators affiliated with Ośrodek “Pogranicze – sztuk, kultur, narodów” in Sejny, who operate among adults. The author investigated a project that has been implemented for several years, which researches the myth of Medea as instrumental in tackling the issue of difficult memory, the latter to be utilised in building good neighbourly relations in multicultural environment.

5

Три варианта сюжета «возвращение в советское прошлое» (Николай Коляда, Ярослава Пулинович, Юлия Тупикина)

58%

Nepomnyashchikh N.

Przegląd Rusycystyczny

|

2022

|

nr 4

39-54

PL

Artykuł rozważa, w jaki sposób autorzy współczesnych dramatów o sowieckiej przeszłości modelują minioną rzeczywistość. Trzy różne strategie autora podyktowane są nie tylko przepaścią pokoleniową, ale także pragmatycznymi zadaniami do rozwiązania na scenie Jeśli sztuka Kapsuła czasu Nikołaja Kolady przesiąknięta jest nostalgiczno-sentymentalnym patosem i przeznaczona jest dla pewnego kręgu widzów tęskniących za dawną młodością, to Julia Tupikina miała za zadanie napisać na zamówienie sztukę o historii budowy Brackiej elektrowni wodnej Teatru Dramatycznego miasta Brack i Jarosława Pulinowicza w „Niekończącym się kwietniu” na temat historycznej, powtarzalnej traumy. .

RU

В статье рассмотрено, каким образом авторы современных пьес о советском прошлом моделируют ушедшую реальность. Три разных авторских стратегии диктуются не только поколенческим разрывом, но и теми прагматическими задачами, которые предстоит решить на сцене. Если пьеса Капсула времени Николая Коляды пронизана ностальгическо-сентиментальным пафосом и рассчитана на определенный круг зрителей, тоскующих по ушедшей молодости, то перед Юлией Тупикиной стояла задача написать пьесу об истории строительства Братской ГЭС по заказу драматического театра города Братска, а Ярослава Пулинович в Бесконечном апреле обратилась к теме исторической повторяющейся травмы. В результате обнаруживается, что в этих трех пьесах авторы строят сюжет как попытку героев метафорически вернуться в прошлое, но она заведомо обречена на провал.

EN

The paper focuses on how modern playwrights portray the reality of the Soviet past which does not exist any longer. The choice of different approaches is not solely determined by the generation gap; it also depends on the practical purpose that a play is to fulfill on stage. For example, Nikolai Kolyada’s Time Capsule is nostalgic and sentimental in order to appeal to the viewers that long for the long-passed time when they were young. Yulia Tupikina had a specific task to write a play about building the Bratsk Hydroelectric Power Station ordered by the Bratsk Drama Theater, while Yaroslava Pulinovich’ Endless April focuses on the historical repeating trauma. What do these different texts and authors have in common?

6

Quelques contraintes dans la traduction du discours direct du français en polonais : le cadrage énonciatif et le connecteur mais au début d’une réplique

58%

Dutka-Mańkowska A.

|

2015

|

tom 15

FR

L’article présente la traduction des séquences au discours direct, du français vers le polonais, dans quelques romans. L’analyse porte sur le verbe dire dans le discours citant et sur mais au début d’une réplique. Dans le texte d’arrivée, le discours citant tend à enrichir sémantiquement les circonstances de l’énonciation rapportée par le verbe qui en précise les différents aspects et par le déplacement des éléments du récit. La référence à la situation d’énonciation n’explicite pas, comme en français, de paramètres de l’acte d’énonciation, p.ex. l’interlocuteur. Les répliques introduites par mais se caractérisent dans le texte traduit par les expressions liées à l’interaction, et ”l’attitude énonciative” (notion de J.-C. Anscombre) d’opposition, exprimée par divers moyens, est intensifiée ou affaiblie par rapport au texte du départ. Les phénomènes sus-mentionnés sont interprétés comme des manifestations de la créativité du traducteur, qui influent surtout sur la fonction référentielle et celle expressive.

EN

This article is devoted to the Polish translation of sequences of direct speech in selected French novels. The words under analysis are the verb dire as well as mais. In the case of introductory discourse there is a tendency to enrich the semantic circumstances of the generation of the speech act quoted. There is often a verb specifying the various aspects of this act, the context of the verb is sometimes expanded as well to include elements drawn from the narrative. In the Polish version appears a reference to the situation where in original French the parameters of the act of speaking (for example, the interlocutor), are indicated explicite. Replies starting with mais bring into the translation a wide range of expressions related to the interaction and the “enunciative attitude” (the concept of J.-C. Anscombre) of the opposition is expressed by a whole range of measures and in the Polish language is strengthened or weakened. The observed phenomenon is interpreted as a manifestation of the creativity of the translator, especially affecting the referential and expressive function of the target texts.

7

Litewka

58%

Abramowicz J.

|

nr 4

13-42

EN

This work constitutes an introductory chapter to the treatise on the narrative poem entitled Grażyna written by Adam Mickiewicz. Based on the suggestion found in the Epilogue to Grażyna, I identify the value presented and brought to actual existence in this particular work of Mickiewicz as the value of one’s homeland. Its ontic structure is gradually revealed, along with progressing re-cognition of the subject and decoding the meanings of those further versions of the story which are highlighted by the poet. In this manner, subsequent and separate ontic spheres of the reality of the human world as contributing factors for the analysed process are disclosed. It is possible to enume-rate the following aspects: intersubjective order of observable qualities, psychosocial emotionality, mental sphere of ethical reasons, autotelic nature of human creation, transcendence.

8

Язэп Драздовiч – пiсьменнiк

58%

Петухова М.

Białorutenistyka Białostocka

|

2015

|

tom 7

PL

W artykule osoba znanego malarza, badacza i pedagoga Jazepa Drazdowicza jest przedstawiona jako pisarza. Na materiale opowiadania „Niewolnica czułego serca, czyli Gelka”, powieści „Puszcza Garadolska”, opowieści „Wielka szyszka”, szkiców fantastycznych, poematu „Stypa przeszłości”, pamiętników J. Drazdowicza analizowana jest tematyka, problematyka, rozmaitość gatunkowa i stylistyczna jego twórczości literackiej.

EN

The purpose of the article is to present the personality of a famous artist, researcher and teacher Yazep Drazdovich as a writer. Subject, problematic, variety of genres and stylistic features of the author’s literary work were analyzed on the material of the short novel “The Hostage of the Tender Heart, or Gelka”, the novel “Garadolnia’s Forest”, the story “A Big Swell”, fantastic sketches, the poem “Funeral Feast of the Past”, diaries and memoirs.

9

Rodzinne opowieści z morałem: polskie telewizyjne seriale paradokumentalne

51%

GULANOWSKI J.

|

tom VIII (2/2013)

137-153

PL

Seriale paradokumentalne to specyficzny rodzaj telewizyjnych produkcji – są to realizowane niskim kosztem udające dokumenty seriale, w których najczęściej grają statyści– amatorzy, wcielający się w role rzekomo prawdziwych osób, a same wydarzenia przedstawiane w tych produkcjach są „z życia wzięte”. Zdobywają one coraz większą popularność, zwłaszcza wśród producentów telewizyjnych, ze względu na niskie koszty produkcji. Najczęstszym tematem ich fabuły są problemy związane z życiem rodzinnym. Przesłanie tych historii pełne jest wewnętrznych sprzeczności i w rzeczywistości stanowi hołd dla ludzkiej witalności oraz jej usprawiedliwienie.

EN

Scripted documentaries are a specific kind of television productions: they are low budget television series resembling documentaries, usually starring amateur actors, who are playing allegedly real characters, and the portrayed events are real life stories. They are gaining wide appreciation, especially among television producers, due to their low costs of production. The most popular theme of these stories are problems connected with family life. The content of these stories is filled with internal contradictions and it is actually a homage to the human vitality and its justification.

10

Rola pamięci i opowieści w kształtowaniu tożsamości i wychowaniu aksjologicznym dziecka. Pedagogiczne refleksje na temat spektaklu Opowieści z niepamięci.

51%

Sanecka A.

|

nr 2(56)

95-108

EN

The aim of the article is to present the theatrical performance for children entitled Stories from Oblivion as a tool for shaping the cultural identity of a child and introducing the youngest audience to the subject of memory as an ethical category. In the research, the analysis of the content of the play is used and interpreted in the context of philosophical considerations of Paul Ricoeur concerning stories, time, memory and forgetting. Particular parts of the article concern: the pedagogical role of memory; Slavic mythology; stories as a narrative genre; memory and forgetting and their social consequences; identity and its shaping; educational values of the presented performance. Based on P. Ricoeur’s opinion on stories, memory and forgetting, as well as on B. Milerski’s pedagogical views, it was concluded that the content of the analysed performance and the way it deals with the above mentioned subjects can be an example of upbringing for memory and recognizing a story as a significant educational tool in the process of identity formation.

PL

Celem artykułu jest prezentacja spektaklu teatralnego dla dzieci Opowieści z niepamięci jako narzędzia kształtowania tożsamości kulturowej dziecka oraz wprowadzenia najmłodszej widowni w tematykę pamięci jako kategorii etycznej. W badaniu wykorzystano analizę treści spektaklu i zinterpretowano go w kontekście filozoficznych rozważań Paula Ricoeura dotyczących opowieści, czasu, pamięci i zapominania. Poszczególne części artykułu dotyczą: pedagogicznej roli pamięci; mi- tologii słowiańskiej; opowieści jako gatunku narracyjnego; pamięci i zapominania oraz ich społecznych skutków; tożsamości i jej kształtowania; wychowawczych wartości prezentowanego przedstawienia. Opierając się na przekonaniach Ricoeura dotyczących opowieści, pamięci i zapominania, oraz poglądach pedagogicznych B. Milerskiego, stwierdzono, że treść omawianego spektaklu i sposób poruszania w nim wspomnianej tematyki mogą być przykładami wychowania do pamięci oraz uznania opowieści za znaczące narzędzie w procesie kształtowania tożsamości.

11

Od słowa do opowieści. Usprawnianie kompetencji narracyjnych dziecka drogą doskonalenia zdolności opowiadania

51%

Szurek M. , Zmuda E.

|

nr 2(56)

63-76

EN

The subject of the article is a story shown from the perspective of pedolinguistic reflection on narrative (as the essence of broadly- understood story). The initial parts of the article explain the most important theoretical issues related to narrative and narrative competence. That is important for proceeding to further considerations. The main part of the work concerns the possibility of using an ability to tell stories (from the earliest age) inspeech therapy focused on improving language communication and other aspects of child development. Thus, the purpose of the article is to emphasize the importance and the function of a story seen from the perspective of therapeutic interactions. That is why, the authors of the article present the specific features of speech therapy implemented in order to develop the narrative competence. However, this competence is not only the final effect of the therapeutic process, but also an important tool for shaping other key competences. Narrative proficiency becomes the therapeutic purpose and the tool for building various competences in the minds of individuals. The suggested strategies and forms of exercises are based on the authors’ therapeutic experience related to working with patients with various developmental disabilities. At the same time, the examples used in the paper reflect theoretical scientific debate concerning the role of narration in broadly understood therapy of various disorders.

PL

Przedmiotem artykułu jest opowieść potraktowana z perspektywy pedolingwistycznego namysłu nad narracją (będącą esencją opowieści szeroko rozumianej). W początkowych partiach tekstu zaprezentowane zostały najważniejsze zagadnienia teoretyczne dotyczące narracji i kompetencji narracyjnej, stanowiące punkt wyjścia do dalszych rozważań. Natomiast główna część pracy dotyczy możliwości wykorzystania umiejętności opowiadania (począwszy od najwcześniejszych lat życia) w procesie terapii logopedycznej nastawionej na usprawnianie komunikacji językowej i innych aspektów rozwoju dziecka. Celem artykułu jest więc podkreślenie znaczenia i funkcji opowieści po- traktowanej przez pryzmat oddziaływań terapeutycznych. Realizacji tego celu służy pokazanie specyfiki pracy logopedy nad rozwijaniem kompetencji narracyjnej, która w perspektywie, jaką przyjęły autorki, jest nie tylko finalnym efektem terapii, ale też ważnym narzędziem osiągnięcia sprawności w zakresie innych kompetencji kluczowych. Sprawność narracyjna staje się celem terapeutycznym i narzędziem budowania kompetencji w umysłach jednostek. Zaproponowane strategie postępowania i formy ćwiczeń oparte zostały na doświadczeniach autorek w pracy terapeutycznej stosowanej w odniesieniu do pacjentów z różnymi deficytami rozwojowymi. Jednocześnie w prezentowanych przykładach uwzględniono naukową dyskusję teoretyczną nad rolą narracji w szeroko zakrojonej terapii zaburzeń.

12

Felietonowe gry z konwencjami gatunkowymi w „Rzucie z autu” Waldemara Lodzińskiego

37%

Iwańczyk P.

|

nr 8

31-38

EN

The purpose of the present article is to fill up a distinct gap in the state of media studies research by characterising selected columns written by Waldemar Lodziński. The texts were published as a part of „Rzut z autu” cycle (1994–1998) in the „Piłka Nożna” weekly. The text contains conclusions from linguistic analysis of gathered press material made from an angle of interesting genre adaptations present in the texts. Numerous examples of original references can be found in Lodziński’s columns: to other press genres (a letter to the editor, commentary, editorial), various forms characteristic of literature (story, fable, riddle) and usable texts (instructions, regulations, declaration). Conclusions from three sport columns are presented in the present article, stylised to be a folk fable, school descriptive evaluation and a riddle.

PL

Celem niniejszego artykułu jest wypełnienie wyraźnej luki w badaniach nad mediami poprzez scharakteryzowanie wybranych felietonów autorstwa Waldemara Lodzińskiego. Teksty te były publikowane w cyklu „Rzut z autu” (1994–1998) w tygodniku „Piłka Nożna”. Artykuł zawiera wnioski z analizy językowej zgromadzonego materiału prasowego, przeprowadzonej pod kątem interesujących adaptacji gatunkowych obecnych w tych tekstach. W felietonach Lodzińskiego można znaleźć liczne przykłady oryginalnych odniesień do innych gatunków prasowych (list do redakcji, komentarz, artykuł wstępny), różnych form charakterystycznych dla literatury (opowiadanie, bajka, zagadka) oraz tekstów użytkowych (instrukcje, regulaminy, deklaracje). W artykule przedstawiono wnioski z analizy trzech felietonów sportowych, stylizowanych na ludową bajkę, szkolną ocenę opisową i zagadkę.