Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 3

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: przestrzeń w literaturze

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

MIEJSCE I PAMIĘĆ W PÓŹNEJ TWÓRCZOŚCI MARKA NOWAKOWSKIEGO. PROLEGOMENA

100%

Kudyba W.

Colloquia Litteraria

2015

tom 19

nr 2

117-131

Since 1990s Marek Nowakowski has systematically expanded the sphere of memoir-writing prose, which he built himself. In this prose it is spatial elements that first and foremost evoke images of the past, and a flâneur often becomes narrator. Gazing at architectural and urbanistic changes, he gives himself to memoirs. Various gastronomic establishments, understood as places of freedom, are particularly important goals of his journey to the past. Nowakowski also eagerly mentions specific individuals as well as types of their professions, which allowed for independence from the totalitarian rule of the Polish People’s Republic.

Literackie podróże, czyli o przestrzeni i miejscu w literaturze polskiej przełomu XX i XXI wieku (na przykładzie poezji Adama Zagajewskiego i prozy Andrzeja Stasiuka)

62%

Mazur E.

nr 1

311-330

The article deals with the problems of identity, poetics of place, migration and travel in Adam Zagajewski’s poetry, in the volumes: Going to Lvov (London 1985) and The Land of Fire (Poznań 1994); as well as in Andrzej Stasiuk’s prose: the short story Place (Tales of Galicia, Kraków 1995) and the novel The East (Wołowiec 2014). The author, in invoking selected texts by the above artists, presents ways of portraying space in Polish literature of the late 20th and early 21st centuries, marked by the experiences of migration and communism. This analytical and interpretative study also includes remarks concerning the organisation of the teaching process, as the works discussed here may be used as inspiration for discussions related to migration processes and multiculturalism during Polish language lessons at high school levels.

Artykuł dotyczy problemów tożsamości, poetyki miejsca i migracji oraz podróży w poezji Adama Zagajewskiego z tomów Jechać do Lwowa (Londyn 1985) i Ziemia ognista (Poznań 1994) oraz w prozie Andrzeja Stasiuka na przykładzie opowiadania Miejsce (Opowieści galicyjskie, Kraków 1995) i powieści Wschód (Wołowiec 2014). Autorka, odwołując się do wybranych tekstów obydwu twórców, prezentuje sposoby ukazywania przestrzeni w literaturze polskiej przełomu XX i XXI wieku naznaczonej doświadczeniem migracji i komunizmu. Szkic analityczno-interpretacyjny zawiera także uwagi związane z organizacją procesu dydaktycznego, ponieważ omawiane tutaj utwory mogą być inspiracją do mówienia o procesach migracyjnych i wielokulturowości na lekcjach języka polskiego w szkole średniej.

Galicyjska przestrzeń włożona w przestrzeń praską. Szkice Honoraty z Wiśniowskich o Hucułach i Rusinach znad Prutu

44%

Tarajło-Lipowska Z.

2013

tom 12

153-162

Honorata z Wiśniowskich Zapová (1825–1856) was a Polish noblewoman from western Ukraine whose marriage with the Czech official Karl Vladislav Zap brought her to Prague. She published texts in Czech in which she described the space of her childhood. She gave them the character of ethnographic essays presenting Galicia and Ukraine, lands inhabited by Slavic brothers very much different from the Czechs. These works emanate with a longing for the lost land, its idealization and evaluating it higher than the Prague space which she infiltrated. The Prague space disappointed her but the writer aimed at enrich it not only by her own memories but also through her continuous work in the realms of literature, pedagogy and society.

Honorata z Wiśniowskich Zapová (1825–1856) była polską szlachcianką z zachodniej Ukrainy, którą małżeństwo z czeskim urzędnikiem Karlem Vladislavem Zapem zawiodło do Pragi. Po czesku publikowała utwory, które charakteryzowały przestrzeń jej dzieciństwa, nadawała im charakter szkiców etnograficznych zapoznających z Galicją i Ukrainą, krajem zamieszkałym przez bardzo różniących się od Czechów słowiańskich pobratymców. Przez te utwory jednak prześwieca tęsknota za utraconą krainą, idealizacja jej, stawianie wyżej niż praska przestrzeń, w którą weszła. Praska przestrzeń ją rozczarowała, ale pisarka dążyła do wzbogacenia jej nie tylko dzięki własnym wspomnieniom, ale także przez usilną działalność na niwach: literackiej, pedagogicznej, a nawet towarzyskiej.