Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Czy naród może przeprosić? Uwarunkowania i charakterystyka zbiorowych aktów przeprosin

100%

Młynarska-Jurczuk A.

Uniwersyteckie Czasopismo Socjologiczne

|

2015

|

nr 12

55-70

PL

Zbiorowe akty przeprosin, zdaniem wielu badaczy, stały się nieodłączną częścią współczesnej polityki. Celem niniejszego artykułu jest wskazanie społeczno-historycznych uwarunkowań rosnącej popularności zbiorowych aktów skruchy, oraz określenie warunków ich skuteczności. Pojęcia takie, jak: wina, krzywda, przebaczenie, odnoszą się zasadniczo do sfery osobistych przeżyć i kontaktów między jednostkami, zatem próby przeniesienia ich na poziom zbiorowy stanowią źródło problematyczności. Jest to przede wszystkim pytanie o sposoby legitymizacji przeprosin zbiorowych oraz polityczny charakter rytuałów pojednania. Celem artykułu jest również zilustrowanie zawartych w nim rozważań teoretycznych na podstawie analizy przeprosin prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego za pogrom w Jedwabnem, dokonany przez Polaków na ich żydowskich sąsiadach.

2

Psalmy szkołą Bożego przebaczenia

88%

Tułodziecki T.

Verbum Vitae

|

2010

|

tom 18

45-60

PL

Przedstawić Bogu własną winę jako coś przynależącego do mnie i zakładanego w sposób bezwarunkowy stanowi jedną z najważniejszych prawd rozpoznanych o Bogu i Biblii. Już psalmista wie, iż winien przynieść przed Boga swoją winę i potrzeby, nie odczuwając obawy przed potępieniem czy skazaniem. Należy o wiele bardziej mieć nadzieję na przebaczenie. Ps 130,4 mówi, że Bóg jest "Bogiem przebaczenia". Swoją dobrocią Bóg prowadzi proszącego do bojaźni i wiary wobec siebie, tak że może on ufać Bożemu słowu i obietnicy. Przebaczenie stanowi też tło nowego przymierza. Oznacza ono wypisanie na sercu Prawa (Jr 31,31-34). To Prawo wymaga zasadniczej przemiany człowieka. Przynależenie do nowego ludu Boga oznacza działanie nie w oparciu o stare, wypisane na kamieniu Prawo, lecz w oparciu o doświadczenie przebacznia, na którym należy budować własne życie.

3

Jakub i Ezaw: struktura narracyjna przebaczenia i jej egzystencjalne implikacje (Rdz 32,4–33,20)

88%

Pawłowski Z.

Verbum Vitae

|

2010

|

tom 18

79-102

PL

Narracja o Jakubie i Ezawie pokazuje jak trudne i złożone jest wprowadzenie w czyn przebaczenie. Wynika to nie tylko z następowania po sobie znaczących epizodów, w których występują i postępują naprzód dwaj bohaterowie, ale również z ich historii życiowej, statusu społecznego i pozycji politycznej. Najwżniejszym jest fakt, iż wzajemne przebacznie jako finalny wynik jest niemożliwy do osiągnięcia bez szeregu interwencji Boga w postępowanie obu stron.

4

"Nielogiczność" i paradoksalność przypowieści o Bozym miłosierdziu w Ewangelii według św. Łukasza

88%

Kardyś W.

Studia Pelplińskie

|

2014

|

tom 47

127-140

PL

Jezus, nauczając w przypowieściach, poruszał m.in. temat Bożego miłosierdzia i za ich pomocą ukazywał Boga, który przebacza człowiekowi jego przewinienia. Podczas lektury Łukaszowych przypowieści o przebaczającym Bogu (a są to przypowieści o dwóch dłużnikach [7,41-43], o nieurodzajnym drzewie figowym [13,6-9], o zagubionej owcy [15,3-7], o zagubionej drachmie [15,8-10], o synu marnotrawnym [15,11-32], o nieuczciwym rządcy [16,1-8a] oraz o faryzeuszu i celniku [18,9-14]) możemy zauważyć liczne paradoksy i nielogiczność sytuacji, zdarzeń, przykładów, zachowań. Pokazują one, że Boże miłosierdzie jest tak wielkie, iż przewyższa ludzką logikę i każe wznieść się ponad poziom zwykłej sprawiedliwości. Niezrozumiałość Bożego postępowania względem nawracającego się człowieka potwierdza prawdy starotestamentalne, że ludzie nie są w stanie pojąć działania Boga (por. 1 Sm 16,7; Iz 55,8).

5

Przebaczenie jako wartość w wychowaniu

75%

Król A.

Roczniki Nauk Społecznych

|

2000-2001

|

tom 28-29

|

nr 2

103-120

EN

The paper attempts to show interrelations between forgiveness and formation. First of all, some key concepts for these problems have been discussed, i.e. forgiveness, values and formation. It has been shown how significant are values in the process of formation and what role is played by forgiveness in human life. This has allowed to prove that forgiveness is an important value in formation, because it plays a significant role in the right development of man as person. The last point of the paper discusses the relationship between the process of formation and the factors which influence the readiness and ability to forgive. Emphasis has been laid on the factors directly related to the forgiving person and with the person causing harm, omitting those which are related with the size and character of the harm. It has been stressed how important is a proper understanding of forgiveness, ability to notice that each man is limited by evil, an ability to see positive traits in the culprit, and an ability to communicate to others one's own feeling states. Eventually, the significance of religious faith has been pinpointed in the formation to forgiveness.

6

Czy dziecko niepełnosprawne intelektualnie jest zdolne do przebaczenia?

75%

Błeszyński J. J.

Paedagogia Christiana

|

2016

|

tom 2/38

185-202

PL

W artykule podjęto problem świadomości przebaczania u osób niepełnosprawnych intelektualnie. Artykuł powstał w oparciu o badania. W podsumowaniu przedstawiono wnioski dotyczące świadomości rozumienia i używania pojęcia przebaczenie. Stwierdzić możemy, iż samo słowo bazuje na refleksji zdobytej w praktyce.

EN

This paper discusses the problem of awareness of forgiveness by people with intellectual disability. This article is based on research. The summary presented proposals concerning awareness of understanding and using the concept of forgiveness. We can say that the word itself is based on reflection gained in practice.

7

Samoocena i przekonania na temat świata społecznego jako predyktory przebaczenia

75%

Borawski D.

Polskie Forum Psychologiczne

|

2017

|

tom XXII

|

nr 3

351-370

PL

Celem badań było określenie związków pomiędzy samooceną, przekonaniami o świecie społecznym oraz przebaczeniem rozumianym jako zmniejszenie tendencji do unikania oraz zemsty. Badaniami objęto grupę 135 osób (88 kobiet i 47 mężczyzn). Zastosowano następujące narzędzia badawcze: SES Rosenberga, Skalę Bilansu Wymiany Społecznej, Skalę Wiary w Grę o Sumie Zerowej, Interpersonalną Skalę Motywacji Związanej z Przewinieniem (TRIM-12). Badania wykazały istotne związki statystyczne pomiędzy przekonaniami o świecie społecznym a przebaczeniem: a) negatywną korelację pomiędzy bilansem wymiany społecznej a unikaniem oraz b) pozytywną korelację pomiędzy wiarą w grę a motywacją odwetową. Analiza mediacji ujawniła istotne związki pośrednie sugerujące oddziaływanie samooceny na motywację unikania za pośrednictwem oceny bilansu wymiany oraz oddziaływanie samooceny na motywację odwetową za pośrednictwem wiary w grę.

8

Forgiveness as a Form of Christian Mercy

75%

Rybicki A.

Roczniki Teologiczne

|

2016

|

tom 63

|

nr 5: Teologia duchowości

91-108

EN

The article is composed of three parts. The first part raises the subject of forgiveness as a form of God's mercy and thus it places the raised subject in a theological context. Forgiveness as a form of mercy in interpersonal relationships is dealt with in the second part of the article which addresses the horizontal dimension of the idea of mercy. Part three is devoted to modern problems of forgiveness in the context of mercy, and the problems in question include the following: self-forgiveness, forgiveness of God, forgiveness in the context of the so-called intergenerational sins, forgiveness as one of the spiritual works of mercy: new forms and challenges, forgiveness as a form of mercy in the context of the ministry of a confessor and a spiritual leader.

PL

Artykuł składa się z trzech części. Część pierwsza podejmuje temat przebaczenia jako formy miłosierdzia Bożego; jest więc teologalnym osadzeniem podjętego tematu. Przebaczenie jako forma miłosierdzia w relacjach międzyludzkich to część druga artykułu; ukazuje ona horyzontalny wymiar idei miłosierdzia. Część trzecia poświęcona jest współczesnym problemom związanym z przebaczeniem w kontekście miłosierdzia, a są to takie problemy, jak: przebaczenie samemu sobie, przebaczenie Bogu, przebaczenie w kontekście tzw. grzechów międzypokoleniowych, przebaczenie jako jeden z uczynków miłosierdzia co do duszy: nowe formy i wyzwania, przebaczenie jako forma miłosierdzia w kontekście posługi spowiednika i kierownika duchowego.

9

Odpuszczenie grzechów w Kościele w nauczaniu świętego Augustyna

75%

Eckmann A.

Verbum Vitae

|

2010

|

tom 18

245-259

PL

Św. Augustyn tłumacząc odpuszczenie grzechów w Kościele, wiąże je ściśle z Kościołem jako miejscem działania Ducha Świętego. Chrzest usuwa grzech pierworodny i wszystkie grzechy popełnione przed chrztem. Biskup wie, że człowiek jest grzeszny i słaby, przez co ma potrzebę odpuszczenia również grzechów popełnionych po chrzcie świętym. Człowiek otrzymuje odpuszczenie grzechów poprzez modlitwę, jałmużnę i pokutę. Codzienna modlitwa przynosi odpuszczenie grzechów lekkich. Grzechy ciężkie wymagają paenitentia maior. Przebaczenie udzielone innym jest warunkiem otrzymania przebaczenia przeszłych grzechów. Konieczna jest zmiana życia na lepsze, dlatego nie jest możliwe odpuszczenie bez zmiany życia.

10

Wykluczenie ze wspólnoty wierzących w świetle 1 Kor 5,5

75%

Muszytowska D.

Verbum Vitae

|

2010

|

tom 18

167-184

PL

Analiza dość kontrowersyjnej formuły wykluczenia ze społeczności wierzących, którą znajdujemy w 1 Kor 5,5 prowadzi przede wszystkim do wniosku, że to zalecenie apostolskie można traktować, jako ogólną zasadę postępowania wspólnoty w takich sytuacjach. W tekście przytoczony zostaje przypadek związku kazirodczego jednego z członków wspólnoty korynckiej. Czyn ten jest uznany za godzący nie tylko w dobro samych osób takiego związku, ale także ma wymiar społeczny i narusza dobro całej wspólnoty wierzących, która traci w ten sposób wiarygodność. Niewiarygodna wspólnota nie może świadczyć prawdy o Jezusie Chrystusie. Perspektywa retoryczna pozwala nam „rozciągnąć” moc tego zalecenia na wszystkie przypadki jawnego zła we wspólnocie o tych samych skutkach. W liście bowiem nie jest rozważana sama sprawa czynu kazirodczego. Status tego czynu jest oczywisty. Rozważaną kwestią jest natomiast brak reakcji wspólnoty na szerzące się pośród niej zło, które jest widziane jako przyzwolenie. Zalecenie usunięcia ze wspólnoty, które powinno być dokonane w sposób formalny przez całą wspólnotę jest uznane w tekście za najlepszą formę zdecydowanej reakcji sprzeciwu wobec zła. Jej skutki są wymierne natychmiast w wymiarze wspólnotowym. Wykluczenie jest traktowane jako dyscyplinarna kara dla sprawcy tego zła, musi być wydana w sposób, nie pozostawiający wątpliwości, że jest podyktowana dbałością o dobro, zarówno winnego, jak i całej wspólnoty. Opiera się na nadziei zmiany postawy winnego i jego zbawieniu w „dzień Pana”.

11

Przebaczenie sobie jako cel wychowania

71%

Horowski J.

Roczniki Pedagogiczne

|

2021

|

tom 13(49)

|

nr 1

35-48

EN

Forgiving oneself is considered to be one of the most controversial decisions. Not only because this is when we release ourselves from the consequences of our morally wrong choices, but also because it seems to suggest that we give ourselves an implicit consent to perform similar acts in the future. Nevertheless, psychological literature points to positive aspects of self-forgiveness. This study focuses on the moral value of self-forgiveness, and consequently, the legitimacy of including it as one of the objectives in the education process. Firstly, the decision to forgive oneself is compared to acts of self-acquittal, self-justification, and self-pardon. Secondly, an analysis ensues of the act to which the right of self-forgiveness can be applied. Finally, the process of self-forgiveness is discussed along with the conditions it requires.

PL

Przebaczenie sobie stanowi jedną z najbardziej kontrowersyjnych decyzji, nie tylko ze względu na fakt samodzielnego uwalniania się od konsekwencji moralnie złych wyborów dokonywanych przez jednostkę, ale także z uwagi na łączenie go z ukrytym, udzielanym sobie, przyzwoleniem na wykonywanie podobnych aktów w przyszłości. Równocześnie w literaturze psychologicznej ukazywane są pozytywne aspekty przebaczenia sobie. Niniejsze analizy poświęcone są moralnej wartości przebaczenia sobie i w konsekwencji prawomocności włączania go jako celu w proces wychowania. W kolejnych punktach najpierw decyzja o przebaczeniu sobie porównywana jest do aktów samouniewinnienia, samousprawiedliwienia i samoułaskawienia, następnie analizowany jest czyn, w odniesieniu do którego jednostka ma prawo podjąć decyzję o przebaczeniu sobie, wreszcie podejmowana jest refleksja nad procesem przebaczenia sobie oraz jego warunkami.

12

Wychowanie do przebaczenia w pedagogii salezjańskiej

63%

Chrobak S.

Paedagogia Christiana

|

2016

|

tom 2/38

85-106

PL

Problematyka wychowawcza dotyczy zawsze konkretnego człowieka. W procesie wychowania, zachodzącym pomiędzy wychowawcą i wychowankiem, wychowawca podejmuje świadome działania na rzecz poszerzenia i ubogacenia repertuaru zachowań oraz postaw wychowanka. Jedną z wartości istotnych w życiu człowieka jest przebaczenie i należy do tych, które podlegają kształtowaniu i rozwojowi. Można stwierdzić, iż przebaczenie to akt dynamiczny, przekształcający, który nie implikuje jedynie zmiany w wewnętrznym nastawieniu osoby, która przebacza, lecz wywołuje efekty także w osobie, która dostępuje przebaczenia, powoduje zmianę w jej sytuacji. Osobiste doświadczenie i myśl księdza Jana Bosko o konieczności wychowania i wychowawcy dla rozwoju ludzkiego i chrześcijańskiego człowieka mają swe korzenie w chrześcijańskiej wizji człowieka, w realistycznym humanizmie, który go cechował, a który pochodził z jego wiary i miłości do człowieka. System prewencyjny jest miłosierdziem w działaniu. Myśl wychowawcza księdza Bosko jest umieszczona w kontekście wielkich wyzwań i potrzeb, odnosi się do samej natury działań prewencyjnych i podkreśla iż: prawdziwa miłość nakazuje błędy innych znosić z cierpliwością i chętnie przebaczać. Przez miłość wychowawca tworzy klimat prawdziwej „pedagogicznej obecności”, obecności twórczej i wyzwalającej, odsłania cały wieloproblemowy i wieloaspektowy kontekst uwarunkowań dla sytuacji i procesów wychowania, w tym także wychowania do przebaczenia.

EN

The question of education always comes down to the individual. In this educational process, taking place between the teacher and the pupil, the teacher makes conscious efforts to broaden and enrich the pupil’s repertoire of behaviours and attitudes. One of the important values in human life is forgiveness, which is one of those concepts subject to formation and development. It can therefore be concluded that this is a dynamic, transformative act, which not only implies a change in the inner attitude of the person who forgives, but also affects the person forgiven, causing a change in his situation. The personal experience and the thought of Father John Bosco about the necessity of education and educators for the human and Christian development of man have their roots in the Christian vision of man, in the realistic humanism that characterized him and which came from his faith and love for man. The Preventive System is mercy in action. The educational idea of Don Bosco is placed in the context of great challenges and needs, relates to the very nature of prevention and emphasized that true love requires the enduring of mistakes of others with patience and a willingness to forgive. Through love, the teacher creates a climate of true „pedagogical presence”, a creative and liberating presence, and reveals the entire multifaceted and multidimensional context of the situation and the processes of education, including educating for forgiveness.

13

Przebaczenie chrześcijańskie a sprawiedliwość

63%

Przybyłowski J. K.

Studia Włocławskie

|

2022

|

tom 24

279-294

EN

This article is attempt to explore, define and explain the relationship of forgiveness to justice in the perspective of the practice of Christian vocation. All manifestations of human injustice imply the need for forgiveness. Christian forgiveness is a call to concrete action, but it is also a permanent state of heart. In Christianity, forgiveness is inseparable from and complements justice, transforming both the forgiver and the person being forgiven. The test of the genuineness of Christian forgiveness is that it liberate a person from selfish self-love. Every person is capable of Christian forgiveness because they have the gift of love from God in their heart and learn to love other people selflessly and unconditionally. Therefore, the most eloquent image of forgiveness is a mother’s love, as she goes after every child who is humanly undeserving of forgiveness and love.

PL

Artykuł jest próbą poznania, określenia i wytłumaczenia związków przebaczenia ze sprawiedliwością w perspektywie praktyki chrześcijańskiego powołania. Wszelkie przejawy niesprawiedliwości ludzkiej implikują konieczność przebaczenia. Przebaczenie chrześcijańskie jest wezwaniem do konkretnego działania, ale jest też permanentnym stanem serca. W chrześcijaństwie przebaczenie jest nierozłącznie związane ze sprawiedliwością i dopełnia je, przemieniając zarówno przebaczającego, jak i osobę, której się przebacza. Sprawdzianem prawdziwości przebaczenia chrześcijańskiego jest to, że wyzwala ono człowieka z egoistycznie pojętej miłości samego siebie. Do przebaczenia chrześcijańskiego zdolny jest każdy człowiek, gdyż ma w sercu dar miłości od Boga i uczy się kochać innych ludzi bezinteresownie i bezwarunkowo. Dlatego najbardziej wymownym obrazem przebaczenia jest miłość matki, ponieważ idzie za każdym dzieckiem, które po ludzku nie zasługuje na przebaczenie i miłość.

14

The Action of God in Human Life Towards Experiential Dimension of Effects of Grace

63%

Perzyński A.

Łódzkie Studia Teologiczne

|

2012

|

tom 21

209-222

PL

Podobnie jak w tekstach Pisma świętego, tak samo w pierwszych, już niekanonicznych tekstach pierwotnego chrześcijaństwa, u Ojców Kościoła, znajdujemy bardzo zróżnicowane sposoby rozumienia łaski samej w sobie, jej działania w człowieku, jej roli w całości dzieła zbawienia. Jest to oczywiście skutkiem odmiennych uwarunkowań kulturowych poszczególnych Kościołów, odmiennej sytuacji społecznej, a także odmiennych osobowości, odmiennej duchowej i intelektualnej formacji poszczególnych teologów. Zachodnia tradycja mówienia o łasce dotyczy przede wszystkim jej relacji do grzechu. W starożytnym Kościele zachodnim nauczanie o łasce znajduje się zdecydowanie pod wpływem św. Augustyna. To właśnie od niego poczynając, można mówić o teologii łaski w sensie ścisłym. Zasadniczymi pytaniami teologii stają się pytania o istotę i rodzaje łaski, o relację między łaską i naturą, o granice łaski, a więc również o granice predestynacji. Inaczej jest w tradycji wschodniej. Pojęcie łaski ukazuje się zwykle w wieńcu takich pojęć, jak: usprawiedliwienie, zbawienie, oczyszczenie, przebaczenie, grzech. Centralną ideą wschodniej teologii jest przebóstwienie człowieka jako ostatecznego celu procesu wychowawczego. Artykuł prezentuje skrótowo myśl niemieckiego jezuity Karla Rahnera (1904–1984), który twierdził, iż działanie Boga w życiu człowieka może stać się przedmiotem doświadczenia. Rahner mocno podkreśla, iż łaska pozostaje trwałą tajemnicą, gdyż jest to wprowadzenie człowieka w tajemnicę najbardziej pierwotną, tajemnicę życia Trójcy i dlatego – obok Wcielenia – stanowi jedną z trzech największych tajemnic chrześcijaństwa i całej rzeczywistości. Łaska jest czymś jak najbardziej boskim, a zarazem czymś jak najbardziej określającym człowieka, czymś jak najbardziej obiektywnym, realnym, a zarazem czymś jak najbardziej osobowym, relacyjnym (jak istnienie Boskich Osób jest istnieniem w relacji).

15

Komunikacja interpersonalna a proces przebaczania

63%

Miąso J.

Paedagogia Christiana

|

2016

|

tom 2/38

263-278

PL

Przebaczenie w świetle nauk o człowieku i społeczeństwie można określić jako jeden z najtrudniejszych procesów. Jest on bowiem związany z komunikacją interpersonalną, a więc z jej powstawaniem, rozwojem, a także trudnościami, takimi jak zranienia, zakłamania, a nawet niszczenie drugiego człowieka. Równocześnie chrześcijaństwo wyraża przekonanie, że człowiek – mimo słabości – jest z natury istotą dobrą, zdolną do przemiany i do podążania w stronę dobra, prawdy, piękna i miłości, a także do okazywania przebaczenia. W niniejszym artykule podjęto zagadnienie przebaczenia w odniesieniu do komunikacji interpersonalnej, analizując kolejno zależności między tymi procesami, trudności z przebaczaniem wynikające z problemów z komunikacją, oraz trudności z przebaczaniem powiązane ze specyfiką współczesnych uwarunkowań procesów komunikacyjnych – kryzysem prawdy oraz miłości.

EN

In the light of human and social sciences, forgiveness might be defined as one of the most difficult processes. This is connected with interpersonal communication; thus, its formation, development as well as difficulties as hurts, hypocrisy or even destruction of other human being. Simultaneously, Christianity expresses the belief that a human being - despite his weaknesses - is a good being by nature, capable of changing and pursuing the good, truth, beauty and love as well as forgiveness. This article discusses the issue of forgiveness in relation to interpersonal communication, by analysing relationships between these processes, difficulties with forgiveness resulting from communication problems, as well as difficulties with forgiveness related to the specific character of the contemporary conditions of communication processes - the crisis of the truth and love.

16

Antropologicznokulturowa interpretacja przypowieści o niemiłosiernym słudze (Mt 18, 23–35)

63%

Kręcidło J.

Polonia Sacra

|

2020

|

tom 24

|

nr 1

EN

The subject matter of the article is an exposition of the theology of mercy in Jesus’ parable in Matt 18:23–35. The passage is examined in the light of three social-scientific criteria that permitted to understand the parable in the light of author’s and addressees’ social realia. The three criteria are: royal ideology, relation “patron – client”, and honor and shame. The result of the analyses is a deeper elucidation of the theological message of Matt 18:23–35: the unconditional mercy that God exerts towards sinners should stimulate in them mutual forgiveness of their faults.

PL

Przedmiotem prowadzonych w artykule analiz jest ekspozycja teologii miłosierdzia zawartej w przypowieści Jezusa w Mt 18, 23–35. Tekst ten został przebadany w świetle trzech kryteriów antropologicznokulturowych, które pozwoliły odczytać tę przypowieść w świetle realiów życia autora i adresatów. Są to: ideologia królewska, relacja „patron – klient” oraz honor i wstyd. Rezultatem analiz jest głębsze wyeksponowanie przesłania teologicznego Mt 18, 23–35: bezwarunkowe miłosierdzie, które Bóg okazuje grzesznikom, powinno stymulować w nich wzajemne okazywanie sobie przebaczenia win.

17

Przebaczenie w dialogu ekumenicznym. Refleksje nieobojętnego chrześcijanina

63%

Hryniewicz W.

Paedagogia Christiana

|

2016

|

tom 1/37

67-84

PL

Wraz z powstaniem ruchu ekumenicznego chrześcijanie wkroczyli na drogę pojednania i cierpliwych prób przezwyciężania narosłych w ciągu wieków podziałów. Artykuł pokazuje, jak trudną rolę na tej drodze ma do odegrania przebaczenie wzajemnych win, które otwiera nową przestrzeń dla dzieła pojednania. Ruch ekumeniczny powstał „pod tchnieniem łaski Ducha Świętego” (Dekret o ekumenizmie, 1). Potrzebna jest otwartość i wrażliwość na Jego działanie w Kościele. Istnieje wiele przeszkód na drodze do przebaczenia i pojednania. W akcie przebaczenia zawiera się obietnica i szansa naprawienia zakłóconych relacji międzyludzkich przez szczere przyznanie się do popełnionych win. Apel o „uzdrowienie pamięci” (healing of memories) nie oznacza bynajmniej wyparcia do podświadomości bolesnych wspomnień oraz doznanych w ciągu dziejów krzywd i upokorzeń. Dramatyczne wydarzenia przeszłości domagają się otwartej wymiany poglądów na sprawy często przemilczane, aby w ten sposób mogło dojść do głębokiego oczyszczenia, prawdziwie ewangelicznej katharsis pamięci dialogujących stron i trwałego pojednania. Bez zaufania i przebaczenia nie ma przyszłości dla ekumenii. Nowe tysiąclecie wymaga od chrześcijan, aby nie pozostali w stanie zniewolenia pamięcią o przeszłości. Nadzieją i ufnością napawa fakt, że dialogujące Kościoły uczą się patrzeć na siebie nawzajem oraz na inne religie dalekosiężnym wzrokiem szczerego przebaczenia i pojednania.

EN

The article shows a difficult task the forgiveness of historical sins has to accomplish in the ecumenical dialogue in order to create a new space for reconciliation between Churches and religions. This can be done only when human efforts are “fostered by the grace of the Holy Spirit” (Decree on Ecumenism, par. 1). Openness and sensitivity are therefore required to His transforming action in the Church. There are many obstacles on the road leading to achieve mutual forgiveness and reconciliation. The process of the healing of memories does not imply a subconscious suppression of painful recollections of humiliations and harms caused to other believers in the history of Christianity. The most dramatic events of the past demand an open exchange of views on what has been often passed over in silence, so that a deep purification, a truly evangelical katharsis of memory and lasting reconciliation are eventually achieved. Without mutual confidence and forgiveness there is no future for ecumenism. The new millennium demands from Christians not to remain imprisoned by the memory of the past. Hope and confidence are grounded in the very fact that the Churches slowly learn in dialogue to see each other with long-sightedness of sincere forgiveness.

18

Fethullaha Gülena koncepcja dialogu międzykulturowego

63%

Sigva R. M.

Paedagogia Christiana

|

2015

|

tom 2/36

109-123

PL

Fethullah Gülen jest tureckim uczonym, myślicielem, pisarzem a także opiniotwórcą i działaczem oświatowym. Artykuł poświęcony jest przybliżeniu zagadnień związanych z dialogiem międzykulturowym w ujęciu F. Gülena. Zaprezentowano w nim rozumienie dialogu międzykulturowego według Gülena oraz koncepcję tego dialogu opartą na trzech filarach: tolerancji, przebaczeniu i miłości. Dialog i wymienione trzy uniwersalne wartości stanowią dla Gülena niezbędne składniki do zachowania pokoju na świecie.

EN

Fethullah Gülen is a Turkish scholar, thinker, author, opinion leader and educational activist. The article is devoted to the issue of F. Gülen’s intercultural dialogue. It presents Gülen’s understanding of dialogue and his concept of dialogue in combination with tolerance, forgiveness and love. For Gülen, dialogue and these three universal values are the necessary elements for coexistence and ultimately, peace among the world`s civilizations.

19

Grzech, wina i przebaczenie. Refleksje na podstawie stanowiska Kościoła Ewangelickiego w Niemczech (EKD)

63%

Podzielny J.

Studia Oecumenica

|

2022

|

tom 22

139-160

EN

What is sin, guilt and forgiveness? These questions are dealt with in statement of the Evangelical Church in Germany from the perspective of Protestant anthropology published in 2020. The aim of this paper is to reflect on the most important ideas of this EKD document, which are determined by its different parts: (1) Sin and the phenomenon of sinning; (2) The lost man and the Bible’s answer; (3) Places to experience guilt, forgiveness and reconciliation. These reflections certainly touch the fundamental message of the Reformation, which is the justification of the sinner. Many of these considerations can be very enlightening in the context of ongoing discussions about forgiveness and reconciliation between nations, the question of guilt and responsibility for it. As the authors of the analysed document aptly point out, no area of human life is free of experiences with guilt and sin. Forgiveness does not make sin undone, but it does make new beginning possible, that the world needs so much today.

PL

Czym jest grzech, wina i przebaczenie? Te kwestie zostały poruszone w opublikowanym w 2020 r. dokumencie Kościoła Ewangelickiego w Niemczech z perspektywy protestanckiej antropologii. Celem niniejszego artykułu jest podjęcie refleksji wokół najważniejszych idei tego dokumentu EKD, jakie wyznaczają jego poszczególne części: (1) grzech oraz fenomen grzeszenia; (2) zagubiony człowiek i odpowiedź Biblii; (3) miejsca doświadczenia winy, przebaczenia oraz pojednania. Refleksje te dotykają niewątpliwie podstawowego przesłania Reformacji, jakim jest usprawiedliwienie grzesznika. Wiele z tych przemyśleń może być bardzo pouczające w kontekście toczących się obecnie dyskusji na temat przebaczenia i pojednania między narodami, kwestii winy czy odpowiedzialności za nią, albowiem – jak trafnie zauważają autorzy analizowanego dokumentu – żadna dziedzina ludzkiego życia nie jest wolna od doświadczeń związanych z winą i grzechem. Przebaczenie zaś nie powoduje cofnięcia grzechu, ale umożliwia tak bardzo potrzebny dziś światu nowy początek.

20

Przebaczenie i sprawiedliwość

63%

Salij J.

Paedagogia Christiana

|

2016

|

tom 1/37

85-96

PL

Sprawiedliwość i przebaczenie nie są to alternatywne, wzajemnie się wykluczające sposoby jakiegoś, choćby tylko częściowego ujarzmiania zła, które chciałoby nad nami zapanować. Te dwie postawy raczej się wzajemnie dopełniają – w tym sensie, że bez przebaczenia sprawiedliwość łatwo by się przemieniła w swoją parodię, zarazem sprawiedliwość chroni postawę przebaczenia przed ześlizgnięciem się w naiwną utopię. Pokój, podobnie jak ludzkie dziecko, potrzebuje dwojga rodziców – sprawiedliwości i przebaczenia!

EN

Justice and forgiveness are not some alternative, mutually exclusive methods of fighting the evil which would like to gain control over us. Instead, these two approaches complement each other in a sense that without forgiveness, justice would easily turn into parody, and justice, on the other hand, protects the approach of forgiveness against falling into the naive utopia. Peace, like human child, needs both parents – justice and forgiveness!