For many years, there has been a tendency in Poland to organize preventive and rehabilitation activities for offenders as much as possible in environment of freedom.This results, among other things, from criticizing the penalty of deprivation of liberty, which does not fully implement the goals set for it, disappointing with its results and thus searching for more effective ways of transforming, modifying or modeling the attitudes and behaviors of socially maladjusted people. The probation officer is an important instrument of social control and social rehabilitation impact on both minors and adults. He faces new challenges resulting from socio-economic changes, and in the changing social reality, the behavior of defendants also changes. This requires the probation officer to be mindful, flexible, and respond quickly to the rehabilitation needs of supervised.
The paper considers the past, the present and the future of probation in Poland, within the context of its origins and tradition. The paper concludes with a discussion of the successes and failures in practice, and the feasibility of probation in the current criminal policy context, and considers the theoretical implications for the process and outcomes of connecting probation with restorative justice for adults within criminal justice.
Suspended sentence in Polish criminal law has afairly long traditionThis institution has found its place in the Penal Code of 1932 (Art. 61–64), the Penal Code of 1969 (Art. 73–79), as well as — in asignificantly expanded form — in the Penal Code of 1997. Suspended sentence of imprisonment has in the course of the last several years become the main means of penal policy in our country, leading to awhole range of problems. The aim of the paper is to analyze the very far-reaching modification of this institution which took place in connection with the adoption of the Act of 20 February 2015.
The aim of the study is to elaborate on conditional release (parole) in view of the evolution and development of contemporary criminal executive law. One of the objectives of the study is to contemplate on the meaning of the notion of criminological forecasting as well as the rules and the way to set its direction. The study also investigates the problem of realization of political-criminal assumptions which can be formulated for the institution of parole and the influence of these assumptions on the regulations determining the content of parole.
Obligation of remedying harm appears in the Penal Code in two different forms; as an unaided penal measure and as a probative measure associated with the institution of conditional extinction/redemption of criminal proceedings, conditional suspension of execution of the sentence, restriction of liberty. This article contains an assessment of legal regulations concerning probative remedying of harm resulting from crime. After discussing the presumptions of remedying ruling as a probative measure, the author shows the selected aspects concerning the ruling issues. She introduces a separate place for this measure in the system of legal and penal reaction to crime. The article also attempts to answer the question: What is the actual function of probative remedying of harm resulting from crime?
This article refers to the changes of regulations in Polish penal law connected with conditional suspension of sentence and execution of such sentence. The paper describes the main problems that may occur during execution of such sentences by probation officers.
In the catalog of penalties imprisonment emerged as penalty signifying progress and improvement of customs. Numerous defects identified prompted the search for alternative measures. The result of this search is the development, on the international forum — both in the universal and regional planes, of alternatives to imprisonment and the rules for their application. Given that in our country the population of prisoners serving a term of imprisonment as well as awaiting it is steadily increasing, it seems appropriate to search for the causes of this condition, especially that such a situation is not justified by the increase in the number of crimes committed. A glimpse at the existing regulations and the practice emerging from them warrants the works on amendments to the codification of the criminal law.
In Poland in the last years the provisions regulating the content of both the penalty of liberty limitation and the manner of its implementation were significantly changed. In 2015 the penalty was converted into generic penalty. Generic community penalty also exists in other countries, including England and Wales. Unlike Poland, the introduction of the penalty to the English criminal justice system was preceded by multiannual and multidirectional changes in the areas of justifications for community penalties and the model of probation activities. In the last decades the changes resulted from the adaptation of community sanctions and measures to current trends in the criminal policy, such as managerism, punitivism and ‘new resocialization’. At the same time, the traditional role of the probation officer connected with the offender support and help on the basis of mutual trust was remodeled. In England, generic community penalty is a coherent element of the criminal justice system. In Poland, the legislator did not provide courts with a broad scope of information about the accused person which would allow the purposeful choice of components of the generic penalty. As a result, in the Polish criminal justice system the generic community penalty seems to be based more on the intuition of judges than on bright and clear principles of its imposition.
Niniejszy tekst stanowi spostrzeżenia zawodowego kuratora sądowego dla osób dorosłych na kwestię współpracy instytucjonalnej podejmowanej w ramach wykonywanych czynności. Autor przedstawia podmiot i przedmiot oddziaływań kuratora sądowego. Omawia czynności niezbędne dla prawidłowego przebiegu procesu resocjalizacji. Przedstawia obowiązki kuratora sądowego spoczywające na nim przy sprawowaniu dozorów. Wskazuje obowiązujące akty prawne i umocowanie czynności w obowiązującym stanie prawnym. Przedstawiając kolejne zadania, do których należą m.in. czynności kontrolne, działania wychowawcze i motywacyjne, diagnostyczne i weryfikacyjne, a także dyscyplinujące lub penalizacyjne, wskazuje podmioty, których pomoc jest niezbędna dla prawidłowego ich wykonywania. Wymienione zadania to świadome i intencjonalne działania kuratora sądowego podejmowane w procesie resocjalizacji i społecznej readaptacji dozorowanych. Podejmowane one są przy zachowaniu podmiotowości i indywidualności osoby dozorowanej, adekwatnie do możliwości percepcyjnych i intelektualnych podopiecznego, a także do jego właściwości psychicznych. Autor wskazuje, że prowadzenie pracy resocjalizacyjnej przez kuratora sądowego, bez współpracy z innymi instytucjami byłoby niemożliwe, gdyż przeczyłoby ogólnym i elementarnym zasadom probacji. Współpraca kuratora sądowego z innymi instytucjami stanowi nierozłączny i integralny aspekt pracy wychowawczo-resocjalizacyjnej, realizowanej w środowisku otwartym.
EN
This text is the observation of the adult’s probation officer about institutional cooperation done as pa part of actions he made. The author presents the subject and the object of the actions of probation officers. He also discusses the actions that are necessary for the rehabilitation process to be effective. Presents duties of the probation officers. Shows the current legal instruments and routines established according to the civil code. By means of duties such as inspection, education, motivation and also diagnostical, verifying, disciplinary and penal actions, the author points at subjects that are necessary for the help to be effective. The tasks, that are done during rehabilitation process and social readaptation of the supervised, are conscious and intentional actions of the probation officers. They are done by means of attaining the subjectivity and individuality of the supervised. They are also adequate to their perceptual, intellectual and mental abilities. The author emphasized the fact that rehabilitation process would not be possible without the cooperation with other institutions as it would contradict the general and fundamental rules of the probation process. The cooperation, that is done in an open environment, is inseparable and integral aspect of educational-rehabilitation work.
Artykuł omawia aspekty prawne warunkowego przedterminowego zwolnienia i wpływ prognozy kryminologiczno-społecznej na probację. Jeżeli skazani czynią postępy w resocjalizacji w warunkach penitencjarnych, mogą zostać przedterminowo zwolnieni przez sąd z odbycia reszty kary. Dalsze traktowanie osób warunkowo zwolnionych w okresie próby zależy od przebiegu resocjalizacji na wolności.
EN
The paper presents legal aspects of conditional early release, and it focuses on the influence of socio-criminological forecast on probation. If prisoners make substantial progress in their resocialisation in correctional unit, they can be conditionally early released by the court. Further treatment of convicts depends on the course of their social rehabilitation process at large.
Z punktu widzenia procesu reintegracji w przypadku tożsamości dewiacyjnej najtrudniejszy jest okres przejściowy, o którym mówi Erikson, że jest to pozostawanie osoby w pewnym dualizmie: pomiędzy tym czy wchodzić głębiej w status osobowy i internalizować coraz to nowe elementy kodeksu zachowań dewiacyjnych i przybierać karierę przestępczą, czy zminimalizować tożsamość dewiacyjną. Pozostawanie na takim rozdrożu jest najtrudniejsze z tego powodu, że bywa ono długotrwałe. Jednostka funkcjonuje przez długi czas z jednej strony w rodzinie, w szkole, w przestrzeni publicznej, a z drugiej wchodzi w podskórny, podkulturowy świat. W związku z tym, jeżeli potrafimy zdiagnozować stopień identyfikacji roli dewianta, to proces reintegracji społecznej jednostki po opuszczeniu placówki powinien polegać na przełamywaniu dewiacji, która, jak wspomniałem wcześniej, wiąże się z oceną, reakcją i postawami społecznymi, w wyniku których tworzy się stygma, czyli naznaczenie społeczne . Na skutek tego naznaczenia następuje eliminacja osoby z życia publicznego. A zatem proces reintegracji będzie zmierzał do destygmatyzacji jednostki. Chcę podkreślić, że osoba czyniąca zło powinna zostać ukarana, ale nie może być potępiona. Powinna ona odpowiadać za swoje czyny, wybory, które są wyborami naruszającymi interes grupy, ale nie może być odrzucona społecznie. Można tu przywołać słowa Jana Pawła II, który powiedział do przestępców w Płocku: „Jesteście przestępcami, ale nie jesteście ludźmi potępionymi”. Papież wskazał na wartość etyczną każdego człowieka. Poprzez wysiłek resocjalizacyjny i pracę własną przestępcy mogą wyjść z roli dewianta i stać się osobami cieszącymi się zaufaniem społecznym. Mówimy wówczas o procesie destygmatyzacji, o którym w swoich pracach pisze Heckert czy Adler . Zjawisko destygmatyzacji – odrzucenia stygmy jest procesem reagowania społeczeństwa na osoby będące dewiantami, które naruszają dobro wspólne. Społeczeństwo powinno nakładać stygmę, ale powinno się też nauczyć ją zdejmować. Stygmatyzacja nie powinna być trwała, nie może mieć charakteru nakładania barbarzyńskich kar, nie może naruszać godności człowieka, być hańbiąca i odbierać człowiekowi szanse na zmianę stylu życia. Proces destygmatyzacji powinien więc być wolny od działań niepożądanych – karzących i restryktywnych, od działań niehumanitarnych i odwetowych . Stygma zasadna to nałożenie kary, która jest zasłużoną dolegliwością. Wychodząc z założeń filozofii Kanta i Hegla, moglibyśmy powiedzieć, że człowiek, który jest istotą wolną i mającą wolną wolę, oczekuje na reakcję karzącą jako usprawiedliwioną, ponieważ swoją wolą indywidualną przeciwstawił się woli grupowej – społecznej. Oczekuje zatem na zasłużoną i sprawiedliwą karę – stygmatyzację społeczną. To nie podawanie wyroku do publicznej wiadomości, ani działania, które mają polegać na potępianiu czy brutalizacji reguł zachowania wobec przestępcy stanowią destygmaty postępowania destygmatyzacyjnego. Ideał braterstwa ludzi, ideał humanizmu nakazuje stygmę jako element zasłużonej dolegliwości. Zasłużona stygma to uznanie swojej winy. Wówczas przestępca wie, że powinien się spotkać z zasłużoną reakcją społeczną, czyli taką, która jest odpowiedzią na jego zachowanie niezgodne z ogólnie przyjętym porządkiem. Natomiast nigdy stygma nie będzie sprawiedliwa, to naznaczenie nie będzie warunkowało zmiany zachowania, jeżeli będzie działaniem o charakterze represyjnym, brutalnym, eliminacyjnym, np. będzie miała charakter trwałej eliminacji jednostki ze społeczeństwa. Jeżeli jednostka-dewiant odbierze taki sygnał eliminacji, to przebieg procesu reintegracji jest wątpliwy .
EN
After completing the rehabilitation process in a closed institution, the individual is released. Social reintegration is nothing more than just the process of overcoming the ensuing oppressive situation. The individual expects help and change in their existing situation, and when these are not the case there appears humiliation which transforms into trauma. The latter can change into polytrauma and then a person com¬mit s acts against their own will, harm¬ing themselves. Social reintegration is an individualized process whereby an individual has a chance to me et a specialist who can neutralize difficult states and situations. It is a matter of time whether or not the person in the specialist’s care will respond with their humiliation to integration rationaliza¬tion. The question is if an individual will settle for being socially marginalized, underpriviliged and pauperized, or – by rejecting these states of identity - will turn them into socially accepted behaviour. Thus, what is meant here is per¬sonal traits which are essential for the role of reintegration process perform¬er – on the one hand as a protector, educator and helper, and on the other one – as an expert and advisor. When establishing normative law and an in¬stitutional system, what must be de¬veloped is such solutions which would allow probation officers to perform the above functions. Consequently, the prabation officer, counselor or social therapist, as reintegration experts with appropriate skills and techniques, are able to bring about a temporal and interpersonal change in an individual. A new image and lifestyle of the person undergoing therapy will be shaped through the strategy of destigmatisation and overcoming stress, i.e. getting out of an oppressive situation. This is a methodical, targeted and organized process, which has specific phases: successful institutional rehabilitation followed by rehabilitation in the open system. Its aim is to prepare an in¬dividual to change their former image and lifestyle through developing rel¬evant competencies, knowledge, selfassessment and motivation. Given the above, there should be developed individual rehabilitation programmes, Le. offers of change. The word “offer” im¬plies that one person proposes changes, and the other participates in the process by jointly determining aims and tasks which can result in the programme implementation. In order for an offer to bring about a real change in an individual’s behaviour, there must be provided proper means and tools necessary to accomplish direct and indirect services of a formative and therapist nature. This can be don e by means of original rehabilitation offers. What is necessary on the part of the community, however, is a network of institutionalized specialist services as a response to honesty, diligence and usefulness, i.e. axiological paradigm of social identity which is really put into operation.
Aim: The purpose of this article is to introduce the organization and operation of the guardianship system for delinquent children in the interwar period, with particular emphasis on the institution of the guardian ad litem and juvenile courts. Methods: The article uses historical methods applied in pedagogical research, primarily the historical analysis of source materials and the comparative method, allowing to evaluate the rich source material and show the detailed content of the presented topic. Results: One of the basic solutions adopted for delinquent youth became the establishment of the institution of guardians’ ad litem, permanently inscribed in the history of Polish probation and inseparable from juvenile justice. This apparatus functioned from 1919 to 1929, then transformed into the institution of juvenile probation officers at municipal and juvenile courts. Conclusions: The fact that it was decided at the very beginning of independent Poland to regulate the juvenile justice system demonstrates the need to help delinquent children. The legislative provisions of the time bear the hallmarks of a modern juvenile justice system based on the application of custodial and educational measures when dealing with minors. Many of them take account of the tasks of both upbringing and re-socialization, diagnostics, as well as prevention and control, which are so current today. Unfortunately, the realities of Poland at that time did not allow, mainly for economic reasons, to implement all of the solutions mentioned hereinabove, which does not change the fact that the period of the Second Republic was very creative for the Polish judicial thought and welfare policy.
Zmieniający się obraz polityki karnej Państwa i wiodąca w niej rola kar alternatywnych wobec kary pozbawienia wolności, tj. kary grzywny oraz ograniczenia wolności, przy jednoczesnym ograniczeniu funkcji wychowawczo-resocjalizacyjnej kuratora sądowego, prowadzą niepostrzeżenie do ewolucji jego zadań. Jednocześnie rosną oczekiwania w zakresie podniesienia skuteczności działań mających na celu pomoc skazanemu opuszczającemu jednostkę penitencjarną w społecznej readaptacji, która zazwyczaj postrzegana jest przez pryzmat świadczeń i usług o charakterze wspierającym, materialnym lub administracyjnym. Dostrzegając te zjawiska, autor artykułu prezentuje systemowe podejście do readaptacji społecznej skazanych oparte na nowym, hybrydalnym modelu przygotowania skazanego do życia na wolności. System opierający się na wzajemnej wiedzy o sobie jego uczestników jest nieskomplikowany, zrozumiały i winien być powszechny. Centralną w nim rolę upatruje w instytucji kuratora sądowego, którego zadania nie zostały precyzyjnie określone przepisami prawa. Jednocześnie wskazano na możliwości, jakie daje obserwacja funkcjonującego systemu pod względem jego skuteczności, która może być wykorzystywana w prognozie powrotności do przestępstwa sprawców objętych jego oddziaływaniami.
EN
The changing picture of the state’s criminal policy and the leading role of sanctions alternative to deprivation of liberty, i.e. the sanctions of fine and restriction of liberty, accompanied with limited educational-rehabilitative role of a probation officer, lead imperceptibly to the evolution of his tasks. At the same time, there is a growth in the expectations regarding the improvement of effectiveness of tasks aiming at helping an ex-convict to social rehabilitation that is usually perceived as providing supporting, material or administrative provisions and services. Recognizing these phenomena, the author presents a systemic approach to social re-adaptation of convicts, relying on a new, hybrid model of a preparation of a convict to live without liberty restrictions. The system, based on participants’ mutual knowledge about themselves, is not complicated, is comprehensible and should become common. The Author sees the institution of a probation officer, whose tasks have not been precisely legally described, having a central role in the system. At the same time, it has been indicated what possibilities are given by the observation of the functioning system, considering its effectiveness that may be used in the prognosis of re-offending regarding the convicts who will be subject to system’s influence.
Artykuł ma charakter prekonceptualizacyjny, stanowi bowiem przyczynek do planowanego projektu badawczego ugruntowanego w pedagogice resocjalizacyjnej. Wobec ostatnich zmian w systemie zapobiegania przestępczości, tak na etapie stanowienia, jak i wykonywania prawa, autorzy widzą potrzebę poddania analizie aktualnych tendencji i zmian w kontekście funkcji, ról i kompetencji kuratora sądowego, który jest podstawowym „narzędziem” wymiaru sprawiedliwości w obszarze zapobiegania przestępczości. Tradycyjne modele pracy, określane jako case work w rożnych jego odmianach, wydają się nie do końca adekwatne do realizacji tych zadań, które zostały podczas ostatnich nowelizacji ustawowych przypisane kuratorowi sądowemu. Ten zaś, jako „pedagogiczne ramię wymiaru sprawiedliwości”, kształcony w tradycyjnym modelu przygotowania zawodowego, staje przed nowymi wyzwaniami nie tylko organizacyjnymi, ale i tymi związanymi z pracą w wymiarze wychowawczym. Niniejszy artykuł stanowi zarys koncepcji badawczej nakierowanej na diagnozę adekwatności kompetencji i modeli pracy kuratora realizowanych w ramach nowych zadań wynikających ze zmian normatywnych w wymiarze sprawiedliwości i w systemie resocjalizacji. Artykuł zawiera obszerne uzasadnienia podjętego problemu badawczego oraz ramy koncepcji metodologicznej.
EN
The article has a pre-conceptual character, as it contributes to the planned research project established in rehabilitation pedagogy. Due to recent changes in the crime prevention system, both at the stage of establishing and executing the law, the authors recognise the need to analyse these current trends and changes in the context of the functions, roles and competences of the probation officer, which is the basic “tool” of justice in the area of crime prevention. Traditional work models referred to as case work in its different varieties do not seem to be entirely adequate in terms of the implementation of the tasks that have been assigned to probation officers during the recent statutory amendments. This means that they, as a “pedagogical arm of the judiciary” educated in the traditional model of professional preparation, face new challenges, not only organisational, but also those related to working in an educational dimension. This article is therefore an outline of a research concept aimed at diagnosing the adequacy of competences and models of the probation officer’s work for new tasks resulting from normative changes in the justice and rehabilitation system. The article contains extensive justifications for the research problem undertaken and the framework of the methodological concept.
Autor dokonuje opisu wielości zadań wykonywanych przez kuratorów sądowych w Polsce na tle obowiązujących przepisów. Odnosi się do rekomendacji i wniosków z wielu konferencji, a także badań z zakresu ewaluacji probacji i dotyczących jej efektywności. Dodatkowym atutem jest krótki raport z badań własnych dotyczących efektów oddziaływań resocjalizacyjnych oczekiwanych od kuratora sądowego, rzeczywistych możliwości tej służby, a także przeszkód w efektywności oddziaływań kuratora sądowego.
EN
The author describe the multiplicity of tasks performed by probation officers in Poland compared to the existing regulations. It refers to the recommendations and conclusions of the many conferences, as well as research in the field of probation and evaluation of its effectiveness. Another advantage is a short report of their research on the effects of the expected impacts of rehabilitation from a probation officer, the real possibilities of this service, as well as barriers to efficiency effects of a probation officer.
Probation for justice is undoubtedly this institution that plays a special role and importance in open system rehabilitation. Improving the functioning of increasing crime situation, including juvenile delinquency requires determined eff orts of social and system solutions. A very important element of governmental and non-governmental organizations for protecting the safety is to direct attention to the problems of crime prevention. As a society bear huge fi nancial outlay to maintain institutions that do not always meet the expectations of society in terms of the eff ectiveness of social reintegration. It seemed that the introduction of the Court Probation Act of 27 July 2001 in micro and macro scale solves the problems of Polish justice and contributes to the further development of this institution. Institutional dependence deprives its autonomy and the possibility of permanent structures to adapt to the real needs of the probation system. Undoubted success of the Act is to change the priorities in the performance of tasks by probation offi cers. In the fi rst place was the impact of educational and social integration, then diagnostic, preventive and controlling. Although in this case, there is serious doubt if the legislator took into consideration the properly realized tasks. Generally dominated by trend that imprisonment should be used as long as necessary from the point of view of the social reintegration and assurance of security of liberation society. Th erefore, one of the challenges of modern restorative rehabilitation of probation is to build a system based on the solutions of other countries.
PL
Kuratela sądowa dla wymiaru sprawiedliwości jest niewątpliwie tą instytucją, która odgrywa szczególną rolę i znaczenie w systemie resocjalizacji otwartej. Usprawnienie jej funkcjonowania w sytuacji wzrostu przestępczości, w tym przestępczości nieletnich, wymaga zdeterminowanych działań społecznych i rozwiązań systemowych. Niezwykle ważnym elementem działań organów rządowych i instytucji pozarządowych w zakresie ochrony bezpieczeństwa jest skierowanie uwagi na problemy profi laktyki przestępczości. Jako społeczeństwo ponosimy olbrzymie nakłady fi nansowe na utrzymywanie instytucji, które nie zawsze spełniają oczekiwania społeczne pod względem efektywności oddziaływań resocjalizacyjnych. Wydawało się, że wprowadzenie Ustawy z dnia 27 lipca 2001 roku o kuratorach sądowych w skali mikro i makro rozwiąże bolączki polskiego wymiaru sprawiedliwości i przyczyni się do dalszego rozwoju tej instytucji. Zależność instytucjonalna pozbawia ją autonomii i możliwości dostosowania struktur etatowych do realnych potrzeb systemu probacji. Niewątpliwym sukcesem Ustawy jest zmiana priorytetów w zakresie wykonywania przez kuratorów sądowych zadań. Na pierwszym miejscu znalazły się oddziaływania wychowawczo-resocjalizacyjne, w następnej kolejności: diagnostyczne, profi laktyczne i kontrolne. Choć i w tym przypadku można mieć poważne wątpliwości czy ustawodawca uwzględnił właściwie realizowane zadania. Powszechnie dominuje tendencja, że kara pozbawienia wolności powinna być stosowana tak długo jak jest to konieczne z resocjalizacyjnego punktu widzenia i zapewnienia bezpieczeństwa społeczeństwu wolnościowemu. Dlatego też, jednym z wyzwań współczesnej resocjalizacji naprawczej jest budowanie systemu probacji opartego na rozwiązaniach innych krajów.
The following text shortly outlines some basics terms and difficulties connected with social rehabilitation term of some people who had a staying in the prison; beginning from the short explanation of the term, through highlighting the characteristic of reintegration process, to main problems which a person has when comes back to the society and also some ways of solving them.
Zgodnie z ogólną zasadą, zakonnik po ślubach wieczystych nie może przejść z własnego instytutu do innego. Jednakże, prawodawca dopuszcza trzy wyjątki od tej reguły. Artykuł traktuje o jednej z nich. Jest to przejście z jednego instytutu zakonnego do innego instytutu zakonnego. Aby to zrobić, zakonnik musi mieć pozwolenie najwyższych przełożonych obydwu instytutów, którzy powinni uzyskać zgodę własnych rad. Po odbyciu przynajmniej trzyletniej próby, zakonnik może być dopuszczony do profesji wieczystej w nowym instytucie. Jeśli zaś nie chce złożyć profesji lub nie został do niej dopuszczony przez kompetentnych przełożonych, powinien wrócić do dawnego instytutu, chyba że otrzymałby indult sekularyzacyjny. Do momentu złożenia profesji w nowym instytucie, mimo pozostawania w mocy ślubów, zostają zawieszone uprawnienia i obowiązki, jakie miał zakonnik w poprzednim instytucie, jednakże od chwili rozpoczęcia próby obowiązany jest on do przestrzegania prawa własnego nowego instytutu. Przez złożenie profesji w nowym instytucie następuje włączenie do niego tego członka, równocześnie wygasają poprzednie śluby, uprawnienia i obowiązki.
EN
According to general principle, a religious in perpetual vows cannot transfer from one institute to another. However, the legislator makes three exceptions to this rule. The article dealing with one of them. It is the transfer from one religious institute to another religious institute. To do this, a religious needs to be aworded a permission of the supreme moderator of each institute with the consent of their respective councils. After completing a probation which is to last at least three years, the member can be admitted to perpetual profession in the new institute. If the member refuses to make this profession or is not admitted to make it by competent superiors, however, the member is to return to the original institute unless an indult of secularization has been obtained. Until a person makes profession in the new institute, the rights and obligations which the member had in the former institute are suspended although the vows remain. Nevertheless, from the beginning of probation, the member is bound to the observance of the proper law of the new institute. Through profession in the new institute, the member is incorporated into it while the preceding vows, rights, and obligations cease.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.