Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Po pierwsze kultura, głupcze : rzecz o znaczeniu polskiej prezydencji dla bezpieczeństwa kulturowego w Unii Europejskiej : aspekty prawne

100%

Chałubińska-Jentkiewicz K.

|

2013

|

tom nr 1(90)

38-55

EN

The debate on European cultural policy has only just begun. What is intended to be the object is unknown. Topics taken during the European Culture Congress have the general nature and are only an introduction to critical reflection on what today is the European culture. Even if the answer seems obvious that these cultures of the Member States, we still do not know whether it will be called „High culture”, remaining in the elite circle of interest, or something else „Pop culture?" Perhaps the answer is indirect, and refers to the culture that we do not know from the media, the internet, billboards and banner ads, but rather that which we know through membership in a particular social group, religious community, and most of all family.

2

Zastosowanie path dependence do badań nad przemianami instytucji kultury w Polsce

80%

Cyboran B.

|

nr 363

114-128

PL

Dynamika procesów kulturowych, jakie zachodzą we współczesnym świecie, skłania ku poszukiwaniu uwarunkowań ich przebiegu. Szczególnie intrygujące, a zarazem bardzo trudne do analizy wydają się zjawiska, których trajektorie rozwojowe uzależnione są od wielu różnorodnych czynników. W niniejszym artykule podjęto próbę przybliżenia koncepcji path dependence, mieszczącej się w nurcie nowego instytucjonalizmu historycznego, która może stanowić ciekawe podejście w analizowaniu trajektorii rozwojowych różnych zinstytucjonalizowanych zjawisk społeczno-kulturowych. Przydatność analityczną charakteryzowanej koncepcji można wykazać na przykładzie przemian instytucji kultury w Polsce po 1989 roku w odniesieniu do polityki kulturalnej państwa z początkowego okresu transformacji ustrojowej.

3

Kilka uwag o zarządzaniu kulturą w Polsce. Stan na rok 2013

80%

Orzechowski E.

Problemy Zarządzania

|

2013

|

nr 4/2013 (44)

75-86

PL

Tekst stawia proste pytania: o związki kultury z zarządzaniem, a w konsekwencji pytanie o tożsamość zarządzania w kulturze. Pokazuje także, jakie problemy i dylematy towarzyszyły tworzeniu tej dyscypliny akademickiej w Polsce. Wskazuje na realia, w jakich zarządza się w Polsce kulturą, objaśnia sens i konieczność badań w tym obszarze, m.in. po to, by móc wypracować sensowny model polityki kulturalnej.

EN

In the text there are a few simple questions: what are the links between culture and management, and what culture management really means. The author also shows problems and dilemmas associated with the process of creating new academic field – culture management – in Poland. He describes realities of the situation, in which culture functions in Poland and explains importance and necessity of academic research in that area, with the intention of creating the base for solid model of cultural policy.

4

Kilka uwag o zarządzaniu kulturą w Polsce. Stan na rok 2013

80%

Orzechowski E.

Problemy Zarządzania

|

2013

|

nr 4/2013 (44)

75-86

EN

In the text there are a few simple questions: what are the links between culture and management, and what culture management really means. The author also shows problems and dilemmas associated with the process of creating new academic field – culture management – in Poland. He describes realities of the situation, in which culture functions in Poland and explains importance and necessity of academic research in that area, with the intention of creating the base for solid model of cultural policy.

PL

Tekst stawia proste pytania: o związki kultury z zarządzaniem, a w konsekwencji pytanie o tożsamość zarządzania w kulturze. Pokazuje także, jakie problemy i dylematy towarzyszyły tworzeniu tej dyscypliny akademickiej w Polsce. Wskazuje na realia, w jakich zarządza się w Polsce kulturą, objaśnia sens i konieczność badań w tym obszarze, m.in. po to, by móc wypracować sensowny model polityki kulturalnej.

5

Komisja Kultury KC PZPR – „dziecko” gomułkowskiej stabilizacji

60%

Chojnowski A.

|

tom 48

|

nr 3

PL

The Culture Commission of the Central Committee of the Polish United Workers’ Party – a “Child” of the Gomułka–era StabilisationThe Culture Commission was established in the summer of 1957 and replaced the Department of Culture at the Central Committee of the Polish United Workers’ Party (CC PUWP). The Department had been composed of the employees the CC PUWP, but the Commission included both representatives of the Party and state bureaucracy as well as members of assorted milieus (under the condition that they belonged to the PUWP). In 1957 the CC PUWP created, alongside the Culture Commission, also a Foreign Commission, a Science Commission, a Publications Commission, etc. The notion to entrust public issues to institutions combining representatives of the apparatus of power and delegates of the interested milieus was characteristic for the Polish variant of the anti–Stalinist “thaw” and did not possess a counterpart in other states of the Soviet bloc. The Culture Commission emerged, if one were to perceive it via the prism of later events, during a transition period. The team created by Władysław Gomułka, who on a tide of de– Stalinisation assumed in October 1956 the function of First Secretary of the CC PUWP, attempted to rapidly stifle social emotions and, at the same time, to devise its own model of governance, a task that naturally required much time. Initially, the authorities regarded the question of culture as secondary. The Party intended to retain general control over this domain, but resigned from “control” and came to terms with pluralism within assorted forms of artistic expression. In 1958 there even emerged a pro–decentralisation conception, namely, to supplant the Ministry of Culture and Art with a Committee of Culture and Art composed of representatives of national councils, central offices, art associations, and social and professional organisations. Gradually, however, such tendencies waned, since the Party–state apparatus could not be itself within a social dialogue formula and preferred ruling by resorting to methods of prohibitions and injunctions. On their part, artistic circles, and men of letters in particular, called for expanding the sphere of creative freedom and, in particular, for a restriction of censorship. In this fashion a conflict between the two sides continued to grow. In the opinion of certain members of the Commission it was to represent the interests of representatives of the arts, especially as regards the freedom of expression and financial questions. Others perceived it as an expert institution assisting the Party leadership in formulating a cultural policy programme. The most permanent outcome of the functioning of the Commission involved numerous gathered data concerning cultural life in different parts of Poland. Otherwise, the Commission proved to be not very active and incapable of designating its realms of activity. In 1960 the Central Committee reactivated the Department of Culture and thus supervision over culture was restored to Party bureaucracy. The Commission was not dissolved but it gradually faded and the last traces of its existence come from 1964.

6

Konglomerat polityk kultury - nowy paradygmat dla zarządzania publicznego

60%

Obłąkowska K. A.

Środkowoeuropejskie Studia Polityczne

|

2024

|

nr 1

153-191

EN

The article presents the conglomerate of cultural policies as one of the key conglomerates of sectoral policies for a modern state. It is an original proposal based on the author’s long-term research related to cultural policy. Within this conglomerate, nine sectoral policies were placed: nation-building policy, arts patronage policy, arts and cultural education policy, cultural heritage policy, policy of the law of culture, cultural and creative industries policy, cultural tourism policy, social capital policy, cultural diplomacy policy. The article characterizes these policies and the proposed model. In addition, the issue of the definition of culture, public policy, cultural and creative goods was brought closer. There are also short descriptions of key concepts such as seeking, kitsch, patronage, cultural heritage, cultural and creative industries, cultural tourism and cultural diplomacy. The author’s concept of a conglomerate model of public policy of the state was also outlined as covering six conglomerates of sectoral policies, i.e. economic policies, social policies, security policies, environmental policies, foreign policies cultural policies and a fiscal policy and a monetary policy.

PL

Artykuł prezentuje konglomerat polityk kultury jako jeden z kluczowych konglomeratów polityk sektorowych dla współczesnego państwa. Jest to propozycja autorska oparta o wieloletnie badania autorki związane z polityką kulturalną. W ramach tego konglomeratu umieszczono dziewięć polityk sektorowych: polityka budowania narodu, polityka mecenatu sztuki, polityka edukacji artystycznej i kulturalnej, polityka dziedzictwa kulturowego, polityka prawa kultury, polityka przemysłów kultury i kreatywnych, polityka turystyki kulturowej, polityka kapitału społecznego, polityka dyplomacji kulturalnej. W artykule scharakteryzowano te polityki oraz zaproponowany model. Ponadto przybliżono kwestię definicji kultury, polityki publicznej, dóbr kultury i kreatywnych. Znalazły się tu także krótkie charakterystyki kluczowych pojęć, takich jak sztuka, kicz, mecenat, dziedzictwo kulturowe, przemysły kultury i kreatywne, turystyka kulturowa, czy dyplomacja kulturalna. Zarysowano także autorską koncepcję konglomeratowego modelu polityki publicznej państwa z punktu widzenia zarządzania publicznego jako obejmującego sześć konglomeratów polityk sektorowych tj. polityki gospodarcze, polityki społeczne, polityki bezpieczeństwa, polityki środowiska, polityki zagraniczne, polityki kultury oraz politykę fiskalną i politykę monetarną.

7

Urzędnik kontra menadżer – przemiany roli kierownika instytucji kultury

60%

Kruczkowska P.

Przegląd Socjologii Jakościowej

|

2016

|

tom 12

|

nr 2

192-212

PL

Artykuł prezentuje sylwetki dyrektorów jednej instytucji kultury – zatrudnionego w latach 80. organizatora placówki i jego następcy – wyłaniające się z ustrukturyzowanych wywiadów. Ich wypowiedzi szkicują obraz przemian, jakie dotknęły tego typu placówki w wyniku transformacji ustrojowej i gospodarczej, związanych między innymi z reformą samorządową i decentralizacją polityki kulturalnej po 1989 roku. Pierwsza część artykułu zawiera opis założeń i metodologii projektu, z którego pochodzą omawiane wywiady oraz opis materiału empirycznego. Porównawcze zestawienie wypowiedzi obu dyrektorów poprzedzają krótkie metryki. Prezentacja mikro-narracji podzielona jest na 4 obszary tematyczne: analizę przebiegu karier zawodowych obu narratorów (droga do instytucji), wizję instytucji rekonstruującą sposób ujmowania przez badanych roli ośrodków kultury i przypisanych im zadań, funkcjonowanie instytucji i potencjalne przeszkody w jej działalności oraz obraz odbiorców kulturalnej oferty. Całość zamyka analiza zestawiająca najbardziej interesujące wątki, które pojawiły się w wypowiedziach obu dyrektorów, pomagające odpowiedzieć na pytania związane z charakterem transformacji instytucji kultury. Jednym z ważniejszych jest to, w jaki sposób obecny kształt tego typu ośrodków jest wypadkową istniejących już struktur zderzonych z nowymi wymaganiami stawianymi przed zinstytucjonalizowaną kulturą, a związanymi z takimi obszarami, jak funkcjonowanie społeczeństwa obywatelskiego czy nastawienie na rozwój przemysłów kreatywnych.

EN

The article presents the silhouettes of directors of one cultural institution—its organizer and his successor. Their statements reflect the changes that have affected this type of facilities and resulted from political and economic transformation. These changes were related to the reform of local government and decentralization of cultural policy after 1989. The first part of the article contains a description of the assumptions and methodology of the project from which the interviews at hand derive, as well as a description of empirical material. A comparative summary of both directors’ statements is preceded by their short metrics. The presentation of micro-narratives is divided into four thematic areas: the careers of both narrators, the vision of the institution (the role of cultural centers and their assigned tasks in respondents’ opinions), the principles of operation and potential obstacles to institutional activities, anticipated recipients of the cultural offer. Overall, the analysis of the most interesting topics that appeared in the statements of the two directors, which may be helpful to answer questions related to the nature of the transformation of cultural institutions, closes the whole study. One of the most important points is how the current shape of the centers of this type results from the clash of existing structures with new requirements posed to institutionalized culture, and the functioning of civil society, as well as the development of creative industries, related to the areas at hand.

8

Henryk Sienkiewicz’s output and literary censorship in the DDR

57%

Rajch M.

|

2020

|

tom 58

|

nr 3

421-434

PL

Utwory Henryka Sienkiewicza, polskiego pisarza i laureata literackiej nagrody Nobla z 1905 roku, zostały poddane kontroli aparatu cenzury w NRD kilkukrotnie. Za pozycje pożądane i godne przybliżenie wschodnioniemieckim czytelnikom uznano jego nowele, które poruszały dziewiętnastowieczną problematykę społeczną. Nawiązującą do tematyki średniowiecznej powieść Krzyżacy spotkała się z dużą aprobatą wydawnictw i urzędu cenzury z tego względu, iż pozwalała na krytyczne rozliczenie się z narodowym socjalizmem w Niemczech, od którego NRD się dystansowała. Sporego zagrożenia ideologicznego dla młodych czytelników wschodnioniemieckich dopatrywano się natomiast w powieści dla młodzieży W pustyni i w puszczy i z tego powodu została ona wycofana z procedury wydawniczej.

EN

Works by Henryk Sienkiewicz, a Polish writer and the winner of the 1905 Nobel Prize for Literature, were subjected to verification by the DDR’s censorship apparatus several times. Censors considered his novellas which discussed 19th-century social issues as desirable and worth promoting among East German readers. His novel Krzyżacy, which was set in the Middle Ages, was accepted eagerly both by publishing houses and the censorship office as it enabled national socialism in Germany to be viewed in critical terms, as the DDR distanced itself from the system. Reviewers did, however, find a major ideological threat for young readers in East Germany in a young adult novel entitled W pustyni i w puszczy, and for that reason it was withdrawn from the publishing procedure.

9

Studium władzy i recepcji z perspektywy źródeł archiwalnych

51%

Biskupski Ł.

Kwartalnik Filmowy

|

2023

|

nr 122 Krajobrazy, panoramy, terytoria

203-210

PL

Recenzja dotyczy książki Krzysztofa Jajki, Konrada Klejsy, Jarosława Grzechowiaka i Ewy Gębickiej Rozpowszechnianie filmów w Polsce Ludowej w latach 1944-1956 (2022), będącej krytycznym wydaniem tekstów źródłowych poświęconych rodzimej dystrybucji filmowej w pierwszej dekadzie po II wojnie światowej. Recenzent zwraca uwagę na wysoką wartość naukową publikacji, która stanowi cenne źródło informacji oraz analiz dotyczących kinematografii w Polsce Ludowej. Podkreśla, że książka ta ma istotny wkład w rosnący zasób literatury na ten temat i przyczynia się do wzbogacenia wiedzy, stanowiąc również podstawę dla przyszłych dociekań, a także dając szansę na silniejsze powiązanie analiz z obszaru historii kina z badaniami historii politycznej, społecznej i gospodarczej.

EN

The review discusses the book Rozpowszechnianie filmów w Polsce Ludowej w latach 1944-1956 [Film Distribution in the Polish People’s Republic in 1944-1956] (2022), which provides critical editions of source texts related to film distribution in the early years of the Polish People’s Republic after World War II. The reviewer notes the high scientific value of the publication, which constitutes a valuable source of information and analysis on cinema in the Polish socialist state. He emphasizes that the book makes a significant contribution to the growing body of literature on the subject and results in expanding our knowledge, while also serving as a basis for future research and providing an opportunity for stronger connections between film history research and research on political, social, and economic history.

10

Polityka kulturalna Unii Europejskiej

51%

Bilska K.

Facta Simonidis

|

2012

|

nr 5

131-150

PL

Poniższy tekst ma na celu analizę zagadnień związanych z genezą i podstawami prawnymi polityki kulturalnej Unii Europejskiej. Autor omawia także kwestie związane z udziałem Polski w polityce kulturalnej UE. Wykazuje, że uczestnictwo Polski we wspólnotowych programy kulturalnych jest szansą na rozwój działań kulturalnych w kraju, a także na promocję kultury w innych państwach europejskich.

EN

The aim of the text is to analyse issues connected with the genesis and legal basis of cultural policy of the European Union. The author discusses issues associated with Polish participation in cultural policy of the European Union. It is shown that Polish participation in community’s cultural programmes is not only a chance for the development of cultural actions in the country, but also a way to promote culture in other European countries

11

Cultural Institution and Institutional Culture from the Transcultural Perspective: What Is the Culture behind the Stage, and What Is the Culture inside a Cage?

51%

Yung D. , Szatkowski M.

Pamiętnik Teatralny

|

2023

|

tom 72

|

nr 3(286)

73-86

PL

Tekst przedstawia sylwetkę Danny’ego Yunga, wschodnioazjatyckiego twórcy teatralnego, dyrektora uznanego teatru Zuni Icosachedron działającego w Hongkongu. W pierwszej części Maciej Szatkowski syntetycznie prezentuje jego biografię artystyczną, poczynając od wczesnych lat działalności teatralnej w Hongkongu w latach osiemdziesiątych XX wieku aż po stworzenie transnarodowego teatru chińskiego, który stanowi forum spotkań artystycznych dla uznanych oraz początkujących twórców, nie tylko z obszaru sinosfery. W artykule skupiono się na wyeksponowaniu głównych obszarów działalności Yunga i ich kontekstualizacji w realiach chińskiego życia kulturalnego. Tekst charakteryzuje najważniejsze wyróżniki twórczości Yunga oraz kolejne jej etapy, a także wpływ na teatry w Chinach i na Tajwanie. Aneks tekstu stanowi zapis wystąpienia Danny’ego Yunga podczas konferencji Contemporary Acting Techniques in Eurasian Theatre, Performance and Audiovisual Art: Intercultural and Intermedia Perspective (2021). Wykład jest refleksją nad rolą instytucji w kształtowaniu polityki teatralnej i łączeniu artystów oraz idei. Yung przywołuje przykłady z własnych doświadczeń, opisując proces powstawania swoich najnowszych spektakli. W wystąpieniu podkreśla wagę współpracy i dialogu między twórcami, a także znaczenie instytucji teatralnych jako ważnych aktorów wpływających na rozwój sztuki teatralnej we współczesnym świecie eurazjatyckim.

EN

This article presents the profile of the East Asian theatre artist Danny Yung, director of the acclaimed Zuni Icosachedron theatre in Hong Kong. In the first part, Maciej Szatkowski offers a synthesis of his artistic biography, from his early years as a theatre maker in Hong Kong in the 1980s to the creation of a transnational Chinese theatre, which provides a space for artistic encounters of established and emerging artists from the Sinosphere and beyond. The article focuses on highlighting the main areas of Yung’s work and contextualizing them in terms of the realities of Chinese cultural life. The author describes the central distinguishing features of Yung’s activity and its consecutive stages over the years, as well as the impact of his work on theatres in China and Taiwan. The appendix provides a transcript of Yung’s talk at the conference Contemporary Acting Techniques in Eurasian Theatre, Performance and Audiovisual Art: Intercultural and Intermedia Perspective (2021). The guiding idea of the lecture is the role of institutions in shaping theatre policy and connecting artists and ideas. Yung draws on examples from his own experience, describing the process of creating his most recent productions. He emphasizes the importance of collaboration and dialogue between artists, as well as the role of theatre institutions as major actors influencing the development of theatre art in contemporary Eurasia.

12

Bezpieczeństwo kulturowe Rzeczypospolitej Polskiej

51%

Paruzel R.

Logistyka

|

2015

|

tom nr 5

1199--1205, CD1

PL

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie zarysu i podstawowych uregulowań prawnych z zakresu bezpieczeństwa kulturowego Rzeczpospolitej Polskiej. Analiza dokumentów wskazuje na znaczące zainteresowanie państwa polskiego nie tylko ochroną posiadanych już dóbr kultury ale także na prowadzenia aktywnej polityki kulturalnej wspierającej jej dynamiczny rozwój. Działania państwa zmierzają do zapewnienia wszystkim Polakom zamieszkałym w kraju i poza jej granicami równego dostępu do jej zasobów. Odpowiednie instytucje dbają o wymianę kulturalną z zagranicą w ramach Wspólnot Europejskich i resztą świata.

EN

The purpose of this article is to outline and basic regulations relating to the safety of the polish culture. Analysis of documents shows significant interest in the Polish state not only the protection of cultural property already owned but also an active cultural policy that supports its dynamic development. State action aimed to ensure that all Poles living in the country and beyond its borders equal access to its resources. Relevant institutions care about cultural exchanges with foreign countries within the European Communities and the rest of the world.

13

Społeczne rozumienia kultury

51%

Błaszczyk M. , Banaszak E.

|

2020

|

nr 2(237)

63-82

PL

W artykule podjęto próbę systematyzacji sposobów konceptualizacji pojęcia kultury przez jej rzeczywistych i potencjalnych konsumentów. Rozumienie kultury traktujemy jako poznawczy element postawy, który jest powiązany z praktykami uczestnictwa w kulturze. Badania jakościowe, prowadzone w ramach ewaluacji Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016, pozwoliły zidentyfikować cztery odmienne sposoby rozumienia kultury, które określają nadawany jej sens, znaczenie oraz sposoby uczestnictwa. W konkluzjach omawiamy zasadnicze czynniki różnicujące podejście do kultury. Wskazujemy także, że skuteczna polityka zorientowana na zwiększanie uczestnictwa w kulturze nie może ograniczać się do tworzenia oferty, ale powinna uwzględniać także kształtowanie i upowszechnianie inkluzywnych sposobów rozumienia kultury.

EN

This article aims at systematizing the conceptualizations of the notion of culture by its actual and potential consumers. We treat the understanding of culture as attitude’s cognitive element associated with the practices of cultural participation. The qualitative research undertaken as a part of the European Capital of Culture Wrocław 2016 evaluation has identified four different ways of understanding culture, which refer to its meaning and significance as well as to the manner of cultural participation. We discuss the main factors that differentiate the approach to culture. We conclude by pointing out that an effective policy of increasing cultural participation cannot be limited to creating a cultural offer, but should also shape and promote the inclusive ways of understanding culture.

14

Polska Kronika Filmowa (1944–1994). Obrazy komunikowania politycznego, ss. 385

51%

JĘDRZEJSKI Ł.

Czasopismo Naukowe Instytutu Studiów Kobiecych

|

2019

|

nr 2(7)

219-236

PL

AUTOREFERAT ROZPRAWY DOKTORSKIEJ

EN

DOCTORAL DISSERTATION ABSTRACTS

15

Instytucje publiczne i dyplomacja kulturalna. Potencjały i wyzwania

51%

Kieliszewski P. , Poprawski M.

Zarządzanie Publiczne / Public Governance

|

2009

|

nr 3(9)

19-32

PL

Celem artykułu jest zarysowanie najbardziej istotnych problemów i niespójności, względnie potencjałów i wyzwań polskiej dyplomacji kulturalnej. Jest ona jednym z kluczowych narzędzi polityki państwa, czymś więcej niż tylko promocją polskiej kultury. To w kulturze odnajdujemy najlepszy nośnik szeroko akceptowanych, integrujących wartości ludzkich, środki służące do zrozumienia innych. Kultura skupia aspekty życia, którym przypisujemy szczególną wartość i trwałość, których znaczenia poszukujemy. Kultura symboliczna stwarza narracje pozwalające eksponować silne strony naszego państwa i społeczeństwa, uniwersalność, ale i odmienność postaw, hierarchii wartości. Przestrzeń problemów kultury jest zatem poligonem polityk tożsamości i ich kształtowania, stanowi oczywiste krytyczne forum negocjacji i komunikowania wartości. Przedstawiane w artykule krytyczne wnioski i racjonalizacje dotyczące praktyk sektora publicznego w zakresie polskiej dyplomacji kulturalnej oparte są na jednym z pierwszych badań jakościowych w tej dziedzinie przeprowadzonych wśród ekspertów i praktyków, artystów i menadżerów kultury. Zachęca ono do kolejnych działań zmierzających do stworzenia i stałego korzystania z systemowych rozwiązań przy ocenianiu działalności instytucji publicznych odpowiedzialnych za kształtowanie wizerunku Polski poza jej granicami. Określenie deficytów i potencjału tej złożonej dziedziny, jaką jest promocja kultury polskiej i marki polskiej za granicą, są pierwszym krokiem na tej drodze.

EN

The article describes problems and inconsistencies as well as possibilities and challenges of Polish cultural diplomacy. Cultural diplomacy is much more than just a promotion of culture; it is one of the key state policy tools. Culture constitutes the best medium of broader, integrative human values and a means of understanding others. It encompasses the most valuable, lasting and meaningful aspects of our lives. The symbolic culture formulates narrations which allow us to present the best characteristics of our nations and societies, universal behaviours or different attitudes, varied hierarchies of values. Culture is a laboratory of identity policies and their construction, a critical forum for negotiations and communication of values. Critical remarks and rationalizations presented in the paper concern operations in the domain of cultural diplomacy in the Polish public sector. The article is based on one of the first qualitative studies in the field, prepared by experts, practitioners, artists and cultural managers. The authors encourage to undertake new activities in order to supply and apply systemic and transparent solutions for evaluation of public institutions which promote Polish culture abroad. Defining deficits and potentials of a complex domain that is the promotion of Polish culture and the Polish brand is only the first step.

16

Próba przejścia do rynkowego modelu zarządzania publiczną instytucją kultury na przykładzie Teatru Muzycznego w Poznaniu

51%

Kieliszewski P.

Prakseologia

|

2015

|

tom 157/2

271-301

PL

Zmiana modelu zarządzania instytucją kultury – Teatrem Muzycznym w Poznaniu bazuje na założeniu, że nowoczesny musical zalicza się do przemysłów kultury, którymi w znacznej mierze kierują prawa rynku. Przemysły kultury, angażując ogromne rzesze widzów, mają znaczący wpływ na rozwój miast i mogą stanowić ważny element ich polityki kulturalnej. Przy czym ryzyko finansowe, podobnie jak w branży filmowej, jest niwelowane przez dotacje ze środków publicznych. Przekształcenie działającej w starych strukturach instytucji kultury w nowoczesny teatr muzyczny nie jest łatwe. Niestety nie jest wsparte właściwymi rozwiązaniami prawnymi w zakresie np. elastycznych kontraktów pracowniczych, posiada więc wrogów w postaci choćby związków zawodowych. Tym bardziej zmiana taka wymaga umiejętnego zarządzania. Winna zmierzać do dopasowania metod działania instytucji publicznej do warunków konkurencji rynkowej i zakładanych, spektakularnych efektów.

EN

The change of the management model of a cultural institution, i.e. Teatr Muzyczny [Musical Theatre] in Poznań, stems from the assumption that the modern musical belongs to the realm of cultural industries, which, to a large degree are governed by the rules of the market. Engaging vast groups of spectators, cultural industries play a significant role in the process of town development, and can constitute an important element of their cultural policies. The example of Teatr Muzyczny „Roma” lets one conclude that in Poland this cultural industry sector has entered a path of dynamic development. Greatest musical productions, whose budgets run into millions of zlotys and are comparable to those in the film industry, can yield return, while public subsidies, similarly to the film sector, alleviate financial risk. Transformation of a cultural institution still operating within the old structural framework into a modern musical theatre is not an easy task. Unfortunately, the process lacks support in the form of appropriate legal solutions concerning flexible contracts of employment, and thus it is invariably opposed by various groups, e.g. trade unions. All this steps up managerial skill requirements even more. The process of transformation should be aimed at adjusting the methods of operation of a public institution to the conditions of market competition, as well as the expected results. To achieve this, a convenient location of the theatrical venue is necessary, as is modern infrastructure to provide technical effects able to arrest spectators, as well as a flexible team of talented, enthusiastic people determined to simultaneously pursue their own individual careers and follow the vision of the leader. The vision also opposes wasting public resources, as well as the potential of public institutions of culture, which, in their organisational aspect, have moved away in recent years from the rest of the dynamically developing competitive economy.

17

Kulturoznawstwo i programy przebudowy kultury. Od Brzozowskiego do Żółkiewskiego

51%

Majewski T.

|

nr 1

59-73

EN

The author of the article is looking for concepts whose semantics would express the specificity of the Polish experience of the post-partition period. According to the hypothesis put forward in the text, they are connected to a cultural matrix which emerged in a later period, transforming a past collective experience into a form of “cultural knowledge” that determines researchers’ preferences for specific cultural models. In short, the Polish experience is rather difficult to reconcile with the idea of culture as a comprehensive, closed system, which was a theoretical model that Margaret Archer criticized, revealing the “myth of cultural integration” as its premise. In the subsequent parts of the article, the author looks at the reflection on culture practised by Polish theoreticians Stanisław Brzozowski and Stefan Żółkiewski. Despite the fundamental differences between the assumptions and goals of their theoretical and cultural thought, at least two elements remain convergent, indicating that these are ideas arising from a similar cultural background. First of all, there is the rejection of the understanding of culture as an integrated and functional whole, because such an understanding hides existing cultural struggles, and leaves no space for cultural creativity. Secondly, culture is understood here as transformed and recreated as a result of conscious actions, which the author of the text associates with the modernistic idea of “cultural programs”.

18

Recepcja pojęcia „kultura masowa” w socjalistycznej Polsce w długich latach sześćdziesiątych: przypadek Antoniny Kłoskowskiej i Stefana Żółkiewskiego

51%

Biskupski Ł.

|

2023

|

tom 126

|

nr 1

74-89

EN

The article analyses the contribution of Antonina Kłoskowska and Stefan Żółkiewski to the discourse on mass culture in socialist Poland. The author poses questions about their approach to mass culture and adapting Western models to the reality of a country built on socialist premises. Scientific activity in this area had not only a diagnostic function, but could also constitute an attempt to actively intervene in shaping the cultural landscape in the country. Kłoskowska suggested an original, “formal” definition of mass culture, distancing herself from simplified criticism represented i.a. by Dwight Macdonald, and created her own, more complex model of cultural homogenization, and in trying to explain the development process of this phenomenon in Poland, she came up with a concept of massification threshold. Żółkiewski claimed that his thoughts have a political context and suggested a distinction between the type and style of culture, developing a concept of culture which has a mass type and a socialist style.

19

W stronę systemu ochrony dziedzictwa kulturowego w Polsce

51%

Purchla J.

Zarządzanie Publiczne / Public Governance

|

2010

|

nr 2(12)

69-82

PL

Transformacja postawiła przed dziedzictwem kulturowym w Polsce nowe wyzwania i nowe zagrożenia. Szerokiej i kompleksowej analizie systemu ochrony dziedzictwa kulturowego w Polsce po roku 1989 zosta! poświęcony raport przygotowany na Kongres Kultury Polskiej, który odbył się w Krakowie we wrześniu 2009 r. Wskazano w nim trzy zjawiska, które znacząco wpłyną na stan zabytków w przyszłości. Są to: narastający z dużym przyspieszeniem proces przekształceń całego zasobu budowlanego, powodujący zwiększanie presji funkcji ekonomicznych na kształt krajobrazu kulturowego; rosnący popyt na dziedzictwo jako konsekwencję ujednolicających skutków globalizacji i ogromnego wzrostu znaczenia gospodarczego turystyki; przeniesienie punktu ciężkości z wartości dziedzictwa na potrzeby społeczeństwa. Tę zmianę sposobu traktowania dziedzictwa można by określić jako zmianę statusu ontologicznego dziedzictwa. Dotychczasowe narzędzia prawne i finansowe przystosowane do "obsługi" systemu statycznego realizowanego w warunkach centralnego sterowania i ekonomii nakazowo-rozdzielczej tworzyły system ochrony zabytków. Dzisiaj stajemy przed pilną koniecznością stworzenia w Polsce systemu efektywnego zarządzania dziedzictwem, który byłby przekonujący dla społeczności lokalnych, stanowiących - wraz z właścicielami i użytkownikami zabytków - podstawowe ogniwa opieki nad dziedzictwem.

EN

After its political transformation, Poland had to face new challenges and threats concerning its cultural heritage. The Congress of Polish Culture, organised in Cracow in September 2009, prepared a comprehensive report on the cultural heritage preservation system in Poland after 1989. The authors of the report indicate three phenomena that can have a significant impact on the future of Polish historical monuments: an accelerating process of transformation of building stock, leading to stronger pressures of economic factors on the cultural landscape; a growing demand for heritage as a backlash against the homogenising effects of globalisation and a result of the increasingly important economic role of tourism; a shift in focus from the value of heritage to the needs of society. This new approach to heritage can be described as a change in its ontological status. The existing legal and financial tools of monument protection were adapted to a static situation typical of a centrally- planned economy and a command-and-quota system. Today, we need to create a new effective programme of heritage management that would satisfy local communities who, together with the owners and users of monuments, are crucial for heritage protection.

20

„Zone Europa” – promocja kina europejskiego

51%

Wochowska M.

|

2008

|

tom 57

|

nr 2

147-165

PL

Artykuł skupia się na działalności kanału telewizyjnego Zone Europa jako na zjawisku medialnym i estetycznym, i w związku z nim stawia kilka problemów: jaką wartość edukacyjną niesie kino?, jaka jest specyfika europejskiej kinematografii?, jakim narzędziem w budowaniu zbiorowych mitów jest film? Wiele z tych zagadnień wiąże się bezpośrednio z polityką programową stacji Zone Europa. Kanał ten został wprowadzony na rynek środkowo-europejski, w tym także polski, w 1999 roku pod nazwą Wizja Le Cinema. Następnie przez trzy lata – od 2003 do 2006, istniał jako Europa Europa. To prywatna stacja telewizyjna, której twórcy zadeklarowali wypełnianie misji edukacyjnej poprzez wzbogacanie wiedzy filmowej odbiorców. Jak wynika z ich początkowych założeń, ramówka ma odpowiedzieć na zapotrzebowania wymagających widzów, szczególnie zainteresowanych kinem. Autorzy Zone Europa stworzyli manifest programowy stacji, za pomocą którego przedstawili swoistą wizję kina i nietypowy dla stacji komercyjnej cel działania. Podkreślona została szczególnie chęć promowania „europejskiej estetyki filmowej”. Zagadnienia związane z kanałem Zone Europa stanowią punkt wyjścia dla moich rozważań o europejskich mitach i kulturze, również w znaczeniu instytucjonalnym, tj. o europejskiej polityce kulturalnej.

EN

The article focuses on a television channel called Zone Europa as an interesting media and aesthetic phenomena. It poses some questions regarding Zone Europa: What is the educational value of the cinema? What is the main characteristic of European cinematography? What kind of tool is the cinema in creating common myths? Most of questions seen above are linked to the program policy of Zone Europa channel. The channel was introduced to the Eastern-European market; including Poland in 1999 under the name Wizja Le Cinema. Consequently, for three years from 2003 to 2006 it was called Europa Europa. Creators of this private television declared fulfilling an educational mission by enriching movie awareness to their viewers. As it was stated by them, the Zone Europa’s program policy is to correspond to the most demanding movie fans. The channel’s authors wrote a manifest which presents their own vision of cinema, and an aim of creating the channel. An aim which is not typical for a private station. The willingness of promoting “European film aesthetic” was underlined. The questions regarding the Zone Europa channel became a staring point for me to reflect upon European myths and culture, including the institutional approach. i.e. European cultural and audiovisual policy.