This paper deals with galenosphere as an environment of silence. The topic has not been widely researched and there are but a few publications on it. At the same time an increase of noise in all human environments can be observed. ‘Galenosphere’ is a new term that has recently entered the scientific and journalistic language. The first part of the article discusses the role and significance of galenosphere on the basis of its functions. The state of calming down positively affects the development of human spirituality and facilitates both thought-formation and narration. Furthermore, it enables interpersonal dialogue, which enriches the interlocutor, and deepens the understanding of the meaning of life. Also, the dynamic components of galenosphere, such as calming down, concentration of the mind and emotions, inner concentration and the ability to be silent, are presented. The functioning of human galenosphere is dependent on this type of factors. The second part of the paper focuses on the pedagogic aspects of galenosphere. It emphasizes that a structured galenosphere is an optimal environment for the process of upbringing. This can be noticed in the case of family galenosphere. One of the major conclusions is a call for education “for silence” and “via silence”, based on a conviction that great works of one’s life are produced in silence, not in noise.
W tekście podjęto się recenzji książki Bogusława Śliwerskiego pod tytułem Harcerstwo źródłem pedagogicznej pasji, wydanej nakładem Oficyny Wydawniczej „Impuls”, Kraków 2016, ss. 308. Dzięki tej publikacji mamy szansę na spotkanie z Mistrzem, do którego zaprasza nas sam Autor. W czasie lektury możemy spróbować zrozumieć pasję Bogusława Śliwerskiego – otwartego, świadomego człowieka, pedagoga, profesora, ojca, męża, instruktora, harcerza… Książka adresowana jest do wszystkich tych, którzy chcą zrozumieć jak aktywne uczestniczenie i głębokie przeżywanie społecznej aktywności wzbogaca, dopełnia życie zawodowe, rodzinne, twórczość naukową Profesora, ale również tych, którzy chcą spotkać człowieka wielowymiarowego.
EN
In the text the author reviews the book of Bogusław Śliwerski titled Scouting the source of pedagogical passion, published by “Impuls” Publishing House, Krakow 2016, pp. 308. Thanks to this publication, we have a chance to have a meeting with the Master. The author himself invites us for this meeting. While reading, we can try to understand the passion of Bogusław Śliwerski—an open, deliberate man, teacher, professor, father, husband, instructor, scout… The book is addressed to all those who want to understand how the active participation and a profound experience of social activity enriches and completes professional and family life, as well as scientific work of Professor, but also those who want to meet a multidimensional man.
Niniejszy esej jest głosem w dyskusji o pojęciu i badaniach zjawiska pedagogizacji. Zasadnicza część rozważań odnosi się do analiz pedagogizacji życia społecznego prowadzonych w optyce (post)foucaultowskiej. Autorka podkreśla znaczenie tematycznego numeru czasopisma „Societas/Communitas” dla wprowadzenia tej perspektywy badawczej na grunt rodzimych nauk społecznych. Artykuł kończy propozycja definicji pedagogizacji życia społecznego, która uwzględniałaby szersze zastosowanie pojęć pokrewnych — pedagogizmu i pedagogii.
EN
This paper is meant as a contribution to the discussion on the concept and research of the phenomenon of pedagogization. The reflections refer mainly to the analyses of pedagogization of social life conducted within the (post)Foucauldian approach. The author highlights the significance of the thematic issue of “Societas/Communitas” journal for introducing this research perspective into the field of Polish social studies. The final section offers a definition of pedagogization of social life which would take into account a more extensive application of the related concepts of pedagogism and pedagogy.
4
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Pedagogia uczenia się przez służbę (aprendizaje-servicio) rozprzestrzenia się na pięciu kontynentach pod różnymi nazwami, ma bardzo stare i różnorodne korzenie, lecz swoją nazwę zyskała w USA i zaczęła rozwijać się systematycznie od 1968 r. Dwa lata wcześniej Chiara Lubich założyła Ruch Gen, młodzieżowe odgałęzienie Ruchu Focolari. Główne przemówienia i przesłania, które kierowała do młodych, są podstawowym źródłem tego artykułu. Charyzmat Lubich zainspirował wiele praktyk i refleksji dotyczących uczenia się przez służbę oraz zasadnicze podstawy tej pedagogii. Mogą one stać się bardziej czytelne w zestawieniu z założeniami, które Lubich przedstawiła w swoich rozważaniach, pismach oraz twórczości inspirującej Ruch Focolari. Artykuł ukazuje pierwsze refleksje dotyczące współczesnego dialogu pomiędzy charyzmatem Chiary Lubich a pedagogią uczenia się przez służbę. W pierwszej części proponuje się krótkie wprowadzenie do idei pedagogii uczenia się przez służbę, w drugiej części dokonana została analiza niektórych jej fundamentalnych cech występujących w dialogu z „charyzmatem jedności”.
EN
Having originated from very old and diverse roots, the pedagogy of service-learning continues to spread on five contents under different names. It was given its present name in the USA and has developed systematically since 1968. Two years earlier, Chiara Lubich founded the Gen Movement, a youth-based branch of the Focolare Movement. The article explores her key speeches and messages that she addressed to young people. Lubich’s charisma inspired many practices and reflections on service-learning, laying the foundations for this pedagogy. They may be easier to understand if analysed through the prism of ideas discussed by Lubich in her studies, writings and works that inspired the Focolare Movement. The article presents the first reflections on the contemporary dialogue between Chiara Lubich’s charisma and the pedagogy of service-learning. The first part proposes a brief introduction to the idea of pedagogy of service-learning, while the second offers an analysis of some of its fundamental features present in the dialogue with the “charisma of unity”.
Ruch harcerski i skautowy na trwałe wpisał się w działalność stowarzyszeń w Polsce. Od 2016 roku ujednolicono system ewidencji stowarzyszeń zwykłych, w tym harcerskich i skautowych, określono również zasady upublicznienia informacji w Biuletynie Informacji Publicznej. Celem tych analiz jest przedstawienie elementów pedagogii harcerskich, skautowych stowarzyszeń zwykłych, które – jak założono – wychodzą poza główny nurt celów formułowanych przez największe organizacje harcerskie i skautowe w Polsce. W raporcie określono liczbę stowarzyszeń zwykłych w Polsce, w tym harcerskich, skautowych i pomocniczych dla nich. Przeanalizowano też ich pedagogie w świetle treści umieszczonych w ewidencjach stowarzyszeń zwykłych w Polsce w latach 2016-2019. Badaniem objęto treści ewidencji stowarzyszeń zwykłych z 380 powiatów i miast na prawach powiatu w Polsce.
EN
The Scout and Scout Movement permanently inscribed in the activities of associations in Poland. Since 2016, the registration system of ordinary associations, including scouting and scouting associations, has been unified, as well as the rules for making information available in the Public Information Bulletin. The aim of these analyzes is to present elements of scout pedagogy, scouting ordinary associations, which – as assumed – go beyond the mainstream of goals formulated by the largest scouting and scouting organizations in Poland. The report specifies the number of ordinary associations in Poland, including scouting, scouting and auxiliary for them. Their pedagogies were also analyzed in the light of the content placed in the records of ordinary associations in Poland in 2016-2019. The research covered the contents of the register of ordinary associations from 380 poviats and cities with poviat rights in Poland.
Artykuł przypomina postać Klementyny z Tańskich Hoffmanowej (1798- 1845) – pierwszej pisarki na gruncie polskim, która stworzyła bogaty księgozbiór dla szerokiego grona odbiorców w języku polskim – czasopisma i książki dla dzieci, powieści dla młodzieży i dorosłych. Twórczość Hoffmanowej wzbogacała pamięć małych czytelników wiadomościami z dziejów polskich, wzbudzała umiłowanie ojczystej mowy, poznawanie przeszłości kraju, uwielbienie ważnych postaci ukazanych w szerokim tle historycznym oraz zawierała szereg wskazówek pedagogicznych, kierowanych do rodziców i wychowawców. Pisarka narzuciła opinii publicznej jasno sprecyzowany ideał wychowawczy dla kobiet i przedstawiła odpowiedni dla nich program naukowy. W jej utworach i współczesny Polak znajdzie wartości ponadczasowe: wskazówki prawdziwego patriotyzmu, kult języka i kultury narodowej, znaczenie wychowania rodzinnego i społecznego, a także takie przesłania, jak: miłość, koleżeństwo, szacunek dla rodziców i starszych, wyrozumiałość, oddanie, poświęcenie, ofiarność, uczynność.
In questo articolo si prende in esame uno dei testi meno noti dello scrittore italiano Italo Calvino, ovvero la fiaba intitolata La foresta-radice-labirinto pubblicata nel 1981, che fa parte delle sue ultime opere. Si tratta di un testo, quasi testamentale, in cui l’autore ricapitola e rilancia la vocazione ecologica della sua produzione letteraria, nonché la sua attenzione verso i complessi rapporti tra natura e cultura, che egli aveva in precedenza affrontato come filo rosso della sua opera (dal Barone rampante alla Nuvola di smog, dalle avventure di Marcovaldo alle Città invisibili). Tramite una dettagliata analisi simbologica ed eco-critica di questa storia per l’infanzia, nel saggio si punta a seguire l’autore, sempre sensibile all’ibridazione e ad una relazione continua, spesso ‘difficile’, tra mutazioni storiche e difesa dell’ambiente, nel suo disegno di una ‘ecologia della mente’ che meglio si sintetizza nella costruzione di immagini-icone e di figure-tipo, elencate nel corso di questo studio, che costruiscono la cosiddetta ‘pedagogia dell’immaginazione’ calviniana. Il saggio ha lo scopo di far emergere il profilo di uno scrittore che, tramite la fiaba, intesa come forma primaria di esperienza, capace di veicolare messaggi universali, punta ad educare sin dalla più giovane età alla nostalgia di una autentica esposizione all’ambiente, dove il perdersi significa ritrovarsi e dove il caos porta in ‘dono’ un nuovo ordine, favorendo la ricerca etica e problematica di una unione, più armoniosa, tra città, uomo e natura.
EN
The paper examines La Foresta-Radice-Labirinto (1981), a fairy tale which is one of Italo Calvino’s latest and lesser known works. In what can be regarded as his testament, Calvino looks back on and revives the ecological commitment of his literary production and his attention to the complex relationship between nature and culture, which has been a prominent leitmotif of his writings (from The Baron in the Trees to The Cloud of Smog, and from the adventures of Marcovaldo to the Invisible Cities). The paper offers a detailed symbological and eco-critical analysis of the text, in order to examine an ‘ecology of mind’ as developed by Calvino, invariably sensitive to hybridisation and to the ongoing and often difficult relation between historical and environmental mutations. In doing so, the paper lists and explores the construction of images-icons and figures-types that make up what Calvino calls ‘a pedagogy of imagination’. The paper focuses on Calvino’s dedication to education through fairy tales as a primary form of experience, capable of conveying universal messages to a young readership, and on his longing for an authentic exposure to the environment, where getting lost means finding oneself and where chaos leads to a new order, founded on an ethical search for a more harmonious union of city, human beings and nature.
W artykule przedstawiono wyniki badań dotyczące dyskursywnych konstrukcji problemów społecznych i ich rozwiązań, które podejmowane są przez wybrane organizacje młodzieżowe działające w Polsce. Analizą objęto sześć z nich: AIESEC Polska, ATD Czwarty Świat Polska, Centrum Inicjatyw UNESCO, Centrum Inicjatyw Międzykulturowych Horyzonty, Młodzież Wszechpolska i Obóz Narodowo-Radykalny. W artykule odpowiadamy na następujące pytania badawcze: 1) Co wybrane organizacje młodzieżowe uznają za problem? 2) Przy pomocy jakich strategii dyskursywnych formułują one problemy? oraz 3) Jakie działania ukierunkowane na rozwiązanie problemów podejmują? Analizą treści wypowiedzi i zastosowanych strategii dyskursywnych objęto łącznie 696 różnych gatunkowo i objętościowo tekstów (m.in. programy, regulaminy, statuty, newslettery, wpisy w mediach społecznościowych). Wyniki analiz pozwoliły na opis i porównanie badanych organizacji z wykorzystaniem kategorii pedagogii i różnych jej typów (pedagogii aktualnego czasu, etno-pedagogii, pedagogii lęku, pan-pedagogii i folk-pedagogii) i w efekcie – na ukazanie podobieństw i różnic w zakresie spraw uznawanych przez badane organizacje za problematyczne, w tym dotyczących kwestii (wielo)kulturowych.
EN
In the article, the results are presented of the research on discursive constructions of social problems and their solutions, which are undertaken by selected youth organizations operating in Poland. Six of them were analyzed: AIESEC Poland [in Polish: AIESEC Polska], ATD Fourth World Poland [ATD Czwarty Świat Polska], UNESCO Initiatives Centre [Centrum Inicjatyw UNESCO], Center for Intercultural Initiatives Horizons [Centrum Inicjatyw Międzykulturowych Horyzonty], All-Polish Youth [Młodzież Wszechpolska] and National Radical Camp [Obóz Narodowo-Radykalny]. The article provides answers to the following research questions: 1) What do selected youth organizations consider to be a problem? 2) By what discursive strategies do they formulate problems? 3) What actions are they taking to solve the problems? The analysis of the content and applied discursive strategies covered a total of 696 texts of various genres and volumes (including programs, statutes, newsletters, entries in social media). The results of the analyses allowed for a description and comparison of the researched organizations using the categories of pedagogy and its different types (pedagogy of the current time, ethno-pedagogy, pedagogy of fear, pan-pedagogy and folkpedagogy), revealing similarities and differences in the scope of issues considered by organizations as problematic, including those related to (multi)cultural issues.
The author of the article addresses the issue of understanding of the cultural authority in education. In the background of his considerations there are the insights of Paul Ricoeur, who revolutionized the methods of hermeneutic phenomenology, expanding them by creative reflections drawn from the field of mythology, biblical exegesis, psychoanalysis, theory of metaphor, and narrative theory. The article consists of seven parts, in which the author takes under the consideration the following issues, inspired by Ricoeur, and associated with the understanding of cultural authority: (1) The authority as an object of games with time; (2) Disapproval to the sociological reduction of authority in politics and theology; (3) The authority between the claim to be a possessor of truth, witness to the ongoing process of seeking the truth, and pathos of claim to be transmitter of truth; (4) The authority as a source of ontological debt of gratitude and obligation/commitment; (5) The authority and its disappearance in university education; (6) Authority in vertical and horizontal perspectives; (7) Return to the authority of the masterpieces of culture as a permanent and “distorted” return to oneself.
PL
Autor artykułu podejmuje kwestię rozumienia autorytetu kulturowego w edukacji. Tłem jego rozważań są poglądy Paula Ricoeura, który zrewolucjonizował metody hermeneutyki fenomenologii, poszerzając je twórczo refleksjami z dziedziny mitologii, egzegezy biblijnej, psychoanalizy, teorii metafory czy teorii narracji. Artykuł składa się z siedmiu części, w których autor podejmuje następujące zagadnienia, inspirowane twórczością Ricoeura, a związane z rozumieniem autorytetu kulturowego: (1) Autorytet jako przedmiot gry z czasem; (2) Sprzeciw wobec socjologicznej redukcji autorytetu w polityce i teologii; (3) Autorytet pomiędzy roszczeniem posiadania prawdy, świadectwem dawanym nieustannemu poszukiwaniu prawdy, a patosem bycia jej przekazicielem; (4) Autorytet jako źródło ontologicznego długu wdzięczności i zobowiązanie; (5) Autorytet i jego zanikanie w edukacji uniwersyteckiej; (6) Autorytet w perspektywie wertykalnej i horyzontalnej; (7) Powrót do autorytetu arcydzieł kultury jako trwały i „przenicowany” powrót do siebie samego.
Up to 30% of the engineers in Silicon Valley in the United States are of Indian origin. And India is now one of the largest producers of technology. People of gypsy culture, because of the common Indian cultural matrix, have a greater facility for visual thinking, inductive logic and categorical flexibility. These elements, together with the consideration of the basic nucleus of socialisation that specifically constitutes the Romany families, mean that any successful pedagogical strategy must take these elements into account, always in dialogue with the school institution. Hasta un 30% de los ingenieros de Silicon Valley, en Estados Unidos, son de origen indio. Y la India es hoy uno de los mayores productores de tecnologías. Las personas de cultura gitana, por la común matriz cultural india, presentan una mayor facilidad para el pensamiento visual, la lógica inductiva y la flexibilidad categorial. Tales elementos, junto con la consideración del núcleo básico de socialización que específicamente constituyen las familias gitanas, hace que cualquier estrategia pedagógica de éxito deba contemplar estos elementos, en diálogo siempre con la institución escolar.
12
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Due to the problematic issues of the times into which it is projected, pedagogical reflection is at risk of losing its particularity as a theory called to preserve the perennial fundamentals of the person and education. Exerting the theoretical references of pedagogical anthropology inspired by personalism and its recovery in a hermeneutic perspective, the article outlines the specificity of pedagogy and its intrinsic relationship with the concept of the person. From the investigation emerges a ‘pedagogy of the person’ committed, especially in the contemporary context, to outlining the main ‘thematic nuclei’ to guide education: person, educability, interpretation and search for truth.
PL
Ze względu na problematyczność czasów, których dotyczy, refleksja pedagogiczna narażona jest na utratę swojej specyfiki jako teorii poświęconej zachowaniu wielowiekowych podstaw osoby i edukacji. Niniejszy artykuł służy zarysowaniu specyfiki pedagogii i jej inherentnego związku z ideą osoby, wykorzystując w tym celu teoretyczne odniesienia antropologicznej pedagogii zainspirowanej personalizmem i jego zwrotem ku perspektywie hermeneutycznej. Z rozmyślań tych wyłania się „pedagogia osoby” poświęcona, zwłaszcza w kontekście współczesnym, wyróżnieniu głównych „rdzeni tematycznych”, którymi kierować ma się edukacja: osobą, zdolnością do kształcenia się, interpretacją i poszukiwaniem prawdy.
The article deals with the issue of being a disciple of Christ. The topic of the Church as a school, Jesus as a teacher, Christians as disciples and children of God was often taken up by the Fathers of the Church. Therefore, the article uses such patristic texts as: Paedagogus by Clement of Alexandria, Epistola encyclica, De incarnatione Verbi by Athanasius of Alexandria, De Sancta et Vivifica Trinitate, In psalmum XLVII by Theodoret of Cyrus, De Spirit of Sancto by Basil the Great, Vita Moysis by Gregory of Nyssa, De perfectione hominis by Efrem the Syrian. The article analyzes the essayist approach to patristic pedagogy in the text Mir kak shkola (1977) by Sergei Awierintsev, a Russian intellectual, fascinated by the legacy of early Christian authors. The analysis presents an essayistic approximation showing such issues as: the school of Christ's disciples, the school of God's children, the school of infants, the school of old and old children, the school of simplicity, the school of penance, the school of struggle. The research methodology is based here primarily on hermeneutical reading into texts (patristic, essayistic, poetic), but also on capturing Awierintsev's essayistic optics, taking into account historical, socio-political, biographical and literary contexts. Sergey Awierintsev, who dealt with patristics in the unfavorable atheistic conditions of a totalitarian state, through his seemingly outdated and completely non-cyclical research on Christian antiquity, made a significant contribution to the spiritual revival of society in the days of the decline of the Soviet Union and the beginning of the political and economic transformation.
PL
Artykuł dotyczy problematyki bycia uczniem Chrystusa. Temat Kościoła jako szkoły, Jezusa jako nauczyciela, chrześcijan jako uczniów i dzieci Bożych był podejmowany często przez Ojców Kościoła. W związku z tym wykorzystane zostały takie teksty patrystyczne, jak: Paedagogus Klemensa Aleksandryjskiego, Epistola encyclica, De incarnatione Verbi Atanazego Aleksandryjskiego, De Sancta et Vivifica Trinitate, In psalmum XLVII Teodoreta z Cyru, De Spiritu Sancto Bazylego Wielkiego, Vita Moysis Grzegorza z Nyssy, De perfectione hominis Efrema Syryjczyka. W artykule przeanalizowany został esej naukowy o pedagogii patrystycznej: Świat jako szkoła (1977) Siergieja Awierincewa, rosyjskiego intelektualisty, zafascynowanego spuścizną wczesnochrześcijańskich autorów. Analiza przedstawia eseistyczne przybliżenie, ukazujące takie zagadnienia, jak: szkoła uczniów Chrystusa, szkoła dzieci Bożych, niemowląt, dzieci-starców i starców-dzieci, szkoła prostoty, pokuty i chrześcijańskich zmagań. Metodologia badawcza oparta jest tu przede wszystkim na hermeneutycznym wczytywaniu się w teksty (patrystyczne, eseistyczne, poetyckie), ale też na wychwyceniu eseistycznej optyki Awierincewa, przy uwzględnieniu kontekstów historycznych, społeczno-politycznych, biograficznych, literaturoznawczych. Siergiej Awierincew, zajmujący się patrystyką w niesprzyjających ateistycznych warunkach państwa totalitarnego, poprzez swoje, na pozór nieaktualne i zupełnie niekoniunkturalne badania nad chrześcijańskim antykiem wniósł niebagatelny wkład w duchowe odrodzenie społeczeństwa w czasach schyłku Związku Radzieckiego oraz na początku transformacji polityczno-gospodarczej.
There are many meanings of the term “dignity”: psychological, sociological, legal etc.,in this paperauthor concentrates on the ontic level. Dignity is person's “ontic value”, it points to three personal values: rationality (ability to recognise the truth), freedom (ability to self-determination) and love (ability to become a gift for another person). Ontic dignity is pre-moral, it is an “attribute” of human existence. Every person – and their dignity – is revealed by different forms of transcendence. The author focuses on the practical (pedagogical) aspect of dignity as well as the theological one. He derives from two concepts: creation of man in the “image of God” and Incarnation and redemption of man. These considerations refer to the thoughts of John Paul II, presentparticularlyin his book Memory and Identity.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.