Refleksja metapoznawcza i epistemologiczna są często uważane za formy aktywności niedostępne percepcji małego dziecka. Tymczasem badania świadczą, że dzieci już na stosunkowo wczesnych etapach rozwoju są żywotnie zainteresowane tym, co dzieje się w umyśle człowieka, obserwują i wyciągają wnioski, formułują własne, osobiste teorie wiedzy i uczenia się szybko przechodząc od tzw. „naiwnych teorii umysłu” do rozważań natury epistemologicznej. Celem niniejszego artykułu jest przybliżenie czytelnikom istoty refleksji epistemologicznej i roli, jaką pełni ona w rozwoju dziecięcych koncepcji wiedzy i poznania. Analizy teoretyczne wzbogacone zostaną prezentacją projektu badawczego, który zmierzał do znalezienia odpowiedzi na następujące pytania: Jaką koncepcją wiedzy posługują się dzieci w młodszym wieku szkolnym? Jakie dostrzegają różnice między wiedzą a uczeniem się? W oparciu o analizę semantyczną zebranych wypowiedzi graficznych i werbalnych dzieci ukazana zostanie rola osobistej epistemologii jako istotnego wymiaru przyszłej kompetencji w świadomym regulowaniu własnego uczenia się, ocenianiu jego skuteczności i wyznaczaniu sobie kolejnych celów. W podsumowaniu tekstu przedstawione zostaną wnioski dla praktyki edukacyjnej.
EN
Metacognitive and epistemological reflection are often perceived as being beyond the perceptive and cognitive abilities of young children. Research, however, has proven that at a very early stage of develop- ment children are naturally intrigued by their own minds, observe and draw conclusions, build personal conceptions of knowledge and cognition, and quickly move from the stage of “naïve theories of mind” to reflecting on more advanced epistemological phenomena. The aim of this article is present the idea of epistemological reflection and its role in the development of children’s conceptions of knowledge and cognition. Theoretical considerations will be complemented with a research project driven by the following research questions: What is the conception of knowledge among young children? What differ- ences do they perceive between knowledge and learning? Visual and verbal explanations prepared by children will be used to present the role such personal epistemology plays in future self-regulation com- petency and in constructing children’s ability to evaluate their own learning and set new aims. In summary, the conclusions for educational practice will be discussed.
This article discusses the role of metacognitive reflection and the systematic practice of writing in shaping the ability to create texts in a foreign language. Starting with the presentation of selected opinions and research on the unsatisfactory level of student writing, the author attempts to verify the hypothesis of the positive influence of metacognitive reflection, as well as the practice of systematic writing, including the freewriting method, on the development of writing skills. The author tried to verify this hypothesis during his classes at the University of Warsaw. For one semester a group of students participated in systematic writing, practiced self-reflection on their writing, and evaluated the results of their work. This quasi-experiment showed a certain improvement in the students’ writing skills and ability to self-correct their texts. However, it is difficult to assess to what extent these individual factors, i.e. self-reflection and systematic writing, have contributed to the improvement of students’ writing skills. Therefore, the hypothesis about the positive influence of self-reflection and systematic writing on enhancing writing skills requires further in-depth research.
PL
W artykule omówiona jest rola refleksji metapoznawczej i systematycznej praktyki pisania dla kształtowania sprawności tworzenia tekstów w języku obcym. Wychodząc od przedstawienia wybranych opinii i badań nad niskim poziomem pisania efektywnością kształcenia sztuki tworzenia tekstów pisanych autor podejmuje próbę weryfikacji hipotezy o pozytywnym wpływie refleksji metapoznawczej, a także praktyki systematycznego pisania, w tym także metodą freewriting, na rozwój sprawności pisania. Hipotezę autor stara się zweryfikować w toku własnych zajęć ze studentami, podczas których grupa studentów przez jeden semestr uczestniczyła w systematycznym pisaniu podczas zajęć oraz praktykowała sterowaną przez nauczyciela autorefleksję nad przebiegiem i oceną wyników własnych prac. Ten quasi-eksperyment wstępnie wykazał pewien przyrost biegłości w pisaniu mierzonej długością tekstu w określonym czasie pisania oraz wzrost umiejętności autokorekty własnych tekstów kosztem jednak zwiększenia czasochłonności pracy tak studentów jak nauczyciela. Hipoteza wpływu wspomnianych czynników na wzrost sprawności pisania, także w aspekcie jakościowym, wymaga dalszych pogłębionych badań.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.