Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

LOOKING AT ROMANTICISM EX CATHEDRA: THE LECTURES OF LUDWIK OSIŃSKI. INTRODUCTORY REMARKS

100%

Markowska-Fulara H.

|

tom 18

33-40

PL

Tematem artykułu jest przejawianie się sporu klasyków z romantykami w ówczesnym dyskursie akademickim na przykładzie wykładów Ludwika Osińskiego. To właśnie wykłady z literatury porównawczej prowadzone na Uniwersytecie Warszawskim najlepiej ukazują wagę polemiki z nowymi tendencjami w kulturze także dla świata akademii, choć odniesienia do nich często wyrażane był nie wprost. W artykule analizuję strategie retoryczne stosowane przez Osińskiego do odnoszenia się do nowej estetyki. Opisuję dialogiczne relacje między romantyzmem a przykładami literackimi wybieranymi przez Osińskiego, jego ocenami dzieł oraz jego przekonaniami dotyczącymi literatury. Szczególnie istotne okazuje się zaprezentowane przez niego ujęcie relacji pomiędzy tradycją a innowacyjnością w kulturze. Umieszczenie wykładów Osińskiego w kontekście dialogu z romantyzmem pozwala zobaczyć jego kurs, często niedoceniany jako wtórny, jako spójny i przemyślany projekt.

EN

Paper discusses the reflection of the argument between Classicists and Romantics in aca- demic discourse on the example of Ludwik Osiński’s lectures. The lectures in comparative literature that Ludwik Osiński gave at the University of Warsaw can best illustrate the aca- demic significance of a polemic with new tendencies in culture, even though it is usually not expressed directly. In the paper the lecturer’s rhetorical strategies employed to refer to new aesthetics are investigated. Dialogical association between Romantic style and Osiński’s cho- ice of examples, the judgments he made and concepts he used is described. Finally, the terms in which he articulates the relation between the old and the new in culture are examined. Seeing Osiński’s lectures in the context of the dialogue with Romanticism allows to consider it as a coherent and deliberate project.

2

Spłaszczenie autobiograficzne. O pewnym typie (akademickiej) lektury

100%

Wolski P.

|

nr 1

21-38

PL

Autor dokonuje analizy rozpraw akademickich, w tym szczególnie biografii pisarzy, w których wyraźnie zarysowana rola badacza i jego doświadczenia lektury stają się istotnym elementem wywodu i wpływają na sposób funkcjonowania w nim opisywanych postaci. Analiza ta opiera się na książce Partigia. Una storia della Resistenza Sergia Luzzatta, w tym szczególnie funkcji, jaką w tej rozprawie zaprojektowanej jako dekonstrukcja mitologii włoskiego ruchu oporu pełni Primo Levi – centralna postać włoskiej powojennej kultury i fundament debat nad etycznymi wątkami wojennej i powojennej tożsamości. Osią wywodu jest teza mówiąca, że czytanie książek takich jak Partigia, tj. opowieści na temat pewnego doświadczenia ujętej w formę oscylującą między narracją akademicką i autobiograficzną, wymaga uwzględnienia szczególnego trybu funkcjonowania w nich elementów narracyjnych takich jak bohaterowie (postacie) tej opowieści. Ten tryb to swoiste ich „spłaszczenie”, umożliwiające wspólnotowy kontekst opisywanego (i odczytywanego) doświadczenia, w książce Luzzatta zachodzące pomimo deklarowanego przez autora zamiaru przywrócenia mu statusu odrębnego od unieruchamiającej struktury tekstowego świadka.

EN

The author analyzes research work of biographers and historians of literature who include themselves (their own experience of reading the past) in the narrative, thus influencing the way the object of their study is being presented. The analysis is based on the book by Sergio Luzzatto Partigia. Una storia della Resistenza designed as a deconstruction of basic myths founding the Italian memory of ‘La Resistenza,’ i.e. anti-fascist resistance movement. He focuses on the role of Primo Levi as the central figure of the Italian post-war memory and identity. The article is based on a thesis saying that books such as this, presenting an experience oscillating between an academic text and a quasi-autobiographical confession, demand inclusion of a specific modality of some of its narrative elements such as its protagonists. This specificity consists of their ‘flattening’ as a condition sine qua non enabling a communitary context of an experience as a communicable fact. This process occurs in Luzzatto’s book nevertheless the declared attempt to present Primo Levi as a living person (as opposed to a textual witness).

3

Under which King, Bezonian? Literary Studies between Hermeneutics and Quantification

80%

Moretti F.

|

tom 26

|

nr 1

315-328

PL

Jaka jest relacja między ilościową historią literatury ostatnich dwudziestu lat a starszą tradycją hermeneutyczną? Odpowiedzi na to pytanie wydają się dwojakie: dla wielu przedstawicieli obozu interpretacyjnego, nie da się pogodzić tych dwóch podejść, a nowsze podejście ma bardzo małą wartość krytyczną jeśli w ogóle można mówić o wartości w tym wypadku. Z kolei dla większości badaczy ilościowychsą one całkowicie zgodne i w zasadzie wzajemnie się uzupełniają. W niniejszym tekście przedstawię trzecią możliwość, która krok po kroku wyprowadzona zostanie z porównania sposobu funkcjonowania obydwu strategii. Mam tu na myśli dosłownie sposób funkcjonowania; oparty na przekonaniu, że praktyki – czyli to,czego uczymy się poprzez wykonywanie, z zawodowego przyzwyczajenia i często bez pełnej świadomości tego, co robimy – często mają większe implikacje teoretyczne niż same stwierdzenia teoretyczne. Innymi słowy: ważniejsze jest zrozumienie tego, jak funkcjonuje paradygmat badawczy, niż określenie tego, jak powinien on funkcjonować. Taki jest plan niniejszego artykułu.

EN

What is the relationship between the quantitative literary history of the past twenty years and the older hermeneutic tradition? Answers have typically been of two kinds: for many in the interpretive camp, the two approaches are incompatible, and the newer one has little or no critical value; for most quantitative researchers, they are instead perfectly compatible, and in fact complementary. Here, I will propose a thirdpossibility, that will emerge step by step from a comparison of how the two strategies work. How they work, literally; in the conviction that practices – what we learn to do by doing, by professional habit, and often without being fully aware of what we are doing – have frequently larger theoretical implications than theoretical statements themselves. In other words: understanding what a research paradigm does, ratherthan what it declares it wants to do. This is the plan.