Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Humor w walce z pandemią koronawirusa

100%

Mielcarek M.

|

nr 63

121-132

EN

The aim of the article was to analyze humorous content that relates to the COVID-19 pandemic of SARS-CoV-2. The main part of the text was preceded by an analysis of the literature on the subject of the meaning of humor in human life, including coping with it in difficult situations. When proceeding to the implementation of the presented article, the slogan “# stay at home” was followed. Therefore, to achieve this goal, online resources were used. The literature on the subject was searched using the popular scientific search engine Google Scholar, while humorous content related to the coronavirus was obtained through social and information portals. The subject matter is close to its author because he himself struggled with coronavirus infection and humor no doubt helped survive the hard moments.

2

„Śmiech” w poematach Norwida

100%

Korpysz T.

|

nr 3

91-106

PL

W artykule oglądowi poddano rodzinę słowotwórczą śmiechu w poematach Cypriana Norwida. Tworzy ją 10 leksemów: naśmiać się, pośmiewać, pośmiewisko, rozśmiać się, śmiać się, śmiech, śmieszny, wyśmiewać się, wyśmiewany i zaśmiać się, użytych łącznie 43 razy. Jedynie w części owych użyć wymienione wyrazy wiążą się z szeroko rozumianą kategorią komizmu czy radości. Nawet wówczas jednak śmiech i śmianie się stosunkowo rzadko mają charakter czysto ludyczny i są waloryzowane dodatnio. Znacznie częściej ten, kto się śmieje, jest oceniany negatywnie ze względu na to, że jego wypowiedzi i zachowania okazują się skierowane przeciwko komuś lub czemuś, stanowią przejaw naznaczonego wyższością agresywnego stosunku wobec drugiego człowieka albo też jakichś fenomenów czy zdarzeń, a samo śmianie się bywa zachowaniem nieautentycznym bądź sygnałem emocji i postaw negatywnych. W użyciach przymiotnikowych aspekt ludyczny albo w ogóle nie istnieje, albo też jest wyraźnie drugoplanowy, a leksemowi śmieszny zazwyczaj można przypisać znaczenie ‘dziwny, dziwaczny, zaskakujący’ i/lub ‘błahy, niezasługujący na uwagę’.

EN

The paper offers an insight into a family of a root word śmiech (laugh) in Cyprian Norwid’s poems. The family is composed of 10 lexemes, namely naśmiać się (have a good laugh), pośmiewać (spend some time laughing), pośmiewisko (laughing stock), rozśmiać się (make laugh), śmiać się ( laugh), śmiech (laughter), śmieszny (laughable), wyśmiewać się (laugh somebody sick), wyśmiewany (laughed) and zaśmiać się (give a laugh), used 43 times in total. In only a part of their uses, the words above refer to a broadly understood category of the comic or joy, but even in such instances laugh and laughing have only occasionally purely ludic character and are positive. Much more often the one who laughs is given negative values since their statements and behaviours prove to be against someone or something, they manifest aggressive and marked by superiority attitude towards the other person or certain wonders or occurrences, while laughing as such tends to be either non-authentic behaviour or a signal of negative emotions or stances. In their uses as adjectives, the ludic aspect is either absent or markedly of secondary importance, and the lexeme śmieszny (laughable) oftentimes is assigned the meaning ‘weird, bizarre, surprising’ and/or ‘trivial, not worthy of attention.’

3

„Beka z nienormalsów”, czyli satyryczny obraz niepełnosprawnych w kulturze masowej

87%

Grzybowski P. P.

|

nr 6

9-32

EN

In most societies disabled people are subject to taboo, in terms of laughing at their weaknesses, failures, inadequacies and differnt situations connected with their disability. However, they are becoming a more frequent ligtsome topic of different forms in mass culture (from television to the Internet) – interesting especially when they laugh at themselves. The article deals with the situations of laughing at Other in this context together with the examples of films, shows and educational projects.

PL

In most societies disabled people are subject to taboo, in terms of laughing at their weaknesses, failures, inadequacies and differnt situations connected with their disability. However, they are becoming a more frequent ligtsome topic of different forms in mass culture (from television to the Internet) – interesting especially when they laugh at themselves. The article deals with the situations of laughing at Other in this context together with the examples of films, shows and educational projects.

4

Patch Adams. Od poczucia nierówności po rewolucję miłości w medycynie i edukacji

72%

Grzybowski P. P.

|

2015

|

tom 2

PL

Artykuł zawiera charakterystykę sylwetki oraz wybór wypowiedzi Patcha Adamsa (światowej sławy lekarza, wychowawcy i filantropa), dotyczących współczesnych problemów społecznych, m.in. nierówności w dostępie do dóbr, opieki medycznej i edukacji; oddziaływania telewizji na widzów; relacji personelu medycznego z pacjentami. W wypowiedziach tych Patch jawi się jako kontrowersyjny, aktywny działacz społeczny, opierający się na idei rewolucji miłości i filozofii miłości, drogą do których ma być edukacja.

EN

The article contains the characteristics of the figure and the choice of utterances of Patch Adams (world-renowned physician, educator and philanthropist) on contemporary social problems, including inequalities in access to goods, medical care and education; the impact of television on viewers; medical personnel relationships with patients. In his statements, Patch is seen as controversial, social activist, whose views are based on the idea of revolution of love and philosophy of love, the way to which should be education.

5

Karnawalizacja śmierci w literaturze rosyjskiej lat trzydziestych XX wieku

72%

Kotkiewicz A.

Slavica Wratislaviensia

|

2018

|

tom 167

339-348

EN

The carnivalesque of the death in the Russian literature of the 1930s Russian literature in the 30s of the 20th century developed within the totalitarian sphere, recording and mirroring the horror of the Stalinist reality. The impossibility of a direct expression of one’s own pain and grieving over death which was often associated with a sudden disappearance and a necessity to erase the beloved from one’s memory guided the artists’ attention towards new forms of expression. The works which represent a variety of genres and styles, such as Nikolai Erdman’s drama The Suicide, Daniil Kharms’s novel The Old Woman, as well as The Blue Book of Mikhail Zoshchenko, can be seen as examples of the use of carnivalesque which I understand as a defence strategy towards the omnipresent experience of death. I analysed the following features of carnivalesque: satire, grotesque, “black humour”, absurd, laughter, which are used in the above mentioned works.

RU

Карнавализация смерти в русской литературе30-х годов XX века Во многих произведениях русской литературы 30-х годов XX века, возникших вне эстетики соцреализма, кошмар отождествляется с тоталитарной действительностью. Невозможность непосредственно выразить страдание и оплакать смерть близких направляла писателей к поискам новых форм их передачи. Такие отличающиеся друг от друга по жанровым и стилистическим особенностям произведения, как драма Самоубийца Николая Эрдмана, повесть Старуха Даниила Хармса, а также Голубая книга Михаила Зощенко, являются примерами карнавализации, которая воспринимается как защитная стратегия по отношению к смерти. В данной статье анализу подвергаются следующие приемы карнавализации: сатира, гротеск, черный юмор, абсурд и смех, характерные для выше упомянутых произведений.