Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 23

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  język polityki
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
|
2021
|
tom 52
101-111
EN
My intention in this article was to show lexical and pragmatic techniques of persuasion, used by the President of Poland – Andrzej Duda in his inaugural formal speech, declaimed in parliament on August 6th, 2015 (the day when Andrzej Duda was sworn into office). This formal speech was broadcast live by public media and most of commercial media. President’s address is a type of political texts, in which persuasive function is the most dominant. It may result from the presentation of definite political declaration of person, who shows his mode of seeing the world by using specific language. Furthermore, president’s formal speech is one of the most formally conventional and ritual political texts. In this article there was presented an individual selection of persuasion instruments chosen by Andrzej Duda and his associates. Duda wanted to persuade to vote in him, not only members of parliament, but mainly all citizens. Among lexical techniques of persuasion, particularly dominated evaluative and emotional words, which are applied especially in formal language (sublime tone). An important aspect was also using religious lexemes. What is more, the president also used pragmatic techniques of persuasion: promises, acts of gratitude, repetitions, modal verbs and historical associations.
PL
Celem artykułu jest ukazanie leksykalnych i pragmatycznych wykładników perswazji w orędziu wygłoszonym przez Andrzeja Dudę w dniu zaprzysiężenia (6 sierpnia 2015) na urząd Prezydenta RP w siedzibie Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej. Wydarzenie to było transmitowane przez media publiczne i większość mediów komercyjnych w czasie rzeczywistym. Orędzie jest gatunkiem, w którym dominuje funkcja perswazyjna, co wynika z prezentacji konkretnych deklaracji politycznych osoby, która w językowym kształcie swojej wypowiedzi oddaje określony sposób widzenia świata. Jest ono jednym z najbardziej formalnie skonwencjonalizowanych, rytualnych tekstów politycznych. W tym artykule przedstawiono indywidualny dobór środków perswazyjnych stosowanych przez Andrzeja Dudę i jego współpracowników, aby przekonać nie tylko parlamentarzystów, ale przede wszystkim obywateli, o słuszności wyboru tego, konkretnego polityka na najważniejszy urząd w państwie. Wśród leksykalnych środków perswazji dominuje słownictwo wartościujące oraz nacechowane emocjonalnie stosowane w stylu oficjalnym, o charakterze podniosłym. Zwraca uwagę także leksyka typowa dla stylu religijnego. W sferze pragmatycznej przeważają akty wdzięczności, obietnice, powtórzenia, stwierdzenia modalne i asocjacje historyczne.
|
2014
|
nr 8
75-88
EN
In the article one made the comparison the language used through the interwar-right during parliamentary deliberations in a modern manner and within a period of interwar. The authoress notices that the language of the pre-war right in the official communication during deliberations of Seym was not excessively aggressive. In this language comes to light the perception of politicians who represent other position as political opponents whom one ought to overcome, and not as enemies whom one ought ruthlessly to destroy. In a modern manner lingual aggressive behaviours, especially these directed against political competitors are very often met on the parliamentary hall and remind these which are present during street demonstrations or meeting-meetings. To the exposure, but simultaneously popularizations of the language of the aggression in the large measure contribute more and more specialized and various media.
PL
W artykule dokonano porównania języka używanego przez prawicę w okresie międzywojennym podczas obrad parlamentarnych oraz współcześnie. Autorka zauważa, że język przedwojennej prawicy w oficjalnej komunikacji podczas obrad Sejmu nie był nadmiernie agresywny. W tym języku uwidacznia się postrzeganie polityków reprezentujących inne stanowisko jako przeciwników politycznych, których należy pokonać, a nie jako wrogów, których należy bezwzględnie zniszczyć. Współczesne zachowania językowe charakteryzujące się agresją, szczególnie te skierowane przeciwko konkurentom politycznym, są bardzo często spotykane w sali parlamentarnej i przypominają te obecne podczas demonstracji ulicznych czy wieców. Do eksponowania, a jednocześnie popularyzacji języka agresji w dużej mierze przyczyniają się coraz bardziej wyspecjalizowane i zróżnicowane media.
PL
Przemiany w różnych sferach życia społeczno-politycznego w Rosji stały się powodem zmian w świadomości społecznej, które znalazły odzwierciedlenie w systemie języka. Proces ten jest szczególnie widoczny w przypadku jednostek leksykalnych, używanych w języku polityki, gdyż właśnie ta sfera w dużym stopniu podlega wpływowi czynników ekstralingwistycznych. Autor artykułu poddaje analizie leksemy występujące w języku polityki, w przypadku których zmianie uległ komponent emotywny, co związane jest ze zmianami konotacji ideologicznych.
EN
The significant changes in various spheres of social and political life in Russia became a reason of changes in social consciousness, which are reflected in language system. This process is particularly noticeable in lexical units, used in political language, because this field is very susceptible to influence of extralinguistic factors. The author analyses lexical units connected with political language, whose emotive component has been changed, which is connected with changes of ideological connotations.
EN
The authors, describing the internal diversity of the politicians community code, pay special attention to the particular role of the Polish parliamentary debate. They suggest that concerning the sender receiver situation, three styles of parliamentary communication can be identified, namely: high, medium and low. The high style is mostly being used in lofty speeches, greetings, which are first of all moving. In the medium style maintained are substantive statements which concern the law creation, so their main role is to inform. Messages that only persuade, which are not essential, which go beyond parliamentary debate schedule, are performed in a low style. Examples of statements maintained in high style are the address and exposé. The last two speeches of Prime Minister Donald Tusk, in which he presented composition and plans of the new government, aroused much controversy. The first speech, according to media transmission, was emotionally moving. While the other lacked solemnity. The Prime Minister outlined a realistic picture of the difficult reality of crisis and indicated necessary economic solutions. The authors decided to analyze both speeches to verify these opinions. The analysis showed that both speeches belong to lofty speeches. The speaker in each of them used a common system of values. The only linguistic manifestations of aggression were a critical assessment of the previous government and the opposition. An exception were the fragments of speeches devoted to the plans, which, as a specialist speech, proved to be closer to the medium style.
|
|
nr 17/1
57-68
EN
This article attempts to demonstrate the difference between the two phenomena and to indicate where persuasion ends and manipulation begins. It provides examples of parliamentary speeches, in which one can find instances of both persuasion and manipulation as well as some other phenomena. In addition, examples of eristic and rhetorical devices used in the language of politics collected from other scientific publications are presented and their impact on the audience is discussed.
EN
The article analyzes the drastic change in the hierarchy of values in the modern Russian society after the falsification of the Parliament elections in December 2011 and afterwards. In the oppositional discourse the traditional civil values (freedom, honour and honesty, patriotism, justice, etc.) turned into very topical ones and became explicit in the unprecedented creative activity of the riots. The semantics and pragmatics, as well as quasi-synonyms of ‘honesty’ exploited by the opposition are thoroughly scrutinized. The author argues that the flow of time changes hierarchy of values as it is being constructed in the regime of a dialogue and depends a lot on the governmental discourse. Being an universal notion, each civil value is represented by a specific profile.
PL
W artykule omawiane są fundamentalne zmiany w hierarchii wartości, jakie dokonują się we współczesnym społeczeństwie rosyjskim, poczynając od grudnia 2011 roku, po sfałszowaniu wyborów do Dumy Państwowej.     W dyskursie opozycyjnym powraca się do tradycyjnych wartości obywatelskich (wolność, honor/čest’, uczciwość/čestnost’, patriotyzm, sprawiedliwość itd.), które stają się podstawą bezprecedensowej aktywności w tworzeniu nowych tekstów (plakatów, haseł) krytycznych wobec władzy. Szczególną uwagę autorka zwraca na semantykę, pragmatykę i quasi-synonimię ‘uczciwości’ (čestnost’) i pokazuje, że hierarchia wartości jest konstruowana w starciu dialogowym i pod wieloma względami zależy od realiów społecznych i politycznych. Jest to – jej zdaniem -- prawidłowość ogólniejsza, bo w każdym społeczeństwie i odpowiednio w każdym języku uniwersalnym pojęciom aksjologicznym nadawany jest profil swoisty.
RU
There is no abstract available for this language
EN
The aim of the article is to distinguish the main communicative categories which influence the typological diversity of public speeches that are persuasive in character and that appear mainly in the language of politics. The author proposes the following categories: receiver of the message, sender of the message, type of interaction between the sender and the receiver, communicative situation, type of expression, degree of the axiologisation and emotionalisation of the message, aim of the speech, degree of the ceremoniality of the speech in opposition to its creativity, theme of the speech. These categories may form the basis for the typology of contemporary public speeches in the sphere of political life and may be used in defining the types of speech in public communication.
|
2001
|
tom 13
15–26
PL
Szkic stanowi próbę wyróżnienia modelowych sytuacji wiązania poezji z magią. Za najprostszy przypadek należy uznać obecność w utworze mniej lub bardziej czytelnych odwołań do praktyk magicznych. W bardziej skomplikowanych przypadkach tym, co pozwala na zestawienie tak różnych sfer aktywności człowieka, jest szczególna ranga słowa, jaką ma ono i w kulturze magicznej, i w twórczości poetyckiej, wiara w siłę sprawczą słowa, w jego zdolność powodowania zmian w otaczającym świecie. Konsekwencją takiego myślenia o poezji jest przypisywanie jej twórcom, niczym czarodziejom czy czarnoksiężnikom, zdolności i intencji, jakich nie mają przeciętni ludzie. Obiektem poetyckich „działań magicznych” może być: słowo, świat przedstawiony w utworze, odbiorca. Elementy te są ściśle ze sobą związane, dlatego też się zdarza, że na wszystkie jednocześnie lub na dwa z nich nakierowane są działania poety. Wymienione sytuacje zostały dokładniej omówione i zilustrowane przykładami z literatury polskiej. Zwrócono również uwagę na rolę poezji w demaskowaniu praktyk quasi-magicznych, stosowanych przez polityków, propagandzistów, twórców reklam i innych, którzy dążyli i dążą do narzucenia odbiorcom pożądanych przez siebie wizji świata.
EN
An attempt is made to identify model situations of connecting poetry to magic. The most straightforward case is when a text features more or less conspicuous references to magical practice. In more complex cases, what makes it possible to juxtapose these very different spheres of human activity is a peculiar status of a word in both magic and poetry: it is believed to be causing events and effecting changes in the world. As a consequence, certain abilities and intentions are attributed to poets, as if to wizards or sorcerers, which would never be attributed to ordinary people. The object of a people’s ‘magic activity’ may be a word, the world presented in a given poem, or the recipient. These elements are strictly connected with one another, therefore it is sometimes the case that the poet’s actions are directed to two or to all of them. The article offers a more detailed discussion of the situations mentioned above. They are also illustrated with examples from Polish poetry. Furthermore, attention is paid to the role of poetry in de-camouflaging quasi-magical practices employed by politicians, propagandists, advertisers and others who attempt to impose a particular worldview on the recipients.
EN
The language of politicians, when used as authentic teaching material, can help to develop communicative competence. Working with text of politicians requires the teacher to have courage and tact, because the texts are often full of aggression. Frequently, they are also persuasive speech, which can be used to teach persuasive communication. Based on the text of politicians and the persuasion process schema, students can independently create persuasive statements. Politics is a part of culture and national identity, thus learning the language of politics supports the development of sociocultural competence.
PL
Teksty polityków, jako materiały autentyczne, mogą być wykorzystane do rozwijania kompetencji komunikacyjnej. Praca z testami polityków wymaga od nauczyciela odwagi i taktu, ponieważ są one niejednokrotnie przepełnione agresją i brutalnością. Często są to wypowiedzi o charakterze perswazyjnym, służą więc do nauczania komunikowania perswazyjnego. W oparciu o teksty polityków i schemat procesu perswazji uczący się mogą samodzielnie stworzyć wypowiedź o charakterze perswazyjnym. Polityka jest częścią kultury i tożsamości narodowej, zatem poznawanie języka polityki wspomaga rozwijanie kompetencji socjokulturowej.
|
|
tom 6
9 - 21
EN
The aim of the paper is to demonstrate the concept of the rhetorical subject in relation to the language of politics and power. The author describes the subject as a speaker with a set of features which may influence his or her ability to speak in public and thus persuade (or even manipulate) his or her audience. The list includes nine most important features, which may be used to describe the rhetorical subject in the public and political discourse, primarily in the mass media. The concept may inspire studies into the public and political debate, and the language of politics and power.
EN
The matter of this article is to show the role of the category of a person in the creation of the image of the Polish society after the Smoleńsk catastrophe in J. Kaczyński’s speeches. Kaczyński uses the form ‘us’ to specify the community of people that think in the way he thinks. The form ‘they’ has in his speeches three tasks: it specifies people who died in the catastrophe, it specifies the group of people who support Kaczyński and collect money for sculptures etc. The third group is presented by his political enemies. Kaczyński uses also impersonal forms. The specify the political enemies and show their bad actions. The biggest enemy is the Polish government with Donald Tusk.
PL
Przedmiotem artykułu jest pokazanie roli, jaką pełni w przemówieniach Jarosława Kaczyńskiego (czyli tekstach politycznych o charakterze perswazyjnym) kategoria osoby w wykreowaniu obrazu narodu polskiego po katastrofie smoleńskiej. Kaczyński stosuje formę my dla określenia wspólnoty, którą tworzy ta część narodu, która myśli tak samo jak on. Forma oni ma w wystąpieniach Kaczyńskiego trzy zastosowania: określa tych, którzy zginęli w katastrofie, nazywa ludzi, którzy są zwolennikami J. Kaczyńskiego, prowadzą śledztwo dotyczące katastrofy, zbierają pieniądze na pomniki itp. Trzecią grupę oni prezentują przeciwnicy polityczni. Kaczyński stosuje wreszcie formy bezosobowe. Określają one wroga politycznego, pokazują jego szczególnie niegodziwe działania. Tym największym wrogiem jest polski rząd z premierem Donaldem Tuskiem.
EN
My intention in this article was to show lexical and apparent techniques of women depreciation by Polish politicians and journalists in the context of the statements against tightening the abortion law. People resisting changes in this act decided to organize street demonstrations in Poland, called “black protests”. A significant amount of the protestators were women. A human sexuality is perceived in the context of culture where stereotype plays a vital role. In Polish public discourse a woman look is based on two stereotypes: “mother” and “feminist”. They were methodological basis of this article construction. It is becoming increasingly difficult to find in a political discourse attitudes based on courtesy. This battle between men and women not always happens in accordance with good manners and respect. Although it looks as access to common women contribution in public life has been opened, mentioned statements show that – in many politician’s opinions – politics is still “male business”. Stereotypically, men are rational and women are very emotional. But in recent years we may notice that men discredit women by techniques which formerly attributed to women, because it is the main feature of “weak people” (a weak human defends oneself emotionally). This is revealed for instance by the vulgarization of political language (especially male politician’s statements which were quoted in this article).
PL
Celem artykułu jest przeanalizowanie językowych sposobów jawnej deprecjacji kobiet przez polskich polityków i publicystów w kontekście wypowiedzi wymierzonych przeciwko zaostrzeniu przepisów o aborcji. Osoby sprzeciwiające się zmianom w tej ustawie zdecydowały się na organizację manifestacji ulicznych, nazwanych „czarnymi protestami”. Zdecydowaną większość manifestantów stanowiły kobiety. Seksualność człowieka postrzegana jest między innymi przez pryzmat kultury, w której stereotyp odgrywa dominującą rolę. W polskim dyskursie publicznym kobieta jest obrazowana przede wszystkim w oparciu o dwa stereotypy: matki i feministki. Stały się one podstawą metodologicznej konstrukcji tego artykułu. Analizie zostały poddane wypowiedzi odnoszące się do wartościowania poglądów i postaw kobiet biorących udział w akcjach protestacyjnych. Z badanych tekstów wynika, iż w dyskursie politycznym coraz trudniej o zachowania oparte na normach obowiązującej dotychczas grzeczności językowej. Batalia pomiędzy mężczyznami a kobietami nie zawsze odbywa się z zachowaniem zasad kultury i wzajemnego szacunku. Choć wydaje się, że dostęp do powszechnego udziału polskich kobiet w przestrzeni politycznej został otwarty, to przytoczone przykłady pokazują, że w rozumieniu wielu parlamentarzystów polityka to wciąż „męska sprawa”: podstawowe ustalenia zapadają pomiędzy mężczyznami, tylko oni wiedzą, co jest ważne. Stereotypowo mężczyźni są racjonalni, kobiety natomiast kierują się głównie emocjami. W ostatnich latach można jednak zauważyć, iż mężczyźni dyskredytują kobiety za pomocą technik, które wcześniej przypisywano głównie kobietom, gdyż to cecha „słabego” (słaby broni się emocjonalnie). Świadczy o tym choćby silna wulgaryzacja języka przytoczonych w niniejszym artykule wypowiedzi polityków-mężczyzn.
EN
The article comprises an analysis of dysphemistic metaphors in online political discourse. The material consisted of 100 expressions excerpted from texts published between January and May 2021 on the pages of two websites: Wpolityce.pl and Newsweek.pl. The text discusses the conceptual metaphors of politics and politicians most frequently quoted in the analysed texts, such as: POLITICS IS A SHOW, POLITICIANS ARE INCOMPETENT CELEBRITIES; POLITICS IS FOUL PLAY, POLITICIANS ARE INCOMPETENT PLAYERS; POLITICS IS AN INCOMPETENTLY CONDUCTED WARFARE, POLITICIANS ARE INCOMPETENT COMMANDERS; A POLITICAL PARTY IS A CORPSE, A POLITICIAN IS A GRAVEDIGGER; POLITICS IS AN INFANTILE PLAY, POLITICIANS ARE CHILDREN; POLITICS IS A HUNT, A POLITICIAN IS A POACHER.
PL
Artykuł zawiera analizę dysfemistycznych metafor w internetowym dyskursie politycznym. Materiał stanowiło 100 wyrażeń wyekscerpowanych z tekstów publikowanych w okresie od stycznia do maja 2021 r. na dwóch portalach internetowych: Wpolityce.pl oraz Newsweek.pl. W tekście omówiono najczęściej notowane w analizowanych tekstach metafory pojęciowe polityki i polityków, takie jak: POLITYKA TO WIDOWISKO, POLITYCY TO NIEUDOLNI CELEBRYCI; POLITYKA TO NIECZYSTA GRA, POLITYCY TO NIEUDOLNI GRACZE; POLITYKA TO NIEUDOLNIE PROWADZONE DZIAŁANIA WOJENNE, POLITYCY TO NIEUDOLNI DOWÓDCY; PARTIA POLITYCZNA TO TRUP, POLITYK TO GRABARZ; POLITYKA TO INFANTYLIADA, POLITYCY TO DZIECI; POLITYKA TO POLOWANIE, POLITYK TO KŁUSOWNIK.
EN
The subject of the considerations contained in the paper will be expressive derivatives, the basis of which are the names of offices (burmistrzunio), administrative positions (naczelniozo) and political and social functions (radmistrzyni). The material collected for the purposes of word-formation analysis consists only of common names. The overriding aim of the considerations is to show the wealth of formal exponents used to evaluate the names of positions and functions focused around local government and state administration.
PL
Przedmiotem rozważań zawartych w artykule są derywaty ekspresywne, których podstawami są nazwy urzędów (np. burmistrz - burmistrzunio), stanowisk administracyjnych (np. naczelnik - naczelniozo) i funkcji polityczno-społecznych (np. radna - radmistrzyni). Na materiał zebrany na potrzeby analizy słowotwórczej składają się wyłącznie nazwy pospolite. Nadrzędnym celem rozważań jest pokazanie bogactwa wykładników formalnych służących wartościowaniu nazw stanowisk i funkcji skupionych wokół samorządu terytorialnego i administracji państwowej.
EN
The slogan of the French revolution, Liberté, ègalité, fraternité, is in Slavic languages categorized in a variety of ways: as a revolutionary triad, a list of basic values, non-material goods, key concepts, ideas, rights or goals, as a socio-political doctrine, an admonition, motto, programme, slogan or appeal. In this article, it is proposed that it be treated as a collection in the sense of Lublin cognitive ethnolinguistics, more specifically as a “collection of values”. Discussed are rare cases of quoting the original untranslated French collection in Slavic languages, as well as its translations and transformations, e.g. those that involve a change of one element: Liberty, equality, democracy; Liberty, equality, university, etc. In other cases, the whole construction functions as a component of a larger set of values. Attention is drawn to semantic relations between values within the construction, as well as to social functions and profiles of this constructions and its derivatives.
PL
Hasło rewolucji francuskiej Liberté, Ègalité, Fraternité (wolność, równość, braterstwo) jest w językach słowiańskich kategoryzowane i określane w różny sposób: jako triada rewolucyjna, wartości fundamentalne, dobra niematerialne, pojęcia kluczowe, doktryna społecznopolityczna; nakazy, idee, dewizy, hasła, prawa, cele; program, slogan, apel. W artykule proponuje się, aby traktować sekwencję wolność, równość, braterstwo, jako kolekcję (rozumianą zgodnie z terminologią używaną w lubelskiej szkole etnolingwistyki kognitywnej), w tym przypadku -- kolekcję wartości. Autor omawia rzadkie warianty cytowania w tekstach słowiańskich oryginalnej francuskiej kolekcji bez jej tłumaczenia, a także funkcjonowanie licznych tłumaczonych i transformowanych konstrukcji, np. z wymianą jednego członu: wolność, równość, demokracja; wolność, równość, uniwersytet itp., oraz przypadki, w których cała konstrukcja jawi się jako część składowa  szerszej listy wartości. Analizowane są relacje semantyczne między wartościami w ramach całej konstrukcji, a także społeczne funkcje i profile konstrukcji wolność, równość, braterstwo i konstrukcji tworzonych na jej podobieństwo.
RU
There is no abstract available for this language
EN
The article presents Niccolò Machiavelli’s contribution to the development of the modern concept and language of politics. I embark on an analysis of the key concepts Machiavelli brought into the language of politics to show that his view of the state and raison d’état gave rise to the modern theory of the state and law, even though he had been nurtured on the medieval tradition of political thought. Unlike the medieval theoreticians of politics, Machiavelli put special emphasis on the endurance and growth of the state, making them the primary objectives of political activity and replacing the common good – the concept which was the cornerstone of the classical tradition – with the concept of raison d’état. For him the basic criterion for the assessment of political action and the way the state worked was no longer the concept of justice, harmony or the good life, but effectiveness.
PL
Artykuł przedstawia wkład Niccolò Machiavellego w wykształcenie nowożytnej idei oraz języka polityki. Poprzez analizę kluczowych pojęć wprowadzonych do języka politycznego przez florenckiego myśliciela, autorka stara się udowodnić tezę, że chociaż wyrastał on ze średniowiecznej tradycji myśli politycznej, jednak opracowana przez niego idea państwa oraz racji stanu dały początek nowożytnej teorii państwa i prawa. W odróżnieniu od średniowiecznych teoretyków polityki, w myśli Machiavellego przetrwanie i rozwój państwa stały się najważniejszymi celami podejmowanych działań, a kluczowe dla tradycji klasycznej poję cie dobra wspólnego, zostało zastąpione przez pojęcie interesu państwa. Podobnie też podstawowym kryterium działań politycznych oraz oceny funkcjonowania państwa stała się już nie idea sprawiedliwości, harmonii czy dobrego życia, lecz skuteczność.
EN
The language of politics (in its numerous variations and forms) continues to be one of the fundamental objects of political science research. The academic analysis of this object of research, however, continues to generate considerable difficulties for political science as a result of the incompatibility of language studies methodology with the function and tasks of modern political science. Therefore, there emerges a need to develop a method of text analysis for political science that will allow us to use language to discover and present the assumptions that shape the attitudes and ideologies of political entities, or in other words – the content of general political environment. This paper responds to this need by presenting a method that distinguishes three basic levels of analysis: a conventional layer of text, a descriptive one and a presuppositional one. Analyzing the inaugural addresses given by Polish presidents the specificity of their individual dimensions is presented: the situational determinant (level one), the creation of content to boost image (on a descriptive level), and – most importantly to the political scientist – a mechanism revealing the assumptions concealed at the presuppositional level.
PL
Jednym z fundamentalnych przedmiotów badań nauki o polityce pozostaje niezmiennie język polityki (w swoich licznych odmianach i formach). Analiza naukowa tego przedmiotu badań przysparza jednak politologii nadal szereg problemów, wynikających z nieprzystawalności metod językoznawstwa do funkcji i zadań współczesnej nauki o polityce. Pojawia się więc potrzeba wypracowania politologicznej metody analizy tekstu, która to metoda pozwoliłaby – za pomocą języka – odkryć i wyeksponować założenia kształtujące orientacje i postawy podmiotów politycznych, czyli treści tworzące ogólną przestrzeń polityczną. Propozycją odpowiedzi na to zapotrzebowanie jest prezentowana w artykule metoda, wyróżniająca trzy podstawowe poziomy analizy: konwencjonalną warstwę tekstu, opisową oraz presupozycjalną. Na przykładzie analizy inauguracyjnych orędzi polskich prezydentów, ukazano specyfikę poszczególnych wymiarów: determinant sytuacyjny (na pierwszym poziomie), kreację treści korzystnych wizerunkowo (na poziomie deskryptywnym), wreszcie – najistotniejszy dla politologa – mechanizm odkrywania założeń ukrytych na poziomie presupozycjalnym.
19
Content available Teksty przedwyborczej propagandy politycznej
51%
EN
The parliamentary elections took place in Slovakia in March 2011 and in Poland in autumn 2011. The elections are connected with many propaganda materials, TV appearances, newspaper articles, billboards, etc. In the article, we discussed the language of political texts. We compared written texts in two close languages – Polish and Slovak. The issue of political communication was addressed by many Polish linguists, e.g. Bralczyk described the language of politicians of the previous regime. We were especially interested in the lexis: metaphors, neologisms, syntax, etc. Towards the end of the article, we briefly mention the use of these texts in the didactic process – in the course of translation.
PL
Wybory do Sejmu na Słowacji – porównanie z wyborami w Polsce; prace o języku polityki – polskie, słowackie, czeskie i inne; dawna i dzisiejsza propaganda polityczna dotycząca wyborów; środki propagacji (billboardy, TV, radio, prasa, przemówienia na spotkaniach z wyborcami; teksty pisane i ustne; środki językowe – dobór słownictwa – metafory, nadużycie pewnych wyrazów, powtórzenia, ekspresywizmy; porównanie słownictwa polskiego i słowackiego; wykorzystywanie tekstów tego typu na zajęciach dydaktycznych.
EN
The article describes those stylistic characteristics of the programmes of marginal political parties (the contemporary ones), which make the senders claim certain roles (either intentionally or nonintentionally). The figure of an “Expert” is achieved by the use of language typical for economics and science. A “Sage” is created in written texts by the language of philosophical treatises and religious sermons. The figure of a “Commander” emerges from the texts written in the style similar to official language, military language or the language of statutes. The role of a “Bard” is performed when a politician uses aphorisms or the texts resembling literary works. The creation of a “Grandfather” is present in a tale, where the basic truths are described.
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.