Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Nieobecność religioznawstwa w polskiej edukacji szkolnej

100%

Iwanicki J.

|

nr 53

407-421

EN

The article analyzes the problem of the absence of religious studies in Polish school education. The first part explains the status of religious studies as a discipline. In the main part, the school core curriculum in the primary school was analyzed with respect to the humanities. Then, reference was made to the presence of religion in school as catechesis. The final part presents earlier attempts to introduce religious studies to schools as well as their own ideas on this issue.

2

Świat humanistyczny i humanistyczna edukacja według Bogdana Suchodolskiego

92%

Kwiatkowska-Tybulewicz B.

|

nr 3(233)

103-114

EN

The article is a discussion on Humanistic world, a Bogdan Suchodolski’s text, which was published in “The Pedagogical Quarterly” in 1985. The author presents Suchodolski’s concept of humanistic world, which is understood as the world of human creativity and human activity in philosophy, art, science, technology, work; and world which is rich in true, deep and sincere relationships. The second concept analysed in the article is the concept of humanistic education as a preparation for a fulfilled human life, filled with humanistic values. The author also stresses the importance of Professor Suchodolski's theses in the context of a currently widely proclaimed crisis of the humanities.

3

The deaf humanist. Can music philosophy educate listeners today?

92%

Chęćka A.

|

nr 40

161-171

EN

RESEARCH OBJECTIVE: This article is intended as a contribution to discussion on the role of music philosophy in educating contemporary participants in the world of culture. From a broader perspective, it fosters reflection on the condition of the humanities today. THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS:The author makes use of traditional literary studies, employing, as a music philosopher, a speculative method and availing herself of the tools of analytical philosophy; she also refers to the empirical experiences of musicians and listeners. THE PROCESS OF ARGUMENTATION: The argumentation is based on metacritical analysis of the subject literature within the scope of trends and challenges in music philosophy. The author considers the possibility of educating sensitive and active receivers of classical music. She invokes the reflection of the philosopher Peter Kivy in light of the discussion carried on with him by James O. Young and Jerrold Levinson. Irrespective of their differences of opinion, these philosophers all emphasised the role of the aesthetic education of the listener. The author highlights points on which the philosophers’ dispute is merely superficial. RESEARCH RESULTS: The subject literature is dominated by the analytical model. This results partly from the obligation to imitate the sciences that weighs upon the humanities and also from subjecting the results of humanistic reflection to processes of parametrisation. Music philosophy and musicology are increasingly divorced from live experience and are turning into elite disciplines, reserved solely for a narrow group of specialists. Therefore, we should aspire to specifying how the academic goals of music-related study can be reconciled with the mission of disseminating the culture of listening to music and understanding it. CONCLUSIONS, INNOVATIONS AND RECOMMENDATIONS: The idea of interdisciplinary reflection on the experiencing of music should be promoted among scholars (musicologists and music philosophers).

4

Introducing positive psychology to SLA

81%

Mercer S. , MacIntyre P. D.

|

tom 4

|

nr 2

153-172

EN

Positive psychology is a rapidly expanding subfield in psychology that has important implications for the field of second language acquisition (SLA). This paper introduces positive psychology to the study of language by describing its key tenets. The potential contributions of positive psychology are contextualized with reference to prior work, including the humanistic movement in language teaching, models of motivation, the concept of an affective filter, studies of the good language learner, and the concepts related to the self. There are reasons for both encouragement and caution as studies inspired by positive psychology are undertaken. Papers in this special issue of SSLLT cover a range of quantitative and qualitative methods with implications for theory, research, and teaching practice. The special issue serves as a springboard for future research in SLA under the umbrella of positive psychology.

5

Introducing positive psychology to SLA

81%

MacIntyre P. D. , Mercer S.

|

2014

|

tom 4

|

nr 2

153-172

EN

This paper introducespositive psychology to the study of language by describing its key tenets.

6

Architecture of life

70%

Taczewski T.

|

2011

|

tom Nr 2(30)

15--18

EN

Leon Jan Piniński - a count, lawyer, historian of art, professor at Lviv University and member of Academy of Learning, honoured by Złoty Wawrzyn Akademicki2 (Golden Academic Laurus) in his short study, which was published in 1912 as a commemorative book for 250th jubilee of Lviv University, wrote that mankind is proud of civilisation, progress and astounding inventions. However, he expressed doubts whether through centuries, which separate us from the ancient times, this mankind 'significantly advanced in the field of soul and heart'. One century is over and similar reflections are still present. At the beginning of the 21st century, Anthony Grayling - a professor of philosophy at London University and member of St. Anne's College in Oxford evoked a general interest in ethics. It was due to his last books which were a result of his systematic research and constituted collections of lively well-written studies and essays. Robert Jan van Pelt, a professor of architecture at Canadian University of Waterloo emphasized their significance for modern architects3.In 1999, within the framework of the 'Forecasts for the 21st century' series, a small book by Grayling entitled 'Moral Values' was published. This book contained interesting observations concerning the present condition,changes and outlooks of liberal and humanistic ethics in the globalizing world.

PL

Człowiek w globalizującym się świecie znajduje się pod ciśnieniem wielu trudnych do zrozumienia i niedających się kontrolować sił, które oddziaływają na jego życie, nadal dysponuje wypracowanymi przez cywilizację wartościami, które wraz z etyką służą trwaniu i rozwojowi. Żmudne ich przyswajanie nadaje kształt wewnętrzny. Architekt, aby wieść etyczne życie zawodowe, powinien być wolny i niezależny. Dobra, moralna egzystencja w zawodzie oznacza osiągnięcie właściwego kształtu jego osobowości. Od czasu Sokratesa filozofowie są, co do tego zgodni. Konieczne jest stałe ukierunkowane dążenie do zadowalającej "architektury" życia. Wymaga to gruntownej edukacji humanistycznej i warunkuje możliwość tworzenia dobrej architektury i urbanistyki w przestrzeni.

7

Axiology of space as a base of reflection on attitudes in architect's profession

70%

Maga-Jagielnicka R.

|

2011

|

tom Nr 2(30)

19--23

EN

Preparation for the architect's profession is a process in which particular attention is paid to this stage of education ('period of creating') during which sensitivity to the beauty of space is developed in the first place. This is a basic stage which leads to the next stages: knowledge, understanding, responsibility and gaining experience. Therefore, 'learning' architecture is based on the development of responsibility which facilitates acquiring knowledge, deepening understanding, taking responsibility and taking advantage of experience. Sensitivity is of special significance in the process of creative work; therefore, it is really important to ask the following questions: what are the crucial elements which influence the level of sensitivity? Is sensitivity to the beauty of space along with its usefulness the only thing that matters? According to the classical philosophy, beauty, goodness and truth constitute a triad of the highest values.

PL

Od architekta, jako wykonującego zawód zaufania społecznego, wymagana jest świadomość istnienia etycznego wymiaru aktywności zawodowej. Każda relacja, w której uczestniczy architekt, zobowiązuje do określenia własnej postawy zarówno w odniesieniu do przestrzeni, jak i wobec człowieka - w osobach współautora, inwestora, klienta, użytkownika. Przemyślenia z dziedziny aksjologii przestrzeni stanowią istotne wsparcie w pracy zawodowej. System wartości formowany jest w okresie przygotowującym do pracy zawodowej ("okres tworzący"), a podtrzymywany i rozwijany w trakcie wykonywania zawodu ("okres twórczy"). Wartości przestrzeni tworzą obszerny katalog w trzech podstawowych dziedzinach: witalnych, kulturowych i moralnych. Rozeznanie aksjologiczne w odniesieniu do wartości moralnych stanowi szczególnego rodzaju drogowskaz zachowań w pracy zawodowej. Historia kształtowania przestrzeni wyobraźnią i talentem architekta pozostawiła ślady rozmaitych lekcji z zakresu etyki zawodowej np. lekcji pokory, szacunku, prawdy, sprawiedliwości. Przedmiotowa i podmiotowa odpowiedzialność za przestrzeń - jej piękno i użyteczność - nie bierze się znikąd, odzwierciedla dylematy wyboru wartości.

8

Raport z oblężonego świata

66%

Kołodziej P.

|

nr 12

109-140

EN

The text takes the form of a “report” on classes conducted mostly remotely within the Polish language as a school subject. The author of the humanistic education project implemented in practice and described in this “report” his own pedagogical experience (academic teacher, high school teacher, co-author of textbooks), drawing all the consequences of using the formula “humanistic education”. As a result, we receive an anthropological and formative proposal that respects the subjectivity of the student and teacher. The main goal of activities under taken within the framework of the project is to reflect on identity and memory, and thus common (students’ and teacher’s) search, and discovering “truths”: about oneself, about man in general, about the world.

PL

Tekst ma formę „raportu” z zajęć prowadzonych w większości w trybie zdalnym w ramach języka polskiego jako przedmiotu edukacji szkolnej. Autor zrealizowanego w praktyce i opisanego w niniejszym „raporcie” projektu kształcenia humanistycznego wykorzystuje własne doświadczenia pedagogiczne (szkolne, akademickie oraz zdobyte przy współtworzeniu podręczników), wyciągając przy tym wszystkie konsekwencje z użycia formuły „edukacja humanistyczna”. W efekcie otrzymujemy propozycję o charakterze antropologicznym, formacyjnym, na ile to możliwe respektującą podmiotowość ucznia i nauczyciela. Głównym celem działań podejmowanych w ramach projektu jest refleksja nad tożsamością i pamięcią, a tym samym wspólne (uczniów, studentów i nauczyciela) poszukiwanie i odkrywanie „prawdy”: o sobie samym, o człowieku w ogóle, o świecie.

9

Nauczmy dzieci być bogami – edukacja humanistyczna wobec wyzwania transhumanizmu

58%

Lipowicz M.

Edukacja Humanistyczna

|

2016

|

nr 1

33-45

PL

W niniejszym artykule chciałbym zaprezentować pogląd transhumanistyczny z perspektywy pedagogiczno-filozoficznej. Zamierzam pokazać, że integracja podstawowych idei transhumanistycznych w proces wychowania i edukacji oznaczałaby odejście od fundamentalnych wartości humanistycznych, zwłaszcza koncepcji godności osoby ludzkiej. Jednocześnie zależy mi na podkreśleniu, że współczesny ruch transhumanistyczny zaczyna już dążyć do celowego oddziaływania na podstawowe parametry dziecięcej i młodzieżowej wyobraźni, aby w ten sposób móc na poziomie wczesnej socjalizacji doprowadzić do gruntownej redefinicji człowieczeństwa. Moim głównym przedmiotem badawczym będzie powieść Gennady’ego Stolyarova II Death is Wrong z roku 2013; z kolei analityczny, filozoficzny punkt odniesienia stanowi myśl Stefana Lorenza Sorgnera. Moja hipoteza brzmi: transhumanizm dąży do wyrwania człowieka z granic człowieczeństwa poprzez transgresję tego, co w sposób istotny określa jednostkę jako osobę.

EN

In the present article I would like to unveil transhumanism from a pedagogical-philosophical perspective. I will try to indicate that the integration of the fundamental ideas of transhumanism into the process of upbringing and education would lead to a departure from central human values, above all from the concept of dignity of the human person. Also I am particularly keen to emphasize that the contemporary transhumanist movement deliberately aims to have an impact on the essential parameters of children’s and youngster’s imagination in order to bring about a basic redefinition of humanity on the level of early socialization. My main research subject will be Gennady Stolyarov II’s children’s book Death is Wrong of the year 2013, while my analytical and philosophical reference point will be the thought of Stefan Lorenz Sorgner. My hypothesis is: transhumanism tends to extract the human being from the borders of humanity through transgressing what essentially defines the individual as a person.

10

Educational Thought of Ukraine and Poland Within Renaissance Culture: from the History of Intellectual Discourse of Xvi-xvii Centuries

58%

Petruk N.

|

nr 4

33-38

EN

The article deals with the peculiarities of formation of pedagogical thought in Ukraine and Poland during the propagation of Renaissance ideas into pedagogical culture of XVI-XVII centuries. It has been emphasized that founders of humanistic pedagogical culture in Ukraine were such outstanding scientists as Grygoriy Sanotskyi, Yuriy Drogobych, Mikolaj Kopernik, Pavlo Krosnenskyi and others. Problems of new man's formation, understanding his life purpose, expressions of his civic and spiritual activities, reevaluation of manual labour, peculiarities of moral education are studied on the basis of comparative analysis of famous Ukrainian-Polish humanists' works of XVI-XVII centuries. It has been stressed that the existence of close spiritual and intellectual relations between Ukrainian and Polish culture enabled the formation of humanistic pedagogical principles, European cultural and educational space, as well as the strengthening European life values. Educational thought of XVI-XVII centuries has been analyzed in the context of problems associated with the propagation of humanistic thinking among Ukrainian and Polish intellectuals, the reevaluation of man's role in the different spheres of life, the development of new educational culture in Ukraine.

11

Niż demograficzny a jakość kształcenia – czy dydaktyka akademicka stoi w obliczu kryzysu?

58%

Sujkowska-Sobisz K.

|

2014

|

nr 1

141-147

EN

The study raises the problem of the functioning of the academic didactics against the backdrop of new reality, socio-economic changes, and mental changes observed in young people. Based on the previous findings concerning the crisis in the academic didactics, the author proposes a reorientation within the scope of the target group of the prospective students. In her opinion, there is a need for drawing attention to the group of mature people (40+) as candidates for studies in humanities.

12

Nowe media i edukacja szkolna – wprowadzenie do projektu

58%

Kłakówna A. , Regiewicz A.

|

nr 1(73)

155-170

EN

New media are changing the cultural paradigm that identifies us. What it brings about is the necessity of the reflection on the organisation, forms and contents of mass education, which do not correspond to the cultural situation. The properties of the new media specify anew both the way of perception and – what neurobiologists’ research shows – of understanding, knowledge acquiring, using senses in perception, etc. Such change should be accompanied by the re-definion of education covering not only the new contents or using new technologies, but, first of all, complying in its design with the characteristic features of a new recipient shaped by new media. The article attempts to set up horizons and directions of the development of the humanistic education respectively to the recognition that indicates a continuously deepening gap between the cultural reality that surrounds us and the education offered by public schools, which self-evidently impact horizontally and vertically comprehended interpersonal relations.

PL

Nowe media zmieniają określający nas paradygmat kulturowy. Wynika stąd konieczność refleksji nad organizacją, formami i treściami masowej edukacji, które nie przystają do nowej sytuacji kulturowej. Właściwości nowych mediów określają na nowo zarówno sposób percepcji, jak i – co pokazują badania neurobiologów – rozumienia, przyswajania wiedzy, wykorzystywania zmysłów w postrzeganiu itd. Takiej zmianie powinna towarzyszyć redefinicja kształcenia obejmująca nie tylko nowe treści czy wykorzystująca nowe technologie, ale przede wszystkim odpowiadająca w swojej konstrukcji właściwościom nowego odbiorcy kształtowanego przez nowe media. Artykuł stanowi próbę wyznaczenia horyzontów i kierunków rozwoju edukacji humanistycznej odpowiednio do rozpoznań wskazujących wciąż pogłębiającą się przepaść między otaczającą nas rzeczywistością kulturową a edukacją oferowaną przez szkołę publiczną, co w ewidentny sposób rzutuje na horyzontalnie i wertykalnie pojmowane relacje międzyludzkie.

13

Anthropos 2.0 – od pedagogiki rzeczy do urzeczowionego człowieka?

47%

Lipowicz M.

|

2016

|

tom 2

PL

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie, krótkie rozwinięcie oraz krytyka pedagogicznych implikacji transhumanizmu. Stawiam hipotezę, iż w odniesieniu do głównych postulatów tego, coraz bardziej znaczącego zarówno w kulturze popularnej jak i w środowisku akademickim, ruchu techno-progresywnego uzasadniona jest mowa o próbie urzeczowienia człowieka. Owe urzeczowienie polegałoby na biotechnologicznych interwencjach, mających na celu udoskonalenie ciała ludzkiego, co – jak będę chciał dowieść – kłóciłoby się z podstawowymi ideami i założeniami edukacji humanistycznej, a także posthumanistycznej pedagogiki rzeczy. W pierwszej części omówię kluczową dla transhumanizmu koncepcję „ulepszania człowieka” (Human Enhancement) oraz pojęcie ludzkiej doskonałości. Z kolei w drugiej części postaram się odnieść te idee do podstawowych dla pedagogiki humanistycznej obrazów człowieka jako homo absconditus i homo educandus. Wyniki moich refleksji mogą być postrzegane jako wyraz naglącej potrzeby powstania szerokiej debaty pedagogicznej nad możliwościami oraz zagrożeniami płynącymi z transhumanizmu, albowiem nawet częściowa realizacja jego postulatów mogłaby już w niedalekiej przyszłości przyczynić się do załamania się podstawowych zasad praktyki edukacyjnej.

EN

The aim of the article is presentation, short elaboration and critique of the pedagogical implications of transhumanism. My hypothesis is that it is valid to refer to the crucial postulates of this techno-progressive movement, which is contemporary gaining popularity within the pop culture and academic society, as an attempt to objectify the human being. This process would consist of biotechnological interventions aiming at perfection of the human body, which—as I will try to indicate—would clash with both the basic ideas and assumptions of humanistic education and the conception of pedagogy of things as well. In the first part I will elaborate the crucial transhumanist conception of “human enhancement” and the notion of human perfection. In the second part I will refer these ideas to the fundamental pedagogical images of a man as homo absconditus and homo educandus. The results of my reflections can be perceived as an enunciation of the exigency for establishing a broad pedagogical debate on the possibilities and dangers deriving from transhumanism, since even a partial realization of its postulates could eventually lead to a breakdown of crucial principles of educational praxis.

14

Doświadczanie rzeki i krajobrazów nadrzecznych w perspektywie edukacji geograficznej. Ujęcie geograficzno-humanistyczne

47%

Angiel J.

|

tom nr 46 (2)

7--26

PL

Doświadczanie krajobrazów nadrzecznych, w tym rzek, jest procesem ich poznawania. Polega on na obserwacji, percepcji i innych działaniach sensorycznych, jak też na przeżywaniu bezpośredniego z nimi kontaktu i związanych z tym pogłębionych refleksji. Proces poznawania jest powiązany z wiedzą o krajobrazach, wzbogaconą o własne przeżycia i refleksje. W szkolnej edukacji geograficznej w ujęciu humanistycznym (jeszcze mało obecnym w realiach polskiej szkoły) ważna jest nie tylko wiedza, ale umożliwianie uczniom tworzenia pozytywnych więzi z rzeką i krajobrazami nadrzecznymi. Prowadzi to do nadawania im znaczeń i przemiany w świadomości w miejsca znaczące. Przykładem takiej edukacji jest też stwarzanie okazji do dialogu z rzeką i krajobrazami nadrzecznymi. Kluczowe jest ich wielozmysłowe i wieloaspektowe doświadczanie podczas zajęć terenowych, nie pomijając delikatnej i głębokiej sfery sacrum. Ważne dla uczniów jest uzewnętrznianie przez nauczyciela jego własnego doświadczania krajobra¬zów i efektów tego procesu – jako studium przypadku, prowadzącego od obserwacji i percepcji do holistycznego, komplementarnego ich odbioru.

EN

Experiencing riverside landscapes, including rivers, is a process of familiarizing with them. It consists of observation, perception and experiencing direct contact with them and related afterthoughts. The process of learning is closely connected to a level of knowledge, enriched with own experiences, emotions and reflections. In geography lessons conducted in the humanistic approach it is particularly important to encourage pupils to create positive bonds with the river and riverside landscapes which transforms them into meaningful places in students’ consciousness, and further determine the level of taming (meaning making them their own). Such an approach teaches a special dialogue with the river and riverside landscapes. A multi-sensory discovery and experience during field activities is also crucial for multisensory experience including the sphere of the sacred. It could be important and helpful for students if a teacher could externalize their own experience of the river and riverside landscapes as a case study, leading from observation and perception to a holistic complementary experience.