The article deals with the pedagogical research of Ukrainian and Polish scientists which explores the problem of cultural education. It is shown that in Ukraine cultural problems of education are becoming more common, there is a gradual disengagement of the conceps of multicultural education and the issues of intercultural education are increasingly more often reflected in the research and teaching practice. What seems essential for the expansion of cultural issues in educational research is the development of Ukraine in the field of research into integrated education, educology and its components, cultural education. The research of Polish scientists is based on some significant achievements of Polish teaching science and practice concerning implementation of the cultural approach to education. Special attention is drawn to the studies of Polish scientists on multicultural and intercultural education in borderlands, forming the multidimensional identity, to various aspects of the theory and methods of intercultural education. Solving the problems of multicultural education in Poland contributes to a clear distinction between multicultural and intercultural education, to providing the definition in legal terms of national minorities, ethnic groups, etc.
PL
W artykule dokonano analizy badań pedagogicznych prowadzonych przez ukraińskich i polskich naukowców, dotyczących problemów kulturologicznych edukacji. Wykazano, że na Ukrainie problemy kulturologiczne edukacji stają się coraz bardziej powszechne, odbywa się stopniowe rozgraniczenie treści pojęć edukacji wielokulturowej i międzykulturowej, problemy edukacji międzykulturowej coraz częściej znajdują odzwierciedlenie w badaniach naukowych i praktyce dydaktycznej. Ważne znaczenie w rozwoju zagadnień kulturologicznych w badaniach pedagogicznych ma rozwój nowego kierunku zintegrowanych badań naukowych na Ukrainie – oświatologii oraz jej części składowej – edukacji kulturologicznej. Badania polskich naukowców opierają się na znaczących osiągnięciach polskiej nauki pedagogicznej i praktyce w zakresie wdrażania podejścia kulturologicznego w edukacji. Szczególną uwagę w badaniach polskich naukowców zwraca się na edukację wielokulturową oraz międzykulturową na pograniczu; na kształtowanie wielowymiarowej tożsamości człowieka; na różne aspekty teorii i metodyki edukacji międzykulturowej. Do rozwiązywania problemów edukacji wielokulturowej w Polsce przyczynia się wyraźne rozgraniczenie pojęć edukacji wielokulturowej i międzykulturowej, określenie na poziomie ustawodawczym pojęć mniejszości narodowej, grupy etnicznej i in.
2
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Autorka zajmuje się przezwiskami stosowanym w Słowenii. Rozpatruje je na tle wyrażeń charakteryzujących daną grupę etniczną. Artykuł oparty jest na materiale mikrogatunków folkloru, a także gatunków poetyckich i prozatorskich. Rozważania skupiają się wokół problemu, czy przezwiska należy ujmować jako odrębny gatunek, czy może raczej jako „perspektywę etologiczną”, ujawniającą się w różnych gatunkach: wyrażeniach porównawczych, maksymach, przysłowiach, zagadkach, wierszach i opowiadaniach/bajkach. Tekst stanowi próbę pokazania słoweńskich przezwisk jako spójnego systemu, wskazuje się także możliwe kierunki dalszych badań. Analizy przezwisk w folklorze pokazują, że Słoweńcy uczestniczą w międzynarodowej „wymianie dóbr” na poziomie kultury duchowej. Badanie wariantów przezwisk pozwala też odkryć podstawy poetyki folkloru.
EN
The article deals with name-calling in Slovenia against the background of expressions characterizing a given ethnic group. The study is based on data from micro-genres of folklore, as well as from poetry and prose. The following problem is in focus: should nicknames be treated as a distinct genre or as an “ecological perspective”, manifesting itself in various genres, such as comparative expressions, adages, proverbs, riddles, poems and fables/tales. The article attempts to show that Slovenian nicknames constitute a system and proposes directions of further research. The analysis presents Slovenians as participants in an international “exchange of goods” at the level of spiritual culture. A study of variants of the nicknames also allows one to identify the foundations of the poetics of folklore.
The article describes tha place Cham's Muslim minority in Cambodia as a different ethnic and religious group. Cham people are members of three Muslim groups, who not share the same origin. But they suffered the similar fate as rest of the society during the Khmer Rouge era. As a Muslim, Chams were considered a threat to the communist leadership and its policy of collectivization. Despite the fact, that all cultural and material properties were destroyed and almost the half of the community was murdered, chams rebuilt mosques, religious buildings and Koranic schools being supported by Muslim governments from Southestasia and Middle East.Most Cambodian Muslim consider themselves Shafi'i Sunnis, follower of the Shafi'i school of Sunni law.
PL
Artykuł przedstawia miejsce muzułmańskiej mniejszości czam w Kambodży jako odrębnej grupy etnicznej i religijnej. Czamowie, członkowie trzech różnych grup pochodzenia dzielili z Khmerami los zgotowany im przez rządy Czerwonych Khmerów. Jako muzułmanie, czamowie zostali uznani za zagrożenie dla polityki kolektywizacji przez komunistycznych przywódców. Pomimo utraty dziedzictwa materialnego i połowy wspólnoty czamowie od lat 90 tych XX wieku dokonali odbudowy większości zniszczonych meczetów i szkół koranicznych przy pomocy rządów państw muzułmańskich z regionu i Bliskiego Wschodu. Wspólnota otworzyła się także na salafickie interpretacje islamu. Islam czamów odzwierciedla różne prądy islamu sunnickiego.Islam czamów odzwierciedla różne prądy islamu sunnickiego. Radykalizm niektórych odłamów nie zagroził jak dotąd dobrym i przyjaznym relacjom czamów z buddyjską większością.
The discussion is aimed at directing both linguists' and educators' attention toward culture viewed as a competence building element of second language education. The presented point of view underscores the need for expanding linguistic competence by adding cultural competence to it, bearing in mind that language is an integral part of culture. Besides, the stress is put on such a knowledge shaping process of a second language user which furnishes him or her with superb translational or teaching skills. This conviction, as demonstrated in the article, finds a strong support especially in the teaching/learning process focused on English where the user's full command of the language is impossible without the knowledge of its varieties. The presented examples clearly show that a language community can be easily identified with an ethnic community which, in fact, is distinguished by its tongue. The briefly discussed varieties of English (British and American), again, give evidence that differences in expresis verbis are actually differences in thinking fostered by the language community users and their culture. Therefore, what the discussion stresses is the fact that the art of second language education should be concentrated on teaching the proper way of expressing thoughts in the target language. The article ends with the appeal for a deep and thorough consideration of the contents of a second language teaching process.
The aim of this study is to show the contemporary transformations of identity of minority ethnic group whose ancestors came from Wisła (Silesia, Poland) to Ostojićevo (Banat, Serbia) in the 19th century. Those changes of identity are directly related to the organizational changes taking place in this ethnic group today. I show the aspects of the cultural and artistic associations, whose activities affect the redefinition of the identity of this minority community in a multiethnic environment. The village of Ostojićevo lies an area which has a diverse ethnic structure, so the boundaries between groups of people are constantly negotiated. Interactions between them lead in effect to changes both in the organizational group and, in the symbolic dimension, at the level of identification. The article is based on field research conducted in Ostojićevo in November 2016.
PL
Celem opracowania jest ukazanie współczesnych przemian tożsamości Wiślan z Ostojićeva (Banat, Serbia), które są bezpośrednio związane ze zmianami organizacyjnymi zachodzącymi w grupie etnicznej. Przedstawione są aspekty funkcjonowania stowarzyszeń kulturalno-artystycznych, których działalność wpływa na redefinicję tożsamości tej społeczności mniejszościowej w środowisku wieloetnicznym. Jako że wieś Ostojićevo jest obszarem o zróżnicowanej strukturze etnicznej, dochodzi do nieustannych negocjacji granic między grupami ludzi o różnej przynależności etnicznej. Interakcje pomiędzy nimi prowadzą w efekcie do przemian zarówno na płaszczyźnie organizacyjnej grupy, jak i w wymiarze symbolicznym, na płaszczyźnie identyfikacji. Tekst został opracowany na podstawie badań terenowych przeprowadzonych w Ostojićevie w listopadzie 2016 roku.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.