Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Fisheries vs. Marine Conservation: Lessons Learned from the Shiretoko World Natural Heritage Site

100%

Vlachopoulou E. I. , Makino M. , Matsuda H.

Roczniki Socjologii Morskiej

|

2014

|

tom 23

36-43

EN

The most prominent issue in the field of fisheries management is the choice between the wellbeing of the fishermen and the promotion of conservation, either in an ecosystem level or as species−specific approach. However, recently, there has been a general shift towards a more holistic approach, through which both goals may be achieved, without sacrificing one in favour of the other. The ecosystem approach is supported by a large proportion of the academic community as the solution to avoid conflict between livelihoods and conservation. In the Shiretoko World Natural Heritage Site, the local stakeholders have managed to bridge the gaps through extensive consultation and, supported by the Japanese local and national governments and various academic institutions, have established a coordinating network of organisations, in order to build consensus among the stakeholders and adopt the ecosystem approach. As representatives from most stakeholder groups participate in the collaborating institutions, the interests of various sides, including tourism, fisheries, reforestation, agriculture, citizens, scientists and environmental groups, are voiced and supported during the decision−making process. The Shiretoko Natural Heritage Site Management Plan has made significant achievements, by adopting viable trade−offs between conservation, fisheries management and tourism, resulting in a sustainable and largely self−funded conservation scheme. The example of Shiretoko could function as a best case practice for many countries worldwide that face the same problem, especially insular ones, in order to achieve sustainable fisheries without sacrificing marine conservation.

2

Ecological risks assessment of fishery commodities from heavy metal in The East Java Province, Indonesia

75%

Andriyono S. , Hidayati N. V. , Fitrani M. , Manaf L. A. , Habib A. , Dewi U. U. , Mukadar S.

|

tom no. 60

183--193

EN

Heavy metals are a crucial group of chemicals extensively used in materials to meet human needs, eventually leading to contamination of aquatic ecosystems and accumulation in organism’s tissues. Heavy metals enter the aquatic ecosystem from various sources. Those metals that pollute aquatic waters are deposited in sediments, remain dissolved in water or accumulate in the food web of aquatic organisms. Benthic biota is believed to accumulate the highest levels of these metals, while other aquatic animals, such as fish, shrimp, and macroalgae, serve as significant sources of heavy metals intake through food and the environmental exposure. Ina study conducted in and around the east Java, Indonesia, the concentration of heavy metals in commercially important fish species, shellfish, and macroalgae were evaluated using an inductive couple plasma-mass spectrometer (ICP-MS). This study is very important because fishery resources are not only vital for exports but also serve as a primary source of essential food for local communities. The results showed that heavy metal concentration (Pb, Cd, and Hg) in samples were 12.3 mg∙dm-3 , 0.171 mg∙dm-3, and undetectable, respectively. This study showed that different metals were present in the samples at different levels, all of which fell within the maximum residual levels set by the EU and USFDA. The results of an analysis of food safety based on the Hazard Index showed values below 1 point, indicating that fishery products (fish, shrimp, and macroalgae) from the East Java Province are generally safe for human consumption.

3

Brytyjsko-islandzkie „wojny dorszowe” (1958–1976) jako przykład sporów o zawłaszczanie morza

63%

Kubiak K.

|

tom 30

191-221

EN

The Cod Wars were a series of confrontations in the 1950s and 1970s between the United Kingdom and Iceland regarding fishing rights North Atlantic. The conflict ended in 1976, when the United Kingdom accepted a 200 nautical-mile Icelandic exclusive zone. With increases in fishing ability enabled by steam trawlers in the latter part of the 19th century, pressure was exerted on boat owners and skippers to exploit new grounds. Large catches in Icelandic waters meant voyages across the North Atlantic became more regular. In 1893 Denmark, which had governed Iceland and the Faroe Islands tried to establish a fishing limit zone around their shores. United Kingdom finally accepted the Danish rights only in the territorial waters which had been only 3 nautical miles wide. In 1952 independent Republic of Island established 4 mile wide territorial water and in 1958 tried to widen them to 12 miles. It caused the conflict called “the first cod war”. It lasted from 1 September until 12 November 1958 to 11 March 1961. Many incidents followed, such as the one on 4 September, when the Icelandic patrol vessel Aegir attempted to take a British trawler, but was thwarted when frigate Russell intervened, and the two vessels collided. Eventually Britain and Iceland came to a settlement, which stipulated that any future disagreement between Iceland and Britain in the matter of fishery zones would be sent to the International Court of Justice in the Hague. In total the 37 Royal Navy ships and 7 000 sailors protecting the fishing fleet from six Icelandic gunboats and their 120 crew members. The Second Cod War between the United Kingdom and Iceland lasted from September 1972 until the signing of a temporary agreement in November 1973. The reason was creating by Iceland 50 nautical-mile exclusive fishery zone. Finally, after the months of international tense as well as many incidents and collision the agreement was reached. According the document the UK accepted the Icelandic annexation in exchange for permission to catch 150 000 tons of fish until 1975. The Third Cod War lasted from November 1975 until June 1976. The conflict occurred when Iceland had declared that the ocean up to 200 nautical miles from its coast. The British government did not accept the large increase to the exclusion zone. The confrontation, which was the most hard fought of the Cod Wars, saw British fishing trawlers have their nets cut by the Icelandic Coast Guard and there were several incidents of ramming by Icelandic ships and British trawlers, frigates and tugboats. Finally the agreement was reached where the UK had accepted the Icelandic expansion while receiving a temporary allowable catch for its fishing fleet. During the Cod Wars Iceland achieved its overall aims, to the detriment of the already declining British fisheries, severely affecting the economies of northern fishing ports in the United Kingdom.

PL

„Wojny dorszowe” to ciąg konfrontacji, które rozegrały się w latach 1958–1976 między Wielką Brytanią a Islandią, dotyczących praw do połowów na północnym Atlantyku. Długotrwały spór zakończył się w 1976 roku, kiedy Wielka Brytania uznała 200-miliową islandzką Wyłączną Strefę Ekonomiczną. Dzięki zwiększeniu zdolności połowowych, co dokonało się w drugiej połowie XIX wieku za sprawą trawlerów parowych, wody wokół Islandii zyskały nowe znaczenie. W 1893 roku Dania, która sprawowała kontrolę nad Islandią i Wyspami Owczymi, próbowała ustanowić strefę połowową wokół ich wybrzeży. Wielka Brytania ostatecznie zaakceptowała prawa duńskie tylko na wodach terytorialnych, które miały jedynie 3 mile morskie szerokości. W 1952 roku Republika Islandii ustanowiła morze terytorialne o szerokości 4 mil, a w 1958 roku próbowała rozszerzyć je do 12 mil. Wywołało to konflikt zwany „pierwszą wojną dorszową”. Trwał on od 12 listopada 1958 roku do 11 marca 1961 roku. Rozegrało się wówczas wiele incydentów między rybakami brytyjskimi a islandzką Strażą Wybrzeża. Osiągnięty w 1961 roku kompromis zakładał, że rozbieżności między Islandią a Wielką Brytanią dotyczące kwestii połowowych zostaną rozpatrzone przez Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości w Hadze. „Druga wojna dorsza” między Zjednoczonym Królestwem a Islandią trwała od września 1972 roku do listopada 1973 roku. Powodem było utworzenie przez Islandię 50-milowej strefy rybołówstwa. Po miesiącach napięć międzynarodowych i wielu incydentach Wielka Brytania zaakceptowała decyzję islandzką w zamian za zezwolenie na połów 150 000 ton ryb do 1975 roku. „Trzecia wojna dorszowa” trwała od listopada 1975 roku do czerwca 1976 roku. Do wybuchu konfliktu doszło, gdy Islandia zadeklarowała utworzenie Wyłącznej Strefy Ekonomicznej o szerokości 200 mil morskich. Konfrontację zakończyło porozumienie, na mocy którego Zjednoczone Królestwo zmuszone było zaakceptować pretensje islandzkie, otrzymując czasowy limit połowowy dla swojej floty rybackiej. Podczas „wojen dorszowych” Islandia osiągnęła zakładane cele i obroniła swą suwerenność państwową nad obszarami morskimi.

4

RASFF - produkty rybołówstwa i akwakultury. Analiza najczęstszych zagrożeń (2014-2016)

51%

Keszka S. , Panicz R.

|

tom T. 70, nr 8

20--23

PL

Ryby oraz produkty rybołówstwa to w ujęciu wartościowym ok. 10% ogólnego eksportu produktów rolnych i 1% światowego handlu towarami. Wprowadzenie systemu RASFF umożliwia skuteczną identyfikację i dystrybucję informacji o zagrożeniach ze strony mikroflory, metali ciężkich bądź zafałszowań produktów. Ta ostatnia grupa ma istotne znaczenie dla ukierunkowania monitoringu i systemów kontroli zdrowotności produktów na wszystkich etapach łańcucha żywnościowego. Z danych RASFF wynika, iż liczba wszystkich typów ostrzeżeń zarejestrowanych w systemie w przypadku ryb oraz produktów rybnych rosła do 2011 r. Następnie w latach 2011-2015 ustabilizowała się na poziomie 300 zgłoszeń na rok, co w 2014 r. stanowiło 12% spośród wszystkich zgłoszeń odnotowanych w RASFF. Analiza powiadomień RASFF wskazuje również na dotychczas nieznane zagrożenia, ujawniające nowe kierunki w obrocie produktami rybołówstwa i akwakultury, które stwarzają nieoszacowane dotychczas zagrożenia dla zdrowia człowieka (alergeny, dodatki funkcjonalne, pozostałości leków, chemikalia środowiskowe).

EN

Fish and fishery products account for 10% of total export of agricultural products and 1% of value of the world trade. Introduction of RASFF provides efficient identification and distribution of information on microbiological, heavy metal and product counterfeiting hazards. The last group is highly important for the selection of appropriate monitoring steps and further assessment of food safety risks along the whole food chain. RASFF data demonstrate that the total number of notifications for fish and their products recorded in system reached its peak in 2011 and then dropped a to a level of approximately 300 records in 2013-2015, what accounted for approximately 12% of all RASFF records submitted in 2014. Analysis of RASFF notifications reveals also other so-far unknown hazards, presenting new trends in fishery and aquaculture trade, which induce new hazards for human health (allergens, food additives, drug residues, environmental chemicals).