Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Ratio wobec sztuki, także sakralnej

100%

Nadrowski H.

Studia Theologica Varsaviensia

|

2017

|

tom 55

|

nr 2

95-117

PL

Art not only arouses emotion and aesthetic experience through the beauty. It is also a message of different content. It stimulates reflection and contemplation at the same time. It is also a testimony of the time and the artist himself. Sacrum has a cognitive, didactic but also mystical and eschatological role. To effectively assist in meeting the God, it should merge the triad: fides, ratio and ars.

2

Gwiezdne wojny – rzymskie traktaty według Maniliusza

87%

Leraczyk I.

|

nr 1 (57)

189-201

PL

Poemat dydaktyczny Astronomica, napisany w pierwszym wieku n.e. przez Marka Maniliusza, jest najprawdopodobniej najbardziej znaczącym tekstem dotyczącym starożytnej astrologii. Zawarta w nim budowa wszechświata służy również do ukazania, jak w czasach pryncypatu wyglądały relacje Rzymian z innymi ludami. Dla Maniliusza, w centrum kosmosu znajduje się bóg, opisuje on również umowy pomiędzy gwiazdami używając do tego rzymskich rodzajów traktatów, takich jak foedus, hospitium czy societas. Ostatecznie jednak Maniliusz stwierdza, że wszystkie umowy pomiędzy ciałami niebieskimi są krótkotrwałe, ponieważ są one swoimi naturalnymi i wiecznymi wrogami. W tym kontekście można analizować wykorzystanie astrologii do politycznej manipulacji.

EN

The didactic poem Astronomica, written by Marcus Manilius in 1st century A.D., is probably one of the most significant texts about the ancient astrology. The construction (system) of the universe is also used to show the international relations between Rome and other nations under the Principate. For Manilius the centre of the universe is deus. He also describes the agreement between stars using roman form of treaties: foedus, hospitium, societas. Finally, he shows that all treaties are short-term because signs of the zodiac are natural and eternal enemies. In this context we can analyse the use of astrology to political manipulation.

RU

Дидактическая поэма Астрономика, написанная в первом столетии н.е. Марком Манильюшом, является наиболее знаменательным текстом, касающимся древней астрологии. Заключенная в нём структура вселенной служит также к представлению, как во временах принципату выглядели отношения римлян с другими народами. За Манильюшем, в центре космоса расположен бог. Описывает он также договоры между звездами, используя к этому римские види договоров, такие как foedus, hospitium или societas. В конечном счете однако Манильюш констатирует, что все договоры между небесными телами кратковременны, потому что они являются природными и вечными врагами. В этом контексте можно анализировать использование астрологии к политической манипуляции.

3

Relacje "fides", "ratio" i "ars" w zabytkowym kościele

84%

Nadrowski H.

Zeszyty Naukowe Politechniki Białostockiej. Budownictwo

|

2006

|

tom Z. 30

289-306

PL

Wspólne uwarunkowania dotyczące zabytkowych obiektów: świeckich i kościelnych (tzw. Kryteria wymierne i niewymierne). Specyfika zabytku sakralnego: -teologiczne, hierarchiczne i akcjologiczne pryncypia; -konsekwencje rytu "dedicatio ecclesiae"; -służebność liturgiczna, adoracyjna i modlitewna; -sens dzieła poprzez program ikonograficzny oraz ideę "Biblia pauperum"; -ocena trzech najczęstszych postaw wobec zabytkowego kościoła (bezczynność: zabezpieczenia; zastępowanie); -przykłady adaptacji oraz integracji: krajobraz, architektura i wnętrze ("nova et vetera" oraz "genius loci"). Wobec dylematów lub konfliktów: -zawierzenie kompetencjom fachowców i współpraca z nimi; -użytkowanie jedynie zgodne z kerygmą, dogmatem; -nie stosuje się tu opcji: "zabytek na sprzedaż"; -rozgraniczenie: zabytkowy kościół parafialny (lub filialny); klasztorny czy rezy-dencjonalny (pałacowy); -uzgodnienie relacji między konserwatorem państwowym i kościelnym. Aktualna koncepcja zgodna z duchem postvaticanum i konkordatu: -szacunek zarówno dla sacrum, jak i dla stylu każdej epoki; -kościół to coś więcej i coś innego niż muzeum, galeria, czy filharmonia; -wymóg udostępniania zabytku kościelnego i zarazem jego strzeżenia; -proboszcz jest administratorem, nie zaś właścicielem powierzonego dziedzictwa; -postawa odpowiedzialności wobec Boga, historii, wierzących i przyszłych pokoleń.

EN

Common conditions concerning historical objects: secular and sacral (so-called measurable and immeasurable criteria). The specificity of a historic sacral building: - theological, hierarchic and axiological principles; - consequences of the rite of "dedicatio ecclesiae"; - ancillary character with regard to liturgy, adoration and prayer; - the significance of the object conveyed through an iconographic programme and the idea of "Biblia pauperum"; - assessment of three most common attitudes to a historic church (inactivity: protec-tive measures; replacement); - examples of adaptations and integration: landscape, architecture and the interior ("nova et vetera" and "genius loci"). In the face of dilemmas and conflicts: - confidence in the competence of specialits and cooperation with them; - usage only in accordance with kerygma and dogma; - the option "a historic building for sale" does not apply here; - distinguishing between: historical parish (or filial) church; monastic church and residential (palace) church; - agreement in relations between the state and church fine art conservator. Current conception in accordance with the spirit of postvaticanum and the concor-date: - respect both for the sacrum and the style of each period; - a church is something more and something different than a museum, gallery or concert hall; - the requirement to open the historical church to the public and to protect it at the same time; - the pastor is an administrator, not an owner of the heritage entrusted to him; - an attitude of responsibility to God, history, belivers, and future generations.

4

‘You too, my child?’ On trust and perfidy in classical literature.

67%

Schade G.

|

tom 24

|

nr 1

185-201

PL

A tripartite approach is proposed in order to get hold of the complex phenomenon of trust and perfidy in classical literature. In a first part two cases of political treason are discussed: the most prominent victim of treason, Julius Caesar, who was very much surprised when he saw Brutus among his assassins, and the greatest traitor in antiquity ever, Alcibiades. Protean perfidy, however, is a gender-crossing issue, and a second part is dedicated to literary figures, in particular to women. Aeschylus’ Clytemnestra is an outstanding example of a perfidious character. Finally, a third part is concerned with words, for πίστις and fides have attracted the attention of classical scholars and structural linguists alike. At the beginning, however, Hamlet is introduced, an expert both in trust and perfidy as well as in classical literature.