Wielu konserwatywnych literaturoznawców uważa, że nieograniczone możliwości publikacjitekstów literackich w internecie to wyraźna zapowiedź końca tradycyjnej literatury.Rzeczywiście, obecna kultura sieciowa pozwala twórcom na publikację tekstów literackich,które z wielu powodów prawdopodobnie nie mogłyby ukazać się drukiem. Jeślijednak dany twórca chce stać się członkiem internetowej społeczności autorów, zyskującw ten sposób konkretne grono odbiorców, musi podporządkować się wielu ograniczeniomi spełnić szereg warunków, nie zawsze pokrywających się z wymaganiami, jakiestawia się tradycyjnemu pisarstwu. Internetowe społeczności twórcze wytworzyły własnemechanizmy kontrolujące i dyscyplinujące, pozwalające na weryfikację, ocenę i eliminacjętekstów nieodpowiadających ustalonym standardom.Na podstawie kilkuletniej obserwacji Forum Literackiego Mirriel, zrzeszającegoprzede wszystkim twórców fan fiction (publikowane są tam również utwory oryginalne),wskazać można różnorodne mechanizmy służące ustalaniu hierarchii (rola i pozycjaadministratorów i moderatorów, regulamin), zasady przyjmowania nowych członków,sposoby tworzenia kolektywnej interpretacji tekstów kanonicznych (groupmind) oraz weryfikacjitekstów przeznaczonych do publikacji (beta-readerzy, reguły selekcji materiału,kary i sankcje). Stanowiąc grupę, która pierwotnie odegrała istotną rolę w dekonstrukcjitradycyjnych literaturoznawczych pojęć, twórcy fan fiction mogą być postrzegani jakobuntownicy i rewolucjoniści. Z drugiej strony – mimo ogromnej swobody, jaką daje internet– ich eksperymenty są w znacznym stopniu ograniczane, nie tylko konwencjonalnymiwymaganiami i zasadami pisarstwa jako takiego, ale również przez canon i fanon, które,stworzone przez członków danej społeczności w wyniku dyskusji i kolektywnej interpretacji,stanowią istotną instancję pozwalającą ocenić „odpowiedniość” tekstu fanowskiegodo tekstu bazowego.
2
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW