Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

The Role of a Medicalized Discourse in the Global Activities of the World Health Organization

100%

Hoffmann M.

|

tom 5

173-191

EN

This article presents selected results of a research project entitled Medicalization strategies of the World Health Organization1 in which the author analyzed and described three WHO policies characterized by a medicalizing approach. These three policies were compared with each other in terms of their conceptual (narrative) and institutional (practical) levels of medicalization and their effects. In order to better understand the role of a medicalized discourse in the global activities of the WHO, these three cases were also compared to one non-medicalizing policy. The aim of this article is twofold: firstly, to present two cases analyzed as part of the project, namely, the tobacco policy (a ‘medicalized’ one) and the ageing policy (a ‘non-medicalized’ one) and secondly, to consider the possible influence of WHO discourse on tobacco and ageing on public health policies in the European Union.

2

In search for the ontological presuppositions of critical jurisprudence

86%

Mańko R. , Łakomy J.

Krytyka Prawa. Niezależne studia nad prawem

|

2018

|

tom 10

|

nr 2

469-486

EN

The aim of the present article is to reflect upon the ontological presuppositions of critical jurisprudence (critical legal science), understood as a set of assumptions in the domain of social ontology, which determine the identity of this form of general reflection upon law. The article proposes to identify four such assumptions: the assumption concerning the political character of the social world; the assumption on the social construction of the social world; the assumption of paninterpretationism; the assumption of the existence of epistemic communities.

3

Vědět a stavět: kontinuity urbánní expertízy na příkladu Bratislavy v "krátkém" dvacátém století

58%

Spurný M.

Soudobé dějiny (Contemporary History)

|

2021

|

tom 28

|

nr 2

315-352

EN

Between 1918 and 1989, Bratislava witnessed at least four major political upheavals, formed part of different states, and its entire social, political and economic order fundamentally changed several times, as well as the position of the city - from the centre of part of Czechoslovakia to the capital of the formally independent state. The main aim of this study is to analyse the development, planning and construction of Bratislava throughout this entire turbulent period, while pointing mainly to the continuities and connections that go beyond these political upheavals. The study focuses on a largely Slovak epistemic community of architects and urban planners inspired by modernism, who were active in Bratislava or influenced its development during the researched period. The first generational cohort of these urban experts was formed by people who, since the 1920s, had drawn inspiration mainly from the environment of the Prague Czech Technical University, where they had the opportunity to become acquainted with modernism in architecture. After the Second World War, some of these figures created an important expert and academic background, from which, in the local context, emerged another extremely influential generation of architects and designers, which had a fundamental influence over the development of the city in the 1960s and 1970s. While some of them remained active well into the 1990s, it is possible to observe as early as in the normalization period (and this is the focus of the final parts of this study) how the approach towards the urban environment they represented was being gradually challenged and was becoming less important. The author analyses the relationship between the urban experts of several generations, as well as between the urban experts and other important actors who influenced the development of Bratislava. He shows how these experts built their positions and secured the continuity of their own approaches to the construction, or more generally, to the development and operation of the city. He also outlines how the ways they exercised their influence changed over the course of several decades and what factors - on the political, institutional and discursive level - strengthened or weakened this expert community.

CS

Mezi lety 1918 a 1989 prošla Bratislava přinejmenším čtyřmi velkými politickými zvraty, byla součástí různých státních útvarů, několikrát se zásadně změnilo celé společenské, politické a ekonomické uspořádání i pozice města - od pouhého centra části Československa až po hlavní město formálně samostatného státu. Hlavním záměrem této studie je analyzovat rozvoj, plánování a budování Bratislavy po celé toto neklidné období a poukázat přitom zejména na kontinuity a souvislosti překračující zmíněné politické zvraty. Ústředním aktérem studie je (nejen slovenská) epistemická komunita modernou inspirovaných architektů a urbanistů, kteří ve sledovaném období v Bratislavě působili nebo na její rozvoj měli vliv. První generační kohortu těchto urbánních expertů tvořili lidé čerpající podněty od dvacátých let minulého století zejména z prostředí pražského Českého vysokého učení technického, kde měli příležitost se seznámit s architektonickou modernou. Některé z těchto osobností pak po druhé světové válce v Bratislavě vytvořily výrazné expertní i akademické zázemí, z něhož vyrostla v tamním kontextu další mimořádně vlivná generace architektů a projektantů, jež měla zásadní vliv na rozvoj města v šedesátých a sedmdesátých letech. Ač někteří z nich působili hluboko do devadesátých let, je možné již během normalizační éry (a to je předmětem závěrečných pasáží této studie) sledovat postupné zpochybnění a vytrácení onoho přístupu k urbánnímu prostředí, který reprezentovali. Autor analyzuje vzájemné vazby mezi urbánními experty několika generací navzájem i mezi nimi a dalšími významnými aktéry ovlivňujícími rozvoj Bratislavy. Ukazuje přitom, jakým způsobem budovali svou pozici a zajišťovali kontinuitu jim vlastních přístupů k výstavbě, či obecněji k budování a fungování města, ale také nastiňuje, nakolik se způsoby uplatňování jejich vlivu v průběhu několika desetiletí proměňovaly a co tuto expertní komunitu - v rovině politické, institucionální i diskurzivní - posilovalo, nebo naopak oslabovalo.

4

Between knowledge and policy making. Innovation studies in the perspective of constructivist model of epistemology

58%

Karpińska A.

Roczniki Nauk Społecznych

|

2014

|

tom 6(42)

|

nr 4

53-80

EN

The genesis of the development of reflection about innovation is history entangled in the game played by international organizations in order to maintain the dominant position of economically and politically privileged groups. The aim of the article is to prove that the concept of innovation studies was designed as the tool for the legitimization of the neo-liberal economic and science policy in developed and developing countries after the Second World War. The analysis consists of two stages: an attempt to reconstruct the mode of thinking about innovation and the identification of the basic thought constraint mechanisms functioning in the field of innovation studies. The article is therefore an attempt to answer the questions of why and how certain groups of researchers are able to construct knowledge perceived by the society as objective and what role the institutions of power play in these processes. Thus, the reconstruction of the object of scientific knowledge is not only the reproduction of a reflective epistemological process, but to understand the scientific fact it is necessary to try to identify what actually constitutes science despite representing an area external to it.

PL

Geneza rozwoju myśli innowacyjnej to historia uwikłana w grę toczoną przez organizacje międzynarodowe celem utrzymania dominującej pozycji grup uprzywilejowanych ekonomicznie oraz politycznie. Zamysłem artykułu jest dowiedzenie, że koncepcję innovation studies skonstruowano jako narzędzie legitymizacji neoliberalnej polityki gospodarczej i naukowej państw rozwiniętych i rozwijających się po II wojnie światowej. Podjęta analiza składa się z dwóch etapów: próby rekonstrukcji stylu myślenia o innowacyjności oraz oznaczenia podstawowych mechanizmów przymusu myślowego funkcjonujących w obszarze studiów o innowacji. Artykuł jest więc również próbą odpowiedzi na pytania o to, dlaczego i w jaki sposób pewne grupy badaczy są w stanie konstruować wiedzę społecznie postrzeganą jako obiektywna oraz jaką rolę w tych procesach odgrywają instytucje władzy. Rekonstrukcja przedmiotu wiedzy naukowej nie jest więc tylko odtworzeniem pewnego refleksyjnego procesu epistemologicznego. Aby zrozumieć fakt naukowy, trzeba podjąć próbę oznaczenia tego, co współkonstytuuje naukę, choć reprezentuje obszar wobec niej zewnętrzny. Takie wyjaśnienie pełni wówczas większą funkcję eksplanacyjną i teleologiczną, niż tylko deskryptywny opis przedmiotu i metod poznania dokonany w obszarze przypisanej mu dziedziny nauki.

5

Magia uproszczeń w służbie (re)dystrybucji skojarzeń. Społeczne funkcje mediów i dziennikarstwa w polskim dyskursie publicznym w dobie postprawdy

51%

Gołębiewski F. A.

Dyskurs & Dialog

|

2019

|

tom I

|

nr 1 (1)

49-59

EN

This paper addresses the social functions of media and other communication channels that we observe in contemporary public debate in the era of, so-called, post-truth. The changes that have occurred in the sphere of global and interpersonal communication in the last 15 years due to technological changes are discussed. The author refers to the concept of epistemic communities, comparing them to contemporary concepts of „information bubbles.

PL

Artykuł podejmuje temat społecznych funkcji mediów i innych kanałów komunikacji, jakie obserwujemy we współczesnej debacie publicznej w dobie tzw. post-prawdy. Omówione zostają zmiany, jakie zaszły w sferze komunikowania globalnego i międzyludzkiego w ostatnich 15 latach dzięki zmianom technologicznym. Autor nawiązuje do pojęcia wspólnot epistemicznych, przyrównując je do współczesnych koncepcji „baniek informacyjnych”.