Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 19

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  enemy
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
|
|
tom 48
17-36
PL
Pojęcie stereotypu wroga, które na stałe zagościło w dyskursie publicznym zarówno w języku potocznym, publicystycznym, jak i naukowym, nie zostało dotychczas poddane gruntownej naukowej analizie. W niniejszym artykule podjęto próbę sformułowania definicji „stereotypu wroga” jako samodzielnego bytu językowego oraz przedstawiono etapy jego kształtowania się w rzeczywistości politycznej. Artykuł ma charakter ściśle teoretyczny bazujący na dokonaniach naukowych prowadzonych w ramach obszarów badawczych związanych ze stereotypem oraz wrogością. W opinii autorki konieczna dla realizacji postawionego celu jest analiza zjawiska stereotypizacji dokonana z następujących perspektyw naukowych: socjologicznej, psychologicznej, językoznawczej. Niezbędna wydaje się również refleksja nad problematyką wrogości w ogóle, a w szczególności uwzględniająca figurę wroga w działaniach politycznych.
EN
The concept of the enemy stereotype, which is permanently present in colloquial, journalistic, and academic discussions, has not been scientifically analysed so far. In this article, an attempt to provide a definition of “the enemy stereotype” as an independent linguistic being has been made. The stages of this term taking shape in the political reality have also been presented. The article has strictly theoretical nature, and is based on scientific achievements in the fields of research related to stereotypes and hostility. In the author’s opinion, the analysis of the phenomenon of stereotyping carried out from a sociological, psychological, and linguistic point of view is necessary. A reflection on the issue of hostility in general, and on the image of the enemy in political activities in particular is also fundamental.
EN
The author hypothesizes that in the era of information technology, logic is the crucial tool of security sciences, and logicians have a greater role to play in this field than politicians. This viewpoint is held by two significant institutions dealing with the logic of security: Academia Diplomatica Europaea (ADE) in Brussels and US Army War College in Carlisle, Pennsylvania. The author focuses on the assumptions and activities of Academia Diplomatica Europaea. ADE assumes that the major challenge to contemporary security is to change the enemy’s mentality into the mentality of an ally. To do this, one should analyse the following logical categories: the category of relations (between individuals and societies) and the category of hostility. ADE mainly focuses on social relations, with their sociological and psychological aspects, assuming that enemies have not only official, explicit opinions but also implicit ones, and learning these implicit opinions is a key to change the enemy’s mentality according to the aforementioned pattern. The author then discusses the methods relating to the logic of security used by ADE. Finally, in the light of the assumptions stated by ADE, he analyses the institution’s activities aimed at contemporary threats, the major threat being, according to ADE, terrorism.
3
Content available Nieprzyjaciele w Psalmach
75%
|
|
tom 18
|
nr 1
33-49
PL
There often arises the problem of „enemies” in the Psalms persecuting the psalmists. Since in the studies the Psalmists are no longer identified with David there exists an unceasing discussion among scholars not only about the identification of the Psalmists themselves but also about the identification of their persecuting enemies. No satisfactory answer has been given by those who following Smend’s hypothesis, which explains a collective „I” in the Psalms, considered the persecuted to be the devout (hasîdîm) Israelites and the persecuting enemies to be the disloyal Israelites who abandoned their Law (Rahlfs). No sufficient answer has been also given in the studies of those who, regarding a cult the origin of the Psalms, considered „enemies” to be: either sorcerers bringing about misfortunes on the others (Mowinckel), or foreign enemies of Israel whom the Israelit kings intended to defeat with Jahve’s help (Birkenland), or the false accusers of the innocent (Schmidt), or the ones who chased those who sought sanctuary in the temple (Delekat) or demanded a righteous judgement (Beyerlin). After a critical examination of the above-mentioned opinions the author presented different definitions of „enemies” as well as various changes occuring in the Psalms as regards a denotation of „enemies” and their hostile activities. On the grounds of this material and especially on the grounds of contents of the prayers of the persecuted the author arrieved at the conclusion that „enemies” in the Psalms were anonymous private individuals who intended consciously or unconsciously to dissuade the Psalmist (Balla) from a fidelity to Jahve and His Testament.
EN
Some aspects of the codification phenomenon of contemporary Slavic paganism (in light of from field study material)On the basis of material received from a survey of three Russian pagan associations, the author  discusses some  features of "rodnovercheski" communities, as well as  world view of followers of this religious and socio-political phenomenon. More attention is paid, in the first place, to the social composition of  neo-pagan communities. Criteria such as age, place of work and education of neo-pagan adepts are taken into consideration, as well as the following  question: Who do the representatives of neo-paganism regard as their allies and who as  their opponents? Niektóre aspekty kodyfikacji zjawiska współczesnego pogaństwa słowiańskiego (w świetle badań terenowych)Na podstawie materiałów uzyskanych z badań ankietowych w trzech rosyjskich gminach neopogańskich autor artykułu omawia niektóre cechy wspólnot rodzimowierskich („rodnovercheskich”) oraz światopogląd wyznawców neopogaństwa, zjawiska o charakterze religijnym i społeczno-politycznym. Autor skupia uwagę przede wszystkim na społecznej strukturze wspólnot neopogańskich. Pod rozwagę bierze kryteria takie, jak: wiek, miejsce pracy i wykształcenie wyznawców neopogaństwa. Zadaje też pytanie: kogo przedstawiciele nurtu neopogańskiego uznają za swych sprzymierzeńców, a kogo za przeciwników?
5
63%
EN
The text is focused on the analysis of the relation between God and war in political thinking interpreted by the controversial Carl Schmitt. It performs the analysis on the background of Schmitt's theory of the political and the political theology. In the first case, the theory of the political, based on the possibility of distinguishing the friend and the enemy, shows to be compatible with Christian political thinking and with Christian concept of man as a being capable of responsibility. This immanent context of Schmitt's political thinking leads to the need of establishing and analyzing the relation of God and war (violence). In the second regard, Schmitt's historical-epistemological model is presented on the background of political theology as project and program; the model relativizes the enlightened rationalist claim and rehabilitates, for the space of the political, also myth or faith as non-negligible political and epistemological factor that, at the same time, prevents instrumentalization of polis. A complement to political theology as historical-political process consists in political theology as a project taking into account theology, belief in God, together with systematic considering of facticity of violence. Thus the relation of God and war can be analyzed at two levels; both of them are discussed in the article. First, at the level of its withdrawal from political thinking and of the consequences resulting from it. And second, from the perspective of its function in political thinking that would correspond to human character as 'complexio oppositorum'.
|
|
tom 22
|
nr 61
47-56
EN
RESEARCH OBJECTIVE: The aim of article is an attempt at reconstructing the images of other, foreign and enemy, fixed in the linguistic picture of the world of students. THE PROBLEM AND RESEARCH METHODS: The research problem is placed in the context of the discussion on the cultural meanings contained in the terms: other, foreign, enemy.  THE PROCESS OF ARGUMENTATION: The argumentation began with the justification of selecting the research issues with an indication of the research assumptions of imagology as a theoretical and methodological approach to the analysis of the concept of otherness/strangeness/hostility in the context of the concept of identity. Secondly, both the research methodology applied and the criteria for classifying and describing the empirical material were discussed. The third part of the study is the analysis of the research results and the conclusions. RESEARCH RESULTS: On the basis of the analysis, it can be claimed that the terms other, alien and enemy hide many meanings and universal contents. From the perspective of linguistic analyses, the dual nature of the concepts discussed is particularly interesting. The denotative nature, multifaceted grounded is described in the dictionaries of the Polish language, it is a concrete reference to reality. The connotative one results from the fact that the features of the analysed objects are transferred to a wide range of facts from social life, and therefore, the symbolic relationship between the objects of the external world and the ideas about them functioning in the minds of the respondents ceases to be unambiguous. CONCLUSIONS, INNOVATIONS, RECOMMENDATIONS: Perceiving and experiencing the world according to the dichotomy of one’s own – other/foreigner/enemy is typical for each of us. More and more frequently, however, the concepts of the other/foreigner/enemy are used for propaganda purposes. 
PL
CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest próba rekonstrukcji utrwalonych w językowym obrazie świata studentów wyobrażeń o innym, obcym i wrogu. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Problem badawczy jest głosem w dyskusji na temat znaczeń kulturowych zawartych w pojęciach: inny, obcy, wróg. Zakres semantyczny tych leksemów jest warunkowany kontekstem pojawiających się pod jego wpływem emocji oraz wynikających z nich opisów wartościujących.  PROCES WYWODU: Wywód rozpoczęto od uzasadnienia wyboru problematyki badawczej ze wskazaniem założeń badawczych językowego obrazu świata jako teoretyczno-metodologicznego podejścia do analiz pojęcia inności/obcości/wrogości w kontekście pojęcia tożsamości. W drugiej kolejności omówiona została wykorzystana metodologia badawcza i zastosowane kryteria klasyfikacji i opisu materiału empirycznego. Trzecią część opracowania stanowi analiza wyników badań i wynikające z niej wnioski. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Przeprowadzone badanie wykazuje, że pojęcia innego, obcego i wroga zawierają treści dostrzegane i podzielane przez większość badanych. Z perspektywy analiz językoznawczych szczególnie interesująca jest dwoistość pól semantycznych budowanych wokół wskazanych wyżej leksemów. Pierwsze z nich – denotacyjne – jest dostępne i opisane z określonej liczby perspektyw w słownikach języka polskiego. Natomiast drugie – konotacyjne – w związku z tym, że jest warunkowane indywidualnymi regułami percepcji i subiektywną oceną, już nie tak jednoznacznie określa wzajemne relacje między znakami opisującymi fakty i symbole z życia wspólnoty a wyobrażeniami o nich, które utrwaliły się w świadomości językowej respondentów. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Percepcja świata według reguł podziału na swoje – inne/obce/wrogie jest właściwością człowieka. Z pewnością z tego powodu figury innego/obcego/ wroga wykorzystywane są w celach propagandowych. Stanowiąc podstawę dla prezentacji i identyfikacji zagrożeń wewnętrznych lub zewnętrznych, mogą one z taką samą siłą utrwalać stereotypy i uprzedzenia zakorzenione od dawna, jak i aktywizować nowe, które będąc podstawą proce- sów społecznej dyskryminacji i stygmatyzacji jednostek lub grup, prowadzą do ich wykluczenia.  
7
Content available Media jako wróg: o retoryce Donalda Trumpa
63%
|
|
tom 5
|
nr 2
2-13
PL
Celem artykułu jest przedstawienie jednej ze strategii retorycznych Donalda Trumpa, opartej na konstruowaniu wroga w postaci mediów. Zebrany materiał językowy analizowany jest z perspektywy koncepcji ramowania E. Goffmana, co pozwala na rozpoznanie wprowadzonych przez Trumpa sposobów kategoryzowania i interpretowania elementów rzeczywistości w celach perswazyjnych. Uruchomienie i narzucenie w dyskursie odbiorcom ramy wroga (podział my-oni wraz z jednoznacznym wartościowaniem i emocjonalizacją przekazu) oraz językowe wykładniki pozwalają na uznanie języka Trumpa za populistyczny, a obsadzenie mediów w roli wroga jest przemyślaną strategią polityka.
EN
The aim of this article is to present one of Donald Trump’s rhetorical strategies, namely constructing the press as an enemy. Trump’s linguistic production is analyzed in terms of E. Goffman’s frame analysis, which allows us to recognize how Trump categorizes and interprets the elements of reality with evident persuasive intentions. Activating and imposing the enemy frame in discourse (distinction us-others with unambiguous values assigned to these categories, emotionalization of the message) together with its linguistic exponents may lead to the conclusion that Trump’s discourse is of populist character; moreover, framing the press as an enemy definitely can be seen as the politician’s deliberate rhetorical strategy.
PL
Celem artykułu jest wykazanie natury związku między negatywnymi emocjami a tworzeniem wrogości w praktyce inżynierii społecznej i działań propagandowych. Przyjęta hipoteza zakłada, że istnieje wzajemny istotny związek między tworzeniem podmiotów o statusie wrogów a wykorzystywaniem negatywnych emocji. Negatywne emocje pomagają budować wrogość, a podmioty wrogości pobudzają negatywne emocje. Wrogość i negatywne emocje są bardzo przydatnymi narzędziami wpływu politycznego. Pozwalają dyskredytować wrogów zarówno zewnętrznych, jak i wewnętrznych, mobilizować i integrować zwolenników oraz budować pożądany wizerunek lidera politycznego. Badanie empiryczne i analiza treści mediów wykazały przykłady wykorzystywania wrogości i negatywnych emocji jako narzędzi wpływu politycznego w Polsce. Analiza empiryczna zwróciła uwagę na przypadek „mediów publicznych” w Polsce.
EN
The aim of the article is to demonstrate the nature of the relationship between negative emotions and the creation of hostility in the practice of social engineering and propaganda activities. The hypothesis adopted is the recognition that there is a mutually significant relationship between the creation of hostile status entities and the use of negative emotions. Negative emotions help build enmity and hostility entities stimulate negative emotions. Hostility and negative emotions are very useful tools of political influence. They make it possible to discredit external and internal enemies, to mobilise and integrate supporters and build the desired image of a political leader. The empirical study and media content analysis revealed examples of the widespread use of hostility and negative emotions as tools of political influence in Poland.
9
Content available Fichtego koncepcja państwa i wojny prawdziwej
63%
EN
The aim of theses paper is to present late philosophical ideas of Johann Gottlieb Fichte, which are included in his Berlin lectures on applied philosophy. In these lectures Fichte accepts only two forms of the state: liberal monarchy (in which society is divided into estates) and one-class national state. The first state wage so called “fake war” – in which devoid of ideas mercenaries fight in the name of reigning clans. National state on the other hand, wage war in the name of liberty of their citizens. In this case compromise is not taken into account, because the enemy strive for complete subjugation of his adversary. Fichte sees Napoleon I Bonaparte, whose elaborate portrait is presented by philosopher in the end of his lectures, as embodiment of such enemy.
|
2019
|
nr 4
111-129
PL
Artykuł omawia konstytucję wydaną przez cesarza Honoriusza w 416 r., dotyczącą wyłączenia odpowiedzialności karnej sprawców czynów kwalifikowanych jako crimen w sytuacji, gdy działania te podjęte zostały w czasie najazdu barbarzyńców, ucieczki przed najeźdźcami czy rządów uzurpatorów. Akt ten stanowi, że nie ma mowy o przestępstwie, jeśli czyn popełniono w obawie o życie. W artykule analizowane są poszczególne wyrażenia użyte w akcie prawnym, zwłaszcza w odniesieniu do języka prawnego epoki, jak również przedstawiono tło wydania konstytucji, a także wspomniano inne regulacje, odnoszące się do współdziałania – dobrowolnego lub pod przymusem – z wrogiem.
EN
The article analyses the constitution issued by Emperor Honorius in the year 416, concerning the perpetrators of offences qualified as crimen as the exemption from criminal liability, in a situation when such actions were undertaken during the barbaric invasions, escape from such invasions or the rule of the usurpers. The act governs that an action perpetrated for fear of one’s life cannot be seen as crime. The article analyses specific terms used in the above-mentioned legal act, especially in the context of the contemporary legal terminology of the epoch. Moreover, it presents the historical backdrop behind the issuing of the constitution, together with other regulations regarding collaboration with the enemy, both volitional and under coercion.
|
|
tom 10
127-137
EN
Investigated here is the feature of folklore that is created in a crisis situation — a war. The article is devoted to the analysis of traditional and new forms of folk text production and mechanisms of incrementing new meanings. Basing on the folk texts of diff erent genres the author studies the ways of transmission of a folklore product as a system of gradual transfer folk meaning in a society. The author also proves that military folklore refl ects, formed over the centuries, traditions of armed protection of a society, values, ideals and beliefs.
|
|
tom 1(5)
15-28
PL
Konflikt i przemoc są obecne w literaturze nauk o polityce już od dawna. Do grona postaci, które się tymi fenomenami zajmowały zaliczyć należy również Chantal Mouffe oraz Carla Schmitta. W ramach artykułu przedstawione zostały koncepcje polityki autorstwa Mouffe i Schmitta oparte na istnieniu relacji wróg-przyjaciel. Autor tekstu skupia się na różnicach pomiędzy omawianymi wizjami polityki ale także określa podobieństwa, które zbliżają propozycje obu autorów. Punktem wyjścia dla obu koncepcji jest krytyka liberalizmu i procesu „depolityzacji” jaki nastąpił w XX wieku. Główne różnice pomiędzy opisywanymi teoriami można sprowadzić do dwóch określeń: antagonizmu i agonizmu. Antagonizm Carla Schmitta uznaje, że wróg może zostać zniszczony, agonizm Mouffe jest z kolei bardziej umiarkowany. Mouffe akceptuje zjawisko konfliktu w demokracji z zastrzeżeniem, że jest on wyrazem rywalizacji pomiędzy adwersarzami nie zaś wojną pomiędzy wrogami. Obie koncepcje polityki uznają jednak konflikt za naturalny element polityki.
EN
Conflict and violence have been present in the political science literature for a long period of time. Chantal Mouffe and Carl Schmitt are the philosophers who were especially considering this issue in their works. The aim of this paper is to describe Chantal Mouffe’s and Carl Schmitt’s political concepts which were based on the specific relation of an enemy and a friend. The author of this article focuses on the similarities and differences between both visions of politics. The main differences between the theory of Carl Schmitt and that of Chantal Mouffe can be summarized in two watchwords: antagonism and agonism. Where Schmitt’s antagonism concedes that enemy can be destroyed, there Mouffe’s agonism is much more moderate. Mouffe accepts the phenomenon of conflict in democracy but regards it rather as competition between adversaries than war between enemies. Nevertheless, both political concepts recognize that conflict is an inevitable part of politics.
|
2023
|
tom 30
29-41
EN
The traditional understanding of the final syntagm kāmôkā in the sense of “as yourself” raises several problems of interpretation and does not necessarily allow to properly understand the commandment of loving our neighbor from Lev 19:17–18.33–34. Changing the interpretation of this syntagm from an adverbial (in relation to love) to an attributive one (in relation to your neighbor: he is like you) is well justified (A. Schüle) and significantly changes the way of understanding the commandment, because it allows us to look at the definition of our neighbor in a new way. In the New Testament the attempt to definite is abandoned in favor of indicating that one is not a neighbor but becomes one through the very meeting with another person.
DE
Traditionell wirft das Verständnis des abschließenden Syntagmas kāmôkā im Sinne von "wie sich selbst" mehrere Auslegungsprobleme auf und ermöglicht nicht unbedingt ein angemessenes Verständnis des Gebots der Nächstenliebe in Levitikus 19,17-18.33-34. Die Änderung der Auslegung dieses Syntagmas von einem adverbialen (in Bezug auf die Liebe) zu einem attributiven (in Bezug auf den Nächsten: "er ist wie du") ist gut begründet (A. Schüle) und verändert die Art und Weise, wie das Gebot verstanden wird, erheblich, da sie eine neue Sichtweise auf die Definition des Begriffs "Nächster" ermöglicht. Im Neuen Testament geht es nicht mehr um den Versuch einer Definition, sondern um den Hinweis, dass man kein Nächster ist, sondern durch die bloße Begegnung mit einem anderen Menschen zum Nächsten wird.
PL
Tradycyjnie rozumienie końcowej syntagmy kāmôkā w sensie „jak siebie samego” rodzi kilka problemów interpretacyjnych i niekoniecznie pozwala właściwie zrozumieć przykazanie miłości bliźniego z Kpł 19,17–18.33–34. Zmiana interpretacji tej syntagmy z przysłówkowej (w odniesieniu do miłości) na atrybutywną (w odniesieniu do bliźniego: „jest jak ty”) jest dobrze uzasadniona (A. Schüle) i znacząco zmienia sam sposób rozumienia przykazania, gdyż pozwala w nowy sposób spojrzeć na samą definicję „bliźniego”. W Nowym Testamencie odchodzi się od próby zdefiniowania na rzecz wskazania, że bliźnim się nie jest, lecz się nim staje poprzez samo spotkanie z drugim człowiekiem.
14
Content available Dyskurs nacjonalistyczny w Polsce – główne idee
51%
|
|
nr 3(26)
349-362
EN
Th is paper concerns Polish nationalist discourse. Th e author tries to describe the most important features of this discourse in a synthetic way taking into account a historical perspective. He claims that if it comes to its key elements, the structure of the discourse is constant despite changeable socio-political circumstances. Only less relevant elements like means used by nationalists in order to achieve their main goal which is the power change. Th e author of this paper formulates its conclusions on the basis of analysis of texts published on the websites associated with nationalist movement. Th e authors of analyzed texts are former members and leaders of Młodzież Wszechpolska which is among the most infl uential Polish nationalist organizations. Th erefore, their point of view can be consider as an adequate representative for Polish nationalist ideology in general.
PL
Artykuł dotyczy polskiego dyskursu nacjonalistycznego. Autor podejmuje w nim próbę syntetycznego opisania najważniejszych cech tego dyskursu w perspektywie historycznej. Twierdzi, że zasadnicza struktura polskiego dyskursu nacjonalistycznego jest trwała, pomimo zmieniających się okoliczności społecznych i politycznych. Zmienne są w nim tylko elementy drugoplanowe, takie jak środki działania, mające służyć osiągnięciu założonych celów, z których głównym jest zdobycie władzy. Autor wyciąga swoje wnioski na podstawie analizy tekstów publikowanych na stronach internetowych związanych z organizacjami nacjonalistycznymi. Autorzy analizowanych tekstów są byłymi działaczami lub liderami jednej z nacjonalistycznych organizacji – Młodzieży Wszechpolskiej, a zatem ich poglądy stanowią adekwatną reprezentację ideologii nacjonalistycznej.
15
Content available Św. Marcin z Tours - aktualny model miłości
51%
|
|
tom 49
483-493
IT
Dalla prospettiva di oltre sedici secoli dalia morte di san Martino, ci si pone la domanda sul motivo di grande popolarita che lo circondava gia durante la sua vita, e molto piu dopo la morte. La risposta non puó esaurirsi in una parola, perche vi sono piu motivi che contribuiscono a questo fatto.
|
|
tom 19
277-290
EN
Man as a social being was not born to live only for himself. He cannot do without another man at the material, spiritual, cultural and religious level; he cannot attain the stage of full spiritual development without belonging to a community of people. Therefore, the biblical imperative to love one’s neighbour is a fundamental law governing each human being’s life. In this paper, the author discusses the exact meaning of the imperative of love in the light of the Bible.
PL
Człowiek jako istota społeczna nie istnieje wyłącznie dla samego siebie. Nie może się obejść bez drugiego człowieka na poziomie materialnym, duchowym, kulturowym i religijnym; nie może osiągnąć pełni swego duchowego rozwoju bez wspólnoty z innymi ludźmi. Dlatego też biblijny nakaz miłości bliźniego stanowi podstawowe prawo w życiu każdego człowieka. Autor w niniejszym artykule rozważa jakie jest dokładne znaczenie nakazu miłości bliźniego w świetle Biblii.
PL
W artykule rozpatrywane są językowe środki propagandy i agitacji na materiałach radzieckiej prasy okresu drugiej wojny światowej kształtujące obraz Polaka jako wroga. Autor analizuje leksykalne, stylistyczne i inne środki językowe wykorzystywane dla charakterystyki przeciwnika; wyodrębnia leksemy i rozbudowane charakterystyki, które najczęściej wykorzystywano dla stworzenia negatywnego obrazu wroga. W wyniku analizy dochodzi do wniosku, że obraz Polaka-wroga w ciągu omawianego okresu podlegał ewolucji, m.in. pod koniec drugiej wojny światowej Polak traci charakterystyki narodowe i społeczne aktualne w początkowym okresie wojny. Jednocześnie autor wskazuje na istnienie trwałych i niezmiennych cech przypisywanych Polakowi, takich jak „intelektualna niewydolność” czy zbrodnicza istota jego działań.
EN
The article is a study of the linguistic means in creating the image of a Pole as an enemy in the Soviet press of WWII. The author investigates the lexical, stylistic and other linguistic means used for a negative characterization of an enemy. He identifies lexemes and expressions most frequently used for the purpose. A conclusion is drawn that the image of a Pole as an enemy evolved in the sense that national and social characteristics were attributed to Poles at the beginning of the war but not towards its end. However, certain stable features were attributed to Polish people throughout the whole period, such as their “intellectual incapacity” or the criminal nature of their actions.
PL
W tekście zostanie przedstawiony problem wartościowania i aktualizacji stereotypów etnicznych o Rosji i Rosjanach (ruski, ruscy, ruskie), realizowany w komunikacji internetowej za pomocą folksonomii (społecznego kategoryzowania treści). Przestrzenią badawczą będzie polski serwis internetowy wykop.pl, którego materiały posłużą do analizy kontekstowej współczesnych realizacji językowych stereotypów etnicznych manifestowanych za pomocą takich obiektów, jak tagi. Operator #rosja wraz z wyekscerpowanymi tagami tworzy kolokacje, otwierające drogę do renegocjowania obrazu stereotypów Rosji i Rosjanina. W ostatniej części tekstu zostaną przedstawione realizacje językowe stereotypów etnicznych Rosja i Rosjanin w tagach wykorzystywanych do dyskredytacji i polaryzacji w publicznym nieoficjalnym dyskursie społecznym.
RU
В статье освещается проблема оценочности и обновления содержания этнических стереотипов о России и россиянах россиянах (ruski, ruscy, ruskie), реализуемая в интернет-коммуникации с помощью фолксономии(социальной категоризации контента). Базой исследования является польский интернет-сервис wykop.pl, материалы которого послужат для контекстного анализа современных языковых реализаций этнических стереотипов, отражаемых с помощью таких объектов, как теги. Оператор #rosja вместе с другими тегами создает коллокации, открывающие путь для реинтерпретации образа стереотипов Россия и россиянин. В дальнейшем будет представлена реализация языковых этнических стереотипов Россия и россиянин в тегах, используемых для дискредитации и поляризации в публичном неофициальном дискурсе социума.
EN
The text presents the issue of  evaluating and updating ethnic stereotypes about Russia and Russians (ruski, ruscy, ruskie) implemented in internet communication using folksonomy (social categorization of content). The research area is the Polish website wykop.pl, the materials of which have been used for the contextual analysis of contemporary implementations of linguistic ethnic stereotypes manifested by objects such as tags. The operator #rosja  (#russia), together with the excerpted tags, creates collocations, opening the way to renegotiating the image of stereotypes Russia and the Russian. The last part of the article presents linguistic implementations of ethnic stereotypes Russia and the Russian in tags used for discrediting and polarization in public unofficial social discourse.
19
Content available Czarne legendy
32%
|
|
nr 15
11-24
EN
The paper tries to uncover the meaning of the phenomenon of the black legends. The author presents a thesis that argues that their deliberate construction can be understood as an ideological long-range and mass weapon; its aim being to establish in history a pejorative picture image of the enemy. The kind of ideological construction usually comes into being through the application of the strategy pars pro toto to the holistic grasp of a given historical phenomenon, through which a distorted picture of a political adversary will be handed down for posterity. Nowadays this strategy continues to be applied through democratic education, where political correctness often takes the place of reliable researches.
PL
Artykuł jest próbą uchwycenia zjawiska czarnych legend, przyczyn ich powstawania w dziejach i oddziaływania na umysły współczesnych. Autor stawia tezę, że umyślnie konstruowane czarne legendy stanowią broń ideologiczną długiego zasięgu, której celem jest ugruntowanie w dziejach pejoratywnego wizerunku wroga. Konstrukcje ideologiczne tego rodzaju powstają wskutek zastosowania strategii pars pro toto do holistycznego ujęcia danego zjawiska historycznego, co tworzy w rezultacie wypaczony wizerunek adwersarza politycznego, utrwalany poprzez współczesny model demokratycznej edukacji, w której często poprawność polityczna zajmuje miejsce rzetelnych badań.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.