Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Charakterystyka zaburzeń połykania u osób z zaburzeniami głosu

100%

Krasnodębska P. , Szkiełkowska A. , Jarzyńska-Bućko A. , Włodarczyk E. , Miaśkiewicz B.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2020

|

tom 74

|

nr 2

17-22

PL

Wstęp: Współwystępowanie zaburzeń połykania z dolegliwościami ze strony głosu jest tematem rzadko podejmowanym w literaturze. Szczególną uwagę zwraca się na aspekt czynnościowej dysfunkcji w obrębie mięśni gardła i krtani. C el: Celem niniejszej pracy była analiza przypadków pacjentów z dysfonią pod kątem współwystępowania dysfunkcji procesu połykania. Materiał i metoda: Materiał pracy stanowiło 515 pacjentów hospitalizowanych z powodu zaburzeń głosu w roku 2018. Chorzy, których wywiad wskazywał na dolegliwości związane z połykaniem, zostali poddani dodatkowej diagnostyce w kierunku dysfagii (FEES, rozszerzone badanie logopedyczne, SEMG). Wyniki: 11,8% osób wymagających leczenia z powodu zaburzeń głosu zgłaszało współwystępowanie problemów z połykaniem. Na podstawie przeprowadzonych badań dysfagię rozpoznano u 9,3%. Odsetek osób ze stwierdzoną dysfunkcją połykania różnił się w zależności od rodzaju choroby zasadniczej i był najwyższy w grupie z zaburzeniami neurologicznymi. Analiza korelacji pomiędzy nasileniem dysfagii (zgodnie z ocenionym stopniem, wynikami DHI, EAT-10) a nasileniem stopnia niepełnosprawności głosowej VHI pokazała: słabą korelację pomiędzy VHI i EAT-10 (p = 0,1) oraz istotne statystycznie korelacje pomiędzy: VHI a RSI u osób z rozpoznaną chorobą neurologiczną; VHI a DHI u osób z dysfonią hiperfunkcjonalną; VHI a BMI i EAT-10 u osób z przewlekłym zapaleniem krtani. Ponadto uzyskano istotne statystycznie korelacje pomiędzy stopniem nasilenia dysfagii a EAT-10 i DHI (p < 0,05). Badanie logopedyczne przeprowadzone u pacjentów wskazało na współistniejący problem występowania nienormatywnego wzorca połykania. Badanie elektromiograficzne wykazało największe średnie różnice pomiędzy stronami w zapisie średniej i maksymalnej amplitudy z mm. żwaczy. Wnioski: Opieka nad pacjentami z zaburzeniami głosu musi mieć charakter interdyscyplinarny. Wywiad w kierunku zaburzeń połykania u tych osób powinien stanowić dopełnienie wywiadu odnoszącego się do zaburzeń głosu. Zaburzenia połykania występujące u osób z dysfonią mają różny charakter w zależności od przyczyny zaburzeń głosu, a ich współwystępowanie dotyczy średnio 9,3% pacjentów. Współwystępowanie czynnościowych zaburzeń połykania u osób z zaburzeniami głosu wymaga oddzielnego protokołu diagnostycznego. Procedura logopedyczna w interdyscyplinarnej opiece nad osobami z zaburzeniami czynnościowymi połykania powinna być elementem obowiązkowym.

2

Charakterystyka zaburzeń połykania u osób z zaburzeniami głosu

100%

Krasnodębska P. , Szkiełkowska A. , Jarzyńska-Bućko A. , Włodarczyk E. , Miaśkiewicz B.

|

tom 74(2)

17-22

PL

Wstęp: Współwystępowanie zaburzeń połykania z dolegliwościami ze strony głosu jest tematem rzadko podejmowanym w literaturze. Szczególną uwagę zwraca się na aspekt czynnościowej dysfunkcji w obrębie mięśni gardła i krtani. C el: Celem niniejszej pracy była analiza przypadków pacjentów z dysfonią pod kątem współwystępowania dysfunkcji procesu połykania. Materiał i metoda: Materiał pracy stanowiło 515 pacjentów hospitalizowanych z powodu zaburzeń głosu w roku 2018. Chorzy, których wywiad wskazywał na dolegliwości związane z połykaniem, zostali poddani dodatkowej diagnostyce w kierunku dysfagii (FEES, rozszerzone badanie logopedyczne, SEMG). Wyniki: 11,8% osób wymagających leczenia z powodu zaburzeń głosu zgłaszało współwystępowanie problemów z połykaniem. Na podstawie przeprowadzonych badań dysfagię rozpoznano u 9,3%. Odsetek osób ze stwierdzoną dysfunkcją połykania różnił się w zależności od rodzaju choroby zasadniczej i był najwyższy w grupie z zaburzeniami neurologicznymi. Analiza korelacji pomiędzy nasileniem dysfagii (zgodnie z ocenionym stopniem, wynikami DHI, EAT-10) a nasileniem stopnia niepełnosprawności głosowej VHI pokazała: słabą korelację pomiędzy VHI i EAT-10 (p = 0,1) oraz istotne statystycznie korelacje pomiędzy: VHI a RSI u osób z rozpoznaną chorobą neurologiczną; VHI a DHI u osób z dysfonią hiperfunkcjonalną; VHI a BMI i EAT-10 u osób z przewlekłym zapaleniem krtani. Ponadto uzyskano istotne statystycznie korelacje pomiędzy stopniem nasilenia dysfagii a EAT-10 i DHI (p < 0,05). Badanie logopedyczne przeprowadzone u pacjentów wskazało na współistniejący problem występowania nienormatywnego wzorca połykania. Badanie elektromiograficzne wykazało największe średnie różnice pomiędzy stronami w zapisie średniej i maksymalnej amplitudy z mm. żwaczy. Wnioski: Opieka nad pacjentami z zaburzeniami głosu musi mieć charakter interdyscyplinarny. Wywiad w kierunku zaburzeń połykania u tych osób powinien stanowić dopełnienie wywiadu odnoszącego się do zaburzeń głosu. Zaburzenia połykania występujące u osób z dysfonią mają różny charakter w zależności od przyczyny zaburzeń głosu, a ich współwystępowanie dotyczy średnio 9,3% pacjentów. Współwystępowanie czynnościowych zaburzeń połykania u osób z zaburzeniami głosu wymaga oddzielnego protokołu diagnostycznego. Procedura logopedyczna w interdyscyplinarnej opiece nad osobami z zaburzeniami czynnościowymi połykania powinna być elementem obowiązkowym.

3

Poczucie stresu i niepełnosprawności głosu u pacjentów z dysfonią

100%

Cielecka A. , Sielska-Badurek, E. , Niemczyk K.

|

nr 1

26-32

EN

Introduction. Stress is one of the important factors affecting the voice organ. Aim. The aim of the study was to estimate and compare the level of stress and voice handicap in patients with dysphonia and healthy subjects, as well as to assess the relationship between stress and the Voice Handicap Index (VHI). Material and methods. The study comprised 60 subjects – 35 patients with dysphonia (study group) and 25 healthy individuals (control group), with age range: 22-78 years. Patients with dysphonia were treated in the Phoniatric Outpatient Clinic, the Medical University of Warsaw. The study was conducted in 2017. The exclusion criterion was age below 18 and over 80 years. All participants completed two questionnaires: the Stress Sensation Questionnaire (KPS) and the Voice Handicap Index (VHI). Results. Patients with dysphonia and healthy individuals showed a low level of stress. The VHI was significantly higher in patients with dysphonia (p=0.000). A statistically significant correlation was found between the KPS and the VHI (p<0.005). Patients with dysphonia received statistically significantly higher scores on KPS Lumbar Subscale as compared to healthy subjects (p=0.008). Female patients with dysphonia more often than healthy people presented a higher need for social approval. Conclusions. Higher voice handicap (in particular regarding self assessment of physical and emotional voice handicap) correlates with a higher sense of stress. This relation requires further research.

PL

Wprowadzenie. Jednym z istotnych czynników wpływających na wydolność narządu głosowego jest stres. Cel pracy. Zbadanie oraz porównanie poziomu poczucia stresu i niepełnosprawności głosu u pacjentów z dysfonią i osób zdrowych, a także sprawdzenie występowania związku między poczuciem stresu, a samooceną niepełnosprawności głosu. Materiał i metody. Badaniem objęto 60 osób, w tym 35 pacjentów z dysfonią (grupa badana) i 25 osób bez dysfonii (grupa kontrolna) w wieku 22-78 lat. Kryterium wyłączenia był wiek poniżej 18 i powyżej 80 lat. W badaniu wykorzystano dwa narzędzia – Kwestionariusz Poczucia Stresu (KPS) oraz Skalę Samooceny Niepełnosprawności Głosu (VHI). Wyniki. Pacjenci z dysfonią i osoby zdrowe wykazywały poczucie stresu na poziomie niskim. Niepełnosprawność głosu była istotnie statystycznie wyższa u pacjentów z dysfonią (p=0,000) w porównaniu z grupą osób z grupy kontrolnej. Ponadto wykazano istotną statystycznie korelację między poczuciem stresu a niepełnosprawnością głosu (p<0,005). W grupie badanej pacjentów z dysfonią wykazano istotnie statystycznie wyższe wyniki na Skali Kłamstwa w KPS w porównaniu z grupą kontrolną (p=0,008). Pacjentki z dysfonią częściej niż osoby z grupy kontrolnej prezentowały wyższą potrzebę aprobaty społecznej. Wnioski. Wyższa niepełnosprawność głosu (w szczególności dotycząca samooceny niepełnosprawności stanu fizycznego i emocjonalnego głosu) koreluje z wyższym poczuciem stresu. Zależność ta wymaga dalszych badań.

4

Ocena funkcji głośni przy użyciu parametrów fali śluzówkowej

88%

Krasnodębska P. , Krasnodębski W. , Szkiełkowska A.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2018

|

tom 72

|

nr 5

24-30

PL

W pracy oceniono przydatność kliniczną współczynników otwarcia uzyskanych za pomocą wybranych metod bezpośredniej i pośredniej oceny fali śluzówkowej fałdów głosowych. Analizowano wartości parametrów w zależności od rozpoznania klinicznego. Przedstawiono algorytm oparty na bezpośrednich i pośrednich metodach pomiaru fali śluzówkowej, który pozwala na zróżnicowanie zaburzeń głosu o podłożach organicznym i czynnościowym. Opracowana metoda, służąca obiektywizacji funkcji głośni w różnych patologiach głosu, cechowała się wysoką czułością i swoistością.

5

Ocena funkcji głośni przy użyciu parametrów fali śluzówkowej

88%

Krasnodębska P. , Krasnodębski W. , Szkiełkowska A.

Otolaryngologia Polska

|

2018

|

tom 72(5)

24-30

PL

W pracy oceniono przydatność kliniczną współczynników otwarcia uzyskanych za pomocą wybranych metod bezpośredniej i pośredniej oceny fali śluzówkowej fałdów głosowych. Analizowano wartości parametrów w zależności od rozpoznania klinicznego. Przedstawiono algorytm oparty na bezpośrednich i pośrednich metodach pomiaru fali śluzówkowej, który pozwala na zróżnicowanie zaburzeń głosu o podłożach organicznym i czynnościowym. Opracowana metoda, służąca obiektywizacji funkcji głośni w różnych patologiach głosu, cechowała się wysoką czułością i swoistością.

6

Nawracające zmiany przerostowe krtani u chorego z wywiadem narażenia na pestycydy – opis przypadku

88%

Kloc M. , Krawczyk P. , Rzepakowska A. , Niemczyk K.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2020

|

tom 9(1)

39-44

PL

Przewlekłe drażnienie błony śluzowej krtani przez czynniki zewnętrzne może prowadzić do rozwoju dyfonii o charakterze: chrypki, zmiany barwy głosu lub osłabienia jego siły. Chorzy zgłaszający dodatkowo objawy alarmowe, takie jak: duszność, dysfagia lub odynofagia, wymagają pilnej diagnostyki i leczenia. Wieloletnie narażenie na czynniki drażniące może prowadzić do rozwoju licznych, nawracających zmian przerostowych krtani, wymagających stałej opieki otorynolaryngologicznej oraz wielokrotnych zabiegów operacyjnych, tak jak to miało miejsce w prezentowanym przypadku.

7

Wyniki funkcjonalne leczenia oszczędzającego w raku krtani – sugestie dotyczące badań kontrolnych

88%

Vlčková K. , Tedla M.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2019

|

tom 73

|

nr 5

31-36

PL

Wstęp: Rak krtani i jego leczenie wiążą się z krótko- i długoterminowymi powikłaniami, wpływającymi na funkcję krtani i jakość życia. Materiały i metody: Analiza retrospektywna dokumentacji medycznych pacjentów leczonych operacyjnie lub zachowawczo z powodu raka krtani z oszczędzeniem krtani. Wyniki: Po zakończeniu leczenia najwięcej pacjentów ze złą jakością głosu obserwowano w grupie chorych na raka głośni (wczesnego lub zaawansowanego). Zaburzenia połykania występowały natomiast częściej w grupie osób z guzami przezgłośniowymi. W porównaniu do stanu sprzed leczenia odsetek pacjentów z zaburzeniami głosu (zła jakość głosu lub jego utrata) początkowo malał we wszystkich grupach (z wyjątkiem guzów nadgłośniowych), a w czasie pierwszego roku obserwacji rósł lub nie zmienił się. Liczba pacjentów bez zaburzeń połykania wzrosła w grupie z guzami: nadgłośniowymi, podgłośniowymi i przezgłośniowymi. Dyskusja: Uważamy za konieczne wprowadzenie standardowych badań kontrolnych przed- i pooperacyjnych głosu i połykania u pacjentów leczonych z powodu raka krtani.

8

Porównanie wyników skali dyskomfortu traktu głosowego z obiektywnymi i instrumentalnymi parametrami badania foniatrycznego u nauczycieli rehabilitowanych z powodu zaburzeń głosu

63%

Woźnicka E. , Niebudek-Bogusz E. , Wiktorowicz J. , Śliwińska-Kowalska M.

|

tom 64

|

nr 2

199-206

EN

Background: Diagnostic and therapeutic procedures of occupational dysphonia play a major role in voice self-assessment, which is one of the elements of a comprehensive evaluation of voice disorders. The aim of the study was to assess the applicability of the Vocal Tract Discomfort (VTD) scale to monitor the effectiveness of voice rehabilitation and compare the VTD results with objective and instrumental methods of phoniatric diagnosis. Materials and Methods: The study included 55 teachers (mean age, 47.2) with occupational dysphonia. A comprehensive diagnosis took into account self-assessment by VTD scale, phoniatric examination, including laryngovideostroboscopy (LVSS) and objective measurements of the aerodynamic parameter - the maximum phonation time (MPT). After 4 months of intense rehabilitation, post-therapy examination was performed using the methods specified above. Results: After the treatment, a significant improvement was obtained in the subjective symptoms measured on a VTD scale - assessed both for the frequency (p = 0.000) and the severity (p = 0.000) subscales. Positive effects of the therapy were also observed for the parameters evaluated in the phoniatric study (p < 0.01) and laryngovideostroboscopy (p < 0.01). After voice therapy, there was also an improvement in the objective parameter MCF, which was about 5 seconds longer. Studies have shown that the VTD scale is characterized by high reliability - Cronbach's alpha coefficient in the preliminary test was as follows: for the frequency subscale symptoms - 0.826, and severity - 0.845; similarly high reliability was achieved in the control test, 0.908 and 0.923, respectively. Conclusions: Vocal Tract Discomfort scale can be a valuable tool for assessing voice, and can also be used to monitor the effectiveness of therapy of the occupational dysphonia. Med Pr 2013;64(2):199–206

PL

Wprowadzenie: W postępowaniu diagnostyczno-terapeutycznym w dysfoniach zawodowych ważną rolę odgrywa samoocena głosu, która jest jednym z elementów kompleksowej ewaluacji zaburzeń głosu. Celem pracy była ocena możliwości zastosowania skali Dyskomfortu Traktu Głosowego (Vocal Tract Discomfort - VTD) w monitorowaniu skuteczności rehabilitacji głosowej, a także porównanie wyników skali VTD z obiektywnymi i instrumentalnymi metodami diagnostyki foniatrycznej. Materiał i metody: Badaniami objęto 55 nauczycieli (średnia wieku: 47,2 lat) z dysfoniami o podłożu zawodowym. Przeprowadzono kompleksową diagnostykę uwzględniającą: samoocenę głosu według skali VTD, badanie foniatryczne z wideostroboskopią, a także pomiar obiektywnego parametru aerodynamicznego - maksymalnego czasu fonacji (MCF). Po 4-miesięcznej intensywnej rehabilitacji głosu wykonano badanie kontrolne z zastosowaniem ww. metod. Wyniki: Po leczeniu uzyskano istotną poprawę w odniesieniu do subiektywnych dolegliwości mierzonych za pomocą skali VTD - zarówno w podskali częstotliwości (p = 0,000), jak i nasilenia (p = 0,000). Pozytywne efekty terapii stwierdzono także dla parametrów ocenianych w badaniu foniatrycznym (p < 0,01) i wideostroboskopowym (p < 0,01). Po rehabilitacji głosu poprawił się też obiektywny parametr MCF, który wydłużył się średnio o 5 s. Badania wykazały, że Skala Dyskomfortu Traktu Głosowego cechuje się wysoką rzetelnością - współczynnik α-Cronbacha w badaniu wstępnym wynosił: dla podskali częstotliwości symptomów - 0,826, dla podskali nasilenia - 0,845. Analogicznie wysoki był w badaniu kontrolnym i wynosił odpowiednio: 0,908 i 0,923. Wnioski: Skala Dyskomfortu Traktu Głosowego może być wartościowym narzędziem oceny głosu, wykorzystywanym także do monitorowania skuteczności terapii dysfonii zawodowych. Med. Pr. 2013;64(2):199–206

9

Neurological speech therapy for toddlers with vocal cord paralysis – a holistic approach: case studies

63%

Knapek M. , Wójcik-Topór P.

Logopedia Silesiana

|

2022

|

tom 11

|

nr 1

PL

Artykuł w zakresie teoretycznym przedstawia dysfagię i dysfonię u dzieci z porażeniem fałdów głosowych w wyniku oddziaływań operacyjnych – przyczyny, objawy, możliwości diagnostyczne, a także wstępne rekomendacje terapeutyczne. W aspekcie praktycznym autorki ukazują sposoby badania zaburzeń głosu i połykania u pacjentów w wieku niemowlęcym, którzy brali udział w próbie eksperymentalno-klinicznej w Uniwersyteckim Szpitalu Dziecięcym w Krakowie. W artykule omówiono dwa studia przypadku, które miały posłużyć do opracowania standardu postępowania neurologopedycznego dedykowanego dla tego rodzaju pacjentów. Autorki skupiły się na przedstawieniu zależności diagnozy funkcjonalnej/miofunkcjonalnej z diagnozą umiejętności prelingwalnych i lingwlanych dziecka w aspekcie rozwoju kompetencji językowej oraz komunikacyjnej. Mioterapia w tym ujęciu ma stanowić podstawę działań, koniecznych w ramach wczesnej interwencji terapeutycznej, które mają posłużyć stymulacji rozwoju mowy dziecka. W podsumowaniu artykuł określa rekomendacje terapeutyczne, które zostały opracowane na podstawie zaprezentowanej procedury badawczej.

EN

The theoretical aspect of the article presents dysphagia and dysphonia in children with vocal fold paralysis caused by surgical interventions – the causes, symptoms, diagnostic possibilities, as well as initial therapeutic recommendations. In practical terms, the authors would like to show methods of examining the voice and swallowing disorders in toddler patients who participated in the experimental-clinical trial at the University Children’s Hospital in Krakow. The article discusses two case studies which were to be used to develop a standard of neurological therapy dedicated to this type of patients. The authors focused on presenting the relationship between the functional/ myofunctional diagnosis, and the diagnosis of the prelingual and linguistic skills in children in terms of the development of linguistic and communicative competence. In this approach, myotherapy is to form the basis of activities necessary in the framework of early therapeutic intervention, which are to stimulate the speech development in children. In conclusion, the article specifies the therapeutic recommendations that have been developed on the basis of the research procedures presented.

10

Automatic Parkinson disease detection at early stages as a pre-diagnosis tool by using classifiers and a small set of vocal features

63%

Solana-Lavalle G. , Galán-Hernández J.-C. , Rosas-Romero R.

Biocybernetics and Biomedical Engineering

|

2020

|

tom Vol. 40, no. 1

505--516

EN

Recent research on Parkinson disease (PD) detection has shown that vocal disorders are linked to symptoms in 90% of the PD patients at early stages. Thus, there is an interest in applying vocal features to the computer-assisted diagnosis and remote monitoring of patients with PD at early stages. The contribution of this research is an increase of accuracy and a reduction of the number of selected vocal features in PD detection while using the newest and largest public dataset available. Whereas the number of features in this public dataset is 754, the number of selected features for classification ranges from 8 to 20 after using Wrappers feature subset selection. Four classifiers (k nearest neighbor, multi-layer perceptron, support vector machine and random forest) are applied to vocal-based PD detection. The proposed approach shows an accuracy of 94.7%, sensitivity of 98.4%, specificity of 92.68% and precision of 97.22%. The best resulting accuracy is obtained by using a support vector machine and it is higher than the one, which was reported on the first work to use the same dataset. In addition, the corresponding computational complexity is further reduced by selecting no more than 20 features.

11

Idea i metodyka badań przesiewowych głosu u osób dorosłych pracujących głosem na przykładzie wstępnych badań nauczycieli i chórzystów

63%

Woźniak T. , Orzeł B. , Stawicka P.

Logopaedica Lodziensia

|

2023

|

nr 8

173-186

EN

Voice disorders are the most frequently diagnosed occupational disease in recent years, making it reasonable to consider the need for and methodology of voice screening in voice workers. This article addresses the issue of the effectiveness of voice screening assessment using a pilot study in a group of teachers (n = 22) and choristers (n = 14) as an example. The results of the study indicate the diagnostic effectiveness of a combined voice self‑assessment (using the VHI) and assessment of the phonation time parameter (MCF) and listening assessment according to the GRBAS scale categories.

PL

Zaburzenia głosu są w ostatnich latach najczęściej orzekaną chorobą zawodową, dlatego zasadne jest rozważenie potrzeby i metodyki przeprowadzania badań przesiewowych głosu u osób pracujących głosem. Artykuł podejmuje problematykę skuteczności oceny przesiewowej głosu na przykładzie pilotażowych badań w grupie nauczycieli (n = 22) i chórzystów (n = 14). Wyniki badań wskazują na efektywność diagnostyczną połączonej samooceny głosu (przy pomocy VHI) oraz oceny parametru maksymalnego czasu fonacji (MCF) i oceny odsłuchowej według kategorii skali GRBAS.

12

Ocena prozodii mowy u pacjentów z dysfonią

63%

Wysocka M.

Logopaedica Lodziensia

|

2023

|

nr 8

187-199

EN

The article is an attempt to organize the issues related to the diagnosis of prosodic skills in people with dysphonia. The tasks it deals with concern the features of prosodic characteristics of speech, mainly in relation to the Polish language, the functions performed by prosody in communication, the relationship of certain features of phonation to the speaker’s realisation of these functions and the disorders of their realisation in people with dysphonia. It also presents the methods and tools used in the description and evaluation of prosodic expression, which can be used in clinical practice.

PL

Artykuł stanowi próbę uporządkowania problematyki związanej z diagnozą sprawności prozodycznych u osób z dysfonią. Zagadnienia w nim poruszane dotyczą cech charakterystyki prozodycznej mowy, głównie w odniesieniu do języka polskiego, funkcji pełnionych przez prozodię w komunikacji, związku określonych cech fonacji z realizowaniem przez mówcę tych funkcji oraz zaburzeniami ich realizacji u osób z dysfonią. Wymieniono w nim również metody i narzędzia wykorzystywane w opisie i ocenie ekspresji prozodycznej, które można wykorzystać w praktyce klinicznej.

13

Foniatryczne i fonacyjne uwarunkowania dobrostanu dzieci z desonoryzacją

63%

Konopska L. , Teresińska E.

Logopedia

|

2020

|

tom 49

|

nr 1

25-46

PL

W pracy przedstawiono wyniki badań nad desonoryzacją w dyslalii dotyczące foniatrycznych i fonacyjnych uwarunkowań dobrostanu dzieci z zaburzeniami w realizacji dźwięczności fonemów obstruentalnych. U ponad połowy badanych dzieci z desonoryzacją w badaniu foniatrycznym stwierdzono występowanie zaburzeń głosu o typie dysfonii. W badaniu logopedycznym u dzieci z desonoryzacją stwierdza się nieprawidłowości dotyczące emisji głosu i maksymalnego czasu fonacji, które są wskazaniem do skierowania dziecka na badanie foniatryczne. W przypadku zaburzeń desonoryzacyjnych ważnym warunkiem prawidłowego logopedycznego postępowania diagnostyczno-terapeutycznego jest badanie foniatryczne i specjalistyczne leczenie.

EN

The study presents the results of research on desonorization in dyslalia concerning phoniatric and phonatory determinants of the well-being of children with disorders in the realization of the voicing of obstruent phonemes. In over half of the studied children with desonorization, the phoniatric examination found the occurrence of dysphonic voice disorders. The logopedic examination of children with desonorization reveals abnormalities concerning voice emission and maximum phonation time, which indicate the need to refer the child for a phoniatric examination. In the case of desonorization disorders an important condition for correct diagnostic-therapeutic management is phoniatric examination and specialist treatment.

14

Classification of cardiovascular diseases using dysphonia measurement in speech

51%

Bourouhou A. , Jilbab A. , Nacir C. , Hammouch A.

Diagnostyka

|

2021

|

tom Vol. 22, No. 1

31--37

EN

Cardiovascular disease is the leading cause of death worldwide. The diagnosis is made by non-invasive methods, but it is far from being comfortable, rapid, and accessible to everyone. Speech analysis is an emerging non-invasive diagnostic tool, and a lot of researches have shown that it is efficient in speech recognition and in detecting Parkinson's disease, so can it be effective for differentiating between patients with cardiovascular disease and healthy people? This present work answers the question posed, by collecting a database of 75 people, 35 of whom suffering from cardiovascular diseases, and 40 are healthy. We took from each one three vocal recordings of sustained vowels (aaaaa…, ooooo… .. and iiiiiiii… ..). By measuring dysphonia in speech, we were able to extract 26 features, with which we will train three types of classifiers: the k-near-neighbor, the support vectors machine classifier, and the naive Bayes classifier. The methods were tested for accuracy and stability, and we obtained 81% accuracy as the best result using the k-near-neighbor classifier.