Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

A criança, a morte e a educação tanatológica

100%

Torres Lima A. C. , Borges Meneses R. D.

|

nr 1(10)

23-34

EN

This study seeks to analyze the complexity of education for the meaning of thanatos in the life of the child, the role of the family and the educators, as a process through which the person’s development is promoted in this phase of childhood and questioning the meaning of the losses and Anxiety, which is being verbalized or silenced in the context of their significance, by the adults’ exemplarity and respective educational experiences in the paths of otherness, promoters of a culture of life. It also reflects the experience lived within the family and the influence of social representations on this sensitive subject of theatatological education. Thus, this article aims to articulate the issues of education, in this specific context, at the level of education for the meaning of mourning to be done, through the consolidation of analyzes of social construction processes and the study of the child at this stage of personalization School.

2

Rodzina, duchowny i ich miejsce przy umierającym człowieku

88%

Ławreszuk M. , p. , Ławreszuk M. , Kostiuczuk J. , Ignatiuk K. , p. , Ławreszuk M. , Ignatiuk K.

|

2017

|

nr 19

PL

Artykuł podejmuje zagadnienia związane z duszpasterską opieką nad umierającym człowiekiem. Prawosławia wskazując na bezwarunkowe przykazanie miłości uczy, że miłość i wiara buduje więzi, których nawet śmierć nie jest w stanie przerwać. Cierpienia umierającego człowieka muszą być kompensowane troską, którą winni przejawiać rodzina, bliscy oraz duchowni. Artykułskupia się na poszukiwaniu praktycznych wskazówek związanych z kontaktem i opieką nad osobą umierającą. Przedstawione wnioski, wynikające z pasterskiego doświadczenia teologów oraz cerkiewnej praktyki modlitewnej, jednoznacznie potwierdzają konieczność zaangażowania duchownych i bliskich w pomoc i wsparcie osoby umierającej.

3

Śmierć i umieranie w ujęciu Roberta Spaemanna

88%

Kożuchowski J.

|

tom 13

381-394

EN

The author of the article presents the image of death and the process of dying described by a contemporary, outstanding German philosopher Robert Spaemann. First, the author explains the relevance and importance of the philosopher’s analysis. The he moves closer to the outlook onto the death and dying from the biological point of view. Obviously, the essence of the article is to present Spaemann’s philosophical point of view. The philosopher is seen to have shown the death in an original way as the most important act of a human being. Therefore he underlines the meaning of preparation to this act. At the same time he justifies the deep sense of the death, the importance of its dignity and threads to this process in the contemporary civilisation. In the article the author also explains other important issues concerning the described problem, such as euthanasia, freezing people, so called state of artificial life and cremation. The article also consider the time of death and the issue of the final decision.

4

Tradycyjne obrzędy i zwyczaje pogrzebowe na Lubelszczyźnie

63%

Petera J.

|

tom 9-10

329–333

PL

Autorka prezentuje obrzędy i zwyczaje pogrzebowe związane ze śmiercią człowieka z terenów Lubelszczyzny. W wierzeniach ludowych na omawianym terenie istniały przepowiednie wróżące nadejście śmierci. Wynikały one z sposobów zachowania się niektórych zwierząt, ptaków, ze spadaniem przedmiotów, dziwnych odgłosów, ze snów itp. W momencie śmierci domownicy gromadzili się przy posłaniu konającego, odmawiając modlitwy i zapalając gromnicę, którą mu wkładano do ręki. Przedłużające się konanie starano się skrócić, kropiąc konającego święconą wodą, okadzając święconymi ziołami i dzwoniąc dzwoneczkiem nad konającym. Stosowano też praktyki magiczne. Po zgonie zamykano nieboszczykowi oczy, obmywano ciało i ubierano go. W domu, gdzie leżał zmarły, zasłaniano okna i lustro czarną chustką i zatrzymywano zegar. Krewnych i znajomych zawiadamiano o śmieci w ten sposób, że posyłano po wsi witkę (skręconą brzozową gałązkę), drewnianą pasyjkę lub obrazek święty. Wyprowadzanie zwłok odbywało się w trzecim dniu po śmierci. Po wyniesieniu trumny otwierano drzwi, okna, szafy, skrzynie, wrota stodół i stajni, aby bydło nie wyzdychało. Zmarłego sąsiedzi i znajomi odprowadzali zwykle do krzyża lub kapliczki. Tam żegnali go modlitwą. Po tej ceremonii część ludzi wracała do domu, reszta towarzyszyła w jego ostatniej drodze na cmentarz. Po powrocie do domu urządzano przyjęcie zwane „stypą” lub „konsolacją” wyprawiane przez rodzinę zmarłego.

5

Pomoc rodzinie z osobą w terminalnej fazie choroby nowotworowej na przykładzie Hospicjum Dobrego Samarytanina w Lublinie

63%

Kalinowski M.

|

nr 10: Nauki o rodzinie

69-83

EN

The family is the most secure foundation of support in the situation of a loved one suffering and dying. Its activity results from the strength of intra-family bonds and appropriate legal regulations supporting its actions based on the principle of justice and support. Implementing them activates the social capital of activity arising from the principles of the common good, social love and solidarity. An example is the Social Hospice Care Center operating within the Lublin Society of the Friends of the Sick at the Good Samaritan Hospice, which shows practical applications of the above course of action within family assistance.

PL

Rodzina stanowi najpewniejszy fundament wsparcia w sytuacji cierpienia i umierania bliskiej osoby. Aktywność jej wynika z siły więzi wewnątrzrodzinnej oraz właściwych regulacji prawnych wspierających jej działania oparte na zasadzie sprawiedliwości i pomocniczości. Realizacja ich uruchamia społeczny kapitał aktywności wypływający z zasady dobra wspólnego, miłości społecznej i solidarności. Przykład Społecznego Zakładu Opieki Hospicyjnej, działającego w ramach Lubelskiego Towarzystwa Przyjaciół Chorych Hospicjum Dobrego Samarytanina, wskazuje na praktyczne aplikacje powyższego kierunku działania w ramach pomocy rodzinie.

6

POSTAWY PIELĘGNIAREK WOBEC ŚMIERCI PACJENTA

63%

Gołębiak I. , Szczepaniak R. , Łazowa A. , Dykowska G.

|

2019

|

tom 4

|

nr 1

34-44

EN

Introduction Death has always been associated with unpleasant feelings such as pain, fear, suffering, and loss. Currently, people are more likely to die in a hospital bed where nursing care is essential. A patient’s death is a common occurrence in the work of nurses;it is associated with various stressful factors. In this study, an attempt was made to get to know nurses’ attitudes towards patient’s death. Purpose of research The purpose of the presented work was to learn the nurses’ attitudes towards a patient’s death. Material and methods The group of respondents consisted of 115 nurses. The study was carried out during the first two months of 2018. It used a diagnostic survey method, a survey technique, and as a research tool, the author’s ques-tionnaire. Results Nurses’ seniority does not affect their preparation for taking care of a dying patient. Longer work experi-ence does not guarantee better preparation for dealing with patient’s death. A higher frequency of contact with a dying patient does not decrease nurses’ commitment to helping dying patients or their empathy. The length of work experience does not significantly influence the level of empathy towards a dying person. Conclusions The higher education nurses have, the more ready they are to take care of a dying patient. A higher frequ-ency of contact with patient’s death sodoes not affect the level of empathy for the dying person that is expe¬rienced by nurses. The age of the nurse is not related to experiencing more negative emotions.

PL

Wstęp Śmierć od zawsze łączy się z nieprzyjemnymi uczuciami, takimi jak ból, strach, cierpienie, poczucie straty. Obecnie ludzie częściej umierają na szpitalnym łóżku, gdzie niezbędna jest opieka pielęgniarska. Śmierć pacjenta należy do stałych elementów w pracy pielęgniarek, która związana jest z różnorodnymi czynnikami stresującymi. W prezentowanej pracy została podjęta próba poznania postaw pielęgniarek wo¬bec śmierci pacjenta. Cel Celem prezentowanej pracy było poznanie postaw pielęgniarek wobec śmierci pacjenta. Materiał i metody Grupę badanych stanowiło 115 pielęgniarek i pielęgniarzy. Badanie przeprowadzono w okresie pierwszych dwóch miesięcy 2018 roku. W badaniu zastosowano metodę sondażu diagnostycznego, technikę ankiety, a jako narzędzie badawcze autorski kwestionariusz ankiety. Wyniki Dłuższy staż pracy pielęgniarek i pielęgniarzy nie wpływa na przygotowanie do sprawowania opieki nad pacjentem umierającym. Dłuższy staż pracy nie determinuje lepszego przygotowania do obcowania ze śmiercią pacjenta.Większaczęstotliwość kontaktu z pacjentem umierającym nie wpływa znacząco na zwiększenie ilości zgłaszanych negatywnych konsekwencji obcowania ze śmiercią wśród pielęgniareki pielęgniarzy. Wyższa częstotliwość kontaktu z pacjentem umierającym nie wpływa na siłę odczuwanych emocji przez pielęgniarkę i pielęgniarza. Dłuższy staż pracy pielęgniarek i pielęgniarzy znacząco wpływa na wyższy poziom empatii w stosunku do umierającego. Wnioski Wyższe wykształcenie pielęgniarek i pielęgniarzy wpływa na większą gotowość w towarzyszeniu pacjen-towi umierającemu. Wyższa częstotliwość kontaktu pielęgniarek i pielęgniarzy ze śmiercią pacjenta nie wpływa na niższy poziom empatii wobec umierającego. Wiek pielęgniarki i pielęgniarza nie determinuje większej ilości negatywnych emocji.

7

Towarzyszenie osobie umierającej przez rodzinę. Etyka końca życia

51%

Kowalski E.

|

nr 16

233-249

IT

L’oggetto della nostra riflessione è un “processo del morire” di una persona cara, vissuto da lui stesso, dalla sua famiglia e dal personale sanitario, descritto ed analizzato dalla dottoressa della psicologia E. Kübler-Ross. Alla fine della nostra riflessione abbiamo indicato gli elementi essenziali di una “etica della fine della vita”, che ci permetterebbe, in modo più cosciente e responsabile affrontare il “nostro” mysterium mortis, e poi nella famiglia e nell’ospedale.

EN

The object of our reflection is the “dying process” of a dear one, as lived by himself, his family and the medical personnel, and as described and analysed by the psychologist E. Kübler-Ross. At the end of our reflection, we indicated the essential elements of an “end of life ethics”, which would permit us to approach, in a more conscious and responsible manner, “our” mysterium mortis at a personal level, in the family and in hospital.

PL

Przedmiotem naszej refleksji jest „proces umierania” kogoś bliskiego przeżywany przez niego samego, jego rodzinę i personel medyczno-sanitarny opisany i przeanalizowany przez doktora psychologii E. Kübler-Ross. Na zakończenie naszej refleksji zostały wykreślone istotne elementy „etyki końca życia”, które powinny nam pomóc w bardziej świadomym i odpowiedzialnym podejściu do „naszego” mysterium mortis, a następnie przeżywanego w rodzinie i szpitalu.

8

Duchowo-moralne wyzwania starości

44%

Jucewicz A.

|

nr 53

219-232

PL

Starość, jak każdy etap życia, jest dla chrześcijanina wyzwaniem duchowo-moralnym. Pierwszym wymogiem moralnym odnośnie do starości jest pogodzenie się ze swoim wiekiem i wynikającą z niego kondycją psychofizyczną. W świetle poczynionych analiz wykazano, że pełną i prawdziwą akceptację starości może dokonać jedynie ten, komu towarzyszy nadzieja na życie wieczne. Wiara religijna bowiem pomaga w akceptacji starości i konieczności śmierci. W perspektywie chrześcijańskiej ludzka egzystencja nie zamyka się horyzontem doczesności, ale towarzyszy jej nadzieja wiecznotrwałej komunii z Bogiem. W okresie starości ważnym zadaniem moralnym jest przyjęcie właściwych priorytetów. Bardzo ważne jest świadome zmierzanie do uzyskania wewnętrznej autonomii, polegającej na wyzwoleniu się egocentryzmu i tego wszystkiego, co zagraża rozwojowi ludzkiemu i chrześcijańskiemu. Poważnym wyzwaniem duchowym w tym okresie jest przygotowanie się na śmierć. W obliczu starości i umierania chrześcijanin znajduje oparcie w Bogu. Świadomość obecności Boga pozwala mu w pokoju przyjmować koniec swego doczesnego istnienia. Śmierć jest chwilą spotkania z Bogiem. Dlatego wierzący bez lęku przygotowuje się na przejście. W ten sposób chrześcijanin w podeszłym wieku, także w swoim niedołęstwie i starczej bezradności, staje się znakiem nadziei dla innych. Świadczy bowiem swoją osobą, że życie, mimo cierpienia i trudu, naznaczone brakami i słabościami, może być wypełnione i „kompletne”.

EN

The Christian approaching his old age faces yet another spiritual and moral challenge, just as he did throughout his life. His first moral task at this stage of life is to accept his advanced age and come to terms with the physical and psychological consequences of it. The research presented here indicates that only one driven by his religious faith and sustained by the hope of eternal life may sincerely accept his old age and inevitable death. This is because his Christian faith tells him that his death does not end anything, but opens him up to the everlasting communion with God. Another important moral challenge in man’s advanced years is putting his priorities right. He must shake off his egocentrism and all obstacles to his human and Christian development so that he can reach an internal autonomy. His conviction of God being at his side and watching over him may ease his spiritual tension and prepare for the ultimate end of his earthly sojourn not as something to be feared, but rather longed for: a passover, after which he would surely meet his beloved Maker. In his advanced age, with all its infirmities and helplessness, the Christian may be the bearer of hope to others by showing them that life, no matter how difficult and full of suffering, is worth living to the full of its natural end.

DE

Das Alter, wie jede Phase des Lebens, ist für Christen eine geistige und moralische Herausforderung. Die erste Voraussetzung in moralischer Hinsicht auf das Alter ist das Akzeptieren des psycho-physischen Zustands. Durch die Analysen wurde gezeigt, dass eine vollständige und wahre Akzeptanz des Alters nur dann erreicht warden kann, wenn sie durch die Hoffnung auf das ewige Leben begleitet wird. Der religiöse Glaube hilft bei der Akzeptanz des Alters und der Notwendigkeit des Todes. In der christlichen Sicht wird die menschliche Existenz nicht im Horizont der Zeitlichkeit begriffen, sondern sie wird durch die Hoffnung auf die ewige Gemeinschaft mit Gott begleitet. Eine wichtige Aufgabe im Alter ist die moralische Annahme der entsprechenden Prioritäten. Sehr wichtig ist die Entscheidung in Bezug auf eine interne Einstellung, die die Befreiung von Egozentrismus beinhaltet und alles, was die menschliche und christliche Entwicklung bedroht. Eine große geistige Herausforderung in dieser Zeit ist die Vorbereitung auf den Tod. Angesichts des Alters und des Sterbens wird der Christ von Gott unterstützt. Das Bewusstsein der Gegenwart Gottes erlaubt es ihm, im Frieden das Ende seiner irdischen Existenz zu akzeptieren. Der Tod ist ein Moment der Begegnung mit Gott. Daher bereitet sich der Gläubige ohne Angst auf den Übergang vor. Auf diese Weise wird der Christ in seinem Alter auch trotz seiner Schwäche und Hilflosigkeit ein Zeichen der Hoffnung für Andere sein. Er bezeugt durch seine eigene Person, dass das Leben, trotz des Leidens und der Anstrengung durch Mängel und Schwächen markiert abgeschlossen und "vollständig" werden kann.

9

Śmierć i pogrzeb w relacjach Polaków mieszkających na Białorusi

38%

Adamowski J. , Doda J. , Mickiewicz H.

|

tom 9-10

253–318

PL

Religijną i kulturową doniosłość problematyki śmierci dla kultury typu ludowego potwierdza rozbudowany system wierzeń i zwyczajów, jaki towarzyszy umieraniu i pogrzebowi. Autorzy na podstawie materiału zebranego od Polaków zamieszkujących na Białorusi pokazują, ze jest on zorganizowany wokół kilku podstawowych kręgów i dotyczy: (1) sytuacji bezpośrednio poprzedzającej moment śmierci, co wyraża się w różnych możliwościach wieszczenia bądź przeczuwania śmierci, (2) zespołu wierzeń i praktyk religijnych związanych z chwilą konania, które ułatwiają lub utrudniają śmierć, (3) praktyk i wierzeń dotyczących przygotowania nieboszczyka do pogrzebu, (4) sposobów organizowania domowego czuwania przy zmarłym, (5) organizacji i przebiegu wyprowadzania zwłok i pogrzebu, (6) obchodzenia rocznic i świąt zmarłych, (7) pośmiertnych kontaktów dusz zmarłych osób z miejscami i osobami, z którymi były one związane w życiu doczesnym. Prezentowany materiał układa się w trzy zasadnicze kompleksy. W części pierwszej wybrane dokumentacje ułożone są w porządku linearnym przedstawiają strukturę ludowej wiedzy na temat śmierci i jednocześnie przebieg organizacji pogrzebu. W drugiej części opracowania są przypomniane niektóre napisy nagrobne z cmentarzy z okolic Woronowa. Napisy te zawierają tradycyjną metaforykę, w której śmierć człowieka jest porównana do snu czy gasnącego słońca. Końcowa partia artykułu prezentuje wybór różnorodnych pieśni pogrzebowych, jakie przy zmarłym śpiewają Polacy na Białorusi. Zebrany repertuar obejmuje około 130 utworów. Dużą grupę stanowią: (1) pieśni maryjne, a także legendy o objawieniach, (2) pieśni do świętych, patronów dobrej śmierci, (3) teksty o Sądzie Ostatecznym i przykłady napominające żyjących, (4) przykłady hymnów i psalmów, (5) pieśni o motywach sierocych.