Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

„Artefix Medicinae”, czyli o Celsusie i „De Medicina”. Wybrane zagadnienia

100%

Krajewska J.

|

tom 26

|

nr 1

5-14

EN

De medicina by Aulus Cornelius Celsus is the oldest preserved and at the same time the most important source of knowledge about medicine in the Western world until the first century AD. We do not know much about Celus, why De Medicina was forgotten between the 2nd and 9th centuries AD, and whether Celsus was a practicing physician. Was he a professional doctor or surgeon, or just a layperson with medical knowledge? Only one answer will be correct. "Today, De Medicina can be read for the benefit and interest of both physicians and non-professional readers because of its historical value.”

2

Medical appointment and its influence on patients' confidence

100%

Kozimala M. , Guty E. , Dziechciaż M. , Putowski L. , Zukow W. , ojs o. , Muszkieta R. , Gozhenko E. A. , adm a. , Gozhenko A. , Badiuk N. S. , Zukow W. , Szulc A. , Gozhenko A. I. , Gozhenko A. I. , Gozhenko A. I. , Badiuk N. S. , Gotowski R. , ojs o. , Zukow W. , adm a. , Muszkieta R. , Zukow W. , Badiuk N. S. , Gozhenko A. , Gozhenko E. A. , Gozhenko A. I. , Gozhenko A. I. , Gozhenko A. I. , Badiuk N. S. , Szulc A. , Gotowski R.

|

nr 1

PL

IntroductionPatient’s confidence is very important in patient – doctor communication. It is very vital when we talk about efficient medical care because it can improve this care significently. It is particularly important for people who can not contact with it easily. Thanks to watching relations between patient and doctor we can get to know the way the patient judges references of the doctor during his professional activities.The aim of the thesisThe aim of these studies was to estimate the level of patient’s confidence after the last medical appointment. The studies were made with the help of Anderson and Dedrick scale. ResultsPatients were satisfied after the appointment when during the examination they could see a telephone and a computer on the desk, medical equipment and other medical things. The doctor was closer than 61 cm from them and patients could not see any physical barriers. During the examination the position of the doctor was open, he used gestures and he was sitting face to face to the patient (angle 180° or 90°). His eyes were at the same level as patient’s eyes. ConclusionsThe ability of proper communication with the patient is a very important element of medical care. However, it is often underestimated. But efficiency of therapy and efficiency of diagnostics depend on these factors.

3

Respect for the Doctor (Sir 38:1-3)

100%

Piwowar A.

|

2020

|

tom 10

|

nr 1

31-62

EN

The first part of the article synthetically presents the attitudes of the Old Testament Israelites to doctors and their work. It is an essential prerequisite for the de-piction of the innovative approach to the issue proposed by Ben Sira in Sir 38:1-3. The article is devoted to the exegetico-theological analysis of Sir 38:1-3. Even though the article is based primarily on the Greek text of the pericope, it takes into account its original Hebrew version as well. Ben Sira calls on the believing Israelites to completely change their perception of doctors and their activities. He encourages his readers not to reject doctors but to treat them with respect and reverence, and, indirectly, not to ignore the doctor’s efforts meant to restore health to the sick one. The sage justifies his novel approach with two arguments. First, doctors were created by God and given the task of aiding the sick in their suffering. They are a mere tool in God’s hands, for God is the only Doctor that can truly heal a person (this aspect is emphasized more by the Hebrew text than by its Greek counterpart). Secondly, doctors deserve respect for even kings and dignitaries benefit from their services and treat them with respect and reverence. In 38:1-3 Ben Sira offers a perfect synthesis of Israel’s traditional belief in God, who is the only doctor able to heal a person, with the Hellenistic influence related to medicine and people who engage in it.

4

Doctor-patient communication in the opinion of medical students

75%

Plutecki D.

|

nr 2

PL

Komunikacja interpersonalna w lecznictwie jest bardzo ważnym tematem, wymagającym trwałego rozwoju i dokształcania lekarzy ochrony zdrowia. Artykuł jest raportem z badania, którego celem było poznanie opinii studentów kierunku lekarskiego z polskich uczelni akademickich na ten temat. W badaniu wzięło udział 56 studentek i 38 studentów, którzy odpowiadali na pytania dotyczące: technik komunikacyjnych w relacji lekarz – pacjent, protokołów przekazania niepomyślnej informacji, obaw związanych z kontaktem z danym pacjentem, barier komunikacyjnych, wpływu pandemii COVID-19 na komunikację interpersonalną, oddziałów, z którymi są wiązane największe problemy komunikacyjne, użyteczności zajęć fakultatywnych podczas kształcenia studentów na kierunku lekarskim. Wnioski zostały przedstawione w dyskusji, wraz z możliwościami rozwiązania potencjalnych problemów komunikacyjnych w relacji pacjent – lekarz.

EN

Interpersonal communication in medicine is a very important topic that requires constant development and training of health care physicians. The article is a report from a study the aim of which was to find out the opinions of medical students from Polish universities on this subject. The study involved 56 female students and 38 students who answered questions about: communication techniques in the doctor-patient relationship, protocols for passing on unsuccessful information, concerns related to contact with a given patient, communication barriers, the impact of the COVID-19 pandemic on interpersonal communication, departments with which the greatest communication problems are associated, the usefulness of optional classes during the education of students in the field of medicine. The conclusions were presented in the discussion, along with the possibilities of solving potential communication problems in the patient-doctor relationship.

5

„Tylko życie poświęcone innym warte jest przeżycia”Problemy zawodu lekarza

71%

FLORCZYK K.

|

nr 1

30-44

EN

The aim of the study was to identify risk and issues in the profession of medical doctors. In the first part the author has studied threats levels connected with various dangerous (traumatic, accidental), harmful (physical, chemical, biological and psychophysical), job requirement and career development opportunities in Poland. In the second part on the basis of the available research results were indicated factors determining the health condition of doctors and were determined by work conditions and work schedules, stress factors and addiction. In the third part was presented actual best practice and possibly answers to this problem which are also kind for the medical doctors.

PL

Celem artykułu jest identyfikacja ryzyka i problemów zawodowych w grupie lekarzy medycyny. W części pierwszej autorka analizowała stopień ryzyka różnych czynników: niebezpiecznych (urazowych, wypadkowych), szkodliwych (fizyczne, chemiczne, biologiczne i psychofizyczne), a także wymagania stanowiskowe i możliwości rozwoju zawodowego w Polsce. W drugiej części, na bazie dostępnych wyników badań, zostały wskazane czynniki wpływające na stan zdrowia lekarzy, określone przez warunki pracy i godziny pracy, czynniki stresujące oraz uzależnienia. W trzeciej części zostały zaprezentowane aktualne dobre praktyki i możliwe ozwiązania tych problemów, które jednocześnie są przyjazne dla lekarzy.

6

The Right to Strike by Medical Practitioners

63%

Daniluk-Jarmoniuk A.

|

nr 5

EN

The right to strike action is one of the fundamental human rights and trade union freedoms. Strike, as a form of protest against broadly understood injustice is one of the most important measures of trade union protection of workers’ interests. However, the right to strike is not absolute and its legal use must often take into account the interests of the employer and third parties. The aim of the article is to assess – basing on a review of the literature and the case-law – the doctors’ right to strike from a legal, ethical and moral perspective. The issue of medical practitioners’ right to participate in a strike is ambiguous in view of the legislation currently in force, and two opposing positions have developed in the collective labour law literature. The problem of the legality of this form of protest of medical practitioners is nowadays left to the assessment of the parties to a collective bargaining dispute, carried out based on the general clause of a possible “threat to human life and health or national security”, with the lack of appropriate judicial review in this regard. It is, therefore, undoubtedly necessary for the legislature to take appropriate pro futuro legislative action.

PL

Prawo do strajku należy do podstawowych praw człowieka oraz wolności związkowych. Strajk, jako jedna z form protestu przeciwko szeroko rozumianej niesprawiedliwości, należy do najistotniejszych środków związkowej ochrony interesów pracowniczych. Prawo do strajku jednak nie ma charakteru bezwzględnego, a korzystanie z niego w sposób legalny musi niejednokrotnie uwzględniać interes pracodawcy i osób trzecich. Celem artykułu jest ocena legalności strajku lekarzy z punktu widzenia regulacji ustawowych oraz zasad etycznych i moralnych, przy uwzględnieniu poglądów literatury i orzecznictwa. Kwestia prawa lekarzy do udziału w strajku jest na gruncie aktualnego stanu prawnego niejednoznaczna, a w literaturze zbiorowego prawa pracy wykształciły się dwa przeciwstawne stanowiska w tym zakresie. Problem legalności tej formy protestu lekarzy pozostawiony jest obecnie w zasadzie jedynie ocenie stron sporu zbiorowego, dokonywanej przez pryzmat ogólnej klauzuli ewentualnego „zagrożenia życia i zdrowia ludzkiego lub bezpieczeństwa państwa”, przy jednoczesnym braku odpowiedniej kontroli sądowej w tym zakresie. Niewątpliwie zatem wymagane jest podjęcie przez ustawodawcę odpowiednich działań legislacyjnych pro futuro.

7

Opinia biegłego lekarza jako dowód w procesie medycznym – wybrane aspekty

63%

Borys A.

|

nr 7

59-72

PL

W artykule przedstawiono wybrane aspekty prawne dotyczące wykorzystania opinii biegłego lekarza, która stanowi podstawowy dowód w procesie medycznym – procesie, w którym dochodzi się odszkodowania lub zadośćuczynienia związanego z wykonywaniem zawodu lekarza. Proces medyczny ze swojej specyficznej natury dla rozstrzygnięcia sprawy wymaga wiedzy specjalistycznej niekiedy z różnych dziedzin medycyny, dlatego dowód z opinii biegłego lekarza ma doniosłe znaczenie. W artykule zostało przedstawione w pierwszej kolejności pojęcie i znaczenie dowodu z opinii biegłego lekarza. Przedstawione zostały również relacje jakie zachodzą między dowodem z opinii biegłego lekarza a innymi środkami dowodowymi w ramach procesu medycznego. Ze względu na przemiany społeczne i zwiększenie świadomości prawnej pacjentów można zaobserwować wzrost liczby wszczynanych procesów sądowych przeciwko lekarzom, dlatego aspekt wykorzystania dowodu z opinii biegłego lekarza ma duże znaczenie praktyczne.

EN

The article presents selected legal aspects concerning the use of the expert medical opinion, which is the primary evidence in the medical process, i.e. proceedings in which one shall seek compensation or damages related to the performance of the medical profession. Medical process due to its specific nature for the settlement of the case sometimes requires expertise in various fields of medicine, therefore the evidence such as medical expert opinion is of great importance. First of all, the article presents the concept and meaning of evidence, i.e. medical expert opinion. It also includes the relations which exist between the evidence of the medical expert opinion and other evidence within the medical process. Due to the social changes and raising legal awareness of patients one can observe an increase in the number of lawsuits initiated against doctors. Therefore the question of using the medical expert opinion as evidence is of vital practical importance.

8

Kontrowersje wokół wizerunku lekarza w reklamie - podejście normatywne

63%

Barańska M.

|

nr 4

42-52

EN

The right to information is one of the fundamental rights of the individual. The scope of the content transferred may concern pharmaceutical products, which is important in the implementation of the right to health.Manufacturers of pharmaceutical products use the persuasiveness of the advertising message to influence their decisions on consumers. Current practices indicate that the appropriate selection of tools and techniques of influence is essential for successful marketing. Promotional slogans emphasizing the value and effectiveness of a product combined with the dynamics of the message and image stimulate interest of potential buyers. Particular role is attributed to the presence of a doctor, a dentist, a laboratory, their participation often determines the credibility of economic statements.

PL

Prawo do informacji jest jednym z podstawowych praw przysługujących jednostce. Zakres przekazywanych treści może dotyczyć wyrobów farmaceutycznych i ma istotne znaczenie w realizacji prawa do ochrony zdrowia. Producenci wyrobów farmaceutycznych, korzystając z perswazyjności przekazu reklamowego, dokonują wyboru odpowiednich metod i technik oddziaływania, które wpływają na wyroby dokonywane przez konsumentów. Celem artykułu jest omówienie stosowanych praktyk w zakresie ukazywania wizerunku lekarza w przekazach reklamowych, jako narzędzia perswazyjnego oddziaływania w obliczu obowiązującego ustawodawstwa w Polsce. Z uwagi na obowiązujące ograniczenia prawne dotyczące udziału lekarzy w reklamach za interesujące uznano zagadnienie wykorzystania wizerunkiem lekarza w przekazach reklamowych w obliczu obowiązujących reglamentacji normatywnych i pozanormatywnych. Na potrzeby niniejszego opracowania przyjęto tezę: ukazywany w reklamach wyrobów farmaceutycznych wizerunek lekarza może wprowadzać klientów w błąd i, mimo krytycznej oceny opinii publicznej, nie wpływa na zmianę aktualnie obowiązującego ustawodawstwa, dając asumpt reklamodawcom do projekcji obrazów, w których osoby obdarzane z racji rzekomo wykonywanego zawodu zaufaniem społecznym polecają leki, co nie pozostaje bez wpływu na decyzje zakupowe konsumentów. Za podstawowe uznano pytanie badawcze, w jakim stopniu normatywne zakazy dotyczące udziału lekarzy w reklamach są stosowane praktyce. Z uwagi na powyższe zastosowano następujące metody badawcze: obserwacji, egzegezy tekstów prawnych, komparatystycznej, analizy zawartości treści.

9

Obowiązek odbierania oświadczeń od pacjentów przez podmioty wykonujące działalność leczniczą

63%

Kamiński M.

|

nr 2

207-212

EN

A regulation § 8 of the Health Minister of 21 December 2010 on the kinds and scope of medical documentation and the way of processing it, enacting a duty of receiving declarations from patients by subjects conducting medical activity, including doctors conducting medical practice, has been analysed in the article. The particular kinds of such declarations have been discussed. The admissibility of applying different methods of registering and keeping declarations has been analysed. A particular attention has been paid to the ways of gathering declarations after beginning of maintaining medical documentation in an electronic version. Duties of a subject conducting medical activity connected with receiving a declaration on authorization of a close person to obtain information about a patient’s health state and health services being provided to him/her and about a declaration on authorization of a close person to receive medical documentation of a patient have been discussed in detail. An issue of receiving declarations on approval of providing health services involving increased risk to a patient has been presented. The attention has been paid as well to an issue of gathering such declarations made “on paper” in written form after beginning of maintaining medical documentation in the electronic version. A matter of admissibility of receiving such declarations signed by hand on electronic scanners’ screens has been analysed. The ways of receiving declarations on approval of providing health services which do not involve the increased risk to a patient have been discussed too. A problem of inconvenience of receiving declarations on approval of providing this category of health services has been pointed out. Methods of registering such declarations both in individual medical documentation being maintained on paper and in the electronic version.

PL

W artykule dokonano analizy § 8 Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 21 grudnia 2010 r. w sprawie rodzajów i zakresu dokumentacji medycznej oraz sposobu jej przetwarzania, statuującego obowiązek odbierania oświadczeń od pacjentów przez podmioty wykonujące działalność leczniczą, w tym lekarzy prowadzących praktyki lekarskie. Omówiono poszczególne rodzaje takich oświadczeń. Przeanalizowano dopuszczalność stosowania różnych metod ich rejestrowania i przechowywania. Szczególną uwagę poświęcono sposobom gromadzenia oświadczeń po rozpoczęciu prowadzenia dokumentacji medycznej w postaci elektronicznej. Przedstawiono obowiązki podmiotu wykonującego działalność leczniczą związane z odbieraniem oświadczenia o upoważnieniu osoby bliskiej do uzyskiwania informacji o stanie zdrowia pacjenta i udzielonych mu świadczeniach zdrowotnych oraz oświadczenia o upoważnieniu osoby bliskiej do uzyskiwania dokumentacji medycznej pacjenta. Poruszono także kwestię odbierania oświadczeń o wyrażeniu zgody na udzielanie świadczeń zdrowotnych stwarzających podwyższone ryzyko dla pacjenta. Zwrócono uwagę na kwestię gromadzenia takich dokumentów składanych „na papierze” w formie pisemnej po rozpoczęciu prowadzenia dokumentacji medycznej w postaci elektronicznej. Przeanalizowano również zagadnienie dopuszczalności odbierania oświadczeń podpisywanych odręcznie na ekranach czytników elektronicznych. Omówiono ponadto sposoby odbierania oświadczeń o wyrażeniu zgody na udzielanie świadczeń zdrowotnych, które nie stwarzają podwyższonego ryzyka dla pacjenta. Zwrócono uwagę na praktyczny problem uciążliwości odbierania oświadczeń o wyrażeniu zgody na udzielenie tej kategorii świadczeń zdrowotnych. Przeanalizowano metody ich rejestrowania zarówno w indywidualnej dokumentacji medycznej prowadzonej w postaci papierowej, jak i w postaci elektronicznej.

10

Ubezpieczenie z tytułu zdarzeń medycznych

63%

Huras A.

|

nr XX

213-224

EN

Regulations in force since 2012. defining the rules and procedure for determining compensation and redress in the case of medical events raised many doubts about the legal nature of the insurance contract for these events (compulsory or voluntary insurance, accident insurance or third party liability insurance) and the liability of medical entities. In practice, the doubts concerned the additional burden on hospitals to pay the insurance premium, and in the absence of insurance or exhaustion of the sum insured – the need to satisfy the claims of the applicant. A huge number of practical and legal doubts caused the amendment of the applicable provisions.

PL

Regulacje obowiązujące od 2012 r., określające zasady oraz tryb ustalania odszkodowania i zadośćuczynienia w przypadku zdarzeń medycznych, budziły wiele wątpliwości dotyczących charakteru prawnego umowy ubezpieczenia z tytułu tych zdarzeń (ubezpieczenie obowiązkowe czy ubezpieczenie dobrowolne; ubezpieczenie z tytułu następstw nieszczęśliwych wypadków czy ubezpieczenie OC) oraz samej odpowiedzialności podmiotów leczniczych. W praktyce wątpliwości dotyczyły dodatkowego obciążenia szpitali obowiązkiem opłacenia składki ubezpieczeniowej, a w razie braku ubezpieczenia lub wyczerpania sumy ubezpieczenia – koniecznością zaspokojenia roszczeń wnioskodawcy. Szereg wątpliwości praktycznych oraz prawnych spowodowały nowelizację obowiązujących przepisów.

11

Edward Lubicz-Niezabitowski (1863-1946) – jeden z ostatnich przyrodników-encyklopedystów

63%

Magowska A.

|

tom 1

53-55

PL

Pamiętnik profesora zwyczajnego biologii ogólnej Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Poznańskiego, Edwarda Lubicz-Niezabitowskiego (1863-1946) dostarcza cennej wiedzy o życiu społeczeństwa polskiego przełomu XIX i XX wieku i o środowisku akademickim okresu międzywojennego. Niezabitowski był jednym z ostatnich przyrodników-encyklopedystów, znawcą całości świata zwierzęcego i roślinnego, żywego i wymarłego. Był lekarzem w Nowym Targu, uczestnikiem I wojny światowej, zamiłowanym zoologiem i paleontologiem. Pamiętnik ma charakter retrospektywny, powstał w ostatnim okresie życia Niezabitowskiego, prawdopodobnie na przełomie 1944 i 1945 r.

EN

The retrospective diary of Edward Niezabitowski provides knowledge on the scientific life of the Polish society at the end of the nineteenth century and in the first decades of the twentieth century. Niezabitowski completed medical studies in Cracow. Apart from medicine, he was interested in biology, palaeontology, zoology, anatomy and botany. For some time, he worked at a zoological station in Villefranche-sur-Mer. He was a secondary school teacher and a doctor in the town of Nowy Targ. During the World War First he organised a Red Cross hospital in the town of Nowy Targ, and later on went to Maribor, where he managed a garrison hospital. After the war, he took the Professorship of Anatomy and Histology of Household Animals at the Faculty of Agriculture and Forestry at the University of Poznań, and became its dean. In 1922, he left his position and took the Professorship of Biology at the Medical Faculty, and soon became its dean and the vice-chancellor of the University of Poznań. He died shortly after the end of the Second World War.

12

Standardowe i niestandardowe zachowania językowe lekarzy i pacjentów. Propozycja projektu badawczego

63%

Chojnowski M.

|

nr 2

80-103

PL

Celem artykułu jest omówienie projektu badawczego dotyczącego komunikacji lekarza z pacjentem w realnych sytuacjach z perspektywy teorii aktów mowy. Intencją autora jest pokazanie możliwości badań standardowych i nie¬standardowych zachowań językowych lekarzy i pacjentów. Relacja lekarz – pacjent jest jednym z najistotniejszych elementów efektywnego procesu leczenia. Przekaz informacji pacjentowi powinien być ukierunkowany i dostosowany do specyficznej grupy chorych i indywidualnego człowieka. Jakość kontaktu pomiędzy chorym a osobą leczącą, ma istotne znaczenie w procesie zdrowienia. Zwiększenie roli pacjenta w procesie diagnozy i leczenia jest obecne w założeniach jeszcze bardziej kompleksowego podejścia do zdrowia.

EN

The aim of the article is to discuss a research project on doctor – patient communication in real-life situation from the perspectives of the speech act theory. The intention of the author is to show and characterize the standard and nonstandard linguistic behaviours of the doctor – patient communication. The ability to communicate with patients is an important element of effective therapy. Information with patients receive should be focused and adjusted to both the particular patient group and the individual recipient. The quality of a relationship between physician and patient is vital to recovery from illness. Increasing the role of the patient in the process of the diagnosis and the treatment is present in the design of the diagnosis and the treatment is present in the design of more comprehensive approach to health.

13

Emotions in the context of the end of human life

63%

Dyk T. , Kolwitz M.

|

nr 1

167-278

PL

W konsekwencji przemian kulturowych i postępu technologicznego w medycynie we współczesnych społeczeństwach nastąpiła zmiana postrzegania śmierci. Staje się ona coraz częściej tematem tabu. Jednocześnie cały czas pojawiają się trudności komunikacyjne w relacjach na płaszczyźnie umierający pacjent – otoczenie – personel medyczny. Rozwiązanie wspomnianych trudności jest możliwe dzięki umiejętnościom przekazania przez lekarzy diagnozy bolesnej dla pacjenta i jego rodziny oraz jej przyjęcia przez zainteresowanych. Niezbędne we wzajemnej komunikacji wszystkich uczestników procesu leczenia (także pracowników medycznych, chorego i jego rodziny) jest świadomość naturalnych reakcji psychosocjologicznych związanych z przyswajaniem traumatycznych wydarzeń, takich jak śmierć, oraz nieunikanie prawdy o śmiertelnej chorobie.

XX

As a consequence of cultural changes and technological progress in medicine, in nowadays societies there has been a shift in perception of death. Death becomes more often a taboo. At the same time, there are still difficulties in communication in relationship: dying patient- his environment- medical personnel. The solution of the difficulties mentioned above is possible thanks to certain skills: communication of a painful diagnosis by the doctors to the patient and his family as well as its acceptance by all the involved. It is crucial for all the participants of healing process (medical personnel, as well as the sick person and his family) to have awareness of natural psycho- and sociological reactions to traumatic events such as death. It is also necessary not to avoid the truth about the deadly sickness

14

Stan i rozwój kadry naukowej w ośrodkach inżynierii rolniczej w Polsce w latach 2000-2005

51%

Kowalski J.

|

2006

|

tom R. 10, nr 11(86)

57-68

PL

Artykuł zawiera dane liczbowe charakteryzujące stan kadry naukowo-badawczej i dydaktycznej krajowych ośrodków Inżynierii Rolniczej. W pracy porównano stan ilościowy doktorów, doktorów habilitowanych oraz profesorów tytularnych w zakresie nauk rolniczych oraz nauk technicznych w AR Kraków, AR Lublin, AR Poznań, AR Szczecin, AR Wrocław, SGGW Warszawa, UWM w Olsztynie oraz IBMER Warszawa.

EN

The article includes figures characterizing the status of research and didactic staff in agricultural engineering centers of Poland. The paper compares the quantitative status of post-graduates, assistant professors and titular professors of agricultural and technical sciences at the AR of Krakow, AR of Dublin, AR of Poznań, AR of Szczecin, AR of Wrocław, SGGW Warsaw, UWM of Olsztyn and IBMER of Warsaw.

15

Władysława Magowskiego (1890-1961) zapiski z dwóch wojen

51%

Magowska A. , Magowski W.

|

tom 1

95-126

PL

Autorem dzienników z I wojny światowej i wojny bolszewickiej jest Władysław Magowski. W 1911 r. rozpoczął studia lekarskie w Monachium, po czym kontynuował je w Berlinie i Lipsku. Po wybuchu I wojny światowej został zmobilizowany jako podlekarz do armii pruskiej. Po zakończeniu I wojny światowej uczestniczył jako lekarz w powstaniu wielkopolskim i wojnie bolszewickiej. W 1921 r. dokończył studia lekarskie we Lwowie. W dalszych latach pracował jako okulista w Poznaniu, m.in. jako ordynator zorganizowanego przez siebie oddziału okulistycznego wojewódzkiego szpitala dziecięcego. Jako lekarz uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939 r. Zwolniony z niewoli niemieckiej, podczas okupacji hitlerowskiej działał w konspiracji i zajmował się działalnością charytatywną.

EN

The author of the diaries of the First World War and the Polish-Bolshevik war is Władysław Magowski (1890-1961), who studied medicine in Munich, Berlin and Leipzig. After the outbreak of the World War First, he was conscripted into the Prussian army as a doctor. After the end of the First World War, he participated in the Wielkopolska Uprising and the Polish-Bolshevik war, also as a doctor. He completed his medical studies in Lvov in 1921. In the subsequent years he worked as an ophthalmologist in Poznań, among others, as the senior registrar of the ophthalmological ward at the Provincial Children’s Hospital.

16

Autobiografia

51%

Lubicz-Niezabitowski E.

|

tom 1

56-93

PL

Pamiętnik Edwarda Niezabitowskiego (1863-1946), lekarza, profesora biologii Uniwersytetu Poznańskiego, ma charakter retrospektywny. Dostarcza wiedzy o życiu naukowym społeczeństwa polskiego w końcu XIX i w pierwszych dekadach XX w. Niezabitowski ukończył studia lekarskie w Krakowie. Poza medycyną interesował się biologią, paleontologią, zoologią, anatomią i botaniką. W pierwszych latach XX w. przez pewien czas pracował w stacji zoologicznej w Villefranche-sur-Mer. Później był nauczycielem gimnazjalnym i lekarzem w Nowym Targu. Podczas I wojny światowej zorganizował szpital Czerwonego Krzyża w Nowym Targu, potem wyjechał do Mariboru, gdzie kierował austriackim szpitalem garnizonowym. Po wojnie objął Katedrę Anatomii i Histologii Zwierząt Domowych Wydziału Rolniczo-Leśnego Uniwersytetu Poznańskiego, a wkrótce został dziekanem tego wydziału. W 1922 r. został profesorem biologii na Wydziale Lekarskim, a niebawem także dziekanem tego wydziału oraz rektorem Uniwersytetu Poznańskiego. Zmarł wkrótce po zakończeniu II wojny światowej.

EN

Prof. Edward Lubicz-Niezabitowski wrote his recollections in the last period of his life. He described his scientific career, academic life in the interwar Poland, his colleagues and enemies. There are some interesting case records from his medical practice.

17

„Kontrrewolucjonista i sabotażysta”. Major dr Franciszek Michał Amałowicz ps. „Tatar” – lekarz, oficer Wojska Polskiego i Armii Krajowej w obozach sowieckich

26%

Rogut D.

|

nr 4(286)

186-216

EN

Franciszek Michał Amałowicz „Tatar” was born on 28 September 1903, in Lviv. As a 15-year-old volunteer Amałowicz fought against the Ukrainians in 1918 in defence of his city, after which he participated in the Polish-Soviet War of 1919– 1920 and the Third Silesian Uprising in 1921. Amałowicz then studied medical science at the Sanitary Training Centre and the Central Institute of Physical Education, graduating in 1929. As a Doctor of Medical Science and a Major in the Polish Army he fought in the ranks of the 55th Infantry Regiment of the 14th Infantry Division of the „Poznań” Army during the Polish campaign of 1939 against the Germans. In 1940, he joined the Home Army (Armia Krajowa), and in November 1942, he became the commander of the 3rd region „Dęby” of the „Obroża” District (Rembertów). On 9 November 1944, as a victim of Soviet repression, he was sent to a special camp of the Main Directorate of Information of the Polish Army in Skrobowo near Lubartów, he was then deported to the Народный комиссариат внутренних дел (NKVD) POW camp No. 388 in Stalinogorsk (now Novomoskovsk), and later to the NKVD control and filtration camp No. 283 in Stalinogorsk. Convicted as a „particularly dangerous criminal”, he was sent to various camps as a political prisoner, including the correctional labour camp at Viatsky, Special Camp No. 1 Mineralny (Минеральный-Минлаг) near Inta, and camp No. 476 of the USSR Ministry of Internal Affairs in the city of Asbiest. He was returned to Poland in 1954. At the beginning of 1970, Major Amałowicz was operationally investigated by the Security Service. He died in Józefów near Warsaw on 16 April 1975, at the age of 72.

DE

Franciszek Michał Amałowicz „Tatar” wurde am 28. September 1903 in Lemberg geboren. Als 15-jähriger Freiwilliger kämpfte er 1918 bei der Verteidigung seiner Stadt gegen die Ukrainer, im polnisch-bolschewistischen Krieg 1919–1920 und dann 1921 im Dritten Schlesischen Aufstand. Sein Medizinstudium absolvierte er am Sanitätsschulungszentrum und am Zentralinstitut für Leibeserziehung. Der promovierte Mediziner war Major der polnischen Armee im Polenfeldzug 1939 und kämpfte im 55. Infanterieregiment der 14. Infanteriedivision der Armee „Poznań” gegen die Deutschen. 1940 trat er in die Reihen der Heimatarmee (Armia Krajowa) ein und wurde ab November 1942 Kommandeur der 3. Distrikts „Dęby” des Bezirks „Obroża” (Rembertów). Am 9. November 1944 kam er als Opfer der sowjetischen Repressionen in das Speziallager der Hauptinformationsdirektion der polnischen Armee in Skrobów bei Lubartów und wurde dann in das Народный комиссариат внутренних дел (NKWD)-Kriegsgefangenenlager Nr. 388 in Stalinogorsk (heute Nowomoskowsk) und später in das NKWD-Kontroll- und Filtrationslager Nr. 283 in Stalinogorsk gebracht. Als „besonders gefährlicher Straftäter” verurteilt, wurde er als politischer Häftling u. a. in das Korrektionslager Wjatskij, des Speziallagers Nr. 1 Mineralny (Минеральный-Минлаг) in der Nähe von Inta und das Lager Nr. 476 des Innenministeriums der UdSSR in der Stadt Asbiest geschickt. Erst 1954 kehrte er nach Polen zurück. Ab Anfang 1970 wurde Major Amalovich vom Sicherheitsdienst operativ unterwandert. Er starb am 16. April 1975 im Alter von 72 Jahren in Józefów bei Warschau.

PL

Franciszek Michał Amałowicz „Tatar” urodził się 28 września 1903 r. we Lwowie. Jako 15-letni ochotnik walczył z Ukraińcami w 1918 r. w obronie swojego miasta, w wojnie polsko-bolszewickiej 1919–1920, a następnie 1921 r. w III powstaniu śląskim. Ukończył studia medyczne w Wojskowej Szkole Sanitarnej, a także pracował w Centralnym Instytucie Wychowania Fizycznego. Doktor wszechnauk medycznych, mjr WP w kampanii polskiej 1939 r., walczył z Niemcami w szeregach 55 Pułku Piechoty 14 Dywizji Piechoty Armii „Poznań”. W 1940 r. wstąpił w szeregi konspiracji Armii Krajowej (AK), a od listopada 1942 r. został dowódcą III Rejonu „Dęby” Obwodu „Obroża” (Rembertów) AK. 9 listopada 1944 r. jako ofiara sowieckich represji znalazł się w obozie specjalnym Głównego Zarządu Informacji Wojska Polskiego w Skrobowie koło Lubartowa, następnie został wywieziony do obozu jenieckiego Народный комиссариат внутренних дел (NKWD) nr 388 w Stalinogorsku (obecnie Nowomoskowsk), a później do obozu kontrolno-filtracyjnego NKWD nr 283 w Stalinogorsku. Skazany jako „szczególnie niebezpieczny przestępca” trafił jako więzień polityczny m.in. do Wiatskiego исправительно-трудовые лагеря (ITŁ), Obozu Specjalnego nr 1 Mineralny (Минеральный-Минлаг) w okolicach Inty, obozu Министерство внутренних дел (MWD) nr 476 w mieście Asbiest. Do Polski powrócił dopiero w 1954 r. Z początkiem 1970 r. mjr Amałowicz był rozpracowywany operacyjnie przez Służbę Bezpieczeństwa. Zmarł w Józefowie koło Warszawy 16 kwietnia 1975 r. w wieku 72 lat.