Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Ancora sul ruolo del demonio nella storia secondo un anonimo del IV secolo

100%

Tyburowski K.

|

2008

|

tom 52

|

nr 2

1189-1198

EN

W 1975 r. ks. prof. Emil Stanula napisał artykuł Aniołowie oraz ich upadek według Ambrozjastra. Artykuł ten wpisuje się w stosunkowo bogaty dorobek polskich patrologów na temat myśli tajemniczego Anonima z IV wieku. Ks. prof. Stanula przedstawia bogaty świat duchów niebieskich i okoliczności ich grzechu. Uważa jednak, że Ambrozjaster traktuje aniołów tylko okazjonalnie w swojej teologii w kontekście problemów antropologicznych, chrystologicznych, czy soteriologicznych. Niniejszy natomiast artykuł napisany ponad 30 lat później jest skromnym przyczynkiem do rzeczonej pracy ks. Stanuli. Autor artykułu wyraża przekonanie, że w teologii Ambrozjastra anioł, a przede wszystkim demon nie pełni mało znaczącej roli w historii ludzkości, ale wręcz należy do głównych protagonistów dziejów zbawienia. Teologiczna wizja historii Ambrozjastra nie powinna być właściwie nawet nazywana historią zbawienia, ale raczej historią przywracania równowagi w dziele stworzenia, którą to równowagę zniszczył grzech anioła i człowieka. Wydaje się, że historia w teologii Ambrozjastra to przede wszystkim walka Boga z diabłem o supremację nad światem, w której to polem zmagania i zwycięstwa staje się człowiek. Autor artykułu opierając się w dużej mierze na spostrzeżeniach E. Stanuli, zauważa także wiele innych szczegółów w teologii Anonima z IV wieku i koncentruje się na przedstawieniu dramatu upadku największego spośród wszystkich chórów niebieskich anioła.

2

Stawrogin – personifikacja zła

71%

Jastrząb D.

|

nr 1(15)

135-143

EN

Characters such as Stavrogin in the novel Demons by Fyodor Dostoyevsky reveal the writer’s deep and astute knowledge of demonology. It has long been known that in his novels the writer contained considerations about not only the philosophical but also theological aspects of life, including Christology. His novel Demons is a literary tractate about the destructive influences of nihilistic and communist ideologies, both on society and on the human condition. The central character of the novel is Nikolai Vsevolodovich Stavrogin, the son of Varvara Petrovna, and he is the most demonic hero of Dostoyevsky’s. Ever one of the people whom he encountered fell under his charm, and they would then become be spiritually and morally depraved and ruined. Among the characters that come into contact with Stavrogin are those who then eventually committed suicide. We are dealing with a hero who has become separated and isolated from society, and who comes across as being amoral and demonised. Dostoyevsky was very keen to show a society that creates their rights and the principles of social co-existence without God. Undoubtedly, the novel Demons is in the history of world literature one of the most discerning analyses of a civilization built without God.

3

Grzech i kara złych duchów w kontekście ich niematerialnej natury. Ujęcie św. Tomasza z Akwinu

71%

Stępień T.

|

nr 1(1)

103-116

PL

Kary, które upadłe anioły ponoszą za odwrócenie się od Boga były zawsze tematem bardzo interesującym teologów. Jednak nie do końca zgadzali się oni odnośnie tego, na czym dokładnie owe kary miałyby polegać. Pośród autorów zajmujących się tym zagadnieniem szczególne miejsce należy się św. Tomaszowi z Akwinu. Jego rozważania dotyczące aniołów, ich natury i działań, były poważane do tego stopnia, że przyznano mu tytuł Doktora Anielskiego. W jego tekstach szczególnie jasno można zobaczyć w jak wielkim stopniu spekulacje na temat kary złych duchów zależą od tego, jak wcześniej została zidentyfikowana ich natura. Akwinata bardzo mocno podkreśla, że natura aniołów jest całkowicie niematerialna. Nie posiadają oni ani ciał, ani nawet nie możemy twierdzić, że w ich istocie jest jakaś postać materii. Św. Tomasz zauważa, że niematerialność natury sprawia, iż aniołowie posiadają bardzo wielką władzę nad rzeczywistością fizyczną, ale jednocześnie broni tezy, że choć nie są ograniczani przez materię, to jednak muszą przebywać w jakimś miejscu. Zgodnie z tymi poglądami grzech, który popełniły złe duchy także musi mieć czysto duchową naturę i z tej racji zostaje on zidentyfikowany jako grzech pychy i zazdrości. Rozważając skutki grzechu św. Tomasz twierdzi, że tylko w ograniczonym stopniu mógł on zniszczyć ich naturę, właśnie z racji jej niematerialności. Mimo to karą za odejście od Boga jest pewien rodzaj bólu, który, choć nie ma zmysłowej natury, jednak jest rzeczywisty i dotkliwy. Innym aspektem ich kary jest odebranie złym duchom możliwości swobodnego poruszania się, które jest nadnaturalnym ograniczeniem ich woli przez moc Boga.

EN

Punishment of the demons was always a problem of great interest among theologians, but they did not always agree about a nature of the punishment. One of the most important authors who wrote about the subject was St Thomas Aquinas. Because of his extensive analysis of the spiritual beings he was called Doctor Angelicus. In Aquinas’ texts we can clearly see that speculations on the punishment of demons strictly depend on understanding of their nature. St Thomas Aquinas underlines that the nature of angels is entirely immaterial. They do not have bodies and we even cannot claim that there is matter in their nature. Immateriality of angels causes in a great power over physical reality, but this does not mean that they exist totally independent of place. Mater does not constrain them, but they must exist in a certain place. According to those opinions sin of angels is considered as having immaterial nature and therefore identified as pride and envy. Considering the effects of sin of angels Aquinas claims that, regarding their immateriality, sin could destroy their nature only in certain aspect. Although punishment of demons is a limitation of their free will which is no match for a will of God. Firstly it is limited in achieving Supreme Good and happiness which causes a kind of spiritual pain. Secondly will of demons is restricted because God limits their free movement.

4

The Ghost Tradition: Helen Of Troy In The Elizabethan Era

60%

RADUCANU A.

|

nr 1

22-36

EN

Reputedly the most beautiful woman who has ever lived, Helen of Troy (or Sparta) is less well known for her elusive, ghost-like dimension. Homer wrote that the greatest war of Western classical antiquity started because of Helen's adultery followed by her elopement to Troy. Other ancient writers and historians, among theme Aeschylus, Stesichorus, Hesiod, Pausanias, Aristophanes, Euripides and Gorgias of Leontini, challenged the Homeric version, in various ways and attempted to exonerate Helen either by focusing on her phantom/ ghost/ as the generic object of man's desire and scorn or by casting doubt on the mechanisms of the blaming process. This paper argues that the Elizabethans Christopher Marlowe and William Shakespeare adopted and adapted the anti-Homer version of the depiction of Helen, what I here call “the ancient Helen ghost tradition”; nevertheless, in so doing they further reinforced the character's demonic features and paradoxically achieved a return to the adulterous Homeric Helen.

5

Egzorcyzm w Apokryfie Księgi Rodzaju (1Q20ar) na tle demonologii Starego i Nowego Testamentu

57%

Kardyś W.

|

nr 3

441-460

EN

In the Genesis Apocryphon (1Q20ar), there is a story containing a description of an exorcism (col. 20). In that text, Abraham is asked to free Pharaoh who is plagued by a “spirit of pestilence”. By becoming an exorcist, the patriarch causes the demon to be banished. The aim of the article is to show this story against the background of biblical demonological texts. After presenting the figure of the evil spirit and its activity in 1Q20ar, the issue of the presence of demons in the Holy Scriptures is discussed (the evil spirit that harms Pharaoh most resembles the “lying spirit” from 1 Kings 22:19–22 and Satan from the Book of Job). The course of exorcism in the apocryphon and the means used by Abraham are also described, followed by a review of exorcisms in the Old and New Testaments. It turns out that the story about the expulsion of the demon in 1Q20ar differs from the one found in the Book of Tobit and in the descriptions present in the Gospels. In recapitulation, the conclusion is reached that despite some similarities in this field, the story in 1Q20ar retains its original and incomparable character. Perhaps it is a form of bridge between the “restrained” demonology of the Old Testament and the more developed doctrine of evil spirits in the New Testament.

PL

W Apokryfie Księgi Rodzaju (1Q20ar) pojawia się opowiadanie zawierające opis egzorcyzmu (kol. 20). Poproszono Abrahama, aby uwolnił faraona nękanego przez „ducha zarazy”. Tenże, stając się egzorcystą, sprawił, że demon został przegnany. Celem artykułu jest pokazanie tego opowiadania na tle biblijnych tekstów demonologicznych. Po ukazaniu postaci złego ducha i jego aktywności w 1Q20ar omówione zostało zagadnienie obecności demonów w Piśmie św. (zły duch szkodzący faraonowi najbardziej przypomina „ducha kłamstwa” z 1 Krl 22,19-22 oraz szatana Księgi Hioba). Opisany jest również przebieg egzorcyzmu w apokryfie i środki zastosowane przez Abrahama, a następnie przegląd egzorcyzmów w Starym i Nowym Testamencie. Okazuje się, że opowiadanie o wypędzeniu demona w 1Q20ar odbiega od tego, jaki znamy z Księgi Tobiasza, oraz od opisów obecnych w Ewangeliach. W podsumowaniu dochodzimy do przekonania, że mimo pewnych podobieństw w tym zakresie opowiadanie w 1Q20ar zachowuje swój oryginalny i nieporównywalny charakter. Być może stanowi swoisty pomost między „powściągliwą” demonologią Starego Testamentu a bardziej rozwiniętą nauką o złych duchach w Nowym Testamencie.

6

Synteza tematyki opętania i egzorcyzmu w dziełach Sulpicjusza Sewera

57%

Pochwat J.

|

nr 1

EN

This article contains thoughts of Sulpicius Severus (ca 360–420) with regard to the influence of evil spirits on man. Based on the knowledge of St. Martin of Tours, who had much to do with demons. Sulpicius presented a number of human cases of demonic possession by an evil spirit. Most cases he described were about man’s release from possession.Sulpicius Severus was demonstrating that when Satan masters a man he takes away his freedom, a fundamental value, which comes from God. In the face of the numerous cases of enslavement of people by Satan, God’s intervention was needed. Sulpicius was convinced that God has equipped some people to be exorcists, with the gift of releasing the possessed from the power of the devil.

7

From Kāñcīpuram to Ahobilam and Back: Narasiṃha Chasing the Demons in the Kāñcīmāhātmya 3

51%

Dębicka-Borek E.

|

tom 56

159-185

EN

The aim of this paper is to discuss the reasons behind mapping three sites of Narasiṃha worship (Kāñcī, Ahobilam, Ghaṭikādri) in terms of the 3rd chapter of the Vaiṣṇavaoriented Kāñcīmāhātmya. Textual analysis of the Narasiṃha myth of the text reveals that it has been inspired by various local narrations related to the places located on the route sketched by the deity’s travels. The most effective means of connecting these places is the mythical narrative on Narasiṃha’s race after the demons, which frames the story and hence unifies single episodes inspired by appropriate local traditions. The purpose of such a literary technique is to produce a certain area that for some reasons was, or was intended to be, important for its inhabitants. Remarkably, maintaining the Andhra-bounded motif of Narasiṃha, who kills Hiraṇyakaśipu at Ahobilam, the furthest destination on the route, makes this particular site an indispensable and especially meaningful spot on the KM 3 literary map. Since the demarcated territory transgresses in a way the land of the Tamils, the paper also attempts to determine whether the particular version of the Narasiṃha myth in the KM 3 may reflect the religious and political reality of South India under the rule of Vijayanagara kings, i.e. after the 14th century.