Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Effect of feeding frequency on carp rearing results in controlled conditions

100%

Mazurkiewicz J. , Przybyl A. , Ciupa A.

Animal Science. Scientific Papers of Agricultural University of Poznan

|

2000

|

tom 02

2

Evaluation of the usability of betafin as an additive to extruded feed mixes for carp fry

100%

Przybyl A.

Animal Science. Scientific Papers of Agricultural University of Poznan

|

2000

|

tom 02

3

Estimation of microbiological status of sewage sludge subject to composting process in controlled conditions

84%

Wolna-Maruwka A.

Polish Journal of Environmental Studies

|

2009

|

tom 18

|

nr 2

279-288

EN

Microbiological characteristics of sewage sludge from a mechanical-and-biological sewage treatment plant composted in controlled conditions with straw and sawdust are presented. Prepared composts were placed in four bioreactors with airflow of 4 l air·min⁻¹. In bioreactor K1, K2 and K3 the composted mass consisted of 65% sewage sludge (K1–sewage sludge 1, K2 – sludge 2, K3 – sludge 3) + 30% sawdust + 5% straw; while in bioreactor K4 the proportion was: 45% sludge 2 + 50% sawdust + 5% straw. Compost samples were taken from all chambers at the same time, depending on actual temperature. Microbiological analyses consisted in the determination (by plate method) on selective media of the numbers of mesophilic and thermophilic bacteria, fungi and pathogenic bacteria Salmonella sp. Clostridium perfringens and Enterobacteriaceae. Furthermore, in the experiment, the activity levels of dehydrogenase were determined using 1% triphenyltetrazole chloride as substratum. Studies have indicated that the composting process caused a decrease of the number of fungi and pathogenic bacteria from Enterobacteriaceae family and Clostridium perfringens in all composted matters, as well as an increase in the number of thermophilic bacteria. Changes in the number of mesophilic bacteria depended on the compost type. In composts K1 and K2, the composting process caused an increased proliferation of cells, while in the composts K3 and K4 the number of mesophilic bacteria decreased. On the basis of the obtained results, it was also found that in the majority of analysis terms, the lowest activity of dehydrogenases occurred in compost K3, while their level of its activity, in the majority of the studied composts, correlated most intensively with the number of thermophilic bacteria.

4

Artificial reproduction of the ide Leuciscus idus (L.) bred under controlled conditions

84%

Targonska K.

Polish Journal of Natural Sciences

|

2011

|

tom 26

|

nr 3

EN

The aim of the study was to compare the effectiveness of hormonal stimulation of the female ide (Leuciscus idus L.), following the application of two commercial preparations concerning different GnRHa combined with dopamine inhibitors: Ovopel and Ovaprim. Ide spawners were bred under controlled conditions. The examined parameters included the percentage of ovulating females, time of ovulation and the rate of embryo survival to the eyed-egg stage. The growth and survival rates for larvae produced by farm and wild fish were compared. Stimulation with Ovopel resulted in a shorter latency time (36), whereas stimulation with Ovaprim resulted in a higher percentage of live embryos at the eyed-egg stage (79.7 %). Eggs was obtained from 20% of females in the control group, whereas in treated groups it was at level 90–100%. No differences were found between the growth rate of the ide larvae produced by the farm fish and that obtained from wild fish.

PL

Celem pracy było porównanie efektywności stymulacji hormonalnej samic jazia (Leuciscus idus L.) po zastosowaniu dwóch różnych preparatów zawierających analog GnRH i inhibitor dopaminy (Ovopel i Ovaprim). Eksperyment przeprowadzono w warunkach kontrolowanych.W trakcie jego trwania notowano odsetek owulujących samic, czas owulacji oraz przeżywalność embrionów do stadium zaoczkowania. Porównano również tempo wzrostu i przeżywalność larw uzyskanych od ryb hodowlanych i ryb dzikich. Stymulacja Ovopelem poskutkowała krótszym okresem wystąpienia owulacji u samic (36), natomiast Ovaprimem – wyższym odsetkiem żywych embrionów w stadium zaoczkowania (79,7%). Od 20% samic z grupy kontrolnej uzyskano także ikrę, podczas gdy od ryb doświadczalnych od 90–100%. Nie stwierdzono różnic w tempie wzrostu larw jazia pozyskanych ze stada hodowlanego i od ryb dzikich.

5

Mass initial rearing of burbot Lota lota [L.] larvae under controlled conditions

84%

Zarski D. , Sasinowski W. , Kucharczyk D. , Kwiatkowski M. , Krejszeff S. , Targonska K.

Polish Journal of Natural Sciences

|

2009

|

tom 24

|

nr 1

76-84

EN

In this study the suitability of various feeds in mass rearing of burbot Lota lota (L.) larvae under controlled conditions was determined. During the rearing the fish were fed with: artificial fodder, live Artemia nauplii and decapsulated cysts of artemia. The experiment continued for 20 days and it was conducted from hatching of the larvae. The initial density of fish during rearing was 1000 individuals dm⁻³. Rearing water temperature was set at 12℃. The parameters such as: average body length and height of the larvae and survival after completion of rearing period, were recorded. The Artemia nauplii proved the most suitable for feeding burbot larvae during the initial rearing. Additionally, high mortality of larvae was recorded during the period of filling the swim bladder.

PL

W badaniach określono przydatność różnego rodzaju pokarmu w masowym podchowie larw miętusa (Lota lota L.) w warunkach kontrolowanych. Podczas podchowu ryby karmiono: paszą sztuczną, żywymi stadiami nauplialnymi solowca oraz dekapsulowanymi cystami solowca. Eksperyment trwał 20 dni i prowadzono go od momentu wyklucia się larw. Zagęszczenie ryb podczas podchowu wynosiło 1000 osobn. dm⁻³. Temperaturę podchowu ustalono na 12℃. Notowano takie parametry jak: średnia długość i wysokości ciała larw oraz przeżywalność ryb po zakończeniu okresu podchowu. Najbardziej przydatne w żywieniu larw miętusa w początkowym okresie podchowu okazały się stadia nauplialne solowca. Odnotowano ponadto wysoką śmiertelność larw w okresie napełniania przez nie pęcherza pławnego.

6

The effect of some herbal extracts and pesticides on the biological parameters of Bemisia tabaci (Genn.) (Hem.: Aleyrodidae) pertaining to tomato grown under controlled conditions

84%

Jafarbeigi F. , Samih M. A. , Zarabi , Esmaeily S.

|

nr 4

EN

The sweet potato whitefly, Bemisia tabaci (Genn.) (Biotype A: Hem.: Aleyrodidae) is one of the most important pests in Iran. The development of alternative methods that are not chemical applications, is necessary in pest management for the sake of human health and for the safety of the environment. In this research project, the effect of four herbal compounds Fumaria parviflora Lam. (Fumariaceae), Teucrium polium L. (Lamiaceae), Calotropis procera (Willd.) R. Br. (Asclepiadaceae), Thymus vulgaris L. (Lamiaceae) on the same biological parameters of cotton whitefly were compared with the insecticides azadirachtin and pymetrozin. The results showed significant differences between herbal compounds and insecticides on: egg longevity (F6, 39 = 2.96, p < 0.05), pupa longevity (F6, 37 = 4.49, p < 0.01) and adult longevity (F6, 31 = 4.47, p < 0.01); egg mortality (F6, 39 = 6.71, p < 0.001), total egg mortality (F6, 39 = 6.71, p < 0.001), sex ratio (female) (F6, 30 = 3.49, p < 0.01), oviposition period (F6,31 = 7.50, p < 0.001) and total fecundity/female (F6, 31 = 8.23, p < 0.001). These results indicated that a fumitory extract and pymetrozin had the best effect on longevity and mortality, respectively. According to the results, the fumitory had a noticeable effect on the different life stages of the sweet potato whitefly.

7

Sowing Scots pine seed with a modified single-seed seeder under controlled conditions

84%

Walczyk J. , Tylek P.

Electronic Journal of Polish Agricultural Universities. Series: Forestry

|

2004

|

tom 07

|

nr 2

8

Impact of elevated ultraviolet-B irradiation on cress leaves under controlled environmental conditions

84%

Svegzdiene D. , Rakleviciene D. , Koryznienc D.

|

nr 1 Suppl.

9

Temperature-influenced growth and survival of burbot Lota lota [L.] larvae fed live food under controlled conditions

84%

Wolnicki J. , Kaminski R. , Myszkowski L.

|

2002

|

tom 10

|

nr 1

EN

The growth and survival of burbot Lota lota (L.) larvae reared from the first feeding on freshly hatched Artemia franciscana nauplii at 12, 15, 18, 21, and 24ºC was compared in a 20-day experiment. Nauplii of the commercial strain Artemia proved to be an excellent start diet for L. lota larvae. The best fish growth was found at 21ºC where they attained a final average total length of 14.4 mm and an average body weight of 37.1 mg. The highest final survival rates of 90 and 92% were recorded at 12 and 15ºC, respectively. At all higher water temperatures, larval final survival rates were significantly lower, with the minimum value of 41% at 24ºC. In light of these results, it is evident that either temperatures lower or higher than 21ºC are outside of the optimal range for L. lota larvae as they produce relatively slow growth or poor survival or both.

PL

Celem pracy było zbadanie wpływu temperatury wody (12,15,18, 21 i 24°C) na wzrost i przeżywal- ność larw miętusa Lota lota (L.) karmionych naupliusami Artemia franciscana w kontrolowanych warunkach środowiskowych. Larwy o początkowej średniej długości całkowitej 3,61 mm podchowywano od dziesiątego dnia po wykluciu przez 20 dni w zagęszczeniu 18 sztuk na dm³. Najlepszy ich wzrost zanotowano w 21°C, w której na zakończenie doświadczenia osiągnęły średnią długość całkowitą 14,4 mm i średnią masę ciała 37,1 mg, przy przeżywalności 72% (tab. 1). Larwy uzyskały najmniejsze średnie końcowe rozmiary w najniższej temperaturze 12°C (długość całkowita 9,8 mm, masa ciała 11,1 mg), jednak przy bardzo wysokiej przeżywalności 90%. Największe śnięcia odnotowano w najwyższej temperaturze, zwłaszcza w początkowych dniach doświadczenia (rys. 1), wskutek czego końcowa przeżywalność miętusa osiągnęła tam zaledwie 41%. Wyniki doświadczenia udowodniły, że świeżo wyklute żywe naupliusy komercyjnego szczepu solowca mogą być doskonałym pierwszym pokarmem larw miętusa, podchowywanych w szerokim przedziale temperatury wody w warunkach kontrolowanych. W świetle wyników naszych badań temperatura 21 °C okazała się najbliższą optymalnej dla wzrostu miętusa w larwalnym okresie życia.

10

Maturation and growth of a stunted form of crucian carp Carassius carassius [L.] in natural and controlled conditions

84%

Szczerbowski A. , Zakes Z. , Luczynski M. J. , Szkudlarek M.

Polskie Archiwum Hydrobiologii

|

1997

|

tom 44

|

nr 1-2

11

Effect of different hormonal treatments on spawning effectiveness and economic profitability in wild nase, Chondrostoma nasus (L.), under controlled conditions

67%

Zarski D. , Krejszeff S. , Kupren K. , Targonska K. , Hakuc-Blazowska A. , Kucharczyk D.

Polish Journal of Natural Sciences

|

2011

|

tom 26

|

nr 3

EN

This study determined the effect of hormonal stimulation of the wild female nase, Chondrostoma nasus (L.), on its basic reproduction indices (percentage of ovulations, latency time, embryo survival) and the economic profitability of its use. Two commercial preparations were used in the experiment: Ovopel and Ovaprim. They were used separately (group 1 and 2 for Ovopel and Ovaprim, respectively) and in combination (group 3), where Ovopel was given in initial and Ovaprim in resolving injection. The study found a high effectiveness of all the hormonal treatments applied (ovulation rate 90–100%, latency time 36 h, embryo survival rate 78.6–81.2%) (P>0.05), which may be evidence of the greater susceptibility of the nase to stimulation with the less active mammalian analogue of GnRH as compared to other species of rheophilic cyprinids. In consequence, the lowest cost of hormonal stimulation (0.59 EUR per 10,000 viable embryos) was achieved with Ovopel. Using the hormonal agents in combination (in group 3) reduced the cost of stimulation by 0.17 EUR as compared to Ovaprim (group 2), where the cost was the highest (1.57 EUR per 10,000 viable embryos). The results presented in this study are providing useful information for fish breeders who manage wild populations of the nase and other species of rheophilic cyprinids.

PL

Celem pracy było określenie wpływu rodzaju stymulacji hormonalnej dzikich samic świnki, Chondrostoma nasus (L.), na podstawowe wskaźniki rozrodowe (odsetek owulacji, czas latencji, przeżywalność embrionów) oraz ekonomiczną opłacalność ich stosowania. Zastosowano dwa komercyjne preparaty: Ovopel (zawierający ssaczy analog gonadoliberyny [GnRH]) i Ovaprim (zawierający łososiowy analog GnRH). Były one stosowane osobno (grupa 1 – Ovopel i grupa 2 – Ovaprim, odpowiednio) oraz w kombinacji (grupa 3), gdzie Ovopel był podany w iniekcji wstępnej, a Ovaprim w wyzwalającej. Uzyskane wyniki wskazują na wysoką efektywność wszystkich zastosowanych wariantów hormonalnych (odsetek owulacji 90–100%, czas latencji – 36 h, przeżywalność embrionów średnio – 78.6–81.2%) (P>0.05). Może to świadczyć o tym, że świnka jest podatniejsza na stymulację mniej aktywnym ssaczym analogiem GnRH w porównaniu z innymi gatunkami karpiowatych ryb reofilnych. Dzięki temu najniższy koszt stymulacji hormonalnej (0.59 EUR na 10000 sztuk żywotnych embrionów) uzyskano po zastosowaniu Ovopelu. Zastosowanie kombinacji środków hormonalnych (w grupie 3) obniżyło koszt stymulacji o 0,17 EUR w porównaniu z Ovaprimem (grupa 2), gdzie koszt stymulacji był najwyższy (1.57 EUR na 10000 sztuk żywotnych embrionów). Wyniki przedstawione w pracy mogą być bardzo przydatne dla hodowców zarządzających dzikimi populacjami świnki oraz innymi gatunkami karpiowatych ryb reofilnych.

12

Abundance and community structure of ammonia oxidizing archaea and bacteria in response to peanut growth under controlled condition in Shandong, China

67%

Huang C. , Xu N. , Fu Z. , Sun B. , You S. , Ma D. , Yu J.

|

2019

|

tom 18

|

nr 6

EN

Based on a three-year field experiment under controlled condition in Ji’nan, China, the effects of peanut growth on the variation in the abundance and community structure of ammonia oxidizing bacteria (AOB) and archaea (AOA) before and after peanut growth were investigated through quantitative PCR and cluster analysis of terminal-restriction fragment length polymorphism. Our results show that the community composition of AOA and AOB was greatly affected by the peanut growth leading to the decreased abundance of AOA and increased abundance of AOB. Furthermore, AOA and AOB community structures varied before and after peanut growth. Phylogenetic analysis indicated that all AOA and AOB community sequences were clustered into the uncultured group. Altogether, the results suggested that the abundance of AOA and AOB in soil and their community compositions can be greatly affected by the peanut growth.

13

Optimization of artificial reproduction of asp, Aspius aspius (L.) under controlled conditions

67%

Targonska K. , Kucharczyk D. , Zarski D. , Mamcarz A. , Falahatkar B.

Polish Journal of Natural Sciences

|

2011

|

tom 26

|

nr 2

EN

Artificial reproduction of asp under controlled conditions was done using two different spawning agents based on GnRH analogues and dopamine antagonists (Ovopel and Ovaprim). Fish in the Ovopel and Ovaprim and combined treatment groups were treated with a dose equivalent to 1.2 pellets (0.2 and 1.0), 0.5 cm³ liquid (0.1 and 0.4) and 0.2 pellets and 0.4 cm³ liquid per kg of body weight respectively. The highest percentage of ovulation (100%) and embryo-survival to the eyed-egg-stage (81.3%) was recorded after the application of a combination of Ovopel and Ovaprim in comparison with other groups. Fish from the control group did not ovulate. The latency time was shorter in the groups where Ovopel and Ovopel with Ovaprim was applied (40) than in Ovaprim group (42–44 hrs). The obtained results indicates that combination of Ovopel with Ovaprim might be successfully used for artificial reproduction of asp.

PL

Kontrolowany rozród bolenia przeprowadzono z zastosowaniem dwóch różnych preparatów opartych na analogach GnRH i inhibitorach dopaminy (Ovopel i Ovaprim). U ryb z grupy kontrolnej nie stwierdzono owulacji. Najwyższy odsetek owulacji (100%) oraz przeżywalność embrionów do stadium zaoczkowania (81.3%) zaobserwowano po zastosowaniu kombinacji Ovopelu i Ovaprimu. Krótszy czas owulacji odnotowano w grupach, w których aplikowano Ovopel oraz Ovopel z Ovaprimem (40 godzin) niż w grupie, w której zastosowano tylko Ovaprim (42–44 godziny). Uzyskane wyniki wskazują, że Ovopel w kombinacji z Ovaprimem mogą być z powodzeniem używane w kontrolowanym rozrodzie bolenia.

14

Mass rearing of goldfish larvae and juveniles under controlled conditions

67%

Krejszeff S. , Stepniak P. , Kucharczyk D. , Mamcarz A. , Kujawa R. , Targonska K.

|

tom 11

|

nr 1

15

Dry diet-influenced growth, size variability, condition and body deformities in juvenile crucian carp Carassius carassius L. reared under controlled conditions

67%

Myszkowski L. , Kaminski R. , Quiros M. , Stanny L. A. , Wolnicki J.

|

2002

|

tom 10

|

nr 1

EN

The growth, size variability, condition coefficient and percentage of fish with external deformities were compared in juvenile crucian carp (initially 31 mm TL and 0.36 g BW) which were fed intensively four starters only for 120 days at 25ºC. The best weight gain was achieved by fish fed an experimental carp diet with the lowest fat content (7.4%) and a commercial diet for eel containing 15.9% fat (4.33 and 4.15 g BW, respectively). In contrast to the experimental diets, both commercial diets produced fish with high condition coefficient values and a very high (37.2 or 62.7%) percentage of individuals with different external deformities. Size variability did increase over the course of the experiment except in the fish fed the high-energy diet for eel. Survival rates ranged between 96.5 and 99.5%. Our results indicate that juvenile crucian carp can be successfully reared exclusively on dry diets but not the commercial ones for eel or carp used in the present experiment.

PL

Celem badań było określenie wpływu żywienia starterami w warunkach kontrolowanych na niektóre jakościowe i ilościowe cechy młodocianego karasia pospolitego Carassius carassius L. Materiałem wyjściowym były ryby w wieku 165 dni, o średniej długości całkowitej i masie ciała odpowiednio około 31 mm i 0,36 g, o znanym, jednakowym w każdej grupie doświadczalnej rozkładzie wielkości. Podchowywano je przez 120 dni w przepływowych akwariach (V = 20 dm³) w zagęszczeniu 5 sztuk na dm³, w temperaturze 25°C. Karasia intensywnie żywiono czterema starterami: karpiowym Carp Starter (Aller Aqua, Dania), węgorzowym EEL (Trouw, Hiszpania), karpiowymi ASTA I i ASTA II (obie produkcji krajowej). Charakterystykę starterów podano w tabeli 1. Przeżywalność na wszystkich paszach była bardzo wysoka (96,5-99,5%, tabela 2), a tempo wzrostu długości (0,25 do 0,30 mm d⁻¹ ITL) porównywalne z innymi gatunkami ryb karpiowatych. Najlepszy wzrost długości i masy osobniczej stwierdzono u ryb żywionych paszą ASTA II (odpowiednio 67,7 mm i 4,33 g). Szybki wzrost i wysoka przeżywalność na wszystkich użytych paszach sugerują, że 25 °C znajduje się blisko termicznego optimum dla podchowu karasia pospolitego. Różnicowanie się wielkości osobniczej ryb rosło z czasem we wszystkich grupach z wyjątkiem żywionej paszą węgorzową (rys. 1 i 2), co uznano za efekt konkurencji pokarmowej. Była ona zapewne najmniejsza w grupie żywionej tą właśnie paszą, gdyż zawierała ona najwięcej energii. U ryb żywionych starterami komercyjnymi wystąpiły deformacje ciała (starter węgorzowy - 62,7% osobników, pasza karpiowa - 37,2%). Przyczyną tego najprawdopodobniej było przetłuszczenie tkanek, co pośrednio może potwierdzić wyższa wartość współczynnika kondycji u ryb żywionych paszami komercyjnymi w porównaniu ze starterami ASTA. Uzyskane wyniki dowiodły, że tylko startery ASTA nadają się do intensywnej produkcji materiału zarybieniowego karasia pospolitego w warunkach kontrolowanych.

16

The influence of water temperature on the growth, survival, condition and biological quality of juvenile burbot, Lota lota [L.]

67%

Wolnicki J. , Myszkowski L. , Kaminski R.

Archives of Polish Fisheries

|

2001

|

tom 09

|

nr 1

EN

Growth, survival, condition (Fulton's coefficient) and biological quality (salinity stress test) were compared in 2-month-old burbot (20 mg BW, 10.9 mm TL) reared at 12,15,18, and 21°C. At 15°C, the fish showed the best growth in BW and TL (170 mg and 24.5 mm, respectively), and the highest final survival rate (97%), whereas their condition coefficient and tolerance to salinity proved to be the second best. This may indicate that a temperature of 15°C should be used for the practical purposes of juvenile burbot mass production under controlled conditions.

PL

Wyjściowym materiałem badawczym był młodociany miętus, Lota lota (L.), w wieku 40 dni od wyklucia, o średniej masie ciała i długości (L.t.) odpowiednio 20,0 mg i 10,9 mm. Ryby podchowywano przez 20 dni w stabilizowanej (± 0,5°C) temperaturze wody 12,15,18 i 21°C, w przepływowych 20-litrowych akwariach, w obsadzie 15 sztuk na dm³. Pokarmem miętusa były żywe naupliusy Artemia franciscana. Ocenę wpływu termicznych warunków podchowu na ryby przeprowadzono w oparciu o ich końcowe rozmiary, przeżywalność, kondycję (współczynnik Fultona) oraz - po aklimacji wszystkich osobników do 12°C - oporność na ekstremalne stężenie chlorku sodu (30 mg NaCl dm⁻³) w tak zwanym teście stresu zasolenia. Najlepszy wzrost miętusa stwierdzono w temperaturze 15°C, w której ryby osiągnęły średnią masę ciała 170 mg, przy długości 24,5 mm. W tej temperaturze zanotowano także najwyższą przeżywalność (97%, tak jak w 12°C) oraz drugą w kolejności najlepszą kondycję. Największą opornością na zasolenie wody charakteryzowały się ryby z temperatury 15 i 18°C. W świetle wszystkich wyników badań temperatura 15°C jest nie tylko optymalną dla wzrostu młodocianego miętusa. Można ją również uznać za optymalną temperaturę podchowu. Z tych względów zasługuje ona na rekomendację do celów produkcyjnych.

17

Seedling emergence and growth of pawpaw [Carica papaya] grown under different coloured shade polyethylene

67%

Baiyeri K. P.

International Agrophysics

|

2006

|

tom 20

|

nr 2