Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Wende-Erfahrung zwischen Utopie und Dystopie in Lutz Seilers Romanen

100%

Gortych D.

|

tom XXV/2

21-31

PL

Twórczość jednego z najwybitniejszych współczesnych pisarzy niemieckich, Lutza Seilera, często jest rozpatrywana w kontekście przemian politycznych z lat 1989/1990. Zarówno poetyckie krajobrazy dzieciństwa ze skażonych uranem terenów byłego NRD w tej poezji i prozie eseistycznej, jak i dwa heterotopiczne światy w powieściach Kruso (2014) i Stern 111 (2020) zdają się dopuszczać takową lekturę. Jednak w tej postenerdowskiej literaturze zawarta jest także poetycka analiza indywidualnego i zbiorowego doświadczenia egzystencjalnego związanego z przełomem politycznym, prowadzona pod kątem jego utopijnego i dystopijnego potencjału. Jak szybko utopia może się przekształcić w dystopię, zostanie ukazane na przykładzie wybranych heterotopii w prozie Seilera.

EN

The work of one of the most important contemporary German authors, Lutz Seiler, is often viewed against the backdrop of the German Reunion of 1989/1990. Both the poetic childhood landscapes of the uranium-contaminated former GDR areas in his poetry and short prose, and the two heterotopic novel worlds in Kruso (2014) and S t e r n 111 (2020) seem to permit such a reading. But much more is offered in this literature: a poetic examination of the individual existential and collective experience of the reunification and of their utopian and dystopian manifestations and potentials. How quickly a utopia f lips over into a dystopia is shown on the basis of heterotopias in Seiler’s prose

2

Der ironische Modus im aktuellen Liebesroman

80%

Pokrywka R.

Transfer. Reception studies

|

2020

|

tom 5

181-199

PL

Tryb ironiczny stanowi zespół literackich, przede wszystkim strukturalnych, autotelicznych, intertekstualnych, dystansujących i znoszących iluzję chwytów, które znajdują zastosowanie we współczesnych powieściach miłosnych. U podstaw tego trybu leży relatywistyczne rozumienie miłości jako kulturowego konstruktu. Artykuł proponuje analizę trybu ironicznego w opozycji do utopijnemu trybu pisania o miłości. Jej podstawę tworzą powieści Wolfa Haasa, Monique Schwitter, Christopha Höhtkera, Petera Handkego, Martina Walsera, Friedricha Christiana Deliusa, Navida Kermaniego, Brigitte Kronauer, Olgi Flor, Elfriede Jelinek, Sybille Berg, Marlene Streeruwitz oraz Corinny T. Sievers.

EN

The ironical mode is a complex of literary, especially structural, metafictional, in-tertextual, distancing, and illusion-breaking methods that are used in contemporary German romance novels. A relativistic notion of love as cultural construct underlies this formal organ-ization. In the paper the ironical mode is opposed with the utopian mode, and questions con-cerning its efficacy in the contemporary German literature are posed. Romance novels by Wolf Haas, Monique Schwitter, Christoph Höhtker, Peter Handke, Martin Walser, Friedrich Christian Delius, Navid Kermani, Brigitte Kronauer, Olga Flor, Elfriede Jelinek, Sibylle Berg, Marlene Streeruwitz and Corinna T. Sievers are approached.

DE

Der ironische Modus ist ein Komplex von literarischen, vor allem strukturellen, me-tafiktionalen, intertextuellen, verfremdenden und illusionsbrechenden Verfahren, die im ak-tuellen Liebesroman eingesetzt werden. Dem liegt ein relativistisches Verständnis der Liebe als kulturelles Konstrukt zugrunde. In diesem Beitrag wird der ironische Modus dem utopi-schen entgegengesetzt sowie nach seiner Wirksamkeit in der neuesten deutschsprachigen Li-teratur gefragt. Angesprochen werden Liebesromane von Wolf Haas, Monique Schwitter, Christoph Höhtker, Peter Handke, Martin Walser, Friedrich Christian Delius, Navid Kermani, Brigitte Kronauer, Olga Flor, Elfriede Jelinek, Sibylle Berg, Marlene Streeruwitz und Corinna T. Sievers.

3

Die Suche nach Erinnerungen: Gedächtniskonzepte in Eine Art Liebe von Katharina Hacker

70%

Pacyniak J.

|

nr 5

33-45

EN

This article analyses Katharina Hacker’s novel Eine Art Liebe [A Kind of Love] from the perspective of postmemory, as postulated by Marianne Hirsch. Although the interpreted work does not deal with traditional family relationships, in which the descendants have to deal with the traumas of their parents, certain narrative techniques refer to the attempts of future generations to face up to the trauma of the Holocaust. The protagonist of the novel is a young German woman who meets Moshe Fein in Israel and attempts to write down his story. Upon listening to the story of her Jewish friend, who survived the Holocaust in a French boarding school, she tries to lend credence to her narrative by quoting Moshe Fein’s notes and describing his family memorabilia and photographs.

PL

W poszukiwaniu wspomnień: Koncepcje pamięci w Eine Art Liebe Kathariny HackerPowieść Kathariny Hacker Eine Art Liebe [Pewnego rodzaju miłość] jest analizowana w perspektywie postpamięci w ujęciu Marianne Hirsch. W interpretowanym utworze nie mamy wprawdzie do czynienia z tradycyjnymi stosunkami rodzinnymi, w których potomkowie muszą się uporać z traumami rodziców, lecz pewne techniki narracyjne odnoszą się do prób kolejnych pokoleń zmierzenia się z traumą Holocaustu. Główną bohaterką jest młoda Niemka, która w Izraelu poznaje Moshe Feina i próbuje spisać jego historię. Wsłuchując się w historię swojego żydowskiego przyjaciela, któremu udało się przeżyć Holocaust we francuskiej szkole z internatem, próbuje uwiarygodnić swoją narrację poprzez cytowanie zapisków Moshe Feina oraz opis jego pamiątek rodzinnych i fotografii. Die Suche nach Erinnerungen: Gedächtniskonzepte in Eine Art Liebe von Katharina HackerDer Roman Katharina Hackers Eine Art Liebe wird vor dem Hintergrund der Postmemory von Marianne Hirsch analysiert. Im interpretierten Werk hat man zwar mit den traditionellen Familienverhältnissen, in denen die Nachkommen mit den Traumata der Eltern zurechtkommen müssen, nichts zu tun, aber manche narrativen Techniken beziehen sich auf die Versuche der kommenden Generationen, die Schrecken vom Holocaust neu beschreiben zu lassen. Die Protagonistin, eine junge Deutsche, lernt in Israel Moshe Fein kennen, und versucht seine Geschichte niederzuschreiben. Indem sie die Geschichte von dem Holocaust-Überlebenden rekonstruiert, beglaubigt sie ihre Narration durch Zitate von Moshe Fein und die Beschreibung seiner Erbstücke und Fotografien aus dem Familiennachlass.