Badano możliwość zastosowania modyfikowanej celulozy jako nowego materiału do mikrokapsułkowania oleju rybiego techniką suszenia rozpyłowego w celu jego stabilizacji z przeznaczeniem do wzbogacania żywności w długołańcuchowe wielonienasycone kwasy tłuszczowe omega-3. Otrzymany proszek poddano skaningowej mikroskopii elektronowej, ekstrakcji związanego w mikro kapsułkach oleju oraz ocenie ogólnej jakości sensorycznej. Wykazano, iż zastosowanie modyfikowanej celulozy zwłaszcza metylocelulozy pozwala otrzymać proszek o istotnie wyższej zawartości oleju rybiego niż dotąd wytwarzane - ok. 400g kg-1. Mikrokapsułki posiadały wyjątkowo małe, wyrównane rozmiary i ścisłą strukturę ścian sugerującą ich znaczną stabilność, co jest przedmiotem dalszych badań.
EN
Ability of modified celluloses to act as a new microencapsulating agent for fish oil was investigated. Fish oil microcapsules were produced by spray-drying of homogenised emulsions containing modified celluloses and maltodextrin as coating materials. The quality of microcapsules was evaluated by SEM, determination of encapsulation efficiency, and sensory quality. It was shown that use of modified cellulose, especially methylocelulose allows to obtain powder of significantly higher amount of fish oil than produced so far - approximately 400g kg-1. Microcapsules were very small and similar diameter and dense wall structure suggesting high stability of powder that is the aim of further studies.
2
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Przedstawione badania obejmowały degradację środowiskową materiałów polimerowych (skrobi termoplastycznej, celulozy modyfikowanej oraz dwóch typów kompozytów skrobiowo-celulozowych) w Morzu Bałtyckim przy Nabrzeżu Norweskim w Gdyni. Degradację prowadzono również w warunkach laboratoryjnych w wodzie morskiej z dodatkiem eliminującego działanie mikroorganizmów azydku sodu (NaN3), co umożliwiło ocenę udziału hydrolizy chemicznej w procesie degradacji w tym naturalnym środowisku. W toku inkubacji (trwającej od 14 do 336 dób) kontrolowano charakterystyczne parametry wody morskiej (temperaturę, pH, zawartość tlenu, chlorków i zasolenie). Postęp degradacji środowiskowej materiałów polimerowych oceniano na podstawie ubytku masy oraz zmian powierzchni i obserwowanej mikroskopowo struktury materiału polimerowego. Stwierdzono, że w naturalnym środowisku wody morskiej zachodzi degradacja badanych materiałów polimerowych, będąca wynikiem hydrolizy zarówno enzymatycznej, jak i chemicznej; objawiało się to, odpowiednio, wyraźną erozją powierzchni oraz ubytkiem masy. Próbki modyfikowanej celulozy okazały się bardziej podatne na atak mikroorganizmów bytujących w wodzie morskiej niż próbki skrobi termoplastycznej. W przypadku kompozytów wyraźniejsze zmiany masy zaobserwowano w materiale A (postać folii) niż w materiale B (postać płytek) spowodowane dużym rozwinięciem powierzchni na granicy faz w tym pierwszym. Degradacja w wodzie morskiej obydwu typów wspomnianych materiałów ma charakter enzymatyczny, przy czym najpierw rozkładowi ulega faza amorficzna, a następnie faza krystaliczna.
EN
The presented investigations covered environmental degradation of polymer materials (thermoplastic starch, modified cellulose and two types of starch-cellulose composites) in The Baltic Sea at Nordic Wharf of Gdynia harbor. Degradation process was also tested in laboratory conditions in sea water with sodium azide (NaN3, eliminating the microorganisms activity) added. These tests let evaluate the part of chemical hydrolysis in the process of degradation in natural sea environment. During samples' incubation (from 14 to 336 days) the following characteristic parameters of sea water were inspected: temperature, pH, oxygen content, chlorides' content and salinity (Table 1). The progress of environmental degradation of polymeric materials has been evaluated on the basis of weight loss (Fig. 5-7), changes of the surface (Fig. 1-4) as well as changes of the structure of the material, observed microscopically (Fig. 8-10). It was found that in the natural environment of sea water the enzymatic hydrolysis of the tested materials occurred, what was demonstrated by clear erosion of the surface and weight loss. The samples of modified cellulose were more susceptible to attacks of microorganisms living in sea water than the samples of thermoplastic starch. In case of composites more distinct weight changes were observed for material A (film form) than for B one (sheet form) because of large surface development at phase boundary. Their degradation in sea water is of enzymatic character and first the amorphous phase is degraded then the crystalline one.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.