Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Problem bromianów- współczesny stan badań oraz modyfikacje technologii uzdatniania wody do picia

100%

Biń A. , Możaryn W.

|

tom nr 3

49-56

EN

The paper provides a critical review of recent publications on how bromates form and how the available water treatment methods can minimize their concentrations. From this review it cast be concluded that the molecular and radical mechanisms governing tJie reactions of bromine compounds with ozone in the aquatic environment are quite well understood. They all evidence the complex character, as wellas the potential influence of the process parameters involved on the extent of these reactions and the conversion of bromides into bromates. This finding holds particularly for the water matrix which is treated with ozone or for the advanced oxidation processes which are in use now. Many investigators concentrated upon the problem of how to abate the bromate levels accounted for by the complex reactions of bromine compounds with oxidants (ozone, hydrogen peroxide, catalysts) as well as UV irradiation, and how to provide efficient removal of those pollutants from the treated water. In this context, the papers by the Dutch researchers [12-15] and the study by Von Gunten et al. [6] deserve particular attention, They show that it is possible to optimize the treatment process so as to meet the disinfection requirement, to remove the micropollutants (mainly pesticides) from the water, and to keep th& concentration of bromine within the allowable range. The authors mentioned emphasize not only the potentiality for achieving good treatment effects when using hydrogen peroxide, but also some advantages resulting from the application of UV irradiation and catalytic processes [TiO2, synergetic effects of Fe ani Mn removal).

2

Analiza azotanów i bromianów powstających podczas dezynsekcji wody ozonem

100%

Gierak A. , Leboda R.

|

tom nr 4

13-16

EN

When the surface water to be treated contains bromides and ammonium salts, ozonation will stimulate the formation of bromates, nitrites and nitrates, which have been identified as potential cancerogenic species. The admissible concentration of nitrates defined in Polish Standards is 10 gN/m (which corresponds to ca. 44 gNO3/m3 ). In Germany, the admissible concentration of nitrites must not exceed 0.1 gN/m3 . In Poland, the admissible concentration ofbromates has not been established yet. The maximal admissible concentrations of bromates in drinking water recommended by US EPA and WHO range between 10 and 50mgBr03 /m3. Moreover, it is postulated that, in future, these levels should be decreased to 5 mg/m3 , as soon as appropriate methods have been developed to enable determination of such low bromate levels. The objective of the present study was to discuss the problems that have to be tackled when determining bromate and nitrate concentrations in municipal water by high-performance ion-exchange chromatograpliy (IC-HPLC) or other teclmiques. Our investigations fiave sliown that direct determinations of nitrates and bromates are feasible at concentrations of 2 gNO3/m3 and over 0.2 gBrO3/m3, respectively.

3

Wybrane aspekty technologiczne i metodyczne oznaczania bromianów(V) w wodach do spożycia

75%

Łyko A. , Michalski R.

|

2014

|

tom nr 10

71--73

PL

Podczas procesu ozonowania powstają jako uboczne produkty m.in. niskocząsteczkowe związki organiczne (kwasy karboksylowe, keto – i aldokwasy oraz aldehydy), bromowe związki organiczne, bromiany(V), oraz inne polarne związki organiczne podatne na biodegradację. W niniejszej pracy opisano wyniki badań jonów BrO3 – w stacji uzdatniania wody w Płocku i przedstawiono problem jaki stanowi ich oznaczanie za pomocą normy PN-ISO 15061 oraz możliwości jakie daje nowa norma ISO 11206.

EN

During the process of ozone are formed as by-products such as low molecular weight organic compounds (carboxylic acids, ketoand aldoacids and aldehydes), brominated organic compounds, bromate, and other polar organic compounds susceptible to biodegradation. The paper describes the results of studies on ion BrO3 – in Płock water treatment plant and shows the problem which is the determination by using the standard ISO 15061 and application of new standard ISO 11206.

4

Porównanie dwóch metod oznaczania bromianów w wodach na poziomie stężeń ug/dm3 z wykorzystaniem techniki chromatografii jonowej

63%

Michalski R.

|

tom Vol. 27, no. 1

77-85

PL

Bromiany są dobrze znanymi ubocznymi produktami tworzącymi się podczas ozonowania wód; ich dopuszczalne stężenie w wodach do picia zostało ustalone na poziomie kilku ug/dm3. Techniką analityczną pozwalającą na oznaczanie tak niskich stężeń bromianów, nawet w obecności wysokich stężeń głównych anionów, takich jak chlorki, azotany i siarczany, jest chromatografia jonowa. Niniejszy artykuł przedstawia wyniki oznaczania bromianów w wodach do picia za pomocą dwóch metod chromatografii jonowej. Pierwszą była metoda bezpośrednia, zgodna z ISO 15061 z detektorem konduktometrycznym i granicą wykrywalności 4,5 ug/dm3. Drugą metodą była nowa reakcja derywatyzacji po kolumnie, w której wytwarzane jony tribromkowe były wykrywane za pomocą detektora UV. Granica wykrywalności w tej metodzie wyniosła 0,5 ug/dm3. Obydwie metody są odpowiednie do oznaczania anionów bromianowych, ponieważ dopuszczalna zawartość bromianów w wodach do picia w krajach Unii Europejskiej wynosi 10 ug/dm3.

EN

Bromate is well known by-product produced by the ozonation of drinking water; the allowed concentration for human consumption has to be regulated to few ug/dm3 ranges. A method using ion chromatography has been developed, which will quantify bromate on this level, even in the presence of high levels of common anions such as chloride, nitrate and sulphate. The present article presents results of study of bromate determination in drinking water by two ion chromatographic methods. First was a direct method according to ISO 15061 with conductivity detector and limit of detection 4,5ug/dm3. The second was new post-column derivatization reaction to produce tribromide ions which was detected by UV detector. Limit of determination in this method was 0,5 ug/dm3. Both these methods are suitable to determination of bromate anions, because acceptable contents of bromate in drinking water in UE countries are 10 ug/dm3.

5

Znaczenie substancji dodatkowych w produkcji pieczywa. Cz.1. Substancje utleniajace i poprawiajace aktywnosc enzymatyczna

51%

Kawka A.

|

nr 12

2-4

6

Analiza zmian ilości ubocznych produktów chlorowania i ozonowania w wodzie wodociągowej w Białymstoku

51%

Kucharski M.

Ochrona Środowiska

|

2011

|

tom Vol. 33, nr 3

47-51

PL

Przedstawiono wyniki wieloletnich badań zawartości trójhalometanów (THM), kwasów halogenooctowych (HAA) i bromianów (BrO3-) w wodzie wodociągowej w Białymstoku. Wykazano, że w czasie gdy stosowano wstępne chlorowanie zawartość chloroformu w wodzie była bardzo duża (155÷194 mg/m3), maks. 240 mg/m3 w 1995 r. W 1998 r., po zmianie wstępnego chlorowania na ozonowanie, zawartość chloroformu wynosiła 12,2÷90,4 mg/m3 (średnio 36,6 mg/m3), a suma trójhalometanów (TTHM) wynosiła 13,8÷96,7 mg/m3. W kolejnych latach ilość chloroformu systematycznie malała z ponad 200 mg/m3 (1995-1996), poprzez 65 mg/m3 (2006) aż do poniżej 20 mg/m3 (2009-2010). Jednocześnie suma kwasów halogenooctowych (THAA) zmalała z 8,4÷126,6 mg/m3 (2004-2006) do 4,4÷13,4 mg/m3 (2009-2010). Zawartość bromianów po wprowadzeniu ozonowania nigdy nie przekroczyła dopuszczalnej ilości 10 mgBrO3-/m3, a najczęściej była poniżej 5 mgBrO3-/m3, przy ilości bromków w ujmowanej wodzie 10,4÷23,0 gBr-/m3. Przeprowadzona analiza zmian jakości wody wodociągowej wykazała, że modernizacja zakładu oczyszczania wody spowodowała systematyczną poprawę jej jakości w odniesieniu do zawartości niebezpiecznych dla zdrowia produktów utleniania, takich jak THM, HAA i bromiany.

EN

The paper summarizes the results of many years' investigations into the occurrence of trihalomethanes (THM), haloacetic acids (HAA) and bromates (BrO3-) in the municipal water of Bialystok. Analysis of the data ob-tained has produced the following findings. Over the period when use was made of pre-chlorination, the chloroform content of the water was very high (155 to 194 mg/m3), with a maximal value of 240 mg/m3 in 1995. In 1998, when pre-chlorination was replaced with pre-ozonation, chloroform content varied from 12.2 mg/m3 to 90.4 mg/m3 (36.6 mg/m3 on average), and the sum of trihalomethanes (TTHM) from 13.8 to 96.7 mg/m3. In subsequent years the quantity of chloroform decreased continuingly from 200 g/m3 (1995-1996), through 65 mg/m3 (2006), to a level lower than 20 mg/m3 (2009-2010). Over this period, the sum of haloacetic acids (THAA) fell from 8.4-126.6 g/m3 (2004-2006) to 4.4-13.4 mg/m3 (2009-2010). Upon introduction of the ozonation process, bromate content did not exceed the admissible value of 10 mgBrO3-/m3, and in most instances its concentration in the tap water was lower than 5 mgBrO3-/m3, the quantity of bromides in raw water ranging between 10.4 and 23.0 gBr-/m3. Analysis of the changes in the quantity of ozonation and chlorination by-products makes it clear that the modernization of the water treatment plant has noticeably improved tap water quality primarily with respect to the content of substances carrying serious health implications - THMs, HAAs and bromates.