Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Głos Marii Reimann. Rola osobistego w tekstach naukowych

100%

Mikołajewski Ł.

|

nr 4

204-214

EN

The essay reflects on the role of personal voice and autobiographical experiences in the scientific texts of Maria Reimann, anthropologist and translator (died in 2023). Mingling personal recollections of his friendship and collaboration with Maria Reimann with a more theoretical analysis of her autoethnographic texts the author presents various aspects of our possible understanding of the concepts of “personhood” and “the personal” and their conceivable role in contemporary science. He also reconstructs ethical, political, and metaphysical justifications for including Reimann’s personal perspective in her autoethnographic writings on the experience of disability. Interpreting Reimann’s focus on narratives (rather than identities) through which people share their personal experiences the author links Reimann’s anthropology with approaches to storytelling and empathy outlined in the nonfiction of Jonathan Safran Foer, Rebecca Solnit, and Clarice Lispector.

2

Autoetnografia trudów macierzyństwa

88%

Szczepaniak C.

Ars Educandi

|

2021

|

tom 18

83-103

PL

Artykuł jest autoetnograficznym badaniem społeczno - kulturowej perspektywy po-nowoczesnego macierzyństwa. Macierzyństwa jakich wiele: uwikłanego w stereotypy, osądy i przekazy medialne oraz rady, dostępne od ręki w każdej telewizji, radiu, na forach dla rodziców. Stosując przyjętą metodę kieruję się w stronę indywidualnego i subiektywnego doświadczenia życiowego kobiety, które zdaje się wymykać jakimkolwiek ustaleniom naukowym. Chcąc ukazać środowisko, w którym się wychowałam i kulturę, w której funkcjonuję jako matka przeanalizowałam doświadczenia, które były najtrudniejsze w początkach macierzyństwa. Treści odnoszące się do perspektywy społeczno - kulturowej zapisane są w tekście kursywą. Sytuacje trudne opisane w artykule nie dają powodów do tego, żeby definiować moje macierzyństwo jako trudne ale przedstawiają codzienność wielu innych, zwykłych, kochających, zmęczonych, wątpiących w siebie matek. A każda z nich zasługuje na pomoc ze strony systemu, zasugerowaną w ostatniej części artykułu.

3

Autoetnografia analityczna

75%

Anderson L.

|

nr 3

144-167

PL

Autoetnografia stała się w ostatnim czasie popularną formą badań jakościowych. Aktualny dyskurs autoetnograficzny odsyła jednak niemal wyłącznie do „autoetnografii ewokatywnej”, która opiera się na postmodernistycznym typie wrażliwości i której zwolennicy dystansują się wobec realistycznych i analitycznych tradycji etnograficznych. Dominacja autoetnografii ewokatywnej utrudnia dostrzeżenie zgodności badań autoetnograficznych z bardziej tradycyjnymi praktykami etnograficznymi. Autor proponuje użycie terminu autoetnografia analityczna do opisu badań, w których badacz (1) jest pełnym uczestnikiem badanej grupy bądź środowiska, (2) pojawia się jako członek badanej grupy w publikowanych przez siebie tekstach i (3) angażuje się w rozwijanie teoretycznych wyjaśnień dotyczących szerszych zjawisk społecznych. Po krótkim zarysowaniu historii badań proto-autoetnograficznych prowadzonych przez etnografów realistycznych, autor przedstawia pięć kluczowych cech autoetnografii analitycznej. Tekst zamyka dyskusja nad możliwościami i ograniczeniami tej formy badań jakościowych.

EN

Autoethnography has recently become a popular form of qualitative research. The current discourse on this genre of research refers almost exclusively to “evocative autoethnography” that draws upon postmodern sensibilities and advocates distance themselves from realist and analytic ethnographic traditions. The dominance of evocative autoethnography has obscured recognition of the compatibility of autoethnographic research with more traditional ethnographic practices. The author proposes the term analytic autoethnography to refer to research in which the researcher is (1) a full member in the research group or setting, (2) visible as such a member in published texts, and (3) committed to developing theoretical understandings of broader social phenomena. After briefly tracing the history of proto-autoethnographic research among realist ethnographers, the author proposes five key features of analytic autoethnography. He concludes with a consideration of the advantages and limitations of this genre of qualitative research.

4

Autoetnografia nie wzięła się znikąd- rozważania o ciągłości i zmianie

63%

Kępa E.

|

2014

|

tom 1

PL

Dokonywanie rewolucyjnych zmian nie jest zadaniem łatwym. Tak w kontekście ludzkiego życia, jak i na gruncie nauki. Towarzyszą mu wątpliwości i pytania. W artykule opisuję trudności powstałe w wyniku przesuwania granic dotyczących naukowego poznania związane z pojawieniem się autoetnografii. Piszę też o pracy wkładanej przez wielu badaczy w to, by autoetnografia „zadomowiła się” jako nowy sposób ujmowania i tworzenia wiedzy.Prezentowany tekst jest zgodny z zasadą parezji. Wzbogacony bowiem został o autoetnograficzną narrację o konieczności wyprowadzenia się ze starego domu i, wynikającej z tego faktu, potrzebie stworzenia go na nowo. Owa narracja stanowi otwartą, szczerą i wymagającą ode mnie dużej odwagi opowieść o moich doświadczeniach osobistych.

EN

Making revolutionary changes is not an easy task, both in terms of human life and science. It is accompanied by doubts and questions. In this article, I have described difficulties resulting from the shifting of scientific cognition borders that are connected with the emergence of autoethnography. I have also mentioned the efforts of many researchers to make autoethnography „domesticated” as a new way of handling and creating knowledge. The text respects the principle of parrhesia. It has been enriched with autoethnographical narrative about the need to move out from the old house and, in consequence, the need to create a new one. This story is open and sincere. It is also an act of courage, because this is the narrative about my own personal experiences

5

Jak trafiłem na terapię. Z życia w obozie z kości słoniowej

63%

Szwabowski O.

|

2016

|

tom 2

PL

Autor, przy pomocy autoetnografii, przedstawia kilka obrazów z życia akademickiego, które rozkładają wspólnotę i są irytacyjnodajne. Stara się ukazać atmosferę, która uniemożliwia rozwój myśli krytycznej i społecznie zaangażowanej postawy. Jednocześnie, poprzez odniesienie do koncepcji obozu zawartej w dziełach Agambena oraz stanu wyjątkowego i suwerena z pisma Schmitta, wprowadza metaforę „obozu z kości słoniowej” jako specyficznej formy upodmiotowienia pracowników oraz realnych form władzy, które skrywają się czy to pod formalną demokracją akademicką, czy postulatami wspólnoty, czy „koleżeńskich układów”. „Obóz jest przestrzenią, która otwiera się, gdy stan wyjątkowy zaczyna stawać się regułą” (Agamben, 2008, s. 230). Funkcjonowanie uniwersytetu jako obozu z kości słoniowej skutecznie blokuje pojawienie się boskiego gniewu, który mógłby wypełnić obozowiczów. Podkreślanie destrukcyjnych tendencji w akademii wyrasta z troski o niespełnioną obietnicę przyjaźni, jak i z opowiedzenia się za krytyczną, zaangażowaną funkcją nauki i uniwersytetu.

EN

The author, using autoethnography, shows several images of academic life that break the community and are irritating. He tries to show the atmosphere that hinders the development of critical thought and socially committed attitude. At the same time, by reference to the concept of the camp, present in the works of Agamben and the state of exception as well as a sovereign from Schmitt writing, the author introduces the metaphor of “the camp made of ivory”, as a specific form of empowerment of employees and real forms of power that are hidden either in a formal academic democracy or community demands or “peer systems.” “The camp is the space that opens up when the state of exception starts to become the rule” (Agamben, 2008, p. 230). The functioning of the university as the camp made of ivory effectively blocks the appearance of divine wrath, which could fill the campers. Emphasizing the destructive trends in the academy grew out of concern for the unfulfilled promise of friendship, and the advocate for the critical, involved function of science and the university.

6

W „mikroświecie macierzyństwa” – doświadczanie samotności macierzyńskiej w badaniu autoetnograficznym

63%

Szczepaniak C.

|

nr 4

152-167

EN

The author uses autoethnography to analyze one of the “microworlds of motherhood”. The interpretation of this particular “microworld” in this text is made from the perspective of Erving Goffman’s “frame” as a scheme of interpretation “anchored” in the marinization of everyday life. The author, referring to the literature on research on motherhood and the feeling of loneliness, attempts to redefine the frame of a single mother. The autoethnographic approach here is a “frame performance” and an invitation for the readers to reflect on their own parental experiences and to delve into their own parental emotions.

PL

Autorka za pomocą metody autoetnografii poddaje analizie jeden z „mikroświatów macierzyństwa”. Interpretacja tego „mikroświata” odbywa się w tym tekście z perspektywy Goffmanowskiej „ramy” jako schematu interpretacji „zakotwiczonej” w marynizacji życia codziennego. Autorka, odwołując się do literatury dotyczącej badań nad macierzyństwem oraz uczuciem samotności, podejmuje próbę redefinicji ramy samotnej matki. Podejście autoetnograficzne stanowi tutaj „performans ramowy” oraz zaproszenie do refleksji nad własnymi doświadczeniami rodzicielskimi czytelników i do zagłębienia się we własne emocje rodzicielskie.

7

„Nam już chodzi o wszystko” – folklor protestacyjny Strajków Kobiet w Warszawie w 2020 i 2021 roku

63%

Małanicz-Przybylska M.

Łódzkie Studia Etnograficzne

|

2023

|

tom 62

145-162

EN

In October 2020, the Constitutional Tribunal announced a verdict which drastically limited the possibility of abortion, even in the case of serious or lethal defects of the foetus. This ruling sparked social protests unprecedented since 1989, which took place in large and small towns across the country. Using the tools of engaged anthropology, auto-ethnography, and folklore, I decided to look at the ways of communication of protesters and the processes of creating a protest community. In the text, I present and analyse three main spheres of action of protest folklore: the verbal and visual sphere contained on cardboard banners, the acoustic sphere and the embodied sphere expressed through movement.

PL

W październiku 2020 r. ogłoszono wyrok Trybunału Konstytucyjnego, który drastycznie ograniczył możliwość dokonywania aborcji, nawet w przypadku poważnych i śmiertelnych wad płodu. Orzeczenie to wywołało niespotykane od 1989 r. protesty społeczne, które odbywały się w dużych i małych miejscowościach w całym kraju. Postanowiłam przyjrzeć się, stosując narzędzia antropologii zaangażowanej, autoetnografii i folklorystyki, sposobom komunikacji protestujących osób i procesom wytwarzania protestacyjnej wspólnoty. W tekście przedstawiam i analizuję trzy główne płaszczyzny działania folkloru protestacyjnego: słowno-wizualną zawartą na kartonowych transparentach, akustyczną i dotyczącą ruchu, ucieleśnioną.

8

Cechy kobiecości w kontekstach społeczno-kulturowych. Badanie autoetnograficzne kobiety spodziewającej się córki

63%

Szczepaniak C.

|

2022

|

tom 23

347-356

EN

This text is an analysis of the author’s experiences, and presents socio-cultural images of femininity, which are meaningful to life in a society that should strive towards achieving equality among all of its groups. The perspective of the experiences described in the article is based on a crucial moment in the author’s life: expecting a daughter, who will one day become a woman. Based on her own environment and socialisation, the author analyses social images of femininity which force women to fulfill models of behaviour and roles rooted in stereotypical socio-cultural frames. This text is also a manifesto, because we, as a society, give social and cultural features to biological human characteristics. Evocative autoethnography is an invitation to look at one’s own emotions, to come back to one’s own experiences which, according to the author, is necessary also in the social sciences. This autoethnography is a proposal for dialogue and for research that takes into account emotions as well as the past, present and future backgrounds of socio-cultural gender roles.

PL

Tekst jest analizą doświadczeń autorki, ukazującą społeczno-kulturowe wizerunki kobie¬cości, znaczące dla życia w społeczeństwie, które powinno dążyć do równości wszystkich jej grup. Perspektywa opisanych doświadczeń jest uwarunkowana szczególnym, przełomowym momentem biograficznym w życiu autorki – jej pierwszej ciąży, oczekiwań narodzin córki, która sama, od dnia narodzin, będzie stawać się kobietą. Autorka na przykładzie własnego środowiska socjalizacji i życia analizuje społeczne postrzeganie kobiecości, które wtłacza kobiety w wypełnianie modeli zachowań i ról zakorzenionych w stereotypowych społeczno-kulturowych ramach. Tekst jest jednocześnie manifestem autorki, która ma nadzieję na większą refleksyjność w wychowywaniu dziewczynek i chłopców, ponieważ to my jako społeczeństwo nadajemy cechy społeczne i kulturowe biologicznym cechom człowieka. Autoetnografia, prowadzona w nurcie ewokatywnym, zaprasza do zagłębienia się we własne emocje, powrót do własnych doświadczeń, co według autorki ma znaczenie również w nauce. Niniejsza autoetnografia jest propozycją do dialogu, do szerszego, gruntownego podjęcia tematu ról związanych z płcią; takiego, który nie wyklucza emocji, takiego, który weźmie pod uwagę kontekst przeszłości, teraźniejszości i przyszłości.

9

Wokół humanizacji nauki – znaki, tropy, konteksty

51%

Kafar M.

|

nr 3

16-31

PL

Artykuł jest próbą myślowej syntezy odnoszącej się do wybranych zagadnień z zakresu autobiograficznego kontekstu tworzenia wiedzy naukowej. W sposób szczególny interesuje mnie śledzenie wątków humanizacji nauki, które rozpatruję w ujęciu czasowym i interdyscyplinarnym. Główne obszary moich rozważań obejmują odpowiednio: medycynę humanistyczną, filozofię Paula Ricoeura, socjologię i etnografię polską (Jan Szczepański, Kazimiera Zawistowicz-Adamska) oraz podejście autoetnograficzne.

EN

The article is an attempt of thought synthesis relating to selected problems within the area of autobiographical context of knowledge construction. Special attention is paid to the process of humanization of science that is considered in both historical and interdisciplinary perspectives. The main areas of interest include: humanistic medicine, philosophy of Paul Ricoeur, Polish sociology and ethnography (represented by Jan Szczepański and Kazimiera Zawistowicz-Adamska), as well as autoethnographic approach.

10

Trudności i sukcesy nauczycielki wspomagającej ucznia z orzeczeniem autyzmu w narracji autoetnograficznej

51%

Puda K.

|

nr 43

57-71

EN

The author of this paper presents the successes and failures of a teacher co-organizing education for students with autism and Asperger's syndrome with the use of autoethnographic narrative. On the basis of research involving a student of Primary School No. 5, he provides recommendations for further work after the implementation of some changes and reorganization of work in the school. The article discusses the methodological aspects of research and autoethnographic description. The perspective necessary to appeal to the participant's feelings was also presented. The use of this type of research in the work of teachers will result in their broader awareness of the problems arising from the organization of work in schools with students affected by autism and Asperger’s syndrome.

PL

Autorka przedstawia sukcesy i porażki pracy nauczycielki współorganizującej kształcenie dla ucznia z orzeczeniem autyzmu i zespołu Aspergera z zastosowaniem narracji autoetnograficznej. Na podstawie badań z uczniem Szkoły Podstawowej nr 5 przedstawi zalecenia do dalszej pracy po zmianach, jakie zostały wprowadzone w pracy, oraz jak została przeorganizowana praca w szkole. W artykule zostały omówione metodologiczne aspekty prowadzenia badań i opisu autoetnograficznego. Została także przedstawiona perspektywa konieczna do odwołania się do uczuć uczestnika badań. Zastosowanie tego rodzaju badań w pracy nauczyciela spowoduje szersze spojrzenie na problemy wynikające z organizacji pracy w szkole z uczniami z orzeczeniem.

11

Zastosowanie autoetnografii analitycznej w badaniu społecznych aspektów doświadczania choroby

51%

Byczkowska-Owczarek D.

|

nr 3

184-201

PL

W artykule zaprezentowane zostały zagadnienia związane ze zjawiskiem społecznych uwarunkowań doświadczania choroby, niesprawności i bólu. Tekst skierowany jest do socjologów, antropologów, pedagogów, a także przedstawicieli nauk medycznych zajmujących się wymienionymi wyżej zagadnieniami. W artykule prezentuję metodę autoetnografii, wskazuję różnice pomiędzy autoetnografią analityczną i sugestywną. Skupiam się jednak głównie na praktyce badawczej oraz wskazówkach i wątpliwościach dotyczących tego rodzaju badań. W tekście prezentuję dwa badania autoetnograficzne, których autorzy doświadczali poważnej, zagrażającej życiu choroby. Na ich podstawie wskazuję najważniejsze cechy, jakie powinno posiadać badanie autoetnograficzne. Są wśród nich: teoretyczna i metodologiczna dyscyplina, wgląd we własne doświadczenia, przeżycia oraz szczerość i otwartość. Odnoszę się także do rozróżnienia autoetnografii jako techniki i metody badawczej. W ostatniej części tekstu prezentuję niektóre wątki wykorzystane w moich własnych badaniach autoetnograficznych oraz wskazuję zalety i zagrożenia, a także praktyczne wskazówki związane ze stosowaniem autoetnografii jako metody i techniki badawczej.

EN

The article presents issues related to the phenomenon of social conditions of experiencing illness, disability, and pain. It will be presented from the perspective of sociologists, anthropologists, educators, and representatives of medical science. The article presents autoethnographical method, pointing out differences between its two kinds: analytical and evocative. In the text, I focus mainly on research practice, guidelines, and concerns regarding methods or techniques of research. In this article, I present two autoethnographic studies by the authors who have experienced serious, life-threatening disease. On this ground, I will present the most important features of autoethnographic study, such as: theoretical and methodological discipline, insights into one’s own experience, experiences, honesty, and openness. I also refer to distinction between autoethnography as a technique and method of social research. In the last part of the text, I present some of the issues pertinent to my own autoethnographic study and point out advantages and risks, as well as some practical tips related to the use of autoethnography.