Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Ten serwis zostanie wyłączony 2025-02-11.

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 3

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: anxiety disorders

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Assessment of the occurrence of indirect self-destructiveness in people diagnosed with depressive and anxiety disorders

100%

Sławińska A. , Orzechowska A. , Florkowski A.

nr 2

146-159

Aim: Self-destructiveness involves behaviours whose likely negative effect is mediated by additional factors, and the relationship between behaviour and damage is perceived as probable. The main objective of the research is to evaluate the behaviour of indirect self-destructiveness in patients with symptoms of anxiety and/or depression (compared to the persons without mental disorders-control group). Material and method: Clinical group included 40 patients of the Department of Adult Psychiatry at the Medical University of Lodz – people reporting symptoms of anxiety and/or depressed mood. The control group consisted of people without mental disorders. Polish version of Chronic Self-Destructiveness Scale (CS-DS) adapted by Suchanska and Hospital Anxiety and Depression Scale – Modified (HADS-M) by Snaith and Zigmond were used. The survey aimed at collecting sociodemographic data. Results: Differences were noticed between the clinical and control group in the following indirect autodestructive behaviours: Poor Health Maintenance, Lack of Planfulness, Personal and Social Neglects, Helplessness and Passiveness. Behaviours in all of those areas were more frequent in the clinical group. There were no significant differences noticed between groups in terms of: Transgression and Risk, alcohol use and smoking. Conclusions: Anxiety and depressive disorders promotes occurring of indirect self destructive behaviours.

Cel: Autodestruktywność pośrednia obejmuje zachowania, których prawdopodobny negatywny skutek jest upośredniony przez dodatkowe czynniki. Głównym celem badania była ocena zachowań o charakterze autodestruktywności pośredniej u osób z objawami lęku i/lub depresji (w porównaniu z grupą kontrolną, złożoną z osób bez zaburzeń psychicznych). Materiał i metoda: Grupę kliniczną stanowiło 40 pacjentów Kliniki Psychiatrii Dorosłych Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. Były to osoby zgłaszające się z objawami lęku i/lub obniżonego nastroju. Równoliczną grupę kontrolną stanowiły osoby bez zaburzeń psychicznych. Zastosowano polską wersję skali chronicznej autodestruktywności (Chronic Self-Destructiveness Scale, CS-DS) Kelley w adaptacji Suchańskiej oraz Szpitalną Skalę Lęku i Depresji w wersji zmodyfikowanej (Hospital Anxiety and Depression Scale – Modified, HADS-M) autorstwa Snaitha i Zigmonda. Opracowana przez autorów ankieta miała na celu zebranie podstawowych danych socjodemograficznych. Wyniki: Zaobserwowano różnice między grupą kliniczną a kontrolną w przypadku następujących grup zachowań pośrednio autodestruktywnych: zaniedbania zdrowotne, nieuważność, nieostrożność i brak planowania, zaniedbania osobiste i społeczne, pasywność (bierność). Zachowania z wymienionych obszarów okazały się częstsze w grupie klinicznej. Nie stwierdzono istotnych różnic między grupami w zakresie zachowań transgresyjnych, spożywania alkoholu i palenia papierosów. Wnioski: Można przypuszczać, że zaburzenia depresyjne i lękowe sprzyjają występowaniu zachowań pośrednio autodestruktywnych.

Psychomotorická terapie v Belgii - evidence based přístup a doporučení pro terapii poruch nálad a úzkostných poruchy

100%

Knapen J. , Vancampfort D. , Schoubs B. , Probst M.

nr 1

21-37

Psychomotor therapy is defined as a therapeutic method making use of physical experience (patients' awareness of their bodies and bodily functions) and physical activity (which forms the basis of patients' contribution to their own therapy). Psychomotor therapists work with an evidence-based approach. Evidence-based medicine (EBM) is a set of strategies derived from systematic scientific research. In this chapter we present the results of the two most recent meta-analyses of physical activities for patients with mood disorders and anxiety disorders. We then specify the effects of physical activity on somatic co-morbidities in patients with mood disorders and anxiety disorders. In conclusion we formulate several evidence-based recommendations for psychomotor therapy.

Bullying a wchodzenie w dorosłość. Znaczenie doświadczenia przemocy rówieśniczej dla zdrowia psychicznego młodych dorosłych

51%

Mondry M. , Popyk A. , Pustułka P. , Winogrodzka D. , Wójcik M.

2024

nr 71(29)

35-54

The conclusions drawn from the long-standing tradition of research on peer violence unequivocally indicate a range of negative consequences affecting the mental health of children and adolescents. Numerous studies have confirmed that the health status of bullying victims is significantly worse compared to their peers who have not experienced similar situations. However, it should be noted that these consequences may be long-term in nature. Longitudinal studies have demonstrated the destructive impact of peer violence on mental health in adult life. Adult victims of bullying have struggled with depressive and anxiety disorders as well as difficulties in forming and maintaining satisfying social relationships. These difficulties have also extended to their functioning in family and professional roles. The main aim of the planned publication is to highlight the negative significance of the retrospective psychological factor, namely the experience of school peer violence as a victim, for mental well-being in adult life. The research was conducted using a qualitative method – the main axis of the analysis of the obtained results within twenty in-depth individual interviews with young adults is the concept of mental health as a complex process of continuous response to challenges associated with stressful situations. In this context, bullying was not only a strong stressor but also a factor negatively impacting the developing resources during adolescence that allow for the maintenance of mental health, such as stable self-esteem, highly developed interpersonal skills, social support network understood as friendships, or internal locus of control. The overwhelming majority of interview participants pointed to chronic consequences of bullying for health and social life. The participants struggle with a distorted self-image, high levels of anxiety in social relationships, and episodes of depression. It is also worth noting that respondents demonstrated a high level of awareness regarding mental disorders and took appropriate steps to regain mental health by seeking professional psychological support. The conclusions from the conducted research indicate the necessity for an in-depth analysis of the problem of peer violence as a risk factor for the development of mental disorders in adults, which also entails practical implications. Based on the obtained data, it can be inferred that there is a need to implement specific and systemic solutions within mental health care dedicated to adult victims of bullying, which will strengthen weakened resilience resources regulating mental health.

Wnioski płynące z wieloletniej tradycji badań nad przemocą rówieśniczą wskazują jednoznacznie na szereg negatywnych konsekwencji obejmujących zdrowie psychiczne dzieci i nastolatków. Liczne badania potwierdziły, że stan zdrowia osób doświadczających bullyingu jest znacząco gorszy w porównaniu z ich rówieśnikami i rówieśniczkami niemającymi podobnych doświadczeń. Należy jednak zwrócić uwagę, że konsekwencje te mogą mieć charakter długoterminowy. Badania podłużne wykazały destrukcyjny wpływ przemocy rówieśniczej na zdrowie psychiczne w życiu dorosłym. Ofiary znęcania się rówieśniczego borykały się z zaburzeniami depresyjnymi, lękowymi, jak również z trudnościami we wchodzeniu i podtrzymywaniu satysfakcjonujących relacji społecznych. Trudności te obejmowały również funkcjonowanie w rolach rodzinnych i zawodowych. W artykule ukazano negatywne znaczenie retrospektywnego czynnika psychologicznego, jakim jest doświadczenie szkolnej przemocy rówieśniczej w roli ofiary dla dobrostanu psychicznego w życiu dorosłym. Główną osią analizy uzyskanych wyników w ramach dwudziestu indywidualnych pogłębionych wywiadów z młodymi dorosłymi jest pojęcie zdrowia psychicznego jako złożonego procesu ciągłego reagowania na wyzwania związane z sytuacjami stresowymi. W tym kontekście bullying był nie tylko silnym stresorem, lecz także czynnikiem negatywnie wpływającym na kształtujące się w okresie adolescencji zasoby, które pozwalają utrzymywać zdrowie psychiczne, czyli stabilną samoocenę, wysoko rozwinięte umiejętności interpersonalne, sieć wsparcia społecznego rozumianą jako relacje przyjacielskie czy wewnętrzne umiejscowienie kontroli. Zdecydowana większość uczestników i uczestniczek badania wskazywała na chroniczne konsekwencje bullyingu dla zdrowia i życia społecznego, szczególnie w odniesieniu do lęku i depresji.