Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

„Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój” (Mt 5,9) w interpretacji ojców Kościoła

100%

Czyżewski B.

Verbum Vitae

|

2016

|

tom 30

231-257

PL

W pierwszych wiekach Kościoła bardzo chętnie komentowano Pismo Święte, zarówno Stary, jak i Nowy Testament. Ciekawą egzegezę odnoszącą się do siódmego błogosławieństwa: „Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi” (Mt 5,9) przekazali ojcowie Kościoła. Treścią artykułu jest patrystyczna interpretacja tego fragmentu z kazania Chrystusa na Górze. W swojej egzegezie pisarze wczesnochrześcijańscy porównują pokój do miłości i dlatego przestrzegają, by unikać grzechów, które burzą pokój i miłość (gniew i zazdrość). Wprowadzanie pokoju zależy przede wszystkim od samego człowieka, który powinien żyć w zgodzie z Bogiem, samym sobą i z bliźnimi. Czynić pokój oznacza panować nad cielesnymi popędami (wyższość rozumu nad ciałem), przekazywać nieskażoną wiarę, unikać podziałów w Kościele i troszczyć się o zachowanie jedności.

EN

: In the first centuries of the Church's history, the Scriptures – both the Old and the New Testaments – were eagerly commented upon. Thus an interesting exegesis of the Seventh Beatitude – Blessed are the peacemakers, for they shall be called sons of God (Mt 5:9) – was offered by the Church Fathers, and the article presents the patristic interpretation of this passage from the Sermon on the Mount. In their exegesis, early Christian writers compare peace to love, warning against committing the sins that disturb peace and love, namely anger and envy. Bringing peace depends primarily on a man himself, who ought to live in harmony with God, with others and with himself. To make peace is to have control over carnal desires (the superiority of the mind over the body), to transmit to posterity a steadfast faith, to avoid divisions in the Church, and to actively preserve unity.

2

Socialization, Upbringing, and Education for Peace

100%

Bałandynowicz A. , Thomas J.

|

nr 2

25-38

EN

Peace education is emerging as a crucial component of educational systems, with the goal of providing individuals with the essential knowledge, skills, and attitudes needed to actively participate in peaceful coexistence and conflict transformation. This article examines various approaches and strategies employed in peace education. Additionally, it discusses the challenges and opportunities related to the implementation of peace education in diverse contexts, taking into account cultural, socio-political, and economic factors.

PL

Edukacja na rzecz pokoju wyłania się jako kluczowy element systemów edukacyjnych, mający na celu wyposażenie osób w niezbędną wiedzę, umiejętności i postawy, aby aktywnie angażowały się w pokojowe współistnienie i transformację konfliktów. W artykule przeanalizowano różne podejścia i strategie stosowane w edukacji na rzecz pokoju. Omówiono również wyzwania i możliwości związane z wdrażaniem edukacji na rzecz pokoju w różnych kontekstach, z uwzględnieniem czynników kulturowych, społeczno-politycznych i ekonomicznych.

3

Some Leaks, Some Draughts: On Three Unstaged Polish Translations of Harold Pinter’s Plays

100%

Borowiec Ł.

|

nr 11: Anglica

91-108

EN

The article discusses translations of three plays by Harold Pinter (The Room, Party Time, Moonlight) which so far have not been staged in Poland. The plays are significant since they represent three major stages in Pinter’s playwriting career while simultaneously enriching and extending Pinter’s predominant motifs and concerns. So as to reflect the inherent duality of the dramatic text (which can be treated both as a literary work and a script for potential performance), the article investigates the translations of the plays by placing emphasis on their literary as well as theatrical features. This is done with a view to presenting challenges facing translators of Pinter’s plays and to reflect on selected translator’s choices and strategies which might have a bearing on the interpretation by potential readers as well as theatre practitioners. It is especially relevant in the light of Pinter’s determination in underlining the importance of the dramatic text in the actual performance.

PL

Artykuł omawia przekłady trzech sztuk Harolda Pintera: Pokój, Przyjęcie oraz Światło księżyca, które jak dotąd nie doczekały się scenicznej realizacji w Polsce. Są to jednocześnie sztuki, które z jednej strony reprezentują główne etapy twórczości Pintera, z drugiej zaś stanowią ich ważne wzbogacenie. W świetle dwoistej natury tekstu dramatycznego (będącego jednocześnie utworem literackim oraz scenariuszem potencjalnego przedstawienia) analiza tłumaczeń skupia się zarówno na ich aspektach literackich, jak i teatralnych. Celem artykułu jest ukazanie wyzwań stojących przed tłumaczami Pintera, a także refleksja nad podjętymi przez nich wyborami oraz ich potencjalnymi konsekwencjami dla lektury i realizacji scenicznej. Jest to szczególnie ważne ze względu na fakt, że sam Pinter z determinacją podkreślał wagę tekstu jako jednego z najważniejszych elementów składowych przedstawienia.

4

Pokój – zawsze dostępny? (Ap 1,4; 6,4)

80%

Nowińska J.

Verbum Vitae

|

2016

|

tom 30

195-210

PL

Autor natchniony Apokalipsy św. Jana dwukrotnie przywołuje pojęcie pokoju – w Ap 1,4 i 6,4. Analiza ukazuje istniejące między tymi fragmentami powiązania semantyczne. Bóg zostaje przedstawiony jako posiadający i oferujący pokój człowiekowi, jak również dopuszczający usunięcie go z ziemi. Powiązanie pokoju z miłością uzależnia jego posiadanie od przyjęcia Bożej charis (Ap 1,4), a zarazem lokując go na pozycji owocu takiej relacji, wskazuje, że tam, gdzie nie ma pokoju, nie będzie też miłości ofiarowywanej drugiemu człowiekowi, a jedynie wrogość (Ap 6,4). Autor natchniony wzmacnia przekonanie dotyczące wagi pokoju, wprowadzając obrazy Ap 7,15b-17 i 21,1–22,5, które swoją sensorycznością kreują w odbiorcy doświadczenie. Personalizm odniesień podkreśla znaczenie ludzkiej decyzji w przyjęciu/podjęciu/zwróceniu się do Boga o ten dar.

EN

There are two passages in the Book of Revelation where the author evokes the subject of peace (Rev 1:4; 6:4) and, through analysis, we can detect semantic connections between them. God is presented as the source and owner of peace, offering it to human beings (Rev 1:4). Then again, God also allows the second horseman, after the breaking of the seal, to take peace from the earth (Rev 6:4). The union between peace and love/mercy is dependent upon receiving charis from God (Rev 6:4), the result being peace in the world and in the human heart. It implies the need to love one another, with the lack of it leading to hostility (Rev 6:4). The author strengthened that reflection by a series of sensory depictions of peace, in Rev 7:15b-17 and Rev 21:1–22:5, where peace is manifested as an internal experience. On a personal level, the emphasis lies on the value of an individual's decision to turn to God and thus receive the blessings of peace.