Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

1 Kwartalnik Filmowy

1 2015

1 Lipowicz M.

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: Pasolini Pier Paolo

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

„Salò, czyli 120 dni Sodomy” – zbędna prowokacja artystyczna czy wyklęte arcydzieło kinematografii?

100%

Lipowicz M.

nr 89-90 Redefinicje klasyki

223-238

Twórczość Piera Paola Pasoliniego zawsze budziła kontrowersje i dzieliła publiczność na zagorzałych zwolenników oraz tych, którzy tę twórczość kategorycznie odrzucają. Lipowicz podejmuje próbę analizy oraz interpretacji ostatniego film Pasoliniego Salò, czyli 120 dni Sodomy (Salò o le 120 giornate di Sodoma, 1975) z filozoficznego oraz socjologicznego punktu widzenia. Stara się dowieść, że Salò jest niewygodnym i dlatego wyklętym arcydziełem kinematografii, które zarówno w sposób krytyczny, jak i pesymistyczny obrazuje przejście kultury zachodniej od nowoczesności do ponowoczesności. Ze współczesnej perspektywy dzieło to stanowi ważne upomnienie, aby pod płaszczykiem społecznej różnorodności nie zapominać o tym, że wciąż jako rzekomo wolni obywatele jesteśmy zmuszeni do życia i uczestniczenia w kulturze konsumpcyjnej, która nie tylko narzuca nam swoje idee, normy, wartości oraz obyczaje, ale także ingeruje w nawet najbardziej intymne rejony naszego życia.

Pier Paolo Pasolini’s work has always attracted controversy and divided the audience into die-hard supporters and those who categorically rejected his works. Lipowicz attempts to analyse and interpret Pasolini’s last film Salò, or the 120 Days of Sodom (Salò o le 120 giornate di Sodoma /1975/) from the philosophical and sociological point of view. He argues that Salò is an inconvenient and therefore proscribed masterpiece of cinema, and that it shows the transition of the Western culture from modernity to post-modernity in a critical and pessimistic manner. From the contemporary perspective this film is an important reminder that we should not forget that under the guise of social diversity, we, supposedly free citizens, are forced to live in and participate in consumer culture, which not only imposes on us its ideas, norms, values and customs, but also interferes with even the most intimate areas of our lives.