Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 11

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  Olga Tokarczuk
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
|
2022
|
tom 117
|
nr 1
137-149
EN
This article proposes to consider Olga Tokarczuk’s short story Profesor Andrews w Warszawie [Professor Andrews Goes to Warsaw] from the volume Gra na wielu bębenkach [Playing on Many Drums] as a tale of a journey to what could be called the starting point of the culture of moderation. It is a record of a process where the protagonist gets lost in a foreign city (and language) and is forced to limit the needs that make up the classic pyramid developed by the American psychologist Abraham Maslow, with his physiological needs taking over and emerging as the involuntary ultimate goal of his journey. In the context of the culture of moderation, Professor Andrews arises as a peculiar example of an individual who applies reduction strategies and eventually arrives at the conclusion that if something does not condition the existence as such it is essentially redundant. While not devoid of a Cathartic element, the drama presents a character stripped off of all attributes of his previous status, juxtaposing them with the deficit of consumer goods in Poland during the martial law as a still valid perspective for questions about possession and (well-)being. Although the current slogans calling for a reduction of human needs tend to focus on nature, which finds it increasingly more difficult to endure our consumerist debauchery, the direction set by the culture of moderation remains unchanged.
|
|
nr 2
363-379
EN
In her literary work, Olga Tokarczuk consistently pays attention to the scandal of nonhuman animals’ involuntary suffering. Criticizing the ideology of human domination over nature and the unreflective replication of naturalized standards of behavior toward animals-manifesting, among others, in the tacit acceptance of the hunting “ritual” or the atrocities of industrial farming-she posits the el evation of empathy and insight to the rank of cognitive tools. In her essay “Maski zwierząt,” she encourages not only artists but everyone-starting with scientists who determine new research paradigms and ending with an average consumer of animal products-to use those tools in order to puncture our cultural prejudices and illusions and see beyond them the animal as an Other who is inconceivably close to us. This article attempts to respond to Tokarczuk’s challenge. It tries to decide the ontological status of nonhuman animals in her novels and short stories, reveal the horror of our perceptual inertia which enables systemic oppressions to flourish, and review some of the heterotopian alternatives imagined by Tokarczuk.
3
Content available Problematyka śmieci w twórczości Olgi Tokarczuk
100%
|
|
nr 24
210-225
EN
The paper discusses the issue of waste and plastic, especially plastic bags, in the works by Olga Tokarczuk. The author considers what waste is in today’s civilization. Waste is a marginalized, omitted element in the human existence. This character of waste is used by Tokarczuk in her prose, where waste appears in full sight only to disappear a moment later. She presents plastic products as an example of a new, better species, which may prove to have surpassed man in terms of survival of the fittest. In her essays and short stories examples of a new spirituality related to waste segregation can also be observed.
PL
Artykuł przedstawia problem odpadów i plastiku, zwłaszcza plastikowych torebek w twórczości Olgi Tokarczuk. Autorka zastanawia się nad tym, czym są odpady dla współczesnej cywilizacji. Śmieć stanowi element zmarginalizowany i pomijany w ludzkiej egzystencji i jako taki zostaje przejęty przez noblistkę. Przedstawia ona wytwory z plastiku jako przykład nowego, lepszego gatunku, który w walce o byt może okazać się lepszy od człowieka. W jej esejach i opowiadaniach można także dostrzec przejawy wytworzenia się nowej duchowości w związku z segregacją śmieci.
EN
This paper outlines the history and modern usages of the concept of “tenderness” in Polish literary criticism. It introduces the genealogy and origins in the esthetics of sentimentalism, along with its romantic modifications and its place in Polish literature and modern criticism. Modern usages of tenderness in national literary criticism have been discussed, followed by the analysis of the notions of “tenderness” and “the tender narrator” from Olga Tokarczuk’s Nobel Prize speech. The final part focuses on selected examples of international reception, which combines tenderness with eco-criticism and issues of world literature.
PL
Artykuł omawia historię i współczesność użyć pojęcia „czułość” w polskiej krytyce literackiej. Przedstawiona została genealogia pojęcia, jego pochodzenie z estetyki sentymentalizmu, modyfikacje romantyczne i obecność w polskiej literaturze i krytyce nowoczesnej. Ukazano wielość współczesnych użyć czułości w rodzimej krytyce literackiej, po czym poddane zostały analizie „czułość” i „czuły narrator” z mowy noblowskiej Olgi Tokarczuk. W ostatniej części ukazane zostały wybrane przykłady z recepcji światowej, gdzie czułość łączona jest z ekokrytyką i problematyką literatury światowej.
|
2016
|
tom 9
EN
The article attempts to present how the geographical site with its historical implications is reconstructed in Tokarczuk’s novel. The analyzed village of Iwanie, which played a significant role in the Frankist heresy, turns out to be a disappointment for the author.
6
99%
|
2014
|
tom 5
EN
This article is an analysis of Olga Tokarczuk’s novel "Bieguni", the main subject of which is movement. Interpretation of the book aims at demonstrating that the image of labyrinth operates in Olga Tokarczuk’s text as a literary motif or “labyrinthness represented” and as “labyrinthness representing” organizing the structure of the work on many planes.
|
|
nr 40
153-179
EN
The article chronologically reconstructs the process of reception of Olga Tokarczuk’s prose in China with particular focus on the period after she received the Nobel Prize for Literature. The author invokes utterances of the translators, publishers and critics to demonstrate how Tokarczuk’s works fare on the Chinese book market in terms of marketing, in the context of sales results and their presence online, which elements of her writings are closest to the Chinese readers and why, what global literary and cultural discourses her work is assigned to and what challenges the Chinese translators are faced with when translating her prose.
|
2020
|
tom 8
27-42
EN
The article critically considers Wiesław Myśliwski’s play "Drzewo" [The Tree], the most important text of Polish post-war dendrological literature. The play is viewed as a typical example of the symbiotic-cum-toxic relationship between Poland and its literature, a relationship that also influences the way the world of plants is represented in other Polish literary texts. The situation in this particular case changed after 1989. These days we observe a genuine expansion of ecocriticism and its political consequences, notably in the works of Olga Tokarczuk. Apart from her writings, dendrological tropes are represented in Polish contemporary literature in the texts of Andrzej Stasiuk, Michał Witkowski, Wojciech Wencel, Jan Leończuk, and Andrzej Sapkowski. The taxonomy of all their dendrological tropes seems as urgent to be conducted as it is, in fact, impossible to achieve.
PL
Autor analizuje i interpretuje najważniejszy literacki tekst dendrologiczny polskiej literatury powojennej, czyli dramat Drzewo Wiesława Myśliwskiego. Rozpoznaje go jako typowy przykład symbiotyczno-toksycznego związku między Polską i literaturą, decydującego także o tym, jak funkcjonuje w polskiej literaturze świat roślin. Sytuacja zmienia się po roku 1989. Jej konsekwencją jest dzisiejsza, ekologiczna i polityczna ekspansja ekokrytyki, którą najskuteczniej reprezentują utwory Olgi Tokarczuk. Obok nich pojawiają się w tekście inne dendrologiczne tropy  reprezentowane w polskiej literaturze współczesnej między innymi przez teksty Andrzeja Stasiuka, Michała Witkowskiego, Wojciecha Wencla, Jana Leończuka i Andrzeja Sapkowskiego. Próba ich uporządkowania wydaje się zarówno potrzebna, jak i nieskuteczna.
|
|
tom 20
PL
Autor podejmuje – z perspektywy religioznawczej oraz filozoficznej – próbę rekonstrukcji struktury duchowej, która wyłania się z literackiej twórczości Olgi Tokarczuk. W jego przekonaniu bezpośredni kontekst owej konstrukcji stanowi poczucie kryzysu, a nawet zmierzchu dzisiejszej kultury Zachodu. Z tego względu Tokarczuk zmierza ku paradoksalnej syntezie antynomii rozdzierających współczesny świat, które wyrastają z radykalnie odmiennych tradycji intelektualnych, religijnych i cywilizacyjnych. Przede wszystkim Tokarczuk chodzi o zespolenie racjonalnej i empirycznej tradycji europejskiego oświecenia z nurtami profetycznymi i mesjańskimi, jak również elementami ludowej magii. Wzorem takiego rodzaju fuzji stało się dla pisarki osiemnastowieczne Podole – kraina położona na wschodnich rubieżach Rzeczpospolitej Obojga Narodów, gdzie w burzliwych okolicznościach rodziły się liczne formy mistycyzmu żydowskiego i chrześcijańskiego.
EN
The author attempts to reconstruct the spiritual structure that emerges from the literary work of Olga Tokarczuk. In his opinion, the direct context of this structure is a sense of a crisis or even the twilight of contemporary Western culture. For this reason, Tokarczuk seeks a paradoxical synthesis of antinomies which are tearing the modern world apart and which grow out of radically different intellectual, religious and civilisational traditions. Above all, she aims to combine the rational and empirical tradition of the European Enlightenment with prophetic and messianic currents, as well as elements of folk magic. For Tokarczuk, what has become a model of such a fusion is eighteenth-century Podolia, a region in the eastern borderlands of the Polish–Lithuanian Commonwealth, where numerous forms of Jewish and Christian mysticism and messianism were born in stormy historical circumstances.
|
|
nr 70
102-116
EN
The aim of this article is a comparative analysis of the works of two important Central European women writers, Radka Denemarková and Olga Tokarczuk, with a particular focus on their novels Hodiny z olova (2018) and Empuzjon. Horror przyrodoleczniczy (2022). The introduction juxtaposes the literary agendas and goals that both authors set for their novels, as well as the extra-literary ways of communicating with the readers. The introduction is followed by an analysis of the formal characteristics of their novels, which elude clear genre classification. The plot construction of the works corresponds with the subject matter, which acquires the character of a diagnosis that opens up a discussion on the condition of contemporary societies: Czech, Polish, European and even Chinese. In Hodiny z olova, Denemarková juxtaposes contemporary Beijing and Prague, she asks about values and human rights in (post)totalitarian societies. Tokarczuk, on the other hand, uses the metaphor of tuberculosis to ask about other human ailments related to identity and co-existence with the natural world.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.