Celem opracowania jest przedstawienie próby zastosowania nieklasycznego podejścia w analizie portfelowej. Klasyczne podejście Markowitza zakłada wielowymiarową normalność stóp zwrotu analizowanych papierów wartościowych. Zdecydowana większość badań empirycznych wskazuje jednak, że stopy te nie mają rozkładu normalnego, wyniki sugerują występowanie grubych ogonów i asymetrii. Z tego powodu portfele wyznaczone za pomocą klasycznego podejścia średnia-wariancja są nieefektywne, jeśli zastosujemy alternatywne miary ryzyka, takie jak np. Conditional Value at Risk (CVaR). Jedną z metod pozwalających na poprawę wyników jest zastosowanie wielowymiarowych rozkładów stóp zwrotu o grubych ogonach, czemu mogą służyć funkcje powiązań (copula), zwłaszcza funkcje o więcej niż dwóch wymiarach. W opracowaniu jako miarę ryzyka portfela zastosowano CVaR.(fragment tekstu)
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.