Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

The Franco-German Alliance and Its Role in the Process of European Monetary Integration, 1944–2010 – Lessons for Today

100%

Syrrakos D.

|

2016

|

tom 11

|

nr 2

119-135

EN

The aim of this paper is to assess the evolution of the Franco-German alliance and the likely directions in its development. In particular, the question of whether the two countries’ close relationship would survive the current economic and political obstacles is addressed. Emphasis is, placed on the way the alliance facilitated the creation of European Monetary Union. Therefore, the signing of the Treaty of Rome, the establishment of the European Monetary System, the creation of the Single European Act and the Maastricht Treaty are evaluated within this perspective. An underlying assumption throughout the analysis is that the prospects of the alliance and EMU will proceed in tandem. If the alliance continues to evolve successfully then the process of European economic integration will also progress, whereas if the two countries relations increasingly attenuate then the process of economic integration would at best stagnate. The main conclusion is that, following the Eurozone debt crisis the Franco-German alliance has been, replaced by “German Hegemony”. This has rendered the main driving force of the European Union ineffective and as such has undermined the evolution of its institutions.

2

Proces implementacji traktatu lizbońskiego w latach 2009-2014

75%

Węc J. J.

Politeja : Pismo Wydziału Studiów Miedzynarodowych i Politycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego

|

2015

|

nr 4(35)

333-379

EN

The subject of the article is the process of implementing the provisions of the Lisbon Treaty from 13 December 2007 during the first 5 years following its entry into force. The first part of the article introduces implementation actions concerning the EU’s institutional system while the second part – works on the implementation of provisions concerning the delegated and implementing acts. The third part has been devoted to the implementation of provisions modifying the principles of democracy and the axiology of the EU, however the fourth part concerns changes in the European Union’s common security and defence policy. Finally, the fifth part describes the Irish Protocol containing legal guarantees granted to Ireland by the EU within the domain of the right to life, education and family, tax policy and the security and defence policy.

3

Działania instytucji unijnych w zakresie wsparcia sektora rolno-spożywczego w czasie pandemii COVID-19

75%

Grochowska R.

Przemysł Spożywczy

|

2020

|

tom T. 74, nr 7

2--7

PL

Wybuch pandemii wirusa COVID-19 (zwanego także SARS-CoV-2) w styczniu 2020 r. w Europie wpłynął na wszystkie państwa członkowskie Unii Europejskiej (UE). Ożywienie koniunktury w poszczególnych krajach uzależnione jest nie tylko od rozwoju pandemii, ale również od struktury gospodarek oraz zdolności reagowania i tworzenia polityki stabilizacyjnej. Wprawdzie działania te leżą głównie w kompetencjach państw członkowskich, lecz należy oczekiwać, że instytucje unijne (Komisja Europejska, Rada Europejska, Rada Unii Europejskiej i Parlament Europejski) będą aktywne zarówno w reagowaniu na bieżące potrzeby gospodarki unijnej, jak i we wskazywaniu kierunków jej rozwoju w nadchodzących latach. W artykule przedstawiono dotychczasowe działania instytucji unijnych zmierzające do wsparcia gospodarki unijnej, w tym sektora rolno-spożywczego, w celu zmniejszenia skutków społeczno-gospodarczych wywołanych pandemią COVID-19 oraz zarysowano plany dalszych aktywności w tym obszarze w perspektywie średniookresowej.

EN

The outbreak of the COVID-19 virus pandemic (also called SARS-CoV-2) in January 2020 in Europe affected all European Union (EU) Member States. The recovery of the economic situation in individual countries depends not only on the development of the pandemic, but also on the structure of economies as well as the ability to react and create a stabilization policy. Although these activities are mainly the responsibility of Member States, it is expected that the EU institutions (European Commission, European Council, Council of the European Union and European Parliament) will also be active in responding to the current needs of the EU economy and will indicate the directions of its development in the coming years. The article presents the current activities of EU institutions aimed at supporting the EU economy, including the agri-food sector in order to reduce the socio-economic impact of a pandemic caused by COVID-19, and outlines plans for further activity in this area in the medium-term perspective.

4

Lobbing kolejowy w strukturach Unii Europejskiej

63%

Garlikowska M.

Problemy Kolejnictwa

|

2013

|

tom Z. 159

125--151

PL

W ostatnich latach lobbing w Unii Europejskiej jest popularnym pojęciem, choć nie jest to nowe zjawisko. W literaturze występuje wiele definicji tego pojęcia, ale można je sprowadzić do dwóch kwestii: wywieranie wpływu (nacisku) i przepływ informacji. Grupom interesu łatwiej jest prowadzić lobbing w Unii Europejskiej, gdyż tutaj są bardziej widoczne i mobilne niż we własnym kraju. Grupy te prowadzą swoją działalność lobbingową w wielu instytucjach unijnych. Im bardziej dana instytucja jest otwarta (jak np. Komisja Europejska), tym silniejszy jest w niej lobbing. Ważny jest też moment rozpoczęcia lobbingu – w fazie inicjowania aktu prawnego i fazie podejmowania decyzji jest on najskuteczniejszy, natomiast w fazie implementacji nie ma już takiej możliwości. Lobbing kolejowy ma różne formy: od udziału w pracach komitetów doradczych i grup eksperckich, przez współpracę z parlamentarzystami i komisarzami, uczestnictwo w konsultacjach po kontakty nieformalne. W obszarze polityki kolejowej działa wiele podmiotów: organizacje reprezentatywne, organizacje użytkowników końcowych oraz pozostali interesariusze, którzy chcą uczestniczyć w tworzeniu polityki kolejowej. Analiza działalności lobbingowej tych podmiotów pozwala zauważyć, że ich cele są zbieżne: promowanie i rozwój transportu kolejowego, wzmocnienie jego pozycji konkurencyjnej w systemie transportowym Europy oraz poprawa warunków pracy osób pracujących w kolejnictwie. Dzięki zabiegom organizacji – indywidualnym lub zintegrowanym – udało się przeforsować kilka ważnych dla rozwoju kolei rozwiązań. Dlatego można postawić tezę, że lobbing kolejowy jest potrzebny, chociaż nie zawsze skuteczny.

EN

In recent years lobbying in the European Union has become very popular, however it is not new. There are different definitions of lobbying that can be summarized as follows: is the act of attempting to influence decisions made by officials or to influence the flow of information. It is easier for groups of interest to do lobby in the European Union, since they are better recognized and visible there than in their own country. Such groups do their own lobbying in many EU institutions. The more an institution in subjects is open (like e.g. the European Commission), the stronger the lobbying. It is of the utmost importance to get in at the initial stage of the opening of lobbying when working on a legal act or the decision making process is the most effective, rather than the implementation stage, where success is very limited. Railway lobbying takes different forms, like: taking part in advisory committees and expert group, through cooperation with members of parliament and committee chairmen, participation in consultations and through informal contacts. Within the area of railway policy there are several groups like representative organizations, final beneficiary organizations and other interested parties, willing to participate in creating railway policy. the analysis of their lobbying activity leads to the conclusion that their goals are similar: the promotion and development of railway transport, strengthening its competitive power in the European transport system and the improvement of working conditions of railway employees. Thanks to their efforts - individual or integrated - several important solutions for railways have been implemented. Hence, we can say that the railway lobbying is necessary, however not always effective.

5

Political aspects of security of the European Union Member States

51%

Kusztykiewicz-Fedurek A.

Przegląd Europejski

|

2020

|

tom 2020(3)

97-105

EN

Problematyka bezpieczeństwa politycznego w znakomitej większości przypadków rozpatrywana jest przez pryzmat pojedynczych państw. Brakuje jednak pogłębionych analiz tego zjawiska w ujęciu podmiotów międzynarodowych, których podstawowym celem jest integracja owych krajów. Celem niniejszego artykułu jest zwrócenie uwagi na kluczowe aspekty bezpieczeństwa politycznego krajów członkowskich Unii Europejskiej (UE). UE jako organizacja ponadnarodowa skupiająca państwa członkowskie z jednej strony, czuwa nad stabilnością UE jako całości z drugiej natomiast, dba o utrzymanie odrębnych tożsamości narodowych przy założeniu wspólnych, europejskich wartości i zasad. Dodatkowo, instytucje unijne skupiają się na zapewnieniu prawidłowego funkcjonowania strefy euro. Do działań, które mogą negatywnie wpływać na poziom bezpieczeństwa politycznego UE można zaliczyć sprzeciw wobec inicjatyw mających na celu powołanie do życia nowych, ponadnarodowych instytucji sprzyjających pokojowemu współistnieniu i rozwojowi państw członkowskich Zagrożenia te wydają się mieć istotny wpływ na sytuację w UE w obliczu proponowanych (a nie akceptowanych przez państwa członkowskie nienależące do Eurogrupy) reform strefy euro dotyczących m.in. powołania Ministra Gospodarki i Finansów oraz utworzenia nowej instytucji – Europejskiego Funduszu Walutowego.

6

Political aspects of security of the European Union Member States

51%

Kusztykiewicz-Fedurek A.

Przegląd Europejski

|

2020

|

nr 3(57)

97-105

EN

Political security is very often considered through the prism of individual states. In the scholar literature in-depth analyses of this kind of security are rarely encountered in the context of international entities that these countries integrate. The purpose of this article is to draw attention to key aspects of political security in the European Union (EU) Member States. The EU as a supranational organisation, gathering Member States first, ensures the stability of the EU as a whole, and secondly, it ensures that Member States respect common values and principles. Additionally, the EU institutions focus on ensuring the proper functioning of the Eurozone (also called officially “euro area” in EU regulations). Actions that may have a negative impact on the level of the EU’s political security include the boycott of establishing new institutions conducive to the peaceful coexistence and development of states. These threats seem to have a significant impact on the situation in the EU in the face of the proposed (and not accepted by Member States not belonging to the Eurogroup) Eurozone reforms concerning, inter alia, appointment of the Minister of Economy and Finance and the creation of a new institution - the European Monetary Fund.

PL

Problematyka bezpieczeństwa politycznego w znakomitej większości przypadków rozpatrywana jest przez pryzmat pojedynczych państw. Brakuje jednak pogłębionych analiz tego zjawiska w ujęciu podmiotów międzynarodowych, których podstawowym celem jest integracja owych krajów. Celem niniejszego artykułu jest zwrócenie uwagi na kluczowe aspekty bezpieczeństwa politycznego krajów członkowskich Unii Europejskiej (UE). UE jako organizacja ponadnarodowa skupiająca państwa członkowskie z jednej strony, czuwa nad stabilnością UE jako całości z drugiej natomiast, dba o utrzymanie odrębnych tożsamości narodowych przy założeniu wspólnych, europejskich wartości i zasad. Dodatkowo, instytucje unijne skupiają się na zapewnieniu prawidłowego funkcjonowania strefy euro. Do działań, które mogą negatywnie wpływać na poziom bezpieczeństwa politycznego UE można zaliczyć sprzeciw wobec inicjatyw mających na celu powołanie do życia nowych, ponadnarodowych instytucji sprzyjających pokojowemu współistnieniu i rozwojowi państw członkowskich Zagrożenia te wydają się mieć istotny wpływ na sytuację w UE w obliczu proponowanych (a nie akceptowanych przez państwa członkowskie nienależące do Eurogrupy) reform strefy euro dotyczących m.in. powołania Ministra Gospodarki i Finansów oraz utworzenia nowej instytucji – Europejskiego Funduszu Walutowego.