Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Relationships of benthic amphipod communities with environmental variables in the shallow waters of the Dardanelles

100%

Ateş A. S. , Sezgin M. , Katagan T. , Özdilek G. H. , Berber S. , Kolsal S. , Bircan C.

Oceanological and Hydrobiological Studies

|

2012

|

tom Vol. 41, No. 4

36-46

EN

The structure of the benthic amphipod assemblage and its relationship with soft-bottom characteristics (particle size, organic matter, etc.) of the coastal waters at the depths of 0-5 m at the Dardanelles, including the Turkish Straits System, was studied. A SCUBA diver took benthos and sediment samples seasonally using a quadrate system of 30×30 cm as three transects from the 8 different stations between July 2008 and April 2009. A total of 3007 individuals belonging to 50 species was reported. Among these, Corophium acutum Chevreux, 1908 had the highest dominance value (Di%=22.18) and the lowest dominance value belonged to Dexamine thea Boeck, 1861 (Di%=0.03). The highest positive correlation (rs=0.57, p<0.05) was observed between the gravel content (%) and the abundance (ind. m-2). The highest sand rate (99.59%) in the sediment was found at the Eceabat site. The lowest rate was at the Kepez Harbour station with a value of 73.01%. The highest H´ value (1.53) was recorded at the Eceabat site, and the lowest H´ value (H´=0.95) was recorded at the Gallipoli sampling station.

2

Red tides of the dinoflagellate Noctiluca scintillans associated with eutrophication in the Sea of Marmara (the Dardanelles, Turkey)

88%

Turkoglu M.

Oceanologia

|

2013

|

tom No. 55 (3)

709--732

EN

This investigation focused on weekly variations in cell density and volume of the dinoflagellate Noctiluca scintillans between March 2001 and January 2004 in the Dardanelles. March-June and October-December periods were excessive bloom periods. During the bloom periods the density of N. scintillans reached 2.20 × 105 cells L-1 with a volume of 1.32 × 1012 µm3 L-1. In addition to the high surface density, there was an increase in subsurface waters during the blooms. The bloom of N. scintillans, like that of diatom and other dinoflagellate blooms, was associated not only with eutrophication, but also with stable temperatures and salinities.

3

Scleractinian diversity in the Dardanelles and Marmara Sea (Turkey) : morphology, ecology and distributional patterns

88%

Özalp H. B. , Alparslan M.

Oceanological and Hydrobiological Studies

|

2016

|

tom Vol. 45, No. 2

259--285

EN

Although marine research on anthozoans began at the end of the 1800s with some reports on the occurrence in Turkey, comprehensive knowledge about their biotic features remains limited. This study is the first detailed diversity assessment of scleractinian corals inhabiting the Turkish waters. The surveys conducted on rocky habitats between 2011 and 2014 around the Dardanelles and Marmara Sea provided the distributional data of nine corals, five of which (Caryophyllia inornata, Paracyathus pulchellus, Polycyathus muellerae, Phyllangia mouchezii, Leptopsammia pruvoti) were recorded for the first time from the above- mentioned regions. During the surveys carried out at 200 stations down to 50 m depth, a total of 1072 scuba dives were made and the ecological features of habitats, physical characteristics of coral species and an updated list of corals as a contribution to the scleractinian fauna of Turkey were provided. The abundance rate of Polycyathus muellerae and Cladocora caespitosa in Eceabat and Dardanos regions was higher than at the other stations.

4

New records of anthozoan species (Cnidaria, Octocorallia, Hexacorallia) for the Turkish Straits System

75%

Özalp H. B. , Ateş A. S.

Oceanological and Hydrobiological Studies

|

2015

|

tom Vol. 44, No. 2

193--205

EN

This study includes new records of soft corals found in the Turkish Straits System (Dardanelles) between 2013-2014. In the above-mentioned area, 50 stations were searched by scientific divers from the intertidal zone to a depth of over 45 m and the ecological characteristics with substrate differences were also recorded. A total of 47 cnidarians were examined during the surveys. Eleven anthozoan species (Aiptasia mutabilis, Alcyonium acaule, Andresia parthenopea, Calliactis parasitica, Cereus pedunculatus, Condylactis aurantiaca, Epizoanthus couchii, Maasella edwardsi, Pteroeides spinosum, Sarcodictyon roseum, Veretillum cynomorium) belonging to 4 orders are new to the Dardanelles strait, one of which is reported from the Marmara Sea. The current data contributed to the advancement of the knowledge about anthozoan species in the Turkish Seas.

5

New records of anthozoan species (Cnidaria, Octocorallia, Hexacorallia) for the Turkish Straits System

75%

Ozalp H. B. , Ates A. S.

Oceanological and Hydrobiological Studies

|

2015

|

tom 44

|

nr 2

6

Brytyjskie formacje konne na półwyspie Gallipoli w 1915 roku

63%

Korzeniowski P.

UR Journal of Humanities and Social Sciences

|

2023

|

tom 27

|

nr 2

76-92

EN

The fighting on the Gallipoli peninsula in 1915 was primarily a clash of masses of infantry. The limited area controlled by the allies and difficult terrain basically prevented the effective use of cavalry. Nevertheless, after a few weeks, the first cavalry units landed on the peninsula. Over the following months, their number systematically grew. At its peak, the composition of the British forces included as many as 15 horse brigades. Armament, equipment, and above all, the principles of training allowed it to fight in the same way as infantry. It was used to man field fortifications at the front or to strengthen the most weakened infantry divisions. Sending horse formations to the peninsula was irrational. Using such formations as infantry deprived them of their main advantage, which was mobility. What's more, positional fighting caused significant losses, even in a situation of relative calm on the front. In addition, problems with provisions and hygiene caused increasing non-combat losses. In the fall, these problems only increased. The Mediterranean Expeditionary Force Command was aware of these problems. It even attempted to obtain additional infantry units from Egypt to replace the cavalry on the peninsula. Unfortunately, personal animosities, competition and lack of strategic thinking meant that these intentions were not implemented.

PL

Kampania na półwyspie Gallipoli w 1915 r. to przede wszystkim walki mas piechoty. Ograniczony obszar oraz trudne warunki terenowe w zasadzie uniemożliwiały efektywne wykorzystanie kawalerii. Tym niemniej już po kilku tygodniach kampanii na półwyspie wylądowały pierwsze oddziały konne. Wraz z upływem kolejnych miesięcy ich liczba rosła. W szczytowym okresie w składzie brytyjskich sił znajdowało się aż 15 brygad konnych. Uzbrojenie, wyekwipowanie, a przede wszystkim zasady szkolenia pozwalały kawalerii walczyć analogicznie do piechoty. Tak też była wykorzystywana – uzupełniała obsadę fortyfikacji polowych na froncie lub też wzmacniała najbardziej osłabione dywizje piechoty. Wysyłanie formacji konnych na półwysep należy ocenić jako działanie nieracjonalne. Użycie kawalerii jako piechoty pozbawiało ją jej głównej zalety, jaką stanowi mobilność. Co więcej, walki pozycyjne powodowały znaczne straty, nawet w sytuacji względnego spokoju na froncie. Do tego dodać należy problemy z aprowizacją oraz higieną, co powodowało coraz większe ubytki niebojowe. Wraz z nadejściem jesieni trudności te tylko się pogłębiały. Dowództwo Śródziemnomorskich Sił Ekspedycyjnych zdawało sobie sprawę z tych zagrożeń. Podjęło nawet próbę pozyskania z Egiptu dodatkowych oddziałów piechoty, które miałyby zastąpić na półwyspie kawalerię. Niestety, osobiste animozje, rywalizacja oraz brak myślenia strategicznego spowodowały, że zamiary te nie zostały zrealizowane, przez co część jednostek konnych pozostała na półwyspie do ostatniego dnia kampanii.

7

Brytyjska i francuska artyleria na półwyspie Gallipoli w 1915 roku

51%

Korzeniowski P.

Przegląd Historyczno-Wojskowy

|

2023

|

tom XXIV (LXXV)

|

nr 4(286)

72-96

EN

The British and French troops deployed to the Gallipoli Peninsula suffered from a number of shortcomings. One of the most serious deficiencies was the weak artillery support. Some divisions had fewer guns than expected, whereas some had none at all. In addition, corps commanders had a limited number of heavy guns and howitzers at their disposal. Another drawback was the very modest supplies of ammunition and the lack of high-explosive shells. These problems made it impossible for the allies to destroy Ottoman field fortifications and counter the enemy’s artillery fire, which resulted in the failure of the invasion. During the campaign, the above problems were never resolved. Moreover, with the influx of subsequent units, the number of guns increased at a slower rate than the number of infantry divisions. Within a few months, the number of heavy guns was slightly increased, but the artillery situation remained difficult. This was due to the fact that the allied campaign on the Gallipoli Peninsula was secondary to the fighting in France. In fact, only those forces and resources that were considered unnecessary on the Western Front were sent to the Dardanelles. As a result of this situation, British and French troops could not count on adequate artillery support throughout the campaign.

DE

Die britischen und französischen Truppen, die zur Invasion auf die Halbinsel Gallipoli entsandt wurden, litten unter einer Reihe von Unzulänglichkeiten. Einen der schwerwiegendsten Mängel bildete die defizitäre Artillerie. Einige Divisionen verfügten über weniger Geschütze, als für die Posten vorgesehen waren, andere gar nicht. Außerdem verfügten die Korpskommandeure nur über eine unbedeutende Anzahl schwerer Kanonen und Haubitzen. Ein weiterer Nachteil waren die sehr geringen Munitionsvorräte sowie das Fehlen von Splitter- und Sprengmunition. Diese Probleme führten zu Rückschlägen für die alliierten Truppen während der Kämpfe und machten es unmöglich, die osmanischen Feldbefestigungen zu zerstören und die gegnerische Artillerie zu bekämpfen. Während des Feldzugs wurden die oben genannten Probleme nie gelöst. Außerdem stieg die Zahl der Geschütze mit dem Eintreffen weiterer Einheiten langsamer an als die Zahl der Infanteriedivisionen. Innerhalb weniger Monate konnte die Zahl der schweren Geschütze zwar leicht erhöht werden, aber die Situation der Artillerie blieb weiterhin schwierig. Das lag daran, dass für London und Paris die Kämpfe auf der Halbinsel Gallipoli gegenüber den Kämpfen in Frankreich eine untergeordnete Rolle spielten. Daher wurden nur die Kräfte und Ressourcen, die an der Westfront als unnötig erachtet wurden, in die Dardanellen gelenkt. Infolgedessen konnten die britischen und französischen Truppen während des gesamten Feldzugs nicht auf eine angemessene Artillerieunterstützung zählen.

PL

Brytyjskie i francuskie oddziały skierowane do inwazji na półwysep Gallipoli cierpiały na wiele braków. Jeden z najpoważniejszych niedostatków stanowiła zbyt słaba artyleria. Niektóre dywizje posiadały mniejszą liczbę dział, niż zakładały etaty, niektóre nie miały jej wcale. Ponadto dowódcy korpusów również dysponowali symboliczną liczbą ciężkich armat i haubic. Kolejny mankament stanowiły bardzo skromne zapasy amunicji, a także brak pocisków odłamkowo-burzących. Problemy te przekładały się na niepowodzenia sojuszniczych oddziałów w trakcie walk, uniemożliwiały zniszczenie osmańskich fortyfikacji polowych oraz zwalczanie nieprzyjacielskiej artylerii. W trakcie kampanii powyższe problemy nigdy nie zostały rozwiązane. Co więcej, wraz z napływem kolejnych jednostek liczba dział zwiększała się wolniej niż liczba dywizji piechoty. W ciągu kilku miesięcy udało się nieznacznie zwiększyć liczbę ciężkich dział, ale sytuacja artylerii wciąż pozostawała trudna. Wynikało to z faktu, że dla Londynu i Paryża walki na półwyspie Gallipoli odgrywały rolę drugorzędną względem walk we Francji. Stąd w rejon Dardaneli kierowano jedynie te siły i środki, które uznano za zbędne na froncie zachodnim. W rezultacie takiego postępowania brytyjskie i francuskie oddziały przez całą kampanię nie mogły liczyć na odpowiednie wsparcie artyleryjskie.

8

Polityczno-militarne aspekty ataku cieśnin tureckich w świetle planu Churchilla–Cardena

51%

Zalewski Z. S.

Studia Maritima

|

2017

|

tom 30

101-134

EN

Since the beginning of the WWI Royal Navy suffered from many heavy defeats which evoked a strong wave of public criticism against the Board of Admiralty for its inability. Having been worried about his position, the first lord of the Admiralty Winston Churchill tried to look for a way out of a difficult situation. As the German navy was strong enough to fight a successful war on the open sea, he attempted a mixed land and naval action put into operation. He expected his Fleet would be successful while being helped with the Army. Such circumstances as well as heavy losses on the western front inclined Mr. Herbert Asquith’s cabinet to look for an auxiliary front which would bring some relief for British Expeditionary Forces in France. After long discussions that were held over military and political situation at the turn of 1914, the Army and Navy high commands, the War Council and the government decided to launch an attack on the Turkish straits by ships. According to Vice Admiral Sackville Hamilton Cardens’ plan the naval attack on the strait of Dardanelles was put in operation. However, after heavy assaults it failed. The author of the paper is trying to explore the complicated political and military issues which helped Churchill-Carden’s plan to be developed, accepted by the state’s authority, and many far reaching consequences which it brought in the end.

PL

Doznane w początkowej fazie pierwszej wojny światowej przez Królewską Marynarkę Wojenną dotkliwe porażki wznieciły falę ostrej krytyki społecznej skierowanej przeciw Urzędowi Admiralicji (Board of Admiralty). Obawiając się utraty pozycji, pierwszy lord Admiralicji Winston Churchill rozpoczął gorączkowe poszukiwania dróg wyjścia z trudnej sytuacji. Ponieważ olbrzymia siła floty wojennej II Rzeszy Niemieckiej uniemożliwiała szybki spektakularny sukces w działaniach zbrojnych na otwartym morzu, Churchill podchwycił oraz rozwinął ideę podjęcia operacji lądowo-morskiej, podczas której łatwiej byłoby osiągnąć upragniony sukces przy wsparciu wojsk lądowych. Wspomniane okoliczności oraz ciężkie straty ponoszone na zachodzie Europy skłoniły rząd Herberta H. Asquitha do wszczęcia procesu poszukiwania dodatkowego frontu, który przyniósłby ulgę brytyjskiemu Korpusowi Ekspedycyjnemu, toczącemu krwawe boje we Francji. Po długich dyskusjach, toczonych w obliczu trudnej sytuacji militarnej i politycznej aliantów na przełomie lat 1914/1915, najwyższe gremia decyzyjne armii, floty, Rady Wojennej oraz rządu podjęły decyzję o ataku na cieśniny tureckie z użyciem okrętów Royal Navy. 19 lutego 1915 roku – zgodnie z założeniami planu opracowanego przez wiceadm. Sackville’a Hamiltona Cardena – rozpoczęto operację morską w cieśninie Dardanele. Jednakże po doznaniu wyjątkowo ciężkich strat, morska, a później lądowo-morska bitwa została pod koniec sierpnia przerwana. Podczas mglistej nocy z 8 na 9 stycznia 1916 roku ostatni żołnierze alianccy opuścili ponure pobojowisko na Gallipoli. W oparciu o bogaty materiał zawarty w archiwaliach, opublikowanych dokumentach oraz opracowaniach autor artykułu podjął próbę przedst awienia skomplikowanych meandrów politycznych i aspektów militarnych, które doprowadziły do powstania, zaakceptowania przez najwyższe władze Wielkiej Brytanii planu Churchilla–Cardena, a także wskazał niezwykle poważne konsekwencje spowodowane przegraną bitwą w Dardanelach i na Gallipoli.

9

Red tides of the dinoflagellate Noctiluca scintillans associated with eutrophication in the Sea of Marmara (the Dardanelles, Turkey)

51%

Turkoglu M.

Oceanologia

|

2013

|

tom 55

|

nr 3

10

Analiza kolizji statków w wąskim przejściu o dużym natężeniu ruchu – znaczenie systemu rozgraniczenia ruchu oraz służby kontroli ruchu w Cieśninie Dardanele

44%

Roeske J.

Prace Wydziału Nawigacyjnego Akademii Morskiej w Gdyni

|

2018

|

tom Z. 33

77--93

PL

W artykule przeprowadzono analizę kolizji statku pasażerskiego „Celestyal Crystal” z chemikaliowcem „STI Pimlico” w Cieśninie Dardanele, 27 czerwca 2015 roku. Dokładny opis poważnego wypadku morskiego w aspekcie prawideł MPZZM oraz analiza manewru ostatniej chwili uwzględniają większość czynników wpływających na bezpieczeństwo żeglugi. W publikacji przedstawiono również szczególne znaczenie systemów rozgraniczenia ruchu (TSS) oraz komunikacji ze służbą kontroli ruchu (VTS) na akwenach uznanych za trudne nawigacyjnie ze względu na ograniczoną szerokość toru wodnego i duże natężenie ruchu statków.

EN

The article presents analysis of the collision between passenger ship „Celestyal Crystal” and chemical tanker „STI Pimlico”in the Çanakkale Strait’s Traffic Separation Scheme on 27 June 2015. The detailed description of accident in the aspect of the COLREG rules and the analysis of the last chance manoeuver shows majority of the factors influencing on the safety in navigation. The role of Traffic Separation Scheme (TSS) and communication with Vessel Traffic Services (VTS) in narrow passages with high traffic density were also presented.