Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Latest Albian (Vraconian) brachiopod fauna from North Dobrogea (Romania) : taxonomy, palaeoecology and palaeobiogeography

100%

Gradinaru E. , Barbulescu A. , Owen E.

|

2006

|

tom Vol. 56, no. 1

67-88

EN

The latest Albian (Vraconian) brachiopod fauna from Enisala, in North Dobrogea, includes representatives of rhynchonellids and terebratulids. The rhynchonellids are scarce, representing two families, Cyclothyrididae and Tetrarhynchiidae. The Cyclothyrididae with the subfamily Cyclothyridinae, and the Tetrarhynchiidae with the subfamily Cretirhynchiinae, are represented by rare specimens of ? Cyclothyris sp. and Burrirhynchia cf. sigma (SCHLOENBACH, 1867), respectively. The terebratulids are very abundant and include representatives of several families, as follows: Sellithyrididae, Capillithyrididae, Cancellothyrididae and Terebrataliidae. The Sellithyrididae, which make up the bulk of the assemblage, are represented by two subfamilies: Sellithyridinae with Sellithyris upwarnesis (WALKER, 1870), Boubeithyris boubei (D'ARCHIAC, 1847) and Ovatathyris cf. potternensis OWEN, 1988, and Nerthebrochinae with Harmatosia crassa (D'ARCHIAC, 1847).The Capillithyrididae are represented by the subfamily Capillithyridinae with Capillithyris capillata (D'ARCHIAC, 1847). The Cancellothyrididae are represented by the subfamily Cancellothyridinae with numerous specimens of Terebratulina protostriatula OWEN, 1988. The Terebrataliidae are represented by the subfamily Gemmarculinae with scarce specimens of Gemmarcula canaliculata (ROEMER, 1840) and Gemmarcula sp. The abundance and diversity of the terebratulids in the brachiopod assemblage from Enisala was related to favourable environmental conditions connected with the onset of the marine transgression on North Dobrogea during the latest Albian. There is a marked stratigraphic lag with some species which in North Dobrogea occur in the latest Albian appearing in the Early Cenomanian in Central and Western Europe. This suggests that North Dobrogea was located on the main route of the westward migration of the mid-Cretaceous brachiopod faunas.

2

Trochidae (Archaeogastropoda) from the Campanian of Torallola in northern Spain

100%

Kiel S. , Bandel K.

|

2001

|

tom Vol. 51, nr 2

137-154

EN

30 species of the archaeogastropod family Trochidae are described from the Campanian of the southern Pyrenees, 15 of them are new. The new genus Amphigibbula is introduced and the genus Chilodontoidea is renamed as Hudledonta. Apparently several trochid lineages with living species can be traced back into the Late Cretaceous. This regards the Eucyclinae, Margaritinae, and Solariellinae, and the Tegulinae with some reservations. Among the groups examined here, only the members of the Trochinae appear to be of rather different character than their modern representatives. The fossil record of the Umboniinae can go far beyond that of the Late Cretaceous and connect even to Palaeozoic genera. The 15 new species are: Eucyclomphalus reminiscencius, Calliotropis torallolensis, Calliotropis seguris, Ilerdus pyrenaeus, Eucycloscala cretacea, Hudledonta nicolae, Danilia kosslerae, Margarites kasei, Margarites nielseni, Margarites kowalkei, Tectus quinteroi, Thoristella marshalli, Suavotrochus ponsi, Ethalia vinxae, and Protorotella herberti.

3

A revision of the ammonite types described in F. Roemer's "Die Kreidebildungen von Texas und ihre organischen Einschlusse" (1852)

88%

Kennedy W.

|

2004

|

tom Vol. 54, no. 4

433-445

EN

The type material of the ammonites described in F. Roemer's "Die Kreidebildungen von Texas und ihre organischen Einschlusse" (1852) is revised, and referred to Nowakites flaccidicosta (ROEMER, 1852), Texasia dentatocarinata (ROEMER, 1852), Placenticeras syrtale (MORTON, 1834), Texanites (Texanites) texanus texanus (ROEMER, 1852), Texanites (Texanites) roemeri (YABE & SHIMIZU, 1923), Mariella (Wintonia) brazoensis (ROEMER, 1852), Baculites asperoanceps Lasswitz, 1904, Baculites sp., and Scaphites (Scaphites) semicostatus (ROEMER, 1852).

4

The Branisko Succession (Jurassic-Cretaceous) in the Czorsztyn Range, Pieniny National Park (Pieniny Klippen Belt, West Carpathians, Poland): description of selected field sections

75%

Birkenmajer K.

|

2009

|

tom Vol. 132

71-90

EN

Description of selected Jurassic-Cretaceous field sections of the Branisko Succession (Nappe) deposits exposed in the Czorsztyn Range, Pieniny National Park (Pieniny Klippen Belt, West Carpathians, Poland), is presented. Some klippes, previously attributed to the Czertezik Succession, are now revised as belonging to the Branisko Succession.

5

Ichnofabrics of the Upper Cretaceous marlstones in the Opole region, southern Poland

75%

Kędzierski M. , Uchman A.

|

2001

|

tom Vol. 51, nr 1

81-91

EN

Two basic types of ichnofabrics occur in the marlstone-dominated Turonian-Coniacian deposits in the Opole region, namely the Thalassinoides and Chondrites ichnofabrics. Trace fossils (Chondrites, Ophiomorpha, Palaeophycus, Phycosiphon, Planolites, Taenidium, Teichichnus, Thalassinoides, Trichichnus) indicate the Cruziana ichnofacies. In the Thalassinoides ichnofabric, the trace fossils occur almost entirely against a totally bioturbated background, indicating relatively well-oxygenated sediments. In the Chondrites ichnofabric, trace fossils are smaller and the background is almost entirely bioturbated. Only in the lower part of the Odra quarry section, primary lamination is locally preserved. Generally, the Chondrites ichnofabric indicates less oxygenated and possibly deeper sediments than the Thalassinoides ichnofabric. Occurrence of the Chondrites ichnofabric in the Lower Turonian and Upper Lower Coniacian can be related to widely known anoxic events

6

Upper Albian, Cenomanian and Lower Turonian stratigraphy, ammonite and inoceramid bivalve faunas from the Cauvery Basin, Tamil Nadu, South India

75%

Gale A. S. , Kennedy W. J. , Walaszczyk I. , Gale A. S. , Kennedy W. J. , Walaszczyk I.

|

7

Upper Maastrichtian ammonites and nannofossils and a Palaeocene nautiloid from Richards Bay, Kwa Zulu, South Africa

75%

Klinger H.

|

2001

|

tom Vol. 51, nr 3

273-291

EN

Temporary exposures of Upper Maastrichtian to Palaeocene sediments of the Richard Bay area, Kwa Zulu yielded Maastrichtian and Danian cephalopod faunas. The lower Upper Maastrichtian assemblage, dated to nannofossil standard biozone CC25b, or UC20a^TP of BURNETT (1998), is: Anagaudryceras politissimum (KOSSMAT, 1895), Pseudophyllites indira (FORBES, 1846) (abundant), Desmophyllites diphylloides (FORBES, 1846) Pachydiscus (P.) australis HENDERSON & McNAMARA, 1985, Menuites fresvillensis (SEUNES, 1890), Diplomoceras cylindraceum (DEFRANCE, 1816), Baculites ambatryensis COLLIGNON, 1971, Eubaculites carinatus (MORTON, 1834), and E. latecarinatus (BRUNNSCHWEILER, 1966). The Danian yields a monospecific assemblage of Hercoglossa madagascariensis COLLIGNON, 1951. The Maastrichtian assemblage has strong similarities to the lower Upper Maastrichtian fauna of the Miria Formation of Western Australia, and is made up of cosmopolitan and latitudinally restricted taxa: there are no endemic elements.

8

Biostratygrafia osadów kredy górnej w południowej części rowu Kleszczowa - pole Bełchatów

63%

Zapałowicz-Bilan B.

|

1999

|

tom T. 25, z. 2

189-201

PL

Skomplikowana struktura tektoniczna podłoża mezozoicznego złoża węgla brunatnego "Bełchatów" zaznacza się w jego budowie i ma oczywisty wpływ na warunki eksploatacji. Dlatego też możliwie precyzyjne rozpoznanie stratygrafii osadów podścielających złoże jest podstawą do rozpoznania zaburzeń tektonicznych występujących w tych osadach. W prezentowanym opracowaniu podjęto próbę rozpoznania stratygrafii osadów kredy, stwierdzonych wierceniami zlokalizowanymi w tzw. rowie II rzędu wzdłuż bariery "K", oraz przeprowadzono analizę ilościową zespołów otwornicowych, w celu zbadania wpływu zaburzeń tektonicznych na degradację zapisu paleontologicznego

EN

Very complicated tectonic composition of Mesozoic basement of brown coal deposit "Bełchatów" is seen in its tectonical structure and it has obvious affect on conditions of exploatation. Therefore, precise recognition of stratigraphy subjacent deposits is a basic to recognise tectonical disturbances occurring in these deposits. This scientific description is an attempt of recognising a stratigraphy of Cretaceous deposits observed in the boreholes located in the Kleszczów graben along "K" barrier and quantitative analysis of foraminiferal assemblages was made in order to study whether tectonical branches have influence on degradation of paleontological record

9

Jurassic and Cretaceous strata in the Maruszyna IG-1 Deep Borehole (Pieniny Klippen Belt, Carpathians, Poland): lithostratigraphy, dinoflagellate cyst biostratigraphy, tectonics

63%

Birkenmajer K. , Gedl P.

|

2012

|

tom Vol. 135

7-54

EN

The paper presents core description of the Maruszyna IG-1 Deep Borehole located in the southernmost part of the Pieniny Klippen Belt of Poland, at the Kraków-Zakopane geotraverse of the Polish Carpathians. In the borehole, two Laramian nappes have been recognized: the Pieniny Nappe, PN (0 down to 930-960 m below the surface), and the Branisko Nappe, BN (1225-4843 m below the surface). The rocks of the Branisko Nappe are unconformably covered by the Maastrichtian marine molasse (conglomerates with large olistoliths derived from this nappe) - the Jarmuta Formation, JmF (930-1190 m below the surface). The Laramian overthrust zone: PN over JnF (and BN) lies at 930-960 m below the surface. The Branisko Nappe is subdivided into three first-order (major) and numerous, second-order (minor) tectonic scales. 29 samples from the Middle Jurassic, Lower and Upper Cretaceous rocks have been analyzed for palynofacies and organic-walled dinoflagellate cysts. Biostratigraphic interpretation of dinoflagellate cyst assemblages generally confirms the ages of the earlier-distinguished Jurassic and Cretaceous lithostratigraphic units in this borehole. An Aalenian dinoflagellate cyst assemblage from rocks attributed to the Harcygrund Shale Formation, suggests a slightly wider time-range of this unit than hitherto assumed: Aalenian-Lower Bajocian.

10

Biostratigraphy of the Santonian in the SW margin of the Holy Cross Mountains near Lipnik, a potential reference section for extra-Carpathian Poland

63%

Remin Z.

|

2004

|

tom Vol. 54, no. 4

587-596

EN

The set of outcrops near the village of Kije, on the SW margin of the Holy Cross Mountains provides a nearly complete Santonian succession that has a great potential to become a Santonian reference section in Poland. The Coniacian/Santonian boundary is defined here by the first occurrence (FO) of the inoceramid bivalve species Cladoceramus undulatoplicatus (ROEMER 1852). The uppermost Santonian is characterized by common Sphenoceramus patootensiformis (SEITZ 1965). The top of the stage (and the base of the Campanian Stage) is documented by the last occurrence (LO) of the crinoid species Marsupites testudinarius (SCHLOTHEIM 1820). The substage division of the Santonian is based on inoceramids, with the lower boundary of the Middle Santonian indicated by the LO of Cladoceramus undulatoplicatus and the base of the Upper Santonian by the FO of representatives of Cordiceramus muelleri (PETRASCHECK 1906) group.

11

Upper Albian, Cenomanian and Upper Turonian ammonite faunas from the Fahdène Formation of Central Tunisia and correlatives in northern Algeria

63%

Kennedy W. J. , Kennedy W. J.

|

12

Osady wczesnokredowych spływów rumoszowych w warstwach cieszyńskich rejonu Żywca

51%

Słomka T.

|

2001

|

tom T. 27, z. 1

89-110

PL

W warstwach cieszyńskich (kimeryd - hoteryw) serii śląskiej rejonu Żywca stwierdzono kilkanaście wychodni utworów spływów rumoszowych. Wyróżniono dwa typy osadów. W typie I udział klastów waha się od 15 do 25% i są to wyłącznie otoczaki oraz fragmenty ławic skał osadowych (wapienie pelityczne, detrytyczne i organodetrytyczne, piaskowce i węgiel). W typie II klasty są rzadkie (do 5%), ale wśród nich stwierdzono także otoczaki skał magmowych i metamorficznych. Spoiwo buduje mikrytowy węglan wapnia, zapiaszczony i zażelaziony z okruchami wapieni. Towarzyszą im nieliczne ooidy, onkoidy, otwornice oraz szczątki szkarłupni, małży i mszywiołów. Osady spływów rumoszowych dokumentują neokimeryjskie ruchy wypiętrzające, które przekształciły podmorski grzbiet śląski w aktywną kordylierę. Ruchy te wydźwignęły także fragmenty dna basenu zbudowane z warstw cieszyńskich. Poddane erozji były redeponowane do basenu spływami rumoszowymi

EN

Several outcrops of debris flow deposits were encountered in the Cieszyn Beds (Kimmeridgian - Hauterivian) of the Silesian Series in Żywiec region. Two types of flows were distinquished. In type I percentage of clasts varies from 15 to 25% and their composition includes only pebbles and layer fragments of sedimentary rocks (pelitic, detrital and organo-detrital limestones, sandstones and coal). In the type II flows clasts are rare (up to 5%) but igneous and metamorphic rock pebbles were observed. Cements consist of micritic calcite with admixture of sand function, iron hydroxides and limestone fragments. Accompanying components are ooids, oncolites, foraminifers and fragments of echinoderms, bivalves and bryozoans. The debris flow deposits reflect the Neo-Cimmerian uplift movements which transformed the submarine Silesian Ridge into the active cordillera. There movements uplifted also the basin floor fragments covered by the Cieszyn Beds which, in turn, were subjected to erosion and redeposited as debris flow deposits

13

Czeski Raj - nowy europejski geopark

51%

Migoń P. , Pijet-Migoń E.

|

2006

|

tom nr 4

21-32

PL

W artykule przedstawiono najważniejsze obiekty przyrody nieożywionej Czeskiego Raju w północnych Czechach, wchodzącego w skład powołanego w 2005 r. geoparku "Czeski Raj ", stanowiące o jego wybitnej atrakcyjności dla geoturystyki. Opisano skalne miasta, rozczłonkowane płaskowyże, kuesty i grzbiety wertykalne, które rozwinęły się na wychodniach kredowych skał osadowych, głównie piaskowców. Zwrócono uwagę na powszechność form skalnych różnej wielkości, będących wynikiem współdziałania wietrzenia, ruchów masowych i erozji, oraz lokalne występowanie skał wulkanicznych wieku neogeńskiego, tworzących neki. W końcowej części artykułu omówiono historię ochrony przyrody i turystyczną dostępność regionu.

EN

The paper presents the most important abiotic nature sites in the Bohemian Paradise (Cesky Raj) area in the northern part of Czech Republic. It is apart of a geopark "Bohemian Paradise" established in 2005, decisive for its outstanding attractiveness for geotourism. Rock cities, dissected plateaux, cuesta and hogback ridges developed in the Cretaceous sedimentary rocks, mainly sandstones, are described. The common occurrence is emphasized of rock outcrops of various size, resulting from combined action of weathering, mass movement and erosion, including locally present necks of Neogene volcanics. The closing part of the paper includes an account of the history of landscape protection and current tourist accessibility.

14

Ewolucja tektoniczna basenów sedymentacyjnych polskiej części Karpat zewnętrznych w świetle analizy subsydencji

44%

Poprawa P. , Malata T. , Oszczypko N.

|

2002

|

tom Vol. 50, nr 11

1092-1108

PL

Celem przeprowadzonych badań było określenie tektonicznych uwarunkowań rozwoju basenów sedymentacyjnych Karpat zewnętrznych. Zastosowano jednowymiarowy backstripping, przeprowadzony dla zrekonstruowanych, syntetycznych profili osadowego wypełnienia basenów. W przypadku analizy subsydencji głębokomorskich basenów Karpat zewnętrznych poprawka paleobatymetryczna ma bardzo duże znaczenie, co przy trudnościach z jej określeniem skutkuje szerokim zakresem możliwego błędu otrzymanych wyników. Odtworzony rozwój subsydencji basenów Karpat zewnętrznych jest jednorodny. Dla basenów śląskiego, a częściowo również skolskiego, stwierdzono trend wygasającej subsydencji, obejmujący tyton, wczesną kredę oraz cenoman, równoczesny z generalnym spowolnianiem tempa dostawy materiału detrytycznego do basenów, co uznano za przejaw postryftowej fazy rozwoju basenów. Pozwala to sugerować, że potencjalne, synryftowe wypełnienie osadowe basenów nie jest rozpoznane w Karpatach zewnętrznych z uwagi na lokowanie się powierzchni odkłuć przede wszystkim w obrębie dolnokredowych, postryftowych osadów drobnoklastycznych. Na podstawie analizy porównawczej z rozwojem tektonicznym obszarów otaczających badane baseny, tj. południowej domeny pery-tetydzkiej (basen polskim) oraz północnej części Karpat wewnętrznych, zasugerowano że powstanie basenów Karpat zewnętrznych mogło rozpocząć się od oksfordzkiego i/lub kimerydzkiego ryftowania. W późnej kredzie (turon-mastrycht), a ewentualnie również we wczesnym paleocenie, basen śląski i skolski uległy wynoszeniu tektonicznemu oraz strukturalnej inwersji. W okresie tym nastąpiło wyraźne zwiększenie tempa depozycji, co sugeruje, że wynoszeniu uległy również obszary źródłowe. Jako przyczynę regionalnej kompresji, prowadzącej do wynoszenia i inwersji wskazać można fazę orogeniczną w obrębie Karpat wewnętrznych. Omawiane zjawiska bezpośrednio poprzedzają, bądź częściowo współwystępują z tektoniczną inwersją basenów domeny pery-tetydzkiej, co pozwala sugerować genetyczne związki między omawianymi procesami. Pod koniec późnej kredy bądź w paleocenie w basenach Karpat nastąpił nawrót subsydencji. Kontynuowała się ona w eocenie, przy równoczesnym generalnym spadku tempa depozycji za wyjątkiem basenu magurskiego. Na przełomie eocenu i oligocenu baseny Karpat zewnętrznych uległy intensywnemu wynoszeniu, które koreluje się z impulsem gwałtownej subsydencji w paleogeńskim basenie centralnych Karpat. Procesy te zachodziły równocześnie z jedną z zasadniczych faz orogenicznych w systemie łuku alpejskiego. Początkowo wynoszenie doprowadziło do izolacji basenów, ograniczenia cyrkulacji prądów i rozwoju euksenicznego środowiska depozycji, po czym tempo depozycji materiału detrytycznego gwałtownie wzrosło. Po ustaniu tektonicznego wynoszenia na przełomie eocenu i oligocenu, w basenach Karpat zewnętrznych nastąpiła ostatni faza umiarkowanej subsydencji (oligocen – wczesny miocen), która częściowo może być wiązana z obciążaniem płyty przedpola przez rozwijającą się pryzmę akrecyjną, ewentualnie również z basenotwórczym efektem transportu tektonicznego (piggy-back; np. basen magurski). Cechą charakteryzującą rozwój basenów Karpat zewnętrznych w eocenie, oligocenie i miocenie jest gwałtowny wzrost tempa dostawy materiału detrytycznego do basenów, cechujący sedymentację syn-orogeniczną. Proces ten wykazuje wyraźny diachronizm: w wewnętrznej strefie basenu magurskiego początek depozycji o takim charakterze miał miejsce już we wczesnym eocenie, podczas gdy w basenie skolskim w późnym oligocenie. Konsekwencją przyjętego dla basenów Karpat zewnętrznych modelu ryftowego, jest założenie kontroli geometrii syn-ryftowych basenów przez struktury ekstensyjne, co z kolei oznacza, iż struktury te w początkowej fazie kolizji prawdopodobnie ulegały tektonicznej inwersji. W efekcie prowadzi to do hipotezy o ewolucji od zakorzenionego do naskórkowego stylu kolizji orogenu Karpat zewnętrznych.

EN

Tectonic process governing development of the Outer Carpathians sedimentary basins were examined by means of subsidence analysis (backstripping) of reconstructed, synthetic sections. The Outer Carpathians sedimentary basins are regarded as the deep marine ones. This leads to uncertainties in paleobathymetric estimation, and thus widens error margins of subsidence analysis. The results of backstripping for the Outer Carpathians sedimentary basins show similarities in the general pattern of their subsidence history. Decreasing subsidence rates and decreasing deposition rates for the late Jurassic (Tithonian), Early Cretaceous and Cenomanian are suggestive for post-rift thermal sag stage of the basins development. Possible syn-rift basin-fill is not recognised in the Outer Carpathians orogen due to preferential emplacement of detachment surfaces at a level of the post-rift (Early Cretaceous) sediments. Tectonic evolution of the surrounding basins, i.e., the Southern peri-Tethyan realm (Polish Basin) and the Northern Inner Carpathians, suggests that the rifting in the Outer Carpathians basins could have taken place during Oxfordian-Kimmeridgian. During the Late Cretaceous (Turonian-Maastrichtian), and possibly the early Paleocene, the Silesian and Skole basins were subject to a minor uplift (several hundreds meters at most) and structural inversion. Contemporaneous increase in deposition rates indicates that their source areas were uplifted as well. The uplift was coeval with an orogenic phase in the Inner Carpathians and directly predated tectonic inversion/uplift of the peri-Tethyan basins, indicating genetic relations between these processes. During the late Cretacous and/or Paleocene, subsidence was re-established in the Outer Carpathians sedimentary basins. This continued during the Eocene, accompanied by decrease in deposition rates, except of the Magura Basin. Since the Late Eocene a rapid uplift begun, which prolonged until the Early Oligocene, contemporaneous with subsidence event in the Central Carpathian Paleogene Basin. This is coeval with one of the main collision phases in the Alpine belt. The Eocene/Oligocene uplift was followed by the last, minor subsidence event (Oligocene-Early Miocene) in the Outer Carpathians basins, which partially could be related to loading of the plate by the developing accretionary wedge, and possibly to piggy-back mechanism (e.g., Magura Basin). Generally for the Eocene-Miocene stage of the Outer Carpathians basins, a characteristic feature of a prominent increase in deposition rates is observed. The onset of rapid, syn-orogenic deposition migrated systematically in time from the inner zone (southern part of Magura basin - Early Eocene) towards the outer zone of the belt (northern part of Skole and Silesian Basins - Late Oligocene. Supposed presence of extensional structures controlling syn-rift subsidence at the early stage of the basins evolution favors their inversion during the first stages of the collision. This might lead to speculation on possible evolution from basement-involved thick-skinned style into thin-skined style of collision.