Introduction: The need to recognize the student’s way of reading children’s reading is related to planning the development in the course of academic education of important methodological skills of the future teacher of early education (selection of literary texts, organization of work with the text). Every early childhood teacher is a nostalgic go-between for children’s literature. Research Aim: The aim of my own research is to identify students’ opinions about selected texts of children’s literature. Particular attention was paid to identifying revealed reading strategies. Method: The method of personal documents was used. The impulse that triggered students’ reflection on their own opinion about a children’s book was writing a review of a selected reading. Results: 41 student statements were collected. Among the reviewed items, the vast majority (in 31 reviews) were literature considered classic, which has been included in the recommendations of the core curriculum for years. The analysis shows that 14 people read the reviewed books in childhood and declared that they read them again in their adult life. The analysis of students’ choices reveals a lack of knowledge of children’s books published after 2006, i.e. during their early education. The most frequently activated strategy of receiving children’s literature – regardless of the baggage of experience related to reading a given book in childhood – is infantilizing reading. Conclusion: Without identifying the strategy of reading children’s literature, future teachers will not be able to participate competently in the child’s literary communication, even with personal “reading”. Intensifying the critical reading of children’s literature in academic classes for future teachers of early childhood education seems to be a good way to collect reading experiences and prepare for the role of a mediator of reading. Critical reading activities can be intensified in the activities of circles, laboratories and children’s book discussion clubs for future teachers of early childhood education.
PL
Wprowadzenie: Potrzeba rozpoznania studenckiego sposobu odbioru lektur dziecięcych wiąże się z planowaniem rozwoju w toku kształcenia akademickiego ważnych umiejętności metodycznych przyszłego nauczyciela wczesnej edukacji (dobór tekstu literackiego, organizacja pracy z tekstem). Każdy nauczyciel wczesnej edukacji jest nostalgicznym pośrednikiem literatury dziecięcej. Cel badań: Celem podjętych badań własnych jest rozpoznanie opinii studentów o wybranych tekstach literatury dziecięcej. Skupiono się na rozpoznaniu ujawnionych strategii lektury. Metoda badań: Zastosowano metodę dokumentów osobistych. Impulsem uruchamiającym namysł studentów nad własną opinią dotyczącą książki dziecięcej było napisanie recenzji wybranej lektury. Wyniki: Zgromadzono 41 wypowiedzi studenckich. Wśród recenzowanych pozycji zdecydowaną większość (w 31 recenzjach) stanowiła literatura uznawana za klasyczną, która od lat widnieje w rekomendacjach podstawy programowej. Poczyniona analiza wskazuje, że 14 osób czytało recenzowane książki w dzieciństwie i deklarowało, że czytają kolejny raz w dorosłym życiu. Analiza studenckich wyborów ujawnia brak znajomości książek dziecięcych, które ukazały się po 2006 roku, a więc w okresie przypadającym na ich wczesną edukację. Najczęściej uruchamianą strategią odbioru literatury dziecięcej – bez względu na bagaż doświadczeń związanych z czytaniem danej książki dzieciństwie – jest lektura infantylizująca. Wnioski: Bez identyfikowania strategii lektury literatury dziecięcej przyszłych nauczycieli nie będzie możliwe ich uczestnictwo w komunikacji literackiej dziecka w sposób kompetentny, nawet przy osobistym oczytaniu. Wzmożenie krytycznej lektury literatury dziecięcej na zajęciach akademickich dla przyszłych nauczycieli wczesnej edukacji wydaje się dobrym sposobem na kolekcjonowanie doświadczeń czytelniczych i przygotowanie do roli pośrednika lektury. Ćwiczenia krytycznego czytania można zintensyfikować w aktywności kół, laboratoriów oraz dyskusyjnych klubów książki dziecięcej dla przyszłych nauczycieli wczesnej edukacji.
A look at the adaptation of students crossing the second educational threshold in the perspective of constructivism makes it clear that it is important to reach ways of thinking about early childhood education of 4th grade teachers. The early-school education model adopted by them translates to a large extent into the perception and evaluation of the resources of the 4th grade, which, in turn, sets the direction of the teaching communication activity in the school class, creating an environment for the student’s adaptation process at the beginning of learning in the 4th grade. The presented research adopts a phenomenographic perspective of collecting and analyzing data from semi-structured interviews with Polish language teachers from one environment. The results reveal how teachers describe and value early childhood education as a source of 4th grade resources. These ways of thinking about early school education, focusing on its determinants, have been interpreted as discursive knowledge. Based on the theory of Bernstein’s socio-pedagogical codes, an attempt was made to describe the mechanism of consolidating this perception of early childhood education. The dominant teaching discourse reveals the depreciation of the child’s previous experience related to the conditions of early school education, e.g. one teacher, active learning and teaching methods, descriptive assessment; and thus strengthens the obviousness of the hardships and failures of the Fourth graders that have always been experienced.
The article describes the model of school adaptation adopted by fourth graders and their parents, which translates to a large extent into the perception and evaluation of one's own role in it, and thus sets the framework for activity, in accordance with the adopted constructivist perspective. The phenomenographic perspective of the analysis of data from semi-structured interviews with fourth graders younger by a year and their parents revealed how the respondents describe school adaptation and how they value their own role in it. The ways of thinking about school adaptation and the role of both of its subjects have been interpreted as discursive knowledge. Based on the theory of reproduction an attempt was made to describe the mechanism of consolidating a specific way of perception of school adaptation on the second educational level. The presented research results show that perceiving adaptation as a difficult, fearful process in which parents are responsible for the functioning of fourth graders as pupils is socially acceptable and obvious.
PL
W artykule opisano przyjęty przez czwartoklasistów i ich rodziców model szkolnej adaptacji, który przekłada się w znacznym stopniu na postrzeganie i ocenę własnej w niej roli, a tym samym wyznacza ramy aktywności – zgodnie z przyjętą perspektywą konstruktywistyczną. Fenomenograficzna perspektywa analizy danych pochodzących z semistrukturyzowanych wywiadów z młodszymi o rok czwartoklasistami i ich rodzicami pozwoliła ujawnić, jak respondenci opisują szkolną adaptację i jak wartościują własną w niej rolę. Sposoby myślenia o szkolnej adaptacji i roli obydwu jej podmiotów zostały zinterpretowane jako wiedza dyskursywna. Podjęto próbę opisu mechanizmu utrwalania konkretnego sposobu postrzegania szkolnej adaptacji na drugim progu edukacyjnym w oparciu o teorię reprodukcji. Przedstawione wyniki badań uświadamiają, że postrzeganie adaptacji jako trudnego, przepełnionego lękiem procesu, w którym odpowiedzialność za funkcjonowanie czwartoklasistów w roli ucznia ponoszą rodzice, jest społecznie akceptowalne i uznawane za oczywiste.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.